Morgunblaðið - 07.01.1948, Qupperneq 6

6
MORGV1S BL AÐIÐ
Miðvikudagur 7. janúar 1948.
Útf!.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.).
Frjettaritstjóri: fvar Guðmundsson
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla,
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 10,00 á mánuði innanlands,
kr. 12,00 utanlands.
í lausasölu 50 aura eintakið. 75 aura með Lesbók.
Siðbót Þjóðviljans
í ÁRAMÓTAHUGLEIÐINGUM Þjóðviljans er birtust í blað-
inu á sunnudaginn var, er komist þannig að orði: „Jeg hygg
að við Þjóðviljamenn höfum framið miklar misgerðir og
höfum ríka ástæðu til að hyggja á nýtt og betra líf“.
Margir landsmenn munu líta svo á, að þar hafi þeim rit-
stjóra blaðsins, sem festi þau orð á pappírinn, ratast satt á
munn.
En sagan er ekki öll sögð. Framhaldið í hugleiðingum
ritstjórans er á þessa leið: Að hann og fjelagar hans hafi á
hinu nýliðna ári verið „of vægir í dómum“ og „ekki nógu
miskunnarlausir í afstöðu okkar“ segir kommúnista-ritstjór-
inn.
Menn veita því eftirtekt að ritstjórinn gleymir að geta
þess nokkuð, hvert hann ætlar að beina „miskunnarleysi"
sínu. Eða veit hann það kannski ekki fyllilega enn.
★
1 öllum löndum eru allir kommúnistar undir sömu stjórn.
Þeir skrifa það sem þeim er sagt. Og gera alt sem miðstjórn
flokksins fyrirskipar, hvort sem hún er í Moskva eða Belgrad.
Síðan kommúnistasambandið kom aftur í dagsljósið hefur
fyrirskipunin verið þessi: Að herða baráttuna. Þetta hefur
komið fram í verki í óeirðunum og ólátunum, sem komm-
únistar efndu til í Frakklandi og verkföllunum í ítalíu og
víðar. ,...
Hvarvetna þar sem kommúnistar hafa ætlað sjer að vinna
á með ofbeldi og óeirðum, síðan þeir í haust tóku upp þráð-
inn aftur með allsherjar andblástur gegn Vestur-Evrópu,
hafa þeir mist fylgi, lýðræðisþjóðir orðið þeim enn frá-
hverfari. Því nú er það orðið augljóst, sem áður var
í þoku hulið að stefna kommúnista, er enn hin sama, og hún
var á dögum Lenins. Heimsbylting, til þess að kommúnistar
nái völdunum um gervallan heiminn.
Eftir því sem kunnugir menn hafa fullyrt, og enginn á-
stæða er til að efast um að rjett sje, þá er það Kuusinen
hinn finski landráðamaður, sem um árabil hefur haft yfir-
umsjón með flokksdeildum kommúnista á Norðurlöndum.
Hann er eftir því að dæma húsbóndi þeirra og ieiðtogi. Og
eftir því sem skilið verður á áramótahugleiðingu Magnúsar
Kjartanssonar í Þjóðviljanum, þá hefur Magnús þegar fengið
íyrirskipun um það á hinu nýbyrjaða ári eigi hann að þjóna
þessum húsbónda sínum með því að viðhafa „meira miskunn-
arleysi í afstöðu sinni“. Þá sennilega gagnvart málefnum
og hagsmunum þjóðar sinnar.
Enginn andstæðingur kommúnista hjer á landi mun hafa
nokkuð við þessa ,,línu“ kommúnistanna að athuga. Eftir
því sem hið svonefnda „miskunnarleysi" kommúnistanna
hjema verður meira, hatrið gegn heilbrigðri þróun eindregn-
ara, skemdarstarfsemi þeirra augljósari, eftir því finnur og
skilur öll alþýða manna betur að rjett er hermt, þegar sagt
er með sanni, að kommúnistarnir hjer á landi, sem annars-
staðar, eru ekkert annað en verkfæri í höndum erlendra
manna sem láta sjer á sama standa um hagsmuni Islendinga,
en vilja beita þessum talandi og skrifandi verkfærum sínum
í þágu hinnar austrænu hugsjónar að allur heimurinn verði
hneptur í þrældómsfjötra kommúnismans.
Þó Þjóðviljamennimir hafi ekki enn fengið nákvæm-
ar fyrirskipanir um það, með hverjum hætti þeir eigi á kom-
andi ári að sýna sitt aukna „miskunnarleysi", þá kemur
það á daginn. Og mun áreiðanlega, í hvaða mynd sem það
birtist, verða til þess, að íslenska þjóðin skilur þá og þekkir
betur, eftir að þetta nýbyrjaða ár er liðið. En hin aukna
þekking manna á hinu alþjóðlega starfi kommúnistanna, er
vísasti vegurinn til þess, að áhrif þeirra þurkist út í opin-
beru lífi og stjórnmálum Islendinga.
' Og líklegt væri, að einhverjir þeirra, læri á þessu ári að
kominn sje tírni til þess fyrir þá, að fara að ráðum Magnúsar
ritstjóra, „að hyggja á nýtt og betra líf“, þ. e. í venjulegri og
, islenskri merking þeirra orða.
ÚR DAGLEGA
Saga tveggja
sendibrjefa.
í FYRRADAG kom til mín
maður með sendibrjef. Það var
póstkröfubrjef, sem hann hafði
sent til Keflavíkur 2. júní í
suma.r. Hann fjekk brjefið end-
ursent frá pósthúsinu í Reykja-
vík og er það stimplað þar 19.
desember.
Brjefið hefir því verið 170
daga á leiðinni til Keflavíkur
og aftur til baka tli Reykja-
víkur.
Hitt brjefið, sem jeg ætla að
segja ykkur frá kemur frá
Tientsin 1 Kína og var sett
þar í póst á aðfangadag og hef
ir því verið 12 daga á leiðinni.
Það er hlýtur að vera munur
á samgöngum milli Kína og
Reykjavíkur og Keflavíkur og
Reykjavíkur.
„Ekki batnar Birni
enn . . .“
ÞAÐ ER HÆGT að afsaka
margt vegna erfiðleika hjá póst
inum. Húsnæðisskortur, of fáa
starfsmenn illan aðbúnað. En
þegar brjef er 170 daga, háft ár
á leiðinni milli Keflavíkur og
Reykjavíkur, þá er eitthvað al-
varlegt að, sem þarf lagfæring-
ar við.
„Ekki batnar Birni enn ....
o. s. frv. var einhverntíma sung
ið og það er orð að sönnu um
póstþjónustuna íslensku. Það er
eins gott að leggja það fyrir-
tæki niður með öllu, eins og
að vera að bauka við póstþjón-
ustu, sem ekki stendur sig
betur.
Og það er ekki eins og þetta
sje eina tilfellið, heldur hefir
annar hver maður þessa sömu
sögu að segja.
•
Víða pottur brotinn.
MÖNNUM HEFIR orðið tíð-
rætt um skrílslætin hjer á göt-
um bæjarins á gamlárskvöld
sem von er. En það er víðar
pottur brotinn í þessum efnum
en í höfuðstaðnum.
í blaðinu Víðir, sem gefið er
út í Vestmannaeyjum er þess
getið skömmu fyrir jólin, að
lúðrasveitin í Eyjum muni
leika fyrir almenning á jóla-
dag., en því miður sjái lúðra-
sveitin sjer ekki fært að leika
úti á gamlársdag, eins og venja
hafi verið vegna skrílsláta
stráka við sama tækifæri á
gamlársdag 1 fyrra.
„Það, sem höfðingjarnir haf
ast að hinir telja sjer leyfist
það“.
•
Að gera hreint fyrir
sínum dyrum.
EINKENNILEGT er það hve
fólk hjer í bænum er trassa-
fenmð um að moka snjó af
gangstjettum við hús sín. Það
er hrein undantekning ef það
sjest, jafnvel í þeim íbúðar-
hverfum bæjarins, sem hrein-
legust eiga að teljast.
Og hitt virðist alveg hafa
lagst niður, að kaupmenn láti
moka snjó af gangstjettum
fyrir framan verslanir sínar.
Nú er það bæði sóðalegt og
auk bess hættulegt að láta snjó
festa á tröppum og gangstjett-
um. Hjer áður fyr var það
fyrsta verk flestra að morgni er
snjóað hafði um nóttina að gera
hreint fyrir sínum dyrum og
þannig er víðast hvar erlend-
is. —
Það hefir einhverntíma verið
að því vikið á þessum vettvangi
og hað oftar en einu sinni, að
það ætti að skylda menn til að
gera hreint fyrir framan hús
sín og það virðist tímabært, að
taka það mál upp einmitt nú.
•
Bilastæðin í bænum.
EITT ERFIÐASTA vandamál
bæjaryfirvaldanna og lögregl-
unnar í bænum er að fá nægj-
anlega mörg bílastæði. Nokk-
uð hefir ræst úr, en er þó eng-
anveginn nægjanlegt, eða lausn
vandamálsins.
Umferðardómstóllinn hefir
nóg að gera allan daginn að
ávíta áminna og sekta bílaeig-
endur, sem hafa skilið eftir bíla
sína á stöðum, þar sem ekki er
leyfilegt að geyma þá til lengd
ar.
En í sjálfu sjer er umferðar
LÍFINU
dómstóllinn einn útaf fyrir sig
engin lausn á þessu máli, og í
mörgum tilfellum er það alls
ekki sanngjarnt að sekta menn
fyrir að hafa lagt bifreiðum
sínum á þenna eða hinn stað-
inn, því einhvernstaðar verða
vondir að vera og það er hart
fyrir menn, sem greiða skatta
af farartækjum sínum, að geta
hvergi fengið að vera með þau
í friði.
Leið til úrbóta.
ÞAÐ ER AUGLJÓST mál, að
það verður að finna fleiri bíla-
stæði í bænum með einhverj-
um ráðum, en þangað til að
þau eru fundin mætti bæta úr
erfiðleikunum með því að nota
betur en gert er það pláss, sem
ætla er fyrir bílastæði.
Víða hagar svo til, eins og
t. d. við Austurvöll, að plássið
notaðist betur, ef bifreiðarnar
væri settar á ská upp að vell-
inum.
Þetta ætti lögreglan að at-
huga hið fyrsta.
Hönk nokkur á.
ÞAÐ HEFIR VAKIÐ athygli
þeirra, sem fylgst hafa með
hrakningarsögu þeirra „Bjarg-
ar“-manna, að er þeir voru
loks komnir hingað í höfn kom
ust þeir ekki í land fyr en seint
og síðar meir vegna þess að
hafnsögumenn og tollverðir
þrjóskuðust við að sinna kalli
skipstjórans á þýska togaran-
um, að koma um borð og leyfa
honum að hafa samband við
land.
Að sjálfsögðu vissu hafnsögu
menn ekki, að skipbrotsmenn-
irnir væru um borð í hinum
þýska togara, því þá hefði þeir
án efa brugðið við. En hjer
er samt augsýnilega hönk nokk
ur á. Skip, sem leita hjer hafn
ar ggta verið með særða menn
og siúka, sem þurfa að kom-
ast undir læknishendur hið
fyrsta.
Og það er óverjandi, að láta
skip bíða tímum saman á ytri
höfninni þegar þau gefa til
kynna, að þeim liggi á að ná
sambandi við land.
MEÐAL ANNARA ORÐA ....
-----J Eftir G. J. A. 1 ---------------•
Þeir sáu marga togara í iandhelgs
ÞEGAR Sigurður Jónsson,
formaður á Björgu frá Djúpa-
vogi, var að því spurður í út-
varpinu síðastliðið sunnudags-
kvöld, hvort togarar þeir, sem
sintu ekki neyðarmerkjum hans
og fjelaga hans, hefðu verið í
landhelgi, dró Sigurður enga
lul á, að hann teldi að svo
hefði verið. Að mig minnir,
svaraði hann: „Já, vafalaust“.
• o
Margir saman.
Hjer var ekki um einn togara
að ræða, heldur marga. Að því
best verður sjeð. hringsóluðu
þeir þarna upp í landsteinum,
óáreittir og rólegir og hvergi
smeikir. Þetta munu hafa ver-
ið erlend skip, og svo mikill
var veiðihugurinn og svo hörð
lundin, að hrakta íslenska sjó-
menn virðast stjórnendur
þeirra hafa ætlað að láta
drukna fyrir augunum á sjer,
ef svo varð að verða.
íslendingar allir eiga erfitt
mc* =tjiia þetta. Eða öllu
fremur, við getum ekki skilið
þetta. Og við því er sjálfsagt.
ekkert að segja og lítið hægt
að gera.
• •
Annað atriði.
En það er annað, sem við get
um skilið og verðum að fara
að sinna og sem fram kemur
svo skýrt í frásögn skipbrots-'
mannanna af Björgu: íslenská
landhelgin er að heita má ó-
varin og erlend skip leita inn á
hana, líkt og það sje sjálfsagð-
ur hlutur og alt annað öllum
orlendum veiðiskipum ósæm-
mdi.
íslendingar hafa sjálfir van-
'ð þá útlendu á þennan fjára.
^ram hafa að vísu komið
Eokkrir áhugamenn, sem ódrep
ndi hafa verið í baráttunni
vrir aukinni og bættri land-
elgisgæslu, en þeim hefir sára
ítið verið sinnt, enda þótt
lestir þeirra, ef ekki allir, hafi
í"'rt þau rök fyrir máli sínu,
sem óhrekjandi hafa reynst.
Frh. á bls. 8.
Þessum var skiiað aí'tur.