Alþýðublaðið - 18.06.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Cs. Suðuríanó
fer héðan til Austfjarða á mánudag 21. júní síðdegis.
Skipið kemur við á öllum Austfjörðum til Seyðisfjarðar.
3CJ. CimsRipa/díag úsíanós.
sð vísu óhagræði þegar mena urðu
rnjög druknir inni hjá mér, því eg
neyddist þá til að kasta þeim út
um bakdyrnar, og komu þeir þá
ekki ætíð standandi niður, en
hjálpfúsir nágrannar komu þeim
þá oft til hjálpar.
Samt sem áður þótti mér ekki
ráðlegt að sami fólksstraumur héld-
ist yfir bjartasta tíma ársins, án
þess að þeir hefðu eða gætu haft
annað erindi. Eg varð því að finna
upp einhverja verndarblæju er
breiða mætti yfir þessar tíðu gesta-
komur, en þar var úr vöndu að
ráða. Eg sá það í hendi mér að
eg hlaut að auglýsa einhver opin-
ber störf er eg tæki að mér, svo
sem kenslu, ritstörf, málafærslu
eða jafnvel leiðbeiningar í andleg-
um málum. Kenslu hefði eg helzt
kosið hefði það verið um haust,
en mér fanst í svefninum vera að
líða að vori. Ritstörf voru mér
óljúfari, en þau voru þessu sam-
rýmanleg, hvaða tíma árs sem var;
málafærslustörf gerðu minna gagn,
þvf færri þurftu þeirra með, enda
var eg þar ekki eins sterkur á
svellinu. Andlegar leiðbeiningar
hugði eg að gerðu mér meira
ógagn en gagn. Eg valdi þvi rit
störfin. Ritstörf og leiðbeiningar í
öllum viðskiftaináiura, bæði við
einstaka menn og hið opinbera,
og verndarblæjan þar með fundin.
Þetta hepnaðist ágætlega. Eg
hjáipaði mörgum, enda kom þessi
ákvörðun mín sér vel, þegar ráðist
var á eimn vin minn og starfs-
bróður, er kom til mín og bað mig
asjár. Eg settist við skrifborð mitt,
og fór að leita í ruslakistu hugans
að öllum þeim fúkyrðum er þar
voru til, til þess að ausa yfir mót-
partinn; var þar úr miklu að velja,
en ekkert af því komst á pappír-
inn að því sinni, því við það vakn-
aði eg. Eg mundi þá að öll þessi
fáryrði, er eg hafði ætlað að gera
að mínum eigin, höfðu staðið í
því sem eg las um kvöldið, und-
irvitundin hafði þannig illa leikið
á mig.
Auðnist mér að rannsaka vit-
undarlífið nánar, mun eg síðar
gera almenningi kunnan árangur-
inn, Síðan þetta skeði hefir mig
ekkert dreymt, því eg hefi sofið
hverja nótt eins og
Steinn.
ieii koBnngnr.
Eftir Upton Sinclair.
Þriðja bók:
Pjónar Kola konungs.
(Frh.).
„Já, glæpamaaini. Manninum,
sem innsiglaði námuna**.
„Innsiglaði námunaf" át hinn
eftir. „Hvað áttu við?“
„Eg skal skýra það fyrir þér.
En fyrst ætla eg að kynna fólkið.
Harrigan, þetta er Keating vinur
minn“.
Alt í einu mundi Biiiy Keating,
að hann hafði hatt á höfðinu.
Hann þeytti honum af sér. En
það var lika alt og sumt, sem
hann mundi eítir við þetta tæki-
færi. Hann gat ekki annað gert,
en að glápa, og enn stóð hann
á öndinni.
„Billy er fréttaritari", sagði
Hallur, „við „Gazette", en þú þarft
ekkert að óttast — hann er heið-
ursmaður og svíkur engan. Þér
skiljið, Billy, þér megið ekki skrifa
um þetta“.
„Já“, sagði BiIIy daufiega.
„Og þetta“, hélt Hallur áfram,
er Jeff Cotton, námueftirlitsmaður
í Norðurdalnum. Eg býst við að
þú vitir, að námurnar í Norður-
dalnurn eru eign G. F. C. Cotton,
þetta er vinur minn, herra Percy
Harrigan, þér eruð í þjónustu
föður hans“.
„Þá mundi Cotton eftir hatti
sínum — og skammbyssunni, sem
hann reyndi að fela að baki sér.
„Og þetta“, hélt Hallur áfram,
er herra Pete Hanun, en hann
hefir það fyrir atvinnu, að berja
tennur úr mönnum. Þessi maður,
sem eg veit ekki hvað heitir, er
lagsbróðir Pete Hanun. Báðir í
þjónustu föður þíns. Og eins og
eg sagði, þeir eru að veiða glæpa-
mann — þann mann, sem ber
ábyrgð á því, að námunni var
lokað, en það hefir kostað fjölda
manns lífið".
„Hvaða námu ertu að taia um,
Hallurf*
„Þú veizt líklega, að námu-
sprenging er nýafstaðin í Norður-
dalnum ?“
„Jú, eg hefi heyrt það“.
„Námusprenging. Eítt huadrað
og sjö fullorðnir menn og drengir
voru að minsta kosti að vinnu
þar niðri. Sumir biðu bana strax,
en flestir hafa þó vafalaust forðað
lífi sínu. Þeir hafa farið inn í
instu rangaíana og hafa gert skil-
rúm úr viði og mold, til þess að
verja sig fyrir eiturlofti, sem mynd-
ast við námusprengingu. Þar dvelja
þeir nú, meðan þeir bíða eftir
björgunarmönnunum. Það var nauð-
synlcgt að gera við loftdæluna og
setja hana af stað, svo eiturloftið
næðist burtu og björgunarmenn-
irnir gætu farið niður í námuna.
Skilurðu mig?“
„Já, auðvitað“.
Verzlunin „Hlíf" á Hverfisgötu
56 selur: Sólskinssápu, Red Seal-
sápu, Sápuduft (ágætar tegundir),
Sápuspæni, Taubíáma, Þvottadufit
(Vi to Wiliemoes-kraít og Richs-
kraft), Soda á 0,25 pr. V2 kg.,
Ofnsvertu, Fægilög í smádunkum
á 0,50, Handsápur, Handáburð
(Arnesan glycerm), Götukústar,
Gólfskrubbur, Poítaskrubbur, Hand-
bursta, Olíu á saumavélar (í glös-
um), Teiknibólur (á 0,20 pr. 3
dús.), Þvottaklemmur o. m. fl.
Glerið svo vel og lítið inn í
búðina eða Eringið í síma 503.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenherg,