Morgunblaðið - 17.05.1949, Blaðsíða 14

M G RGU JV B L AÐ I Ð
Riðjudagur 17. maí 1949-
M
Framhaldssðgan 28

ir hins liön
Eítir Helen Reilly |
.....................
Mark hafði farið aftur heim
til SÍÍI og kallað í manninn,
íem hafði kringluleita manninr.
i þjóndstu sinni. ,.Jeg veit að
jeg hef verið gabbaður11. Um
M8 og harín hringdí McKee
tipp. var hann myrtur.
En hver þessi maður var,
sem hafði fengið lánaða pen-
ingana - var enn óráðin gáta.
É’að irlauí að vera einhver,
sem átti tilkall til þess að hann
ianaði honum svo • mikið' -fje.
Eínhver náinn ættingi eða góð-
ur vinur. Eitt var þó víst, að
það var, að kringluleiti maður
toitirsem ungfrú Nelson kallaði
Eört;' hafð verið fluttur burt
,-úr borginni af því að í gegnum
Jiann mundi vera hægt að ná
lii morðingjans. Það gat verið
inöguiegt. a& ungfrú-' Nelson
vissi hvar kringluleiti maður-
fim‘var-niður kominn. — Hún
gat að minnsta kosti gefið ein-
Ever jar upplýsingar ufti'- hánh?
Er hun var líka horfin. Fýrst
og fremst lá þó fyrir að hafa
upp á henni.
Tveim dögum eftir dauða
Glass iannst hún. Tilkynning-
bi,- k©m til lögreglunnar frá
nHótel Rothingham“, þegar
klukkan var tuttugu og eina
mínútu yfir níu um morgun-
irm.
„Jeg hef ekkert meira hjer
að gera“. McKee var staadur
v herbergi á þriðju hæð á Rot-
hmghamt. Hann snjeri sjer frá
ífki Fiorence Nelson, sem lá á
gólfinu. við fætur hans. Mc
Kee lert enn einu sinni um öxl
sjer. Mark Middleton hafði
4aið af skammbyssuskoti, málm
vasi hafði orðið Glass að bana.
I þetta skipti hafði morðing-
mn notað einhverskonar band.
Urígfrú Nelson hafði verið
Eyrkt.
Herbergísþerna hafði komið
fyrst að líkinu, um níuleytið.
Uhgfrú Nelson hafði ráðgert
að flytja þennan morgun úr
gistihúsinu. Hún hafði borgað
úeikninga sína kvöldíið áður.
Þetta var eitt af því, sem Mc
Kee hafði hálfpartinn búist
við. Florence Nelson hafði sjálf
átt sinn þátt í dauða sínum,
alveg eins og Glass, með því
að lenda í illdeilum við morð-
kigjann. í þessu tilfellí áleit
McKee þó. að hún hefði ekki
sjálf gert sjer Ijóst hvað hún
var að gera.
Það var ekki laust við að Mc
líee kenndi í brjósti um kon-
tma. Hún hafði vafalaust verið
Híjög meinlaus. Það var ofur
auðvelt að rekja slóð hennar,
Hún háfði fengið heibérgi á
„Rothingham“ um tíuleytið
sama kvölcf og hún hafði horf-
ið úr íbúð sinni, þar sem Glass
hafði verið myrtur. Það var
nokkuð góður felustaður. Að
vísu nokkuð áræðinn. Gistihús
ið var stórt. Þúsundir manna
komu þar og fóru á hvérjum
degi. Það hafði verið leitað á
öllum gistihúsum. þessu sem
öðrum. En ungfrú Nelson hafði
tekið sjer nýtt nafn, það er
ekkert sjerkennilegt við útlit
hennai og hún hafði ekki ver-
ið í þeim fötum, sem vinkona
hennar hafði lýst. Hún hafði
ekki Verið í brúnu kápunni
með hettunni, héldur - sva-ín
kápu með loðkraga og með
svartan hatt á höfðinu. Hún
hafði annað hvort losað sig við
brúnu kápuna, eða einhver
hafði losað hana við hana.
Myndin af kringluleita mann
inum, Bert, var ekki í fórum
hennar. Ekkert fannst heldur
hjá henni. sem gat gefið nokkr
ar upplýsingar um hann eða
hvar hanm væri niður kominn-
Morðið hafði að því er virt-
ist verið íramið án nokkurs
undirbúnings á sama hátt og
morðið á Glass. En það er ein-
mitt oft erfitt að koma upp um
slík morð. Allt orsakaðist þetta
,eftir að upplýst hafði verið, að
Mark Middleton hefði verið
myrtur. Frá því að málið var
tekið upp að nýju, var Flor-
ence Nelson dauðadæmd. Hún
var hlekkúr í keðjunni. sem
mundi liða til þess að kringlu-
leiti maðurinn fyndist og nú
rvaa?. sá hlekkur slitinn.
• Hálfri stundu síðar var Mc
Kee kominn aftur á skrifstofu
sína. Hann fór enn yfir skjöl
og skýrslur um allt og alla,
sem viðriðnir gátu verið morð
Mark Middleton. Hann var allt
annað en bjartsýnn. Morðing-
inn var bæði harðsnúinn og
slunginn og auðsjáanlega
sveifst hann einskis_
Það tók McKee nokkurn
tima að fara yfir allar skýrsl-
urnar. Þegar hann hafði lokið
við að lesa síðustu örkina,
va:ð hann svo undrandi, að
hann kom ekki upp nokkru
orði. Ef nokkur möguleiki
hefði verið til þess að efast, þá
hefði hann gert það. En það
var víst óneitanlega satt- Gabri
ella Conant hafði verið stödd
á ,.Rothingham“ einmitt um
sama levti og ungfrú Nelson
hafði verið myrt.
Gabriella las um morðið á
ungfrú Nelson í blaði, sem kom
út síðaii hluta dagsins. Henni
varð mjög bilt við. Konan var
dáin og hún .... Gabriella
.... átti sök á þyí. Það var
eins og hún hefði sleppt laus-
um einhverjum illum öndum,
með leit sinni að kringluleita
manninum. Og alltaf bitnaði
það á þeim saklausu. Hver svo
sem Edward Glass hafði verið,
þá hafði hann að minnsta kosti
áúyggilega ekki myrt Mark.
Ungfrú Nelson hafði heldur
ekki gert það.
Það stóð fátt eitt um morðið
í blaðinu. Ef til vill vissi John
eitthvað meiia. Hálfri stundu
síðar sat hún í dagstofunni í
íbúð hans. John Muir gekk
fram og aftur um gólfið fyrir
framan hana- Gabriella sat
hreyíingarlaus í stólnum og
horfði á hann. Hún var bæði
hrelld og sorgbitin.
John vissi lítið meira en
hún Hann hafði þó frjett í
gegn um Pete Basil frá lög-
reglunni, hvað komið hafði
fyrir ungfrú Nelson. Lögregl-
an var á þeirri skoðun, að sá
sami, sem hafði sent ungfrú
Nelson úr íbúð sinni, hefði
sagt henni að fá sjer herbergi
á „Rothingham11. Síðan hafði
hún verið myrt, vegna þess að
hún vissi, hvar kringiuleiti
maðurinn. Bert- var niður
I kominn’
Gabriella sat í stólnum og
virti John fyrir sjer. Hún var
uppgefin á sál cg líkama. —
Hugur hennar hvarflaði inn á
aðrar brautir. „Jeg hefði ekki
átt að koma- hingað. Jeg get
ekki haldið þessu áfram leng-
ur“,' og hún velti því fyrir
sjer, hvort hún mundi alltaf
þurfa að vera svona gagntekin
Jrrifningu í návist hans. Af
öllum þeim mönnum. sem til
yoru, hvers vegna þurfti þá
,aðeins einn að hertaka svo hug
manns og hjarta, að allir aðrir
yrðu útilokaðir. Það var eins
og lagðir væru á mann töfrar.
Viljinn og dómgreindin hvarf
og tilveran öll gat snúist um
þennan eina mann.
John hætti að ganga um gólf-
ið. H.ann dró lítinn hnall að
stólnum. þar sem hún sat. og
settist á hann. svo nálægt
henni, að hnje þeirra snertust.
Henni fannst snertingin óþægi
op hún reyndi að þoka sjer
fjær. En hann hallaði sjer nær
henni. ,.Gabriella“, sagði hann
og leit í augu hennar. „Jeg
ætla að spyrja þig einnar
spurningar. Jeg hef verið svo
lengi í burtu. Það er svo erfitt
fyrir mig að gera mjer Ijóst,
hvað hafði komið fyrir Mark,
þegar jeg veit ekkert um það
|Sem skeð hefur á meðal kunn-
ingja okkar .... Hefur þú
sjeð nokkuð .... heyrt nokkuð
.... Jeg á við, hvort þú haldir,
að Brenda sje að hugsa um
einhvern annan mann?“_
Henni fannst hjartað kremj-
ast í brjósti sjer. En svo varð
hún sárreið. Brenda Holmes!
Hvers vegna þurfti John að
leita til hennar til þess að
bægja burt efasemdum um trú
festur og dyggð Brendu? Það
var óþolandi-
John beið eftir svari hennar.
Hana langaði til að slá hann
utan undir, en hún stóðst freist
inguna. „Þú ert kjáni, John“,
sagði hún. „Brenda Holmes
elskar þig og engan annan. Þú
manst þó, hvað hún gerði fyrir
þig um daginn“.
John bandaði með hendinni.
„Ó, það .... já. Það mundi
hún gera fyrir hvað kunningja
sem væri. Jeg á ekki við það.
Ertu viss um, að hún sje ekki
að hugsa um neinn annan?“.
„Jeg er alveg viss“.
Honum ljetti. Hann rjetti úr
sjer og hjelt hendinni fyrir
augu sjer. Svo leit hann á
hana. aftur. „Jeg haga mjer
víst eins og kjáni .... En jeg
var kominn svo mikið út úr
þessu hann leit við.
„Hvað var það. James?“.
Þjónn hans stóð í dyrunum_
„Það er verið að spyrja eftir
yður í símanum“.
John fór út. Hann virtist
ekki hafa neina hugmynd um
j tilfinningar hennar gagnvart
'honum. Gabriella stóð á fætur.
Hún varð að komast burtu áð-
ur en hún kæmi upp um sig
.... Nokkrum sekúndum síðar
var hún komin út á götuna.
Hún kallaði á leigubifreið og
liet aka sjer heim. Hún var
nýkomin inn, þegar McKee
hringdi. Hann og Nevins þurftu
j að ná tali af henni. Það var
leinhver hljómur í rödd Mc

Fólkib í Rósaíundi
Eftir LAURA FITTINGHOFT
74 “;
Þegar allt var undirbúið, Ijet hún brúðurnar allar á sinn
stað niðu.r á gólfinu. Þarna voru kassar, sem táknuðu húsin
og eldspýtustokkar, sem vooru markaðsborðin. Síðan komu
trúðarnir inn. Allar brúðurnar fóru að dansa eftir fjörugri
hljómlist. — Það var Pjetur, sem söng eða flautaði, en í því
konj mamrna inn. Hún var svo sorgbitinn á svip, en þegar
hún heyrði, að Pjetur var að syngja, birti yfir andlitinu og
bros fullt af hamingju og gleði sigraði sorgina. Því að nú
var Pjetur að verða eins og Pjetur átti að vera.
Hún strauk hendinni yfir liðað hár Þyrí og sagði: Það er
eins og þú sjert fædd hjúkrunarkona, elsku Þyrí mín. Þú
getur alveg gert kraftaverk.
Þyrí roðnaði. Jæja, — hún, sem var’kölluð fýlupoki og
leiðindaskjóða af bróður sínum, hún gat þá verið hjúkrun-
arkona. Nú ætlaði hún fyrst að sýna, hvað hún gæti verið
góð við Pjetur. Hún ætlaði að lesa upphátt fyrir hann.
Hún ætlaði að koma með ávexti og blóm til hans, eins og
var gert í skáldsögunum, og margt fleira fann hún út, að
hægt var að gera.
Veiki drengurinn var þakklátur fyrir allt, sem hún gerði
fyrir hann og hann var eiginlega hissa á allri þeirri fyrir-
höfn. En til endurgjaids kom hann öllum í gott skap með
því að vera sjálfur alltaf í góðu skapi.
Ja, það kemur sjer vel, sagði hann einu sinni, þegar skipt
var um bindi á brunasárunum — að jeg er svo sjerstaklega
leikinn í að ganga á höndunum. Jeg þarf þá ekkert að bíða
eftir að sárin á fótunum grói.
Egill, sonur prestsins kom á hverjum degi. Hann hafði
svo mikinn áhuga fyrir lækningum, að hhnn varð sárgramur
við sjálfan sig, ef hann svaf yfir sig á morgnana og gat ekki
verið viðstaddur, þegar skipt var um bindingar á bruna-
sárunum.
Þá fannst honum sjerstaklega athyglisvert, hvernig bruna-
sárin smágreru. Hann þóttist vera alvanur læknir og Pjetur
beið í hvert skipti með óþreyju eftir að hann kæmi Egill
leit á tunguna, tók á slagæðinni og gaf bendingaar um hið
dásamlegasta mataræði, að vísu oftast samkvæmt leiðbein-
ingur frá Pjetri. Pjetur lýsti því yfir með bifandi röddu, að

Blómatískan.
★
Hvernig vissi hann það?
— Þú hefir ekki tikall á þjer?
— Nei, hvernig fórstu að vita það?
★
Svartamarkaður.
Það reyndist erfitt að komast fyrir
svarta xnarkaðinn með gull i Hong-
kong. Þrír menn voru imii i hliðar-
götu og versluðu með þenna varning
Allt í einu dregur einn þeirra hand-
jám upp og setur hina „í járn“ með
snörum handtökum. 1 stað þess að
láta sjer verða bilt við. fóru þeir að
hlægja um leið og þeir tóku fram
lögregluskirteini sín. Þeir voru einnig
á veiðum eftir svartamarkaðsbröskur-
um með gull.
★
Shaw afhjúpaður.
Hjer um daginn kom rakari Georges
Bemard Shaw til hans með hárlokk,
sem hann hafði tekið úr hári hans og
farið með til manns, sem hafði það
að atvinnu sinni, að segja fyrir um
framtíð manna eftir að hafa rann-
sakað hárlokka úr höfði þeirra.
— Nú, hvað sá hann?, spurði hinn
gamli rithöfundur.
— Hánn sagði. svaraði rakarinn. að
hárið væri af gamalli kohu, sem ætti
enn langt ólifað.
Góð lyst.
Fangi einn var sendur frá sjúkra*
húsi í Plymouth aftur til fangelsisins
eftir að hann hafði verið skorinn þar
upp og gaffall, sem hann hafði gleypt
tekinn úr honum.
Fangaverðinum var gefin sjerstök
skipun um að gæta hans vel, þar
sem þetta var í annað sirm, sem það
kom fyrir að hann gleypti gaffal.
★
Öll f jölskyldan inni
„Hertogafrú vasaþjófanna“ var ný-
lega tekin föst í Róm, er hún var að
leita að ránsfeng í handtösku konunn
ar, sem stóð við hlið hennar í martn
þyrpingu.
Hún hefir nú verið sett í fangelsi,
og hefir því hlotið sömu örlög og
menn hennar tveir: Eiginmaðurinn
situr inni fyrir að stela hjólbörðum
af bílum í stórum stíl, en elskhugi
hennar fyrir innbrot.
„Hertogafrúin“, Margherita Pirsi-
elli. hefir hlotið þetta viðurnefm
„heiðarleika“ síns. Hún hefir alltaf
skilað skömmtunarmiðum, lyklum og
persónulegum munum, sem fylgt
hafa þýfinu af vangá, aftur.
ÞÓRARINN JÓPiSSON
löggiltur skjalþýðandi í
ensku.
Kirkjuhvoli, sími 81655.
tíigiirður Ölason, hrl.
Málflutningsskrifstofa
Lækjargötu 10 B.
Viðtalstimi: Sig. Olas., kl. 5—6
Haukur Jónsson, cand. jur. kl.
3-—6. — Simi 5535.