Morgunblaðið - 22.12.1949, Síða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 22. des. 1949.

Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavflt.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
ítitstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson.
Auglýsingar’ Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjóm, auglýsingar og afgreiðsla*
Austurstrœti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 12.00 á mánuði, innanlands,
kr. 15.00 utanlands.
t lausaiðlu 10 aura •intatdS. 71 mara m«ð Lesb#&
?ar:
\Jdzueril óhripa
ÚR DAGLEGA LÍFINU
Forherðing Framsóknar
ENN sem fyrr láta Framsóknarmenn sem þeir sjeu með
öllu ábyrgðarlausir af þeim erfiðleikum og vandræðum,
sem við blasa í atvinnulífi og fjármálum þjóðarinnar. Enn
sem fyrr heldur þessi flokkur því fram að skömmtunar-
miðafrumvarp og stóríbúðaskattur sjeu leiðir er talist geti
jákvæð úrlausn vandamálanna.
Björn Ólafsson fjármálaráðherra svaraði þessari forherð-
ingu Framsóknar í yfirlætinu á verðugan hátt í lokaræðu
sinni við 1. umræðu fjárlagafrumvarpsins á Alþingi í fyrra-
riag. Hann komst þá m. a. þannig að orði:
„Framsóknarmenn sýna nú í ræðu og riti að þeir sjeu
mjög hneykslaðir á því, að ríkisstjórnin skuli ekki nú þegar,
tveimur vikum eftir að hún tók við störfum, hafa komið
rneð fullkomna lausn, sem Framsóknarmenn og aðrir flokkar
þingsins hafa verið að glíma við s.l. áratug. Hneykslun þess-
ara manna er enn eftirtektarverðari fyrir þá sök, að forystu-
menn flokksins hafa setið í ríkisstjórn undanfarin ár, og á
þeim tíma hefur engin varanleg lausn verið tekin til með-
ierðar, heldur hefur öllu verið haldið fljót'andi með bráða-
birgðaráðstöfunum og verðbólgan hefur á þeim tíma farið
hraðvaxandi með þeim árangri að greiðsluhalli ríkissjóðs
þennan tíma hefur orðið 175 millj. kr. og framleiðslukostn-
aður útvegsins á þessum sama tíma aukist stórkostlega. í
staðinn fyrir að ríkissjóður á þessu ári hefur styrkt báta-
útveginn með 37 millj. kr. mundi þurfa — hvorki meira nje
minna — nær 60 millj. kr. í viðbót á næsta ári, samkvæmt
núverandi kröfum útvegsmanna eða alls yfir 95 millj. kr.,
sem þá yrði að afla ríkissjóði nýrra tekna fyrir. Það er ekki
að furða þótt háttv. þingmenn Framsóknarflokksins þykist
undrandi yfir því að hin nýja ríkisstjórn skuli ekki þegar
hafa leyst málið — daginn eftir að hún vissi um allar kröfur
útvegsins, — málið, sem þeir og aðrir hafa verið að glíma
við í mörg ár.“
„Það verður hvorki leyst með fávíslegum slagorðum nje
tilefnislausum og klunnalegum árásum á ríkisstjórnina. Það
verður heldur ekki leyst með skömmtunarseðlum, sem á að
breyta í innflutningsleyfi, nje með stóríbúðaskatti, sem
hrekur alþýðufólk út af heimilum sínum. En slík eru ráðin,
sem Framsóknarflokkurinn ber fram fyrir þjóðina.“
Þessi ummæli fjármálaráðherra draga upp sanna mynd
af framkomu Frámsóknarmanna undanfarið. Þeir láta blað
sitt halda uppi stöðugum ádeilum á ríkisstjórn, sem setið
hefur í örfáar vikur og tekur við víðtækari vandamálum en
nokkur ríkisstjórn nokkru sinni hefur staðið andspænis. Hún
tekur við þessum vandamálum af ríkisstjórn, sem Fram-
sóknarflokkurinn átti sæti í og ber fulla ábyrgð á.
Þjóðin skilur að þessi vandkvæði eru þess eðlis að í þeim
duga engin sýndarúrræði. Þess vegna er ekkert eðlilegra en
að hin nýja ríkisstjórn fái nokkurt tóm til þess að undirbúa
tillögur sínar.
Hefði það sýnt ábyrgðartilfinningu af hálfu ríkisstjórn
arinnar að kasta tillögum um áframhaldandi ábyrgðir ;
afurðaverði, sem krefjast hundrað milljón kr. nýrra álagna
á þjóðina, fyrirvaralítið-inn í þingið fyrir jól og freista þess
að fá þær afgreiddar á nokkrum næturfundum? Sannarlega
ekki. Slík vinnubrögð hefði engin ábyrg ríkisstjórn getað
haft.
Formælandi Alþýðuflokksins í fjárlagaumræðunum reyndi
af veikum mætti að kvitta fyrir persónulegan kosninga-
ósigur sinn í síðustu kosningum með því að kenna Sjálf
stæðisflokknum um fjárhagserfiðleika þjóðarinnar nú vegna
þess að Sjálfstæðismaður hefur undanfarið verið í sæti
fjármálaráðherra. Þetta er aumlegur málflutningur af hálfu
manns, sem sjálfur hefur setið í ríkisstjórn á þessu tíma-
bili. Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki getað markað stefn-
una í fjármálum ríkisins undanfarin ár, þó fjármálaráð-
herrarnir hafi verið úr hans hópi. Hann hefur verið í minni-
hluta í ríkisstjórn og á Alþingi. Hann hefur þess vegna ekki
getað mótað fjármálastefnuna eins og í bæjarstjórn höfuð-
borgarinnar, sem nú býr við blómlegan fjárhag, þverrrandi
skuldir, lækkandi útsvör en stórfeldar framkvæmdir og
umbætur. P
. . - 1. - -L*. . .. .*t J ‘ ít ‘U.
Hugsað til sjó-
mannanna.
SJÓMANNSKONA hefir sent
brjef með hugleiðingum um
sjómennina okkar í sambandi
við jólin. Hún drepur á hve
sárt ástvinum þeirra sje að sjá
þá fara á hafið síðustu dagaha
fyrir jólin og leggur til, að þau
skip, sem ekki eru tilbúin til
ferðar fyrr en á aðfangadag,
verði ekki látin sigla fyrr en
eftir miðnætti í jóladag.
Þessar hugsanir sjómanns-
konunnar eru skiljanlegar og
víst er mörgum hugsað til sjó-
mannanna á hafinu, einmitt um
jólin. En einhver myndi segja,
að síst væru þeir tímar nú, að
ástæða væri til að leggja árar
bát. Á hitt má svo benda að
það gerir ábyggilega enginn út-
gerðarmaður að gamni sínu, að
senda skip sín út á sjó bara til
þess, að þau sjeu ekki í höfn
um jólin. En nauðsyn brýtur
öll lög.
•
Fylgir hinu erfiða
starfi.
ÞAÐ FYLGIR hinu erfiða starfi
sjómannsins, að hann verður
stundum að vera að heiman á
hátíðis- og tyllidögum. Sjálfir'
sjómennirnir taka þessu yfir-
leitt með ró, en aðstandendur
þeirra í landi eiga venjulega
erfiðara með að sætta sig við
fjarveru þeirra á hátíðarstund-
um.
Hjer í höfn eru venjulega
mörg erlend skip um jólin og
svo mun einnig verða nú. —
Sjómannastofan heldur þeim
jólafagnað og vel væri, ef
menn vildu minnast þess. Gætu
t. d. glatt sjálfa sig og gestina,
með því að gefa litla jóla-
böggla til að gleðja þessa er-
lendu sjómenn, sem dvelja
fjarri heimilum sínum um
jólin.
Lokaorðin í póst-
deilunni.
ÞÁ FARA HJER á eftir loka-
orð í deilu þeirra Snæbjarnar
Jónssonar og Sigurðar Bald-
vinssonar póstmeistara. Það er
síðari hluti svargreinar póst-
meistarans, sem er á þessa
leið:
Lokakaflann í árásum sínum
byrjar Sn. J. svo:
„Pósthúsið hefir tekið upp
þann, vægast sagt, óviðfeldna
sið að heimta til eignar frí-
merki af fylgibrjefum póst-
böggla. Nú bið jeg póstmeistara
að gera ljósa grein fyrir því merki í mörgum öðrum lönd-
lagafyrirmæli, eða þeim laga-
fyrirmælum, sem þetta fyrir-
skipa“ o. s. frv,
Hjer minnir Sn. J. enn átak-
anlega á tiltæki karlsins, sem
áður getur. Og þarna á nú svo
sem að vera jóla- „rúsínan í
pylsuendanum“. Hjer er til-
gangurinn svo rakinn sem
verða má. En hjer fer sem oft-
ar, að er menn ganga fram án
varúðar og fyrirhyggju, er
marksins misst. Pósthúsið og
póstmeistara er mál þetta óvið-
komandi eins og raunar margt
annað sem Sn. J. hefir spurt
um. En, sem fyrr, þykir þó rjett
að veita ,,viðskiptavinum“ úr-
lausn og svara. Lagafyrirmæli
sem spyrjandinn óskar að fræð-
ast um, er að finna í 17. gr.
póstlaganna frá 12. febrúar
1940, svohljóðandi: „Eyðublöð
sem keypt eru, verða ásamt frí
merkjunum fyrir burðargjaldi
sendingarinnar eign póststjórn
arinnar um leið og þeim erj
skilað til flutnings, og eiga1
sendandi og viðtakandi aðeins
rjett á að fá afklippingana við
þessi eyðublöð“.
Mikil og sterk má sú innri
hvöt dómtúlksins vera, sem
knýr hann til að forðast heim-
ildaöflun, af eigin ramleik, til
þessa að missa ekki móðinn við
að gera náunga sína grunsam-
lega. Er nú eftir að sjá hverja
ráðningu hanp veitir Alþingi
og konunginum sáluga fyrir að
sétja svona háskaleg laga-
ákvæði! Pósthúsið Og póst-
meistara verður hann að sýkna
af þessari lagasetningu viljug-
ur eða nauðugur,
Spurningunni um það
hversvegna ekki sjeu „heimtuð
frímerki af brjefum“, er óhætt
að svara að sje fyrst og fremsí
af því, að engum öðrum en
dómtúlknum hefir dottið slikt
í hug, svo að ekki er von að
um og þá auðvitað samkvæmt
lögum þar eins og hjer. í Bret-
landi, Bandaríkjunum og Kan-
ada er þó annari reglu fylgt
og í Þýskalandi, fyrir stríð a. '
m. k., mun burðargjald hafa
verið vjelstimplað á fylgibrjef
og ávísanir.
Frímerki þau, sem póststjórn
unum tilfalla á nefndum eyðu-
blöðum, eru venjulegast seld í
kílóbögglum og andvirðið lagt
í sjerstaka sjóði.
Hjer á Islandi rennur það í
Póstmannasjóð, er stofnaður
var með skipulagsskrá, dags.
6. febrúar 1923, staðfestri af
konungi íslands 23 maí s. á.
Bent á heimild.
,,UM ÞETTA mál er til á prenti
mjög glögg og fræðandi grein-
argerð rituð af póst- og síma-
málastjóra Guðmundi Hlíðdal.
Þar var því, auk póstlaganna,
góð heimild handa fræðimann-
inum og dómtúlknum til þess
að byggja á. Hann kýs aðrar
starfsaðferðir og hann um það.
Loks skal svo aðeins bent á
þann rökvillta hugsanagang, að
sendandi geti haldið eignar-
rjetti á frímerkjum, sem fara
út um víða veröld á póstsend-
ingum og þó einkum til þess að
sanna þjóðhollustu sína í því
að halda eignaskattinum til
haga.“
Hjer með er þessari deilu lok
ið hjer í dálkunum.
Smekkleg jóla-
útstilling.
HVORU hefir verið
á jólaútstillingarnar í
í þessum pistlum. Fá
lög hafi
efni.
verið sett um það
í póstmannasjóð.
„ÞAÐ MÁ ljóst vera að póst-
stofan er hjer komin út fyrir
svið sinnar upplýsingaskyldu.
En þar sem svo góður „við
skiptavinur“ eins og dómtúlk
urinn á í hlut, er vænst að rjett
ir aðilar, sem enn eru á lífi.
áfellist ekki þessa upplýsinga-
starfsemi og skal því þá enn
viðbætt, að sami háttur er hafð
ur á umgreind eyðublöð og frí
OÐRU
minnst
bænum
nöfn hafa verið nefnd, en þó
nokkur. Tilgangurinn með
þessum skrifum hefir ekki ver-
ið að dæma, heldur reyna að
örfa fólk til að auka gott jóla-
skap með fallegum útstilling-
um.
Ástæða hefði verið til að
minnast fleiri smekklegra ióla-
útstillinga, en gert hefir verið.
T. d. skreytingum í blómaversl-
uninni Flóru í Austurstræti,
þar sem mikil vinna og efni
hefir verið lagt í einkar smekk
lega skreytingu.
En hinir fjölda mörgu, sem
lagt hafa á sig erfiði og kostn-
að til að skreyta borgina fyrir
jólin eiga þakkir skilið. Þeir
geta verið vissir um, að almenn
ingur hefir metið það.
: «iiiin iiiiiiMiiiiiiniii ■■ ii
lllllllllllllllllllllllllllllllllllll•IIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMMIIIIIIIIlmllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIMm
MEÐAL ANNARA ORÐA . . . .
IMMIIIIIIIMIIIIIIIIIIMIIIMIIMIIIMIIIIIIIIIIIIIIIMIMIIIMIIIMIIIIIII
lllllllimiMIIIIIIIIMIIIIIIIIMIIIIIIIMIIIMIIIIIIMMII
Kjöii laumað frá Hollandi til Belgíu
BRÚSSEL — Þeir Belgíumenn,
sem búa meðfram hollensku
Iandamærunum, kaupa kjöt
sitt í Hollandi. Á sama tíma
eru belgískir slátrarar, sem í
landamærahjeruðunum búa, á
barmi gjaldþrots.
• •
ENGIN SKÖMMTUN í
HOLLANDI
SKÖMMTUN kjöts var felld
niður í Hollandi hinn 4. nóv.
og er kjöt helmingi ódýrara þar
í landi en í Belgíu. Hver sá
Belgíumaður, sem fer yfir
landamærin til Hollands getur,
svo að löglegt sje, komið með
eitt kg. til baka vikulega.
• •
ÁÐUR 400 NÚ 14
BELGÍSKUM slátrara, sem á
verslun í landamærahjeraði,1
fórust orð á þessa leið við (
frjettamann Reuters: „Vegnal
þessarar umferðar hefi jeg selt |
nákvæmlega 14 pund af kjöti j
þessa viku. Áður en skömmt-1
unin var afnumin í Hollandi t
seldi jeg alt að 400 pundum
á viku“.
Þeim Belgíumönnum, sem
við landamærin búa, er einkar
auðvelt að, kaupa hollenskt
kjöt. Þeir fá sjer far með ódýr-
um almenningsvagni til næsta
hollenska slátrarans.
• •
ENN aðrar afleiðingar eru af
því, að verðlag er hærra í
Belgíu en Hollandi. Nautgriþ-
um. er líka smygglað frá Hol-
landi til Belgíu. Þar er þeim
ólöglega slátrað og kjötið selt
á belgíska markaðinum.
Tollverðir segja, að ókleift
sje að stöðva þessi ráp. — Við
landamærin er belgiskt þorp,
sem heitir Baarle-Duc. Segja
þeir til að mynda, að þar
þyrfti tollvörð á hvern íbúa, ef
taka ætti fyrir smyglið.
• •
ÓGREINILEG
LANDAMÆRI
Á ÞESSUM slóðum eru landa-
mærin afar ógreinileg. Sums
staðar liggja þau um knatt-
leikssal kaffihúsa eða meðfram
stjett bændabýlanna.
Sumir eru nautgripirnir flutt
ir á hálfvopnuðum vögnum,
sgm brjóta sjer braut yfir landa
Frh. á bls. 8