Morgunblaðið - 24.12.1949, Blaðsíða 9

Laugardagur 24. des. 1949.
MORGTJTSBLAÐIÐ
3
- FÓLK Á ÍMSUM ALDRI UM JÓLIIM
Frh. af bls. 8.
— Jeg held að minnisstæð-
ustu jólin mín sjeu síðustu jól.
Þá fór jeg til Víkur í Mýrdal
til að heimsækja afa og ömmu.
Þar var gaman að vera, en ef til
vill man jeg best eftir þessu
Úlfar Sigurbjörnsson.
ferðalagi vegna þess að við urð
um veðurtept og það endaði
með því, að við urðum að fara
á hestum í hríðarveðri frá Vík
alla leið að Jökulsárbrú, þar
sem áætlunarbíllinn tók við. •—
Það var æfintýralegt ferðalag.
Á þessum jólum býst Úlfar
við að fara til Keflavíkur og
dvelja í boði hjá systur sinni,
sem er gift amerískum starfs-
manni á Keflavíkurflugvelli.
En það verður bara á aðfanga-
dagskvöld. Og ef veður leyfir
vonast hann til að komast aust-
ur í skíðaskála og fara á skíði
hina jóladagana.
Áhuginn fyrir skíðaíþrótt-
inni vaknaði hjá honum meðan
hann átti heima á Siglufirði
og hefir ekki dofnað síðan, þótt
erfiðara sje um skíðaiðkanir
hjer sunnanlands en fyrir norð-
an.
Úlfar hugsar sig lengi um
jólaóskina, en segir að lokum:
Jeg held að jeg myndi óska
mjer að fá verulega góð brun-
skíði.
STEFANÍA BORG, 9 ára:
Vildi eignast
töfrasprota
STEFANÍA SVALA BORG,
Hraunteig 28, er yngst þeirra,
sem jeg lagði jólaspurningarnar
fyrir. Hún er ekki nema 9 ára.
Hún var að búa um jólagjafirn
ar, sem hún var búin að kaupa
handa systkinum sínum og vin-
um. Lítil brúða handa litlu syst
ur, bók handa stóra bróður og
tuskuhund fyrir minstu systur.
Stefanía litla er sannfærð um
að öll jól sjeu skemtileg og
finst skrítið að láta sjer detta
í hug að ein jól sjeu öðrum
fremri, en viðurkennir þó þeg-
ar jeg geng að henni með ágeng
ar spurningar, að skemtilegustu
jólin, sem hún muni eftir hafi
verið þegar jólasveinninn kom
til hennar.
„En nú veit jeg hver hann
var“, segir hún. „Hann var
bara maður, sem jeg þekki, sem
hafði farið í búning. Jeg veit
líka núna, að það eru ekki jóla-
Stefanía Borg.
sveinarnir, sem setja gott í
skóna okkar á jólaföstunni. •—
Það gerir bara pabbi og
mamma.
„Á. jólunum, sem núna koma
ætla jeg að fara í nýja matrósa
kjólinn minn. Hann er rauður
og voða fínn. Svo dönsum við
og syngjum kringum jólatrjeð
og borðum yoða mikið. •— Við
leikum okkur að gjöfunum og
fáum að vaka lengi. Kannski
kemur jólasveinninn aftur. .—
Jeg vildi það, þótt jeg viti að
hann er bara maður“.
Stefanía þarf langan umhugs
unarfrest um óskina einu á
jólunum. Hún byrjar nokkrum
sinnum á setningu, en hættir
við að segja hana. Það væri
ekki gaman að óska sjer ein-
hvers og muna svo eftir öðru,
sem maður hefði heldur vilj-
að. Og vera þá búin með óskina!
En loks dettur henni snjall-
ræði í hug:
„Jeg myndi óska mjer töfra-
sprota. Með honum gæti jeg
svo óskað eins og jeg vildi. Þá
myndi jeg óska mjer, að vera
komin til Danmerkur. •— Jeg
myndi óska mjer að eiga fult
af eplum og appelsínum og jarð
arberjum og margt miklu fleira.
Og þegar Ijósmyndari Morg-
unblaðsins kom til að taka
myndina, sem hjer fylgir með,
sagði Stefanía Borg:
„Af hverju er verið að taka
mvnd af mjer einni, en ekki
okkur öllum?“
HURRICANE LANTERNS
Stærstu framleið'
endur Evrópu
M A D E I N E NG LA N D
E
Þvottavjelar nieð rafmagnshitun eða án liennar, rvksugur af mörgum gerðum, venjulegar þvottavíndur
og fleiri heimilistæki til afgreiðslu með stuttum fyrirvara frá M I E L E verksmiðjununn.
Vjelar og vindur fyrir þvottahús, þvottapottar af öllum mögulegum stærðum og gerðum, skilvindur, strokkar o. fl. ®. fl. fæst mt
afgreitt með fárra vikna fyrirvara frá hinuni kunnu M I E L E verksmiðjum.
Greiðsla er í sterlingspundum og horgunarskilmálar þægilegir.
Miklar útlitshreytingar til straunilínulags hafa farið fram siðan myndirnar í þessari auglýsingu voru gerðar, svo og margar stóf-
gagnlegar endurbætur á vjelunum — til betri endingar og meira öryggis.
Verksmiðjurnar afgreiða beint til þeirra innflytjenda sem þess óska.
Fyrirgreiðslu pantana annast
^óL. ÓCu^ááO
n
CJJ* CLo. I<Ceuhiavíh