Morgunblaðið - 27.08.1950, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 27. ágúst 1950
.....Framhaldssagan 20
•iiiiiiiiiiiiiiitiiiniiiiiuiiiiM.
»«I11]|I1]||||1II>IMIIII1IHM
|
FRO
• •••
v *
tamrniHinMiiiaiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiHmiiiniiiiiHmauimmiu
MIKE
s
Eftir Nancy og Benedicf Freedman
iniiiiiiiiiiimiiiiii»iinniiiMHinn****»*iiiiimmi,,n,,,,,,,,,,,,n,,,,,,,n,,,,,,,,,,,,,n,,*,,",,,,,,,,,,,,,M l<*
Nótt í Nevada
Humbert stóð lengi og horfði
á hestinn og vann eið að því,
að þetta væri hesturinn. Lýsti
hann því yfir að Baldy Red
héfði stolið hestinum og gert
liann albrúnan með einhverjum
ráðum. Baldy hló og sagði, að
lietta .væri allt annar. hestur,
Humbert leit upp í hann og
lcvaðst þekkja tennurnar. —
Baldy gerði bara grín að öllu
saman og spurði, hvort honum
sýndist þessi hestur vera brún-
skjóttur. Við vorum algjörlega
táðaleusir. Humbert hafði lýst
tiestinum og sagt hann væri
fcrunskjóttur, en þessi hestur
var albrúnn. Við þvoðum hann
og skrúbbuðum með sápu og
lerpentínu en hann var jafn
fcrúnn eftir sem áður. Hum-
bert varð æfur af reiði. Hann
oagðist þekkja tennurnar, fæt-
urna. augun og göngulag skepn-
unnar. En, eins og Baldy sagði,
I* • var það ekki sannanir sem
fcægt er að taka gildar, þegar
|>ær koma frá manni ,sem ekki
isjer mun á brúnu og brúnskjótt
um hesti. Svo við urðum að láta
Baldy fara með hestinn“,
,.Jæja, þá hefir Baldy verið
fiaklaus og samt er eins og þú
liafir andúð á honum“, sagði
jeg. Mike leit á mig og þegar
jeg sá glampann í augum hans,
fór jeg að efast um sakleysi
Baldys. „En hvað varð um hinn
hestinn, þann brúnskjótta?“
spurði jeg.
„Það var aldrei nema um einn
hest að ræða“, sagði Mike. —
,,Baldy hafði málað hvítu skell
urnar á brúna hestinn og síðan
þvegið þær af“.
Fyrsta þorpið, sem við fórum
um var Athabaska. Veðrið var
breytilegt. Loftið var þrútið
og mikill skýjabakki í austri,
Sólin skein þó, en var lágt á
lofti en utan um hana var fölur
silfraður geislabaugur. Stuttu
síðar mynduðust í sólarfletinum
fjórir minni hringar og hver
þeirra var eins og smækkuð
mynd sólarinnar. Einhver und-
arleg og óþekkt tilfinning greip
mig, þegar jeg horfði á þessa
kynlegu sýn. Mjer fannst jeg
vera stödd á einhverri f jarlægri
stjörnu og horfa á draumfagurt
landslag. Geislaskautið varð
dekkra, dagsbirtan virtist titra
og sýnin hvarf og sólin hvarf í
skýjaþykkni. Jafnvel hundarn
ir virtust í æstu skapi og okk-
ur miðaði vel áfram og brunuð-
um litlu síðar inn í Athabaska.
„Sólblettir, er þeetta fyrir-
brigði nefnt“, sagði Mike mjer.
„Jeg hefi sjeð 16 í einu. Þeir
voru eins og húnar kringum
björn, og hver þeirra skein eins
skært og sólin. Indíánarnir
eru hræddir við þá. Þeir halda
að það sjeu illar stjörnur, sem
sjeu að reyna að gera út af við
sólina og þeir gera ýmsar
skringilegar ráðstafanir til að
fæia þá í burtu. Venjulega tekst
þeim það með ópum og óhljóð-
um, því sjónhverfingin er 1 loft
inu og hávaðinn getur haft á-
hrif á hana. En hvað sem því
líður er það nærri víst, að þeg-
ar þú sjerð þessa sýn, þá verð-
ur stórhríð daginn eftir“.
Og það kom á daginn. Við vor
um veðurteppt í Athabaska í tvo
daga. A þeim tíma kyntist jeg
Baldy Red betur.
Klefinn sem við höfðum til
umráða var ílangur og næsta
einkennilega byggður. í honum
voru tvær eldavjelar og 12 rúm.
Það þeirra, sem okkur Mike
hafði verið úthlutað var í öðrum
enda klefans. Mike hafði hengt
upp teppi til að við yrðum dá-
lítið afsíðis, því hann sagði al-
varlegur á svip að við værum
nýgift. Nunnurnar sváfu í næstu
rúmum við okkur. Til að sýna
þeim virðingu sina, hafði Baldv
Red rogast inn með þrjár þung-
ar kistur og útbúið úr þeim
borð fyrir þær, þar sem þær
borðuðu afsíðis. — Þegar jeg
sá Baldy, rjóðan og sveitt-
an í þessum kulda rogast inn
með kisturnar hlaða undir
þær. svo flöturinn yrði jafn,
breiða síðan skrautlegan dúk
á þær, sem hann hafði einhvers
staðar grafið upp, gat jeg ekki
að því gert að mjer fannst hann
ekki nema góðmennskan ein.
Jeg sneri mjer að Mike og sagði:
„Þetta er vingjarnlegur mað-
ur. Mjer fannst það fallega
gert af honum að útbúa þetta
borð handa nunnunum. Jeg var
hrærð af hugsunarsemi hans.
Og þú hefðir átt að sjá, hvað
hann reyndi á sig við að roga
þeim inn.“
„Þær voru nokkuð þungar“.
sagði Mike.
Jeg sat um að komast í kunn-
ingsskap við Baldy Red. Fyrst
talaði jeg við nunnurnar. —
Þær voru eins og jeg, hrærðar
af góðmennsku hans.
„Og þó segja menn að hann
hafi slæmt orð á sjer“, sagði
Margaret.
flllar tungur“. bætti Magda-
lena við.
Meðan snjóstormurinn buldi
útifyrir og jeg sat og masaði
við nunnurnar höfðu Mike og
fleiri menn safnast saman í
hóp við eldavjelina og ræddu
um veðrið, en þrátt fyrir það
breyttist það ekkert. eftir því
sem jeg gat best sjeð.
Baldy Red kom og spurði
nunnurnar, hvort þær van-
hagaði um nokkuð og jeg not-
aði tækifærið til að ræða við
hann.
Jeg geri ráð fyrir að sagan,
sem Mike sagði mjer hafi verið
í huga mínum. því í miðjum
samræðum um hversdagslega
hluti, spurði jeg hann, hvort
hann hefði selt nokkur hross
nýlega.
„Jeg er stöðugt að selja
hesta“, sagði Baldy, án þess að
hika hið minnsta.
„Jeg er ekki góður dómari
á hesta“, sagði hann. ,,en jeg
veit hver er versti dómárinn
hjer í nágrenninu“, bætti hann
við og glotti.
Um leið og hann gekk í átt-
ina að eldavjelinni, leit hann
guðrækilegu augnaráði til nunn
anna. Bros ljek um rautt og
glaðlegt andlit hans um leið og
hann gekk á brott, en nú var
jeg farinn að ferast um heiðar-
leik hans.
Jeg kastaði mjer á grúfu upp
í rúm mitt og heyrði veður-
ofsann berja utan veggina. Jeg
dró gluggatjöldin frá litla glugg
anum og horfði út í bylinn. Sú
sýn minnti mig á nóttina, sem
lestin hafði staðið föst í snjó-
skaflinum áður en við komum
til Regina, fyrir löngu síðan.
Jeg gat varla trúað því að það
var aðeins tæpt ár síðan. Mjer
fannst það vera mörg ár. —
Skyndilega fannst mjer jeg ein
mana eins og þá nótt og jeg hat
aði snjóinn á sama hátt og þá
og til að drepa tímann tók jeg
upp á því að teikna hundseyru
— eyrun á Juno á frosna glugga
rúðuna-
Já, áður en jeg vissi af, var
Juno kominn fyrir framan mig.
En Juno var á þessaiú stundu-að
leika sjer heima á búgarðin-
um hjá Mildred. Hundurinn okk
ar í Boston hringaði sig núna
í herberginu hjá mömmu, þar
sem irska Juno hafði átt fyrstu
hvolpana sína. Og Mike ætlaði
að gefa mjer nýjan Juno jafn-
skjótt sem einhver sleða-
hundanna okkar gyti. Augna-
blik var jeg hugsandi, því mjer
fannst útilokað að tíkum væri
beitt fyrir sleða. En þá mundi
jeg eftir að einu hundarnir sem
jeg hafði sjeð hjer voru sleða-
hundar. Og ef þeir væru af
sama kyni......Svo mjer varð
rórra og hjelt áfram við teikn-
inguna á rúðuna.
Það hafði tekið langan tíma
að venjast þessum hundum sem
líktust meir hálf-tömdum úlf-
um. Snertirðu höfuð eins þeirra
er nærri víst að þú missir fing-
urinn. Jeg hefi sjeð einn þeirra
bíta stykki úr þeim næsta á und
an í hundalest, vegna þess að
hann var að gefast Upp.
I 1 kaupum
| Silfurgripi,
Lislmuni,
BrolB3Ílfur,
GulL
I Jön S'punitaon
SkorU)rípovir2tun
Laugaveg 8.
5
mniiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiinv
imnnmnmniimininiininnnnnMiuunimiuinmiB
• :
i |
jl\fótorbátur|
3 E
Í I
| 12 smálesta, með 35 ha. Super i
| Skandia-vjel. til sölu. Báturinn 3
| er með línu og dragnótaspili og i
| fylgja homun dragnótaveiðar- i
i færi. Mjög sanngjamt verð.
| Hús og íhuðir af ýmsum stærð i
| um til sölu í bænum og úthverf- |
| um bæjarms. Utborganir frá i
i kr. 45 bús.
s
1 Lítið einbýlishús fyrir utan bæ
{ inn til sölu.
{ Skipti ibúðir af ýmsum stærð-
{ um í bænum og úthverfum fcæj
= arins.
j Nýja fasfeignasalan
{ Hafnarstræti 19. Sími 1518
I Viðtalsfimi 10—12 og 2—6,
{ nema laugardaga 10—12,
linniiiMHiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiimiini
MINNINGARPLÖTUR
á leiði.
Skiltagei (fin,
Skólavörðmtíg 3,
Frdsögn al ævintýrum Roy Rogers
26.
Lína hrópaði á lögreglustöðinni, að þeir væru búnir aQ
drepa Roy Rogers,
Cookie starði á hana og ætlaði varla að ná andanum a|
undrun.
— Hvað segirðu? hrópaði hann. Hverjir eru búnir
drepa Roy Rogers.
— Það var Farreell, sem gerði það, svaraði Lína með ekk-
ann í hálsinum. — Og þeir ætla að fara og sitja fyrir lestinni
1 Skollaskarði.
— Komið þið fjelagar, hrcpaði Cookie og var óstyrkur í
málrómnum. Við förum fyrst yfir á skrifstofu Jasons lög-
fræðings.
Þegar þeir komu inn á skrifstofuna, var ekkert þar að
finna, nema blóðbletti á gólfinu* sem þeir álitu að væri frá
Roy. Cookie var nú sjálfur að því kominn að fara að skæla,
því að það varð ekki annað sjeð, en að besti vinur hans væri
nú horfinn úr þessum heimi. En hann harkaði af sjer, sneri
sjer að Línu og spurði:
— Ertu viss um, að þeir ætli að sitja fyrir lestinni í Skolla-
skarði?
— Já, það er alveg öruggt, svaraði hún. — Þeir sögðusé
ætla að leika á ykkur.
— Jæja, svo þeir ætluðu að leika á okkur, sagði Cookie
og varð hinn hörkulegasti á svip: — Við skulum sjá, hvorfi
þeim tekst það svo auðveldlega. Fjelagar, við fylgjum fyrir-
skipunum Roy út í æsar, að öðru leyti en því, að þegar við
fáum svo glöggar frjettir sem þessar, þá verðum við að breyta
til og bíða eftir lestinni í Skollaskarf^i í stað þess að vera
undir Úlfahlíðum.
— Og svo leggjum við strax af stað, hrópaði Cookie.
Lína vildi endilega fá að vera með í þessum leiðangri,
Hún sagði: — Það var Farrell, sem drap pabba minn og nú
ætla jeg að fara með ykkur og sjá þegar gert er út af við
Farrell, þennan fant, sem jeg hata.
Þau lögðu af stað út að járnbrautinni. Það var kominii
níðdimm nótt, en undir morgun bjuggust þau við að lestiii
myndi leggja af stað frá borginni með nautgripina.
Roy var sjálfur með lestinni. Hann var viðbúinn hinu
versta, þó ekki vissi hann af þeirri breytingu, sem orðið
hafði á fyrirætlunum Cookies.

Konan: Hvað mundurðu gera ef jeg
mundi deyja?
Maðurinn: Sennilega það sama og
þú mundir gera, ef jeg mundi deyja.
★
Hann: — Um hvað ertu að hugsa,
Dóra?
Hún: — Æ, það er óttalega ó
merkilegt.
Hann: — Jeg hjelt þú værir að
hugsa um mig.
Hún: — Já, það er rjett.
★
Gjaldkerinn: -—• .Teg gerði ráð fyr
ir, að jeg myndi fá kauphækkun
um nýárið.
Forstjórinn: — Þar hefur yður
misreiknast, og jeg get ekki haft í
þjónustu minni gjaldkera, sem
reiknar skakkt. Þjer megið fara.
★
Móðirin: — Mundu nú eftir því, ,
Pjetur minn, að þvo þjer um hend- {
urnar, áður en frændi þinn kemur.
Pjetur: — Já ,en mamma, ef hann
skyldi nú ekki koma.
★
Konan: — Læknirinn segir, að
jeg verði að ferðast mjer til heilsu
bótar. Hvert á jeg að fara?
Maðurinn: — Til anars læknis.
★
— Ætlarðu í ferðalag?
— Já, ferðalög gera mann hygg-
inn.
— Jæja, þá ættirðu að ferðast
kringum hnöttinn.
★
— Þeir segja, að jeg verði að hafe
eitthvað fyrir stafni. Það er þá lík-
lega best að jeg byrji á því að safna
skeggi.
Stúlkan: — Hjer er kominn mað*
ur, sem vill tala við prófessorinn.
Prófessorinn: — Segið honum,
eins og jeg hef sagt yður, að jeg sja
á ferðalagi.
Stúlkan: — Jeg sagði honum það,
en liann vildi ekki trúa þvi.
Prófessorinn: — Jæja, þá verð jeg
víst að segja honum það sjálfur.
9832
er gímanúmer okkar
Sækjum — Sendum.
Þvotlahúsiif FRÍÐA
Lækjargötu 20, Hafnarfirði.
íbúðir
af flestuxn stærðum til sölu í
bænum og úthverfunum. Uppl.
gefur
Fasteignasölumiðstöðin.
Lækjargötu 10 B. Sími 6530 og
kl. 9—10 á kvöldin 5592 cða
6530.
Húsakaup
Hefi kaupendur að 2ja—5 her-
bergja íbúðum. Miklar útborg-
anir. Eignaskipti oft möguleg.
Haraldur Guðinundsson
lögg. fasteignasali
Hafnarstræti 15. Símar 5415 og
5414 heima.
.........