Morgunblaðið - 14.12.1950, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐtt*
Fimmtudagur 14. des. 19581
Fiamhaldssagan 20
s
:
s
CROMWELL I
i,
• s-
Skáldsaga eftir Conrad Richfer.
^■^^MiMHIaWiffflmM.Mw.«winniiiiiiiiiiiBiiBMiWMiinm—wnii—ii—nniniiiiiiiiiiuiiiiniinimnnuinimuiiiiiiuuniinmmmniiiiifniiiiiiiiiiiiiiTiiniiiiniuiiiii
„Reyndu ekki að koma með
mjer, Nugget“, sagði hún kulda
tega. Hún leit í kring um sig.
Jeg held að hún hafi verið að
Bvipast um eftir Timmy, en kon
an var farin með hann. Jeg vissi
það ekki þá, en .við sáum hann
aldrej aftur. Hún gekk tii dyr-
anna og jeg reyndi að fara á
eftir henni, en eiginmaður frú
Herford, verkstjórinn við Higg-
fensnámurnar, tók um handlegg-
ínn á mjer og hjelt mjer.
Þegar jeg kom út, sá jeg
hvar Tacey gekk ein upp göt-
una. Jeg gekk í hina áttina að
Quality Hill á milli Herford-
tijónanna. Jeg var gripinn ó-
fítjórnlegri heimþrá og mjer
fannst jeg ekki geta afborið að
íifa deginum lengur.
Fyrir framan Watrous-hús-
itj var Seely einmitt að koma út
úr vagninum. Ungfrú Rudith
hafði fyrst ekið frú North heim.
Jeg sa að Seely horfði á stóra,
ókunna húsið hinum megin við
járnhliðið. Hún leit á mig og'
jeg skildi strax, hvað hún vildi
segja. Við slitum okkur bæðí
laus og þutum eins og örskot
niður brekkuna og í áttina að
Brewery Gulch.
^ Ef við hefðum haft nokkum
tíma til að hugsa okkur um, þá
hefðum við ekki farið þessa
leið, heldur út í Zacatecas Can-
yon og falið okkur þar. En nú
hlupum við beint í áttina að
lögreglustöðinni og Tom Noon-
an, sem heyrði hrópin í fólk-
inu, reyndi að ná okkur. Með
hann og fleiri á hælum okkar,
hlupum við eins og fætur tog-
uðu upp Brewery Gulch. Jeg
Ijet Seely vera á undan því hún
þekkti hvern krók og kima. ___
Hún hljóp upp steintröppurnar
hjá Michovich og yfir á timbur-
tröppurnar hjá Tewis-hjónun-
um og yfir grindverkið ofan f
bakgarðinum hjá frú Freyno.
Það var hreinasta unun að
horfa á Seely. Hún vissi ná-
kvæmlega hvar var best að
komast yfir og upp og alltaf
lengdist bilið á milli okkar og
Tom Noolan. Við vissum ekkert
hvar hann var núna. Við hjeld-
um áfram upp tröppurnar hjá
Gratz, framhjá Þjóðverjanum
með örið á nefinu. Við heyrð-
um að hann var að spila á pía-
nóið til þess að fá kanaríufugl-
ana sína til þess að syngja. —
Við sáum fimm eða sex
fuglabúr inn um glugg-
ann, kartöflupoka og óhrein
garðáhöld, allt samansafnað í
þessu eina herbergi, sem var í
húsinu hans.
O.K.-gatan var mannlaus
■þegar við komum þaneað. Við
hefðum getað hlaupið beint
heim, en það myndi ekki vera
viturlegt. Við hlupum yfir göt-
una og beint upp brekkuna
þangað til við vorum komin að
efsta húsinu á Chihuahua Hill.
Þá lögðumst við niður til að
hvíla okkur og kasta mæðinni.
Eftir dálitla stund sáum við
hvar Tacey kom hægt gangandi
upp götuna. Hún hlaut að hafa
gengið stóran krók úr því hún
var ekki komin lengra. Hún
gekk svo hægt upp tröppurnar,
að það var eins og hún gengi í
svefni. Þegar hún var komin
inn í litla, græna húsið, lögðum
við af stað niður eftir.
Jeg hjelt að Tacey myndi
verða vör við okkur, þegar við
nálguðumst húsið, en þegar við
komum nær, heyrðum við að
hún var að tala við einhvern,
svo Gaye hlaut að hafa verið
kominn heim. Við gægðumst
inn um gluggann. Tacey var
alveg eins og hún hafði verið,
þegar hún hafði farið út úr skrif
stofunni, úfin og lotin í bakinu.
Önnur öxlin á henni sýndist
vera lægri en hin. Við og við
fór hún inn í svefnherbergið og
þegar hún kom aftur, hjelt hún
á fötum, sem hún lagði á rúmið
í stofunni.
„En þeir verða aS hafa ein-
hverja frambærilega ástæðu“,
sagði Gaye.
„Jeg er ekki hæf til þess að
hafa börn“, sagði hún biturlega
þegar hún kom fram. „Jeg er
vond kona og óheiðarleg“. Allt
í einu kom hún fram í eldhúsið
og inn í herbergi Seely, svo að
við urðum að beygja okkur nið
ur fyrir gluggakarminn.
„Jeg sagði þjer líka að So-
corro væri of nálægt Bisbee“,
sagði Gaye.
„Það kemur þessu máli ekk-
ert víð“, sagði hún. „Jeg var
ekki einu sinni nógu góð fyrir
Þig“.
Nú vissi jeg að hún átti við,
að hún væri ekki nógu góð til
þess að hann vildi giftast henni
og Gaye vissi það auðvitað líka.
Tacey stóð hálfbogin yfir rúm-
inu mínu og raðaði fötunum.
Ein fatahrúgan lá á hæginda-
stólnum og það voru föt Seely.
Föt Timmys rugguðu fram og
aftur á ruggustólnum. Mín föt
lágu á rúminu. Fjórða fatahrúg
an lá á orgelinu og mjer til
undrunar sá jeg að það voru
föt Gaye.
„Hvers vegna ertu að taka
fram fötin mín?“, spurði hann.
„Jeg hef slæm áhrif á börn“,
sagði Tacey. „Jeg get eins haft
slæm áhrif á þig“.
Hann starði á hana reiður og
dálítið óttasleginn, sýndist
mjer.
„Hvernig ætlar þú að kom-
ast af ein? Jeg verð hjá þjer?“,
sagði hann.
Hún leit á hann raunamædd
á svipinn, og það var eins og
hún kenndi í brjósti um hann
Við Seely vissum það og hanr
vissi það líka sjálfur, að han^
myndi fara. Hún lagði fyrst föt
in hans ofan í töskuna, og síðan
vafði hún mínum fötum inn í
dagblað og svo tók hún fö+
Timmys og fór eins með þau.
Mest af þessum fötum hafðj
hún saumað sjálf. Loks sneri
hún sjer að fötum Seelý, en
henni gekk illa að koma þeim
inn í brjefið og binda bandið
utan um. Það slitnaði tvisvar
áður en henni tókst það.
„Þú getur farið með þau
núna“, sagði hún. Rödd hennar
var óþekkjanleg, næstum
grimm. „Þau vita hvert á að
fara með betta til Timmy. Þau
eru við þakdyrnar“.
Við Seely litum undrandi
hvort á annað.
„Nei, heyrðu nú....“, byrj-
aðí Gave.
Hún leit á hann, og jeg vona
að jeg eigi aldrei eftir að sjá
slíkt augnatillit á manneskju,
sem mjer þykir vænt um.
„Láttu þau ekki koma hing-
að inn“, sagði hún. „Jeg fer inn
í svefnherbergið".
Um leið og við heyrðum að
hún sneri lyklinum í skráargat-
inu, þaut Seely inn.
„Tacey, Tacey“, hrópaði hún
og barði á dyrnar með hnefun-
um.
„Taktu þau burtu“, hrópaði
Tacey, innan úr svefnherberg-
inu. i
Seely sneri sjer að Gave ör-
væntingarfull á svip. Hún tók
hægt upp pinklana og Gaye tók
töskumar. Þegar við komum út,
stóðu nágrannarnir alls staðar
úti og horfðu á okkur. Neðar í
brekkunni sáum við hvar lög-
reglufulltrúinn og herra Her-
ford komu gangandi upp eftir.
10. kafli.
í marga daga hljómaði hróp
Tacey fyrir eyrunum á mjer. —
Stundum vaknaði jeg við það á
næturna, að mjer fannst hún
hrópa og jeg var lengi að átta
mig á því í myrkrinu hvar ieg
var. Jeg var viss um að eitt-
hvað myndi hafa komið fynr
hana þarna upp frá og mig
hefði ekki verið að dreyma, J
heldur hefði jeg heyrt hana
kalla með eigin eyrum.
Þegar jeg lagðist niður aftur,'
fór jeg að hugsa um það hvern- |
ig hafði farið fyrir frú Shepko.
Þegar maðurinn hennar hljópst
á burt með annarri konu, fór
hún til Fortes gamla og ætlaði
að elda ofan í hann þangað til
maðurinn hennar kæmi aftur.
Hún var Pólverji að uppruna,
stór vexti og fólk kallaði hana
Litla Joe. Þegar hann var ekki
kominn aftur um jólin, klifraði
hún upp á mæninn á húsinu
með flösku, sem í var eitur. Svo
kallaði hún í nágrannana til að
kveðja þá. Við Seely sáum
mannþyrpinguna og komum í
tæka tíð. Fólkið var að reyna
að fá hana niður af þakinu og
lofaði henni ýmsu góðu, ef hún
kæmi niður. Henni var lofað að
hún skyldi fá meira kaup og
konurnar buðust til að gefa
henni sparikjólana sína. En það
var til einskis. Þegar einhver
reyndi að koma að henni aftan
frá, tók hún tappann úr flösk-
unni og tæmdi hana.
'IfMIIIII
Utlllllllt
er barnasaga
með myndum

KI PAUTCit RÐ
RIKISINS
Tekið á móti flutningi til Homa-
fjarðar á laugardag.
>■11
Vefslólar
Kærkomin og nytsöm jólagjöf handa dótturinni.

I SKÍHASKALI STÖDENTA
m
í í HVERADÖLUM
■
■
■
■
; er til sölu ásamt allmiklu innbúi. Skálinn er við alfara-
■
■
* leið (stutt frá skíðaskála Skíðafjelags Reykjavíkur) og
■
■
* fylgir honum IV2 ha. land.
■
■
■
Z Verðtilboð sendist Stúdentaráði Háskólans, Háskólan-
■
■
■ um, og mun það veita nánari upplýsingar.
Tilkynning
um takmörkun á rafmapi
Orkuveitukeríi Sogsvirkjunar
verður greint niður í 5 sem næst jafna hluta til takmörk-
unar á mestu rafmagnsnotkun á suðutímanum milli
kl. 11—12 f. h
Kerfishlutarnir eru þessir:
1. hluti: Hafnarfjörður og nágrenni, Reykjanes og Suð-
urland.
2. hluti: Nágrenni Reykjavíkur, umhverfi Elliðaánna
vestur að markalínu frá Flugskálavegi við Við-
eyjarsund, vestur að Hlíðarfæti og þaðan lil
sjávar við Nauthólsvík í Fossvogi. Með þessum
hluta.er Laugarnesið að Sundlaugarvegi.
3. hluti: Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðarárholtið, Túnin,
Teigarnir og svæðið þar norð-austur af.
4. hluti: Austurbærinn og Miðbærinn milli Snorrabraut-
ar og Aðalstrætis, Tjarnargötu, Bjarkargötu að
vestan og Hringbrautar að sunnan.
5. hluti: Vesturbærinn frá Aðalstræti, Tjarnargötu og
Bjarkargötu, Melarnir, Grímsstaðaholtið með
flugvallarsvæðinu, Vesturhöfnin með Örfirisey,
Kaplaskjól og Seltjarnarnes fram eftir.
Mörkin milli þessara hluta eru sýnd nánar á uppdrætti.
Þessir hlutar vérða teknir úr sambandi þannig:
5. hlutinn í fyrsta sinn fimmtudaginn þ. 14. des.
1. hlutinn í fyrsta sinn föstudaginn þ. 15. des.
1. hlutinn öðru sinni mánudaginn þ. 18. des.
4. hlutinn þriðjudaginn þ. 19. des.
3. hlutinn miðvikudaginn þ. 20. des.
2. hlutinn fimmtudaginn 21. des.
Síðan kemur hver hluti í sömu röð, þannig að hver
hluti flytst til um einn dag vikulegá með því að sá er
varð síðastur á föstudag kemur fyrstur á næsta mánudag.
Á laugardögum og sunnudögum er ekki gert ráð fyrir
að taka þurfi úr sambandi, þar sem spennulækkun hefir
verið mun minni þá daga.
Það tekur nokkurn tíma að taka úr sambandi og setja
inn aftur og er því ekki um nákvæm tímatakmörk að
ræða hverju sinni, hvorki yfir um kl. 11 nje um kL 12.
S)oaói/irL
ffóutmfumn
- AUGLÝSING ER GULLS í GILDI -