Morgunblaðið - 02.03.1951, Side 2

3
MORGVNBLAÐIÐ
1
Föstudagur 2. mars 1951.
Utvarpsræéci
utanríkisráðherra
Framh. af bls. 1.
vcijaland, Albanía, Pólland,
Tj .kóslóvakía og Kína verið
gc ' að kommúnistiskum h,já-
Icúdum. Og margir óttast, að
I ’ s þegar verði leppríkin lát-
ii ráðast á Júgóslavíu og er það
I' curðulegra, þar sem af Þjóð
viljunum er svo að sjá, sem
‘T sje enn óskabarn Stalins.
Irmrás hefur þegar verið gerð
í Tibet og barist er í Kóreu.
TÍr.-jLiR FRIÐARINS
KORFNIR
Er nú svo komið, að þótt
c) sje lýst yfir formlegu stríði
: |i' eru tímar friðarins horfnir,
a c. k. um sinn, friðleysi ríkir
og viða er háð blóðug barátta.
Iíinar endurteknu árásir kom
n i 'uiista á Kóreu eru aðeins eitt
* djíiiii um yfirráðasteínu þeirra,
cii skýrasta dæmið vegna þess,
ao það sýnir, að þeir skirrast
ckid við að halda fram stefnu
siiini, þótt Ijóst sje, að hún
kúnni að leiða til allsherjar-
étaka.
En hverju máli skiftir Kórea
fyiir íslendinga? Hvaða ástæða
er til þess að eyða tíma í al-
. mennum stjórnmálaumræðum
á fslandi til þess að ræða um
brlög svo fjarlægs lands?
Vlssulega eru þau þýðingar-
miiiill lærdómur fyrir okkur
♦tslendinga. Árásin á Kórerf var
f gcrð vegna þess, að árásarmenn
< ámir og þeir, er verkum þeirra
*cje8u, töldu, að þar væru litlar
cða engar varnir fyrir hendi.
Vamarleysi landsins bauð
1 -annig beinlínis árásinni heim
og þau öfl, sem þarna eru að
verki, eru ekki staðbundin við
Austur-Asíu.
Það er alþjóðahreyfing kom-
múnismans, sem þarna er á
ícröinni. Sami aðilinn, sem hef-
ui lagt undir sig alla Austur-
Evrópu og mikinn hluta Mið-
Evrópu og Asíu, teygir nú arma
sma um " útskaga austur við
Kyrrahaf.
Allar eru þessar aðfarir bygð
ar'á kenningum lærifeðra kom-
niúnísta.
líOÐORÐ
f-ÆRIFEÐRANNA
Sjálfur Lenin segir:
„Við lifum ekki aðeins í einu
r'ld, heldur í ríkjakerfi. End-
uríeknir ógurlegir árekstrar
milli Sovjetríkisins og borgara
ríkjanna eru óhjákvæmilegir“.
Óg Stalin segir:
„Alþjóðleg þýðing byltingar
okkai’ liggur í þessu, að hún er
fyrsta skrefið í heimsbyltingu,
og öflugur grundvöllur fyrir
éframhald hennar . . . Hvað er
land okkar, þegar það byggir
só.dalismann, annað en grund-
vöílur fyrir heimsbyltinguna?“
Allt eru þetta skýlaus orð,
orð, sem menn of lengi tóku að
'4cills sem orð. Nú sjá menn, að
't>au eru harður, óyggjandi veru
Icíki, sem kommúnistar um
ti'cim allan reyna af öllum lífs
og sálarkröftum að fram-
h væma.
Auðvitað neita kommúnistar
oðru hvoru, að þetta sje til-
gangur þeirra, en sú neitun er
samkvæmt boðorðunum. Lenin
hefir einmitt sagt, að það sje
nauðsynlegt „að nota svik,
blekkingar, ólöglegar aðferðir,
ijúdanbrögð og að fela sann-
J^ikann“.
j; Ollu þessu eru kommúnistar
ttyggilega trúir. Þeir eru óspar-
ií á blekkingarnar. Auðvitað
scgja þeir, að það sjeu Samein-
tiðu þjóðiirnar, sem hafi ráðist
á Kóreu. Sjálfir þykjast þeir
vera að „frelsa“ það óhamingju
sama land.
Við könnumst við þessa orða
leiki úr málflutningi flokks-
deildar kommúnista hjer á
landi. Árum saman hafa þeir
t. d. fullyrt, að í kommúnist-
isku þjóðfjelagi ríki fullkomið
frelsi. Hitt sje allt annað þótt
einstökum „glæpamönnum“ sje
refsað með frelsissviftingu. —
Það sje ekki meira eða harka-
legra en hvarvetna sje gert. En
þeir gleyma að geta þess, að í
kommúnistisku jþjóðfjelagi er
það „glæpur“ að hafa aðra
skoðun en valdhafarnir. Þar er
það t. d. glæpur að kenna ung-
lingum kristna trú í ríkis- eða
einkaskólum og fyrir verka-
menn að færa sig á milli vinnu-
staða án samþykkis yfirvald-
anna. Með því að telja slíkt til
„glæpa“ fæst skýring á því, að
10—15 milljónir manns skuli
vera í þrælkunarvinnu í höf-
uðríki kommúnismans.
Á slíkum heilindum er frið-
arhreyfing kommúnista byggð.
YFIRLÆTI DÚFU-MANNA
I haust átti"að ganga í hvert
hús hjer í bæ og knýja menn
til þess að taka afstöðu með
eða á móti Stokkhólmsávarp-
inu. Friðarpostularnir Ijetu
ekki lítið yfir sjer í fyi’stu. Þeir
birtu nöfn sín í blöðunum, til
þess að aðrir gætu sjeð, hversu
fínir menn væru þar á ferð —
„að hunda það væri ekki
skrokkar“. En á skammri
stundu skipaðist veður í lofti.
Þjóðviljinn lofaði því þá hátíð-
lega, að þeir, sem skrifuðu nöfn
sín undir „friðarávarpið“ þyrftu
ekki að óttast, að nöfn þeii’ra
væru birt, því að raunin varð
sú, að þeir voru ærið fáir, sem
vildu í almanna augsýn leggja
nöfn sín við það hræsnis plagg.
Eftir það birtust engin nöfn
undirskrifenda hjer á landi, nje
hefur Þjóðviljinn fengist til
þess að segja frá fjölda þeirra.
Sú þögn var þeim mun furðu
legri sem blaðið „Land og Folk“
sagði frá því, áður en undir-
skriftasmölun hófst hjer á
landi, að 5.000 Islendingar væru
búnir að skrifa nöfn sín undir
plaggið, Og eftir að friðardúf-
urnar tvær, háttv. 67 atkv. þing
maðurinn, Jónas Árnason og
Þórbergur Þórðarson, voru flutt
ir frá Bretlandi austur til Var-
sjár, á kostnað pólsku kommún
istastjórnarinnar, skýrði rúss-
neska blaðið „Trud“ frá því 8.
des. s.l., að 5,000 manns á ís-
landi hafi þegar undirritað
Stokkhólmsávarpið.
„FRIÐARFUNDUR“
KVENNA í REYKJAVÍK
En það er fleira en þetta,
sem þykir frásagnarvert frá
Islandi fyrir austan járntjald,
en hjer er þagað um. I þessari
sömu fregn í „Trud“ er skýrt
frá því, að friðarfundur kvenna
hafi verið haldinn í Reykjavík
þann 27. nóvember. Á fundi
þessum hafi mætt fulltrúar frá
30 mismunandi samtökum. Um
þessa stórfenglegu samkomu
hafa kommúnistar vendilega
þagað hjer á landi. Á íslandi höf
um við aðeins heyrt um eitt
kvenfjelag austur í Flóa, er á
að hafa lagt Stokkhólmsávarp-
inu Iið.
Friðardúfuleikur kommúnista
hefur hjer orðið broslegur og
gæti virst meinlaus. Annað og
meira býr þó á bak við. Það
er t. d. mjög athyglisvert, að í
sovjetrússneskum rjettartíðind-
um, „Sovjet-ríki og rjettur“ frá
því í ágúst, er sagt, að „úr-
skurðir“ heimsfriðarnefndarinn
ar hljóti að hafa lagagildi að
þjóðarjetti. Samkvæmt þeirri
kenningu virðist þessi nefnd
eiga að hafa lögsögu yfir þeim,
er glæptust til að skrifa undir
ávarpið og geta sagt þeim fyr-
ir um hegðun í þeim málum,
er varða milliríkjaviðskifti.
Með þessu á auðsjáanlega að
smíða enn einn hlekkinn, er
tengi flokksdeildirnar víðsveg-
ar við yfirráðamennina austan
tjaldsins.
TILBOÐ EINARS
Við íslendingar höfum áður
orðið þessara tengsla varir. —
Þannig var t. d. á síðastliðinu
vori, áður en íslensku samninga
mennirnir tóku upp viðskifta-
samninga við stjórnarvöld í A-
Þýskalandi, að þá gekk einn af
helstu liðsmönnum flokksdeild-
ar kommúnista á milli manna
hjer í bæ og kvatti þá til f jelags
stofnunar um vlðskifti við lönd-
in fyrir austan járntjald. Hann
fullyrti, að auðvitað gæti ís-
lenska stjórnin ekki komið á
neinum samningurn. Við hana
yrði ekki samið. „En við okkur
verður samið á eftir“, sagði
hann. Á þessum forsendum
reyndi hann að fá menn til að
styrkja hið nýja fyrirtæki kom-
múnista. Svo fór sem maðurinn
hafði sagt, að stjórnarerindrek-
arnir náðu engum samningum.
í sumar fór Einar Olgeirsson
hinsvegar eitthvað austvir fyrir
járntjald, og var rjetta tvo mán
uði í þeirri ferð. Áður hafði
Einar farið árið 1945 í erindum
íslensku ríkisstjórnarinnar um
svipaðar slóðir. Þá var hann
rúman 2V2 mánuð í ferðinni,
og með núverandi gengi kostaði
sú ferð íslenska ríkissjóðinn
50 þúsund krónur. Ferðina nú
fór Einar ekki á vegum íslensku
stjórnarinnar, enda þurfti hann
nú lítið fje eða a. m. k. lítinn
gjaldeyri til ferðarinnar, hjá ís-
lenskum gjaldeyrisyfirvöldum,
eða aðeins sem svarar 2,300
krónum. Hvaðan hinn hluti
ferðakostnaðarins hefur komið
er mjer ókunnugt.
Hitt veit alþjóð, að þegar al-
þingismaðurinn kom úr ferða-
lagi sínu, þóttist hann vera með
tilboð austur-þýsku stjórnar-
innar um mikil viðskifti við ís-
lendinga. Við athugun reynd-
ust þetta þó að mestu tylli-
boð, enda voru þýsku hafnirnar
við Eystrasalt jafn grunnar, þeg
ar Einar hvarf heim, sem áður
og því óhæfar uppskipunar-
hafnir fyrir íslenska nýsköpun-
artogara.
PENIN G AUPPSPRETT A
KOMMÚNISTA
Hin nánu tengsl alþingis-
mannsins við valdhafana aust-
ur þar, leyna sjer samt ekki, nje
heldur hitt, að einn af ferða-
fjelögum hans notaði þann
tíma, er hann hefir undanfarið
dvalið langdvölum austur þar,
til þess að ná undir hin nýstofn-
uðu verslunarfyrirtæki komm-
únista umboðum fyrir Island
og taka nú fyrirtæki þessi há
umboðslaun, þar sem engin
þurfti að greiða áður. Viðskift-
in við löndin austan járntjalds
eiga sem sje að verða mjólk-
urkýr fyrir íslenska kommún-
istaflokkinn og forystumenn
hans.
Kommúnistafyrirtækin eru nú
þegar farin að græða á um-
boðunum og staðreynd er, að
Þjóðviljinn hefur á undanförn-
um mánuðum fengið pappír
sendan, fyrst frá Svíþjóð, og
síðan frá Austur-Þýskalandi,
án þess að yfirfæra þyrfti nokk
urn gjaldeyri til greiðslu á lion-
um. Allt þetta sýnir það, sem
áður var vitað, að kommúnista-
deildin hjer hefir náin fjár-
tengsl við flokksdeildirnar í
öðrum löndum.
VILJA VERRI LÍFSKJÖF
ALMENNINGS •
Ekki er þetta heldur í fyrsta
skifti, sem Einar Olgeirsson
sýnir, að honum er óvenju hug
að um, að ganga erinda hins
alþjóðlega kommúnisma, ein-
mitt rjett eftir að hann hefur
dvalið langdvölum evlendis. Sú
ákefð, er hann samtímis fyrstú
stjórnarfrv. á fyrstu dögum Al-
þingis 1947 lagði fram tillögu
til að spilla þátttöku íslendinga
í Marshall-samstarfinu, var í
beinu framhaldi af langri dvöl
hans erlendis þá um sumarið.
Skýring á frumhlaupi Einars
fæst hinsvegar þegar íhuguð er
frásögn Douglas Hydes, fyrrver
andi ritstjóra Daily Worker,
kommúnistablaðsins enska, í
nýrri, mjög umtalaðri bók. —
Hann segir, að þegar rætt hafi
verið í hópi breskra kommún-
ista um afstöðu Evrópuþjóð-
anna til Marshall-samstarfsins,
hafi meðlimur í stjórn flokks-
deildarinnar þar mælt svo:
„Það mundi ekki verða mögu
legt, að bæta lífskjör almenn-
ings í hinum „nýju lýðræðis-
ríkjurn11 fljótlega, þar sem land
búnaður væri þar aðalatvinnu-
greinin. En með öðrum hætti
mætti bæta lífskjör þeirra í
samanburði við a-ðra og það
væri með því að gera lífskjörin
í löndunum í vestanverðri Ev-
rópu verri en áður. Og ílokk-
urinn ætti ekki að vera lengi að
fá því áorkað“.
Svo mörg eru þau orð, og er
með þeim af fullri hreinskilni
sagt, hver er hin raunverulega
ástæða fyrir fjandskap komm-
únista við Marshall-samstarfið.
Þegar íslenskir kommúnistar
vilja koma í veg fyrir, að fje
fáist til virkjunar Sogs og Lax-
ár, til byggingar áburðarverk-
smiðju, til efnivara fyrir iðnað
og til ýmiskonar nauðsynja til
sjávar og sveita, þá er það bein-
línis gert til þess að gera lífs-
kjör almennings á íslandi verri,
svo ljeleg að þau nálgist það,
sem alþýðan í löndum komm-
únista á við að búa.
Á ÍSLANDI MÁ „SKJÓTA
ÁN MISKUNNAR“
Douglas Hyde skýrir einnig
hvernig stendur á hinni ofboðs-
legu þjónkun kommúnista um
víða veröld við valdhafana í
Moskva. Hann segir orðrjett:
„Þegar breskur kommúnisti
hjálpar Rússlandi með öllum
þeim ráðum, er hann kann, og
hvað, sem það kostar, er hann
að vinna að því að koma á betra
Bretlandi, franskur kommún-
isti að koma á betra Frakk-
landi og íslenskur kommúnisti
betra Islandi. Hann er í sínum
augum og flokksins meiri föður
landsvinur en nokkur annar.
Hvað sem það kostar, verður
Rússland að lifa, og allt, hvað
sem er, sem að því stuðlar er
leyfilegt".
Hver er sá íslendingur, sem
heyrir þetta, að hann minnist
ekki orða Brynjólfs Bjarna-
sonar á Alþingi 1941, er hann
sagði, að á íslandi mætti „skjóta
án miskunnar“, aðeins ef það
kæmi Rússum að gagni.
FERÐALÖG BRYNJÓLFS
Um svipað leyti og kínversk-
ir kommúnistar hófu hina miklu
sókn sína í Kóreu, brá hinn
samí Brynjólfur Bjarnason sjeff
austur fyrir járntjaldið nú á
miðjum þingtímanum. Brynj-
ólfur hefur verið fáorður uni
þessa för sína.
Því athyglisverðara er a<3
rifja upp frásögn Hendriks
Ottóssonar í bókinni „Frá Hlíð-
arhúsum til Bjarmalands11, af
ferðalagi þeirra Brynjólfs aust-
ur til Rússlands árið 1920. SÚL
frásögn varpar skýru ljósi á at-
burði líðandi stundar.
Þeir fjelagar komu við !
Stokkhólmi og hittu þar finska
útlaga, er orðið höfðu að flýja'
land, sökum þess að þeir höfðu
borið vopn á móti þjóð sinní.
Þar voru, að sögn Hendriks,
„útbúnir reisupassar, sem viíj
áttum að afhenda tilteknuns
mönnum, þegar við kæmum til
Rússlands. Voru það mjóar ljetl
eftsræmur með finnskri álctr-
un“. „Var þessum merkilegu
reisupössum komið fyrir á sjer-
stakan hátt, sem jeg hirði ekkl
að greina hjer“.
Hinu segir Hendrik ekki frá,
að þessir finnsku vinir þeina
voru um þessar mundir að und*
irbúa nýja vopnaða árás á föð-
urland sitt. Er sú árás fór úli
um þúfur, var flestum þeirrat
stökkt úr Svíþjóð. Fóru þeir þá'
til Rússlands ,og hjeldu áfranj
undirbúningi árásarinnar. Ræti
ist sá draumur með árás Rússa
á Finna haustið 1939. \
1 1
KYNNTUST MÖRGU 1
STÓRMENNI 1
Að sögn Hendriks kynntusí
þeir Brynjólfur ýmsu stór-
menni í Rússlandi, þ. á. m. Ottoí
Kuusinen landráðamanninum
finnska. Segir Hendrik, að þeiij
fjelagar hafi átt við hann „fjör-
ugar samræður“ og gekk ekki
hnífurinp á milli þeirra. Á heimt
leiðinni fóru þeir f jelagar huldtj
höfðu í Noregi ásamt Rakosí,
er síðar varð kommúnistiskuil
einræðisherra í UngverjalandT,
og leynir stolt Hendriks yfiij
þeim fjelagsskap sjer ekki.
En Rakosi er hjer á landj
m. a. þekktur af þeim orðumS
sínum, er hann mælti á þessgf
leið:
„Sá, sem fylgir ekki Sovjet-
ríkjunum nema með tilteknunj
skilyrðum eða tilteknum fyrir-
vara, sá, sem heldur, að hags-
munir síns eigin lands og hags-
munir Sovjetsríkjanna fari ekkl
ávalt saman í einu og ölíu,
hann er ekki kommúnisti“.
Hendrik talar aðeins kulda-
lega um einn mann, er hantl
hitti á ferð þessari, og er þa<3
Ejnar Gerhardsen, forsætisráð-
herra Norðmanna. Segir Hend-
rik, að Gerhardsen hafi verið
talinn „mesti fjelagsskítur”. —i
Hefur því snemma komið fram,
að sá föðurlandsvinur átti ekki
heima í hópi landráðamanna og
einræðissinna. >
9 í
LENIN OG IIERNAÐAR- 1
ÞÝÐING ÍSLANDS 1
Á Komintern fundi þeim, cu
þeir fjelagar sóttu, segir Hend-
rik, að það hafi borið við, senS
nú skal greina:
„Jeg sagði þá, að sennilega
mundi fæstir viðstaddir vita
neitt úm ísland. Það kvað vlj
Framh. á bls.
*