Morgunblaðið - 21.03.1951, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐ19
Miðvikudagur 21. mars 1951

Framhaldssagan 37 —.......
niinnrmmi
IMilli vonar og ótta
j Skírdagskvöldvaka j
j Breiðfirðingafjeiagsins j
j verður í Breiðfirðingabúð á morgun (skírdag) og hefst kl, j
• 21. — Meðal skemmtiatriða verður: Tvísöngur með -
■ m
l guitarundirleik (Erlingur Hannsson og Jón Sigurðsson :
■ *’
| : syngja ljett lög og nýjustu danslögin. Palladómar um í
Ben leit upp. „Þetta er byssa
Rebekku Sprague“.
„Já, það er rjett“, sagði Coop
erman við símann. „Jeg náði í
hana handa henni um daginn'*.
Hann leit á Tony. „Hvemig
stendúr á því að hún er hjá
þjer?“.
„Jeg fjekk hana lánaða. —
Bruff kom mjer að óvörum.
Hann tók byssuna mína. Hann
ætlaði einmitt að skjóta, þegar
Rebekka kom. Jeg tók byssuna
úr töskunni hennar og sendi öll
skotin, sem í henni voru, á
hann“.
„Elnmitt“. Ben tók upp pípu
sína. „Þú segir að þetta sje Beau
Bruffr*.
„Því skyldi jeg ekki segja
það satt um það? Það er fljót-
legt að færa sönnur á það“.
„Hann var með tvær byssur
sitt í hvorri hönd og hann kunni
með þær að fara, en hann lof-
aði þjer að fá tækifæri til að
opna töskuna hennar, taka upp
litla byssu og skjóta á hann
fyrst'*.
„Hann var að tala um það að
jeg hefði tekið Jeannie frá
honum“, sagði Tony. „Honum
þótti allt af gaman að heyra
sjáifan sig tala. Hann kaus það
heldur en drepa mann. Rebekka
stóð við hliðina á mjer. Taskan
hjekk á öxl hennar. Jeg náði
byssunni svo ltíið bar á“.
„Og Bruff beið á meðan?“.
Tony brosti íbygginn. „Jeg
get verið handfljótur þegar jeg
vil það við hafa“.
Á legubekknum lá stór hand-
taska með lóngu bandi og litill
stráhattúr. „Á Rebekka þetta?“,
spurði Ben.
„Já/ Þegar Bruff var dauður,
missti Rebekka allan mátt. Hún
hnje niður og jeg hjelt að það
mundi líða yfir hana svo að jeg
tók af, hfenrii hattinn og tösk-
una og fleygði því þarna. En
það leið ekki yfir hana. Jeg fór
með hana fram í eldhús og gaf
henni vatn að drekka“.
„Einmitt“. Ben fór inn í borð-
stofuna. Ljósið skein þar inn úr
tveim áttum, frá stofunni og
eldhúsinu. Kann heyrði að Tony
kom á eftir honum þegar hann
gekk inn í eldhúsið.
, Sprague njelt báðum hand-
leggjunum utan um Rebekku.
Þaru stóðu við eldhúsborðið.
„Ekki tala meira núna“, .sagði
Sprague. „í'kki tala meira. Þú
veist varla hvað þú segir. Helm,
jeg ætla að fara með hana
heim“.'1
Rebekka lyfti höfðinu frá
brjósti föður síns. Hún var föl
í framan og það mátti sjá skelf-
inguna enn í augum hennar.
En hún virtist nokkuð róleg og
rödd hennar var undarlega bit-
ur.
„Munið þjer það, Helm, þeg-
ar jeg sagði ;t aldrei mundi geta
drepið marm? Jeg drap mann
núna“. Hún kreppti hendurn-
ar um skyrtu Sprague. „Jeg
skaut og skaut þangað til hann
var dauður“.
„Hættu þessu“, sagði
Sprague. ,.Tony viðurkenndi að
hann hefði drepið hann. Þú
þarft ekki að taka á þig sök-
ina“.
„Tony vi]l taka á sig sökina
af mjer. Hann reyndi að fá mig
til að segja að hann hefði gert
EFTIR BRUNO FISCHER •iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiÍi
þáð, en hann gerði það ekki.
Jeg gerði það“.
„Reyndu ekki að hjálpa
mjer“, sagði Tony. Hann var
búinn að kveikja sjer í annarri
sígarettu. „Mjer er óhætt“.
„Og þess vegna þykist þú
hafa ráð á því að taka allt á
þig“, sagði Ben. „Nei, ungfrú
Sprague. Þjer megið ekki láta
það á yður fá þó að þjer hafið
lösað okkur við Bruff. Það var
aðeins góðverk“.
Sprague roðnaði. „Helm, jeg
borga yður peninga fyrir það
að þjer vinnið fyrir okkur. Vel-
ferð dóttur minnar er undir
yður komin“.
„Jeg veit það“, sagði Ben.
„En mjer þykir betra að vita
hvernig atburðarásin hefur ver
ið og hvernig hún hefur verið
rjett. Hvernig væri að þjer segð
uð mjer það, ungfrú Sprague“.
Cooperman var kominn fram
í eldhúsið. „Það er mitt verk
að yfirheyra hana. Þú vinnur
aðeins fyrir Sprague", sagði
hann.
„Fólk gerir í því að minna
mig á það“, sagði Ben þurr-
lega. „Jæja, ungfrú Sprague.
Þá skuluð þjer segja Cooper-
man alla söguna“.
Rebekka settist á stólinn við
eldhúsborðíð. Mennirnir stóðu
allir í kring um hana. Hún
rjetti úr handleggjunum fram
á borðið og spennti greipar.
„Við Tony höfðum ákveðið
að fara burt með leynd í kvöld
og giftast. Jeg vissi að faðir
minn mundi mótmæla, svo að
jeg átti að hringja í Tony og
laumast út. Við ætluðum að hitt
ast við veginn“.
Sprague tók upp vasaklútinn
og kreisti hann í lófa sjer.
„Pabbi var að lesa í stof-
unni“ hjelt hún áfram, „síminn
er í anddyrinu við dyrnar inn
í stofuna. Hann mundi heyra
til mín ef jeg hringdi í Tony.
Klukkan var orðin margt“.
„Má jeg spyrja hana einnar
spurningar", spurði Ben Coop-
erman.
„Já, því ekki“. Cooperman var
ánægður af því að hann hafði
gert það ljóst að þetta væri
hans verksvið.
„Þakka þjer fyrir“, sagði Ben.
„Ungfrú Sprague, hvers vegna
fannst yður klukkan vera orð-
in margt? Hvers vegna -var
ekki hægt að fresta ferðinni
til næsta dags eða þarnæsta?“
„Tony vildi að við færum í
kvöld. Hann sagði að jeg væri
í yfirvofandi hættu hverja
stund hjer í Hessian Valley“.
„Ha, þú í hættu“. Ben benti
með pípunni á Tony. „Þorpar-
inn“.
Tony kipraði saman öðru
auganu. „Ætlar þú að fara að
prjedika aftur?“
„Haldið þjer áfram, ungfrú
Sprague“.
„Jeg laumaðist út um bak-
dyrnar með töskurnar", sagði
Rebekka. „Þær voru þungar.
Jeg skildi bær eftir í kjarri við
Digby Road og gekk heim til
Tony. Jeg man eftir því að jeg
heyrði í útvarpinu langt út á
götuna“.
„Bruff skrúfaði frá því eins
og hægt var til þess að skot-
hvellirnir heyrðust ekki„, sagði
Tony. „Þess vegna heyrðum við
ekki þegar hún kom“.
„En jeg heyrði raddir, þegar
jeg stóð úti á tröppunum“,
sagði hún. Hún hoi’fði alltaf á
krosslagðar hendurnar en leit
aldrei upp. „Það var ókunnug
rödd sem sagði eitthvað urfi að i
skjóta einhvern. Jeg gægðist í
gegnum gluggann við hliðina á
hurðinni í stofuna. Tony sat í
stólnum og maður stóð fyrir
framan hann með byssu sitt í
hvorri hendi. Það var hann sem
sagðist ætla að drepa Tony.
Ógurleg hræðsla greip mig. Jeg
missti stjórnar á mjer. Þá
mundi jeg eftir byssunni í tösk-
unni minni“.
„Höfðuð þjer alltaf geymt
byssuna í strátöskunni?“ spurði 1
Ben.
„Nei“. Neðri vör hennar
skalf lítið eitt eins og henni
hefði verið erfitt að svara þess-
ari. spurningu.
„En hvers vegna tókuð þjer
byssuna með?“
„Hvers vegna?“ Spurningin
virtist koma henni að óvörum.
„Cooperman sagði að jeg ætti
aldrei að skilja hana við mig“.
„En þjer voruð að yfirgefa
Hessian Vally“, sagði Ben. „Þjer
voruð að fara af hættusvæð-
inu. En samt settuð þjer byss-
una í töskuna, sem þjer ætl-
uðuð að hafa við hendina, þeg-
ar þjer kæmuð til Tony“.
„Jeg get gefið skýringu á
því“, sagði Cooperman. „Hún
vissi ekki nema hún mundi
þurfa á henni að halda gegn
Tony“.
Dauðakyrrð var í eldhús-
inu. Sprague hætti að kreista!
vasaklútinn og starði sem steini
lostinn á dóttur sína. Tony hall-
aði sjer upp að ísskápnum og
bljes reykjarhringjum upp í
loftið.
„Þú mátt. ekki segja slíkt“.
Rebekka leit upp. Svipur henn-
ar var ákveðinn. „Jeg tók byss-
una af því að jeg þurfti að fara
gangandi heim til Tony. Jeg
var ekki búin að gleyma því sem
kom fyrir mig síðast þegar jeg
var ein á gangi um kvöldið“.
„Einmitt", sagði Ben. „Svo
að þjer höfðuð byssuna þegar
þjer heyrðuð að Bruff sagðist
ætla að drepa Tony“.
Hnúarnir hvítnuðu á fingr-
um hennar. Rödd hennar varð
lág og ógreinilég eins og hún
kæmi langt að. „Jeg varð að
bjarga lífi Tony. Og jeg var
með byssu. Jeg man ekki eftir
því að jeg hafi hugsað. Jeg
framkvæmdi. Jeg tók byssuna
upp úr töskunni og fór inn.
Jeg var ekki viss um hvað jeg
ætlaði að gera. Þegar jeg var
komin inn, snjeri maðurinn
sjer líka að mjer með báðar
byssurnar og jeg vissi að hann
rnundi- skjóta mig ef jeg yrði
ekki fyrri til. Jeg stóð þarna
á miðju gólfi og skaut og skaut
Jeg man ekki eftir því að jeg
hafi hugsað mjer að skjóta. Jeg
bara skaut og skaut og hann
datt niður“. Hún greÍD báðum
höndunum fyrir andlit sjer.
„Jeg drap mann“, sagði hún
kjökrandi.
Það var óþarfi að spyrja
nokkurs frekar. Sorague strauk
höndinni um koll hennar. Hinir ]
hlustuðu á gráthviðurnar og ’
horfðu á hvernig axlir hennar *
' hristust.
• ýmsa fjelagsmenn (Númi Þorbergsson). Ennfremur upp-
■
: lestur, almennur söngur og að lokum páskahugvekja.
■
• Breiðfirðingar fjölmennið og takið með ykkur gesti.
• Breiðfirðingafjelagið.
Höfum fengið hinar vel þekktu, þýsku Leo Lammertz
: nálar, í flestar tegundir saumavjela. — Verð: 65—85
! aurar pr. stk.
sauimavjelanAlar
Verkfræðingar
Rafmagnsveitan vill ráða til sín
1 rafmagnsverðfræðing og
1 vjelaverkfræðing
nú þegar. Umsóknir sendist rafmagnsstjóranum fyrir
lok aprílmánaðar næstkomandi.
Rafmagnsveita Reykjavíkur.
TIL SÖLIi
Hluti í góðu verslunarfyrirtæki (rafmagnsvörur).
m »•■•••
■ * *
• semja ber við Eggert Claessen og Gústaf A. Sveinsson,
■
■
• hæstarjettarlögmenn, Hamarshúsinu við Tryggvagötu, er
■
■
• veita allar frekari upplýsingar.
Rafvirk jameis tari
ít óskast strax að nýju fyrirtæki. Æskilegt sem meðeig-
* andi, er þó ekki skilyrði. Umsókn er tilgreini nafn,
mp ,
J^aldur og heimilisfang og hvar unnið aður, sendist í
í- Pósthólf 231.
a
■f
■
Páskaiiljur
Blómabúð Austurbæjar
Laugaveg 100. Sí> ii 2517,
Orðsending
■ frá Sundhöll og Sundlaugum Re; tjavíkur.
■
■
; Sund skólanemenda og íþróttafjelaganná fellur niður í
■
: Sundhöllinni í páskavikunni og fram til 28. mars.
• Sundhöllin og Sundlaugarnar verða lc^kaðar eftir kl.
; 11,30 árdegis á skírdag, allan föstudaginii langa og báða
m
i páskadagana. Aðra daga verða •Sundhöilúi og Sundlaug-
• arnar opnar fyrir bæjarbúa.
•C
■