Morgunblaðið - 01.07.1951, Blaðsíða 10

10
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 1. júlí 1951
numiiiiiiiJiiiii
iiiiiii jp1 mhaldssagan X
STÚLKAN QG DAUÐINN I
nmiiDiiiiiiuni
Skáldsaga eítir Quentin Patrick
• llllllllllllllliuillc
I»að var farið að rökkva þegar
tl'ðasta leyndardómsfulla brjefið
*« eð.hraðboði kom til Grace Hough.
Jeg sá póstinn einmitt um leið og
jeg gekk yfir völlinn á leiðinni
t! pp á herbergi mitt. Jeg setlaði
hafa fataskipti, því um kvöld-
ætlaði jeg að fara til New
Vork. Steve Carteris hjelt hátíð-
legt tuttugu og eins árs afmælis-
daginn sinn og mjer var boðið.
Þetta var kyrrt kvöld. Það bærð-
<rí varla hár á höfði mínu. Enda
Jxdt aðems væri byrjun maí, var
fceitt í veðri eins og í júní og loft-
*?« var þrungið angan af sírenu-
irjánum. Hjer og þar stóðu piltar
C<g stúlkur saman í hópum, töluðu
r-tman, hlógu og reyktu sigarettu.
I xð voni nemendurnir við Went-
Vforth-skólann.
Pósturihn og jeg komum sam-
tlrnis að Pigot Hall.
„Hraðbrjef til ungfrú Grace
Ifough“, sagði hann og rjetti fram
tri-jefið.
„Jeg skal talca við því“,
Jeg skrifaði fyrst nafn Grace
uadir það og síðan Lee Lovering.
fi'ðan gekk jeg upp tröppurnar og
upp á efstu hæð þar sem jeg hafði
tiúið í herbergi með Grace Hough
£ næstum fjögur ár.
Núna finnst mjer skrítið að
htigsa til þess að jeg skvldi hafa
Gíkið svona kæiuleysislega við
Jressu örlagaríka brjefi. En það
ímfði blátt áfram ringt hraðbrjef-
tim til herbergisfjelaga mius síð-
ustu vikurnar. Það var almennt
fyigst með miklum áhuga með
þessum leyndardómsfullu brjefum,
cn sjálf var jeg búin að misst
áhuga fyrir þeim. Jeg var satt að
negja orðin þreytt á þessum síð-
<wta og undarlega þætti í ástar-
*** úntýrum herbergisfjeiaga míns.
Grace stóð fyrir framan spegil-
»r n þegar jeg kom inn með brjef-
»9. Þótt undarlegt mætti virðast
var henni líka hoðið í veisluna til
Steve Carteris. Hún var lcomin í
l.rósan silkikjól, sem reyndar var
ftílt of litsterkur fyrir fínlegt og
föileitt andlit hennar.
„Hann lilýtur að elska þig mjög
líeitt .... þessi ókunni aðdáandi“,
Bagði jeg. „Hjerna er enn eitt hrað
Þrjefið“.
Ljósbláu augun hennar Ijómuðu
þ -gar hún þreif af mjer brjefið.
Hún leit snöggvast á umslagið og
Jr 'arf siðan inn í baðheibergið
»saeð það.
Grace gat verið þreytandi við
<5g við, og þá sjerstaklega þegar
b.'.in var á kafi í raunverulegu eða
ímynduðu ástarævintýri. Jeg hafði
eýnt henni fulla þolinmæði, meðan
Steve Carteris áttí hug Iiennar
allan. Steve var skrítinn náungi
og skemmtilegur í umgengni. En
)tað var eitthvað annað en skemmti
tegt þegar öllu var lokið á milli
þeirra, sem reyndar hafði aldrei
verið mikið eða alvarlegt. Þá tóky
v. ið óstöðvandi ástaryfirlýsingar
Þ.ennar gagnx'art Robert Hudnutt,
laglega frönskukennaranum okk
ar.-Jeg tók því öllu með þögn og
þolinmæði í fyrstu. En þegar Hud-
w. utt giftist Penelope, sjálfum um-
fijónarmanni kvennadeiklanna v-ið
ekólann, sem var vægast sagt ailt
ftimað en rómantisk að eðlisfari,
cg ekkert lát varð á ástaryfir-
lýsingunum, þá varð jeg vægast
eogt reið, og sagði lienni álit
mitt. Jeg sagði henni að hún hag-
aði sjer eins- og kjáni og það væri
tími til kominn að hún áttaði síg
& raunveruleikanum.
Að öllum líkindum hafði hún
gert það, en hún hafði ekki fyrir-
gefið mjer. Því þegar þessar lieift-
arlegu brjefaskriftir byrjuðu,
þagði hún eins og steinn og trúði
irnjer ekki fyrir neinu viðvíkjandi
|>eim.
Jeg vissi því ekki hver skrifaði
þessi brjef, og jeg gerði heldur
engar tilraunir til að komast að
1; í-
Jeg hef oft ásakað siálfa mig,
blindni mína og aS jeg gát ekki
fundið neitt Grace til afsökunar.
Hún hafði orðið fyrir þungum
áföllum þetta eíðasta ár. Faðir
hennar hafði framið sjálfsmorð,
fjölskyldan hafði misst allar eig-
ur sínar og þetta hafði orðið til
þess að hún missti alla fótfestu.
Auk þess var hún systir Jerry,
og vegna ástar minnar til Jerry
hefði jeg átt að vera skilnings-
betri gagnvart henni.
En jeg var það sem sagt ekki.
Og það var ekki fyrr en um seinan
að jeg skildi að ofurlitið meiri
samúð og skilningur hefði getað
hindrað margt illt sem átti eftir
að ske.
Þetta kvöld var jeg þó alltaf
of önnum kafin til að gefa mjer
tíma til að fást við slíkt. Jeg
heyiði reiðilegar raddír úr næsca
herhergi og gat mjer þess til að
Norma og Elaine Sayler væru
bráðum tilbúnar. Norma ætlaði að
keyra okkúr til New York í bil
þeirra systranna og þar sem henni
var ennþá minna um mig en mjer
um hana þá mundi það vera henni
| sönn ánægja að fara af stað án
mín.
Jeg tók fram ársgamla græna
flauelskjólinn minn og fór að hafa
fataskipti. Það var lítið íilhlökk-
unarefni að eiga að eyða kvöldi á
hinu glæsilega veitingahúsi „Amb-
er Club“ á Manhattan. Þetta
kvöld var það sist niinna tilhlökk-
unarefni vegna þess að með því að
fara þangað brutum við eina af
fyrirlitlegustu reglunum sem giltu
við skólann. Síðan Penelope Hud-
nutt kom frá Oxford og hafði tek-
ið við umsjónarmannsstöðunni,
hafði oklfur stúlkunum verið bann-
að að fara til New York, nema
erindið væri hundrað prósent menn
ingarlegs eðlis. Það var ótrúlegt
hve margir menningalegir viðburð
ir höfðu uppgötvast í New York
síðan þessi reglugerð var sett. 1
þetta skipti höfðum við Grace og
Sayler-systurnar farið í kring um
þessar reglur undir því yfirskini
að við ætluðum að sjá hinn fræga
franska leikara Eoulane í „Phé-
dre“ á Broadway-leikhúsi. Þar
! sem maður Penelope hafði haldið
Ifyrirlestur um Racine í bókmennta
sögutímanum, þá varð hún að gefa
sitt samþykki. En hún hafði sjálf
j keypt aðgöngumiðana handa okk-
’ ur, svo við urðum að borga rúma
tvo dali hver fyrir ferðina.
Og okkur fannst peningamjssir-
inn ekki skipta miklu máli. Próf-
ir. voru í vændum og við höfðum
setið næstum óslitið yfir bókunum
síðustu vikumar. Okkur fannst
við eiga það skilið að lyfta okkur
dálítið upp.
Jeg var einmitt að bera á mig
mitt fína ilmvatn „Nit d'Extase
á bak við eyrað, þegar Eiaine
kom svífandi inn í ljósbláum,
þunnum silkikjól, Hún var sú
skárri af Saylers-systrunum.
„Norma segist leggja af stað
eftir tvær mínútur. Þið ættuð að
sjá hana. Nýi kjólinn hennar er
eins og steyptur utan um hana“.
Elaine gekk að speglinum og
strauk yfir hrokkið hár sitt.
„Að sjá hvernig hárið á mjer er
orðið. Það átti að vera eins og á
Hepburn, en nú finnst mjer jeg
vera eins og Harpo Marx. Hvar
er Grace? Er hún ekki komin úr
baðinu ennþá?“.
„Jú. Hún var að fá eitt hrað-
póstbrjefið núna, svo hún er víst
í sjöunda himni“.
„Enn eitt“. Elaine sneri sjer
við og lyfti brúnum. „Jeg er að
deyja af forvitni. Hver í ósköp-
unum getur það verið sem er
svona yfir sig ástfanginn af
Crace?“.
„Líklega einhver, sem er enn
þá nærsýnni en hún“, sagði leti-
leg rödd úr dyrunum.
Norma Sayler hafði komið inn
hljóðlaust eins og köttur. Hún
átti vanda til þess. Hún stóð á
þröskuldinum og það var ekki
hægt að neita því að hún va.'
framúrskarandi glæsileg á að
líta. Hún var óvenju vel vaxin
og hárauður kjóllinn fjell þjett
að líkama hennar. Á aðra öxlina
hafði hún fest stóran vönd af
hvítum orkídeum. Jeg gat ekki
annað en dáðst að henni. Hún
var falleg, en hún vissi það bara
allt of vel sjálf.
Hún gekk hægt yfir gólfið að
speglinum og ýtti Elaine til hlið-
cil%
„Jeg fór snöggvast á sjúkra-
[húsið til Jerry Hough í dag, Lee.
Kann er næstum orðinn góður í
! fætinum, eins og þú kannske
Iveist. Nú má hann fá heimsóknir
’svo það er alltaf ös hjá honum.
Hann minntist á það að honum
þætti gaman ef þú kæmir iíka
I.. .. með Grace, kannske ....
Hvers vegna ferð þú ekki cil
hans? Þið eruð þó gamlir kunn-
ingjar. Hafið þekkst allt frá því
þið voruð krakkar, eða er það
iekki?“.
Jeg sá í speglinum að hún
horfði rannsakandi á mig. Það
gerði hún alltaf þegar hún talaði
um bróður Grace, Jerry.

Rögnvaldur Gunnlaugsson og Ásmundur Sigurjónsson, skipverjaf-
á Gullfossi sýna íslenska glímu í Bordeaux.
Islenska glíman vakti
athygli ■ Frakklandi
Íslenskir glímumenn i japönskum buxum

c>
ARNALESBOff
UPPREISN I AFRIKU
EFTIR J. BOSTOCK
5
Abikou bölvaði stýrimanninum í sand og ösku fyrir það hvað (
hann hafði verið kærulaus. Merrill gaf fyrirskipun um að setja
aftur á bak með fullum krafti. En það var sama, þó þeir reyndu |
aftur og aftur. Skipíð færðist ekki úr stað. Merrill tók þá skjóta
ákvörðun, því að auðsjeð var, að það var nauðsynlegt að hefjast |
handa sem fyrst. Hann fyrirskipaði, að skipsbáturinn yrði halað- I
ur niður og síðan steig hann ásamt um 10 Housa-hermönnum
um borð og þeir reru í land. Eftir urðu á skipinu Abikou og
nokkrir hermenn. Þeir áttu að gera allt hugsanlegt til þess að
losa skipið af grunni og halda ferðinni síðan áfram. Merrill
vonaðist til að skipið myndi bráðlega losna, því að eftir að þeir
stigu af skipinu hlaut það að vera Ijettara í vatni.
Landgönguliðið steig nú á land á fljótsbakkanum. Síðan lá
leiðin í gegnum þjettan skóg, en ekki leið á löngu þar til rjóður |
opnaðist fyrir þeim, þar sem trúboðsstöðin hafði einu sinni stað-
ið, En húsin stóðu þar ekki lengur. Þar var ekkert að sjá, nema
íjúkandi rústir. , I
Maður sem hafði falið sig í trjánum hinumegin kom hlaup-
andi móti þeim. Housa-herpiennirnir spenntu byssur sínar og
voru við öilu illu búnir, en Mefrell skipaði þeim að leggja niður
byssurnar, hann þekkti manninn, sem var einn af þjónum Alex- 1
anders trúboða. /
SKIPVERJAR á Gullfossi eru’
sem kunnugt er góðir knatt-
spymumenn og hafa getið sjer
gott orð í erlendum höfnum, þar
sem þeir hafa keppt við skipvefja
af erlendum skipum og jafnan
borið sigur úr býtum. Hitt vita
menn ekki aimennt, að meðal skip-
verja á Gullfossi eru ágætir glímu-
menn og sýndu tveir þeirra, Eögn-
valdur Gunnlaugsson og Ásmund-|
ur Sigrurjónsson, ísienska glímu í
Bordeaux í vetur við mikla hrifn-
ingu. Gátu blöðin í Bordeaux um j
glímu þeirra fjelaga og birtu
af þeim myndir.
ÍSLENSK GLÍMA,
í JAPÖNSKUM BUXUM
Morgunbiaðið átti tal við Rögn-
vald er Gullfoss var hjer í höfn
fyrir skömmu og spurði hann um
hvernig glímunni hefði verið tek-
ið í Frakklandi. Sagðist honum
meðai annars svo frá:
— Við vorum svo heppnir, að í
Bordeaux var lestarstjóri einn,
sem var kennari í fjölbragðaglímu.
Þegar talið barst að því, að glíma
væri g-ömul þjóðaríþrótt Islend-
inga f jekk hann okkur til að sýna
íslenska glímu í japönskum glímu-
skóla í Bordeaux. Við höfðum ekki
nema tvö glímubelti, en engan
glímubúninginn og varð það því
úr að við klæddum okkur í japansk
ar glímubuxur.
I glímuskólanum var okkur vel
tekið, en túlkur okkar var Stefán
Þorvaldsson barþjónn, sem talar
frönsku reiprennandi. Meðal glímu
manna í þessum skóla var kven-
maður einn og sáum við hana
glímal Voru það engin vetlinga-
tök, sem hún beitti mótstöðumenn
sina.
ÞEIM FBÖNSKU ÞÓTTI
TALSVEBT TIL KOMA
Við Ásmundur byrjuðum á því
að sýna brögð úr kyrstöðu, en
Stefán útskýrði. Síðan glímdum
við af kappi. Þótti þeim frönsku
talsvert til koma og einkum þó
til háu bragðanna, en bágt áttu
þeir með að skilja byltumar og
þá stuttu viðureign, sém veitir
skjótan sigur.
Við reyndum við frönsku glímu-
mennina og sýndu þeir okkur
brögð, sem eru lík og í okkar
glímu. En vegna þess hve stíg-
andinn er ólíkur í japanskri og
íslenskri glímu, gátu þeir elcki
lcomist upp á lag með lengstu
biögðin fyrst í etað.
Síðan sýndum við einnig fyrir
lögregluna í Bordeaux, Tilgang-
urinn var aö vita, hvort fransks
lÖgregian gæti nokkuð af islensk-
um glímubrögðum lært. Glínm*
menn víðsvegar að höfðu heim-
sótt lögreghma í Bordeaux og
þótti okkor gatnan að því, að ís-
lensþa glíman skyldi bætast á list-
an hjá þeim.
ÞJÁLFUN ERLENDRA
GLÍMUMANNA TIL
FYRIRMYNDAR
— íslenskir glímumenn gætra
mikið iært af erlendum glímumöma
um, segir Rögnvaldur. Hjer heima
er meira gert að því að rífast unu
glímuna og reglur hennar, en a$
takast í hendur og reyna að efl»
framgang glímunnar. Forráða-
menn glímunnar fá sitt og dóm-
ui'unum er úthúðað hjá okkur,
Kejjpendans rana er sjaldan a<5
marka, því menn mæta ekki tiS
leiks, þótt þeir hafi látið skrá sig»
en áhorfendahópurinn fer stöðugt
minnkandi.
Við þyrftum að breyta mjög tiH
um þjálfun. Það þarf að vera
kerfi, sem eflir þol og ái'æði glímu-
mannsíns. Undir kappglímu þurfa
menn að fá tækifæri til að hita
sig og liðka, með hlaupum og sippi»
Þeir, sem muna gömlu glímu-
mennina segja, að þeir hafi ekkí
verið vel tipplagðir og eklci tekisfe
veruiega upp fyr en þeir vorus
orðnir heitir og glímuskjálftinm
farinn úr þeim.
ÍSLENSK GLÍMA Á
EKLENÐUM VETTVANGI
— 1 vetur fjekk jeg tækifærí
til að kynna mjer japanska glírfna
og aðrar fjölbragðagiímur og vij
jeg fniiyrða, að íslensk glíma gætij
staðið sig fyllilega á borð við aðr-
ar glímur á erlendum vettvangí*
Það er gaman að því, að Ár*
mann skyldi fá hingað góðan kema
ara í f jölbragðaglímu í vetur.
Við þurfum að efla glímuna okls
ar og sýna henni þann sónia, sem
hún á skilið, segir Rögnvaldur a$
lqkum. Það gerum við hest með
því að leggja niður fjelagaríg og
hreppapólitík og að allir unnend-
ur giúnunnar taki höndum saman.
Segja skiliö við "S
kommúnisfa
IIELSINGFORS, 30. júní —»
Þing finnsku verklýðsf jelag-
anna hcfir samþykkt að segja
sig úr „Alþjóðasambandi verk-
iýðsfjelaga“. Er samband þetta
í höadum kommúnista.