Morgunblaðið - 08.07.1951, Side 3

Sunnudagur 3. júlí 1951
M O.R G V N B L A Ð 1 Ð
• :
3 1
íerðapisilar írá Jórsaiaíör: *
Misjöfn kynni af lögrcgEumönnum
Eftir sr. Sigurbjörn A. Gíslason
LOGREGLAN
Lögreglumennirnir, sem fyrstir
komu um borð í Dettifoss í Haifa,
sögðu oss alveg að fyrra braaði,
er þeir heyrðu að Dettifoss faeri
þaðan til Alexandríu: „F,f vjer •
stimplum passa yðar eins og
venia býður, þá fær enginn yðar
að fara‘í land á Egyptalandi. En
það má bjarga því við með því
að búa út sjerstakt dvalarleýfí
handa þeim, sem ætla að gista
nokkrar nætur í Jerúsalem eða
viðar, og landvöngulevfi handa -stórgagiileg
hinum, og þá sjá E"'-',otar ekki á
.vegabrjefunum að þjer hafið kom
,ið hjer Við“. Jórsalafararnir not-
.uðu seinna þessi dvalarleyfi eins
og landgönguleyfi. Hliðverðir
.hafnarinnar voru. fyrstu dagana
að láta einhvern okkar nema
.staðar, „betta væri gagnstætt öll-
, -.m reglum“. En þá kom jafnan
einhver yfirmaður þeirra og,
sagði, að þessir 3 menn mættu
frjálsir fara ferða sinna, og tösk-
ur þeirra væru alfriðaðar.
Ekki veit jeg hvort þessi alúð
stafaði af hví, að lögreglan hafði
sieð hjá mjer góð meðmæli frá
tveimur íslenskum ráðuneytum,
eða einhverju öðru. En kærkom-
in lipurð og vinsemd var það.
Leiðbeinendur ferðamanna.
Sportblússur
| Saumastofan Uppsölum
Simi 2744.
; •iimmuiiiiiiunMtifiimiitiiiiiiiuimiiiiiiiiiiiiiiui S
iimimmiiiiimiiimiitiiiiimiiiimiiiiimiimiiiiiiiimiv
| 'I
| Húsgagnaáklaóði 1
| \Jerit ^nyilja.ryaJ’
ÞETTA er þriðja greinin í
ferðapistlaþáttum sr. Sigur--
björns Á. Gíslasonar, sem
hann heftir skrifað fyrir Morg--
unblaðið úr Miðjarðarhafsför ■
„Dettifoss". — Fyrsta greiniir:
birtist 24. mai, önnur 24. júní
LOGREGLUEFTIRLITIÐ
Síst má gleyma í þessum lög-
reglumannaþætti besta og hjálp-
samasta lögreglumanninum, sem
vjer hittum í allri ferðinni. Hann
kom til Haifa frá Jerúsalem og
um borð til vor úti á ytri höfn
þegar Dettifoss var nýkominn.
Morguninn eftir sótti hann oss
Jórsalafarana um borð, fór með
oss til Jerúsalem, var þar leið-
sögumaður vor allar frístundir
sínar, gekk með meðmælabrjef
mitt til yfirbiskupsins enska í
„gömlu borginni" fyrir handan
landamærin, og ";örði al-lt sem
mátti til þess að koma oss — log-
lega þó — til Transjordaníu. —•
Það var ekki hans sök, þótt
lengra yrði ekki komist en þetta:
„Þjer megið fara yfir landamær-
in einu sinni, en Transjordanía
hannar yður að fara sömu.leið til
baka. Þjer fáið að fara flugleiðis
þaðan til Egyptalands. Landveg-
ur er enginn til Egyptalands, þvk
að Ísraelsríki nær suður að
Rauðahafí". — Meinið var að oss
vantaði alveg passaáritun frá ein
hverjum sendiherra E“ypta, —
og flugleiðin nokkuð kostnaðar-
söm. — Þessi vinur vor, sem var
oss áður alveg ókunnugur,
vgleymdi oss ekki, þótt vrjer fær-
' ura brott. Annan daginn sem við
' vorum í Lundúnum fundum við
-'sr. Ingólfur skriflega kveðju frá
honum, er við komum til gisti-
hússins að borða. Jeg sagði skrif-
stofumanninum, sem fjekk okkur
miðann: .„Þetta er ágætt. Lög-
reglan, sem leit eftir okkur í
ísrael, hefur þá fundið okkur
-aftur. Hún ætlar ekki að wjöra
eftirlitið endasleppt'*.
Það var auðsjeð að maðurinn
átti erfitt með að átta sig á, að jeg
skyldi vera að segja frá þessu —
með sýnilegri ánægju. Vinur okk-
ar kom íitlu síðár og var oft mcð
okkur eftir það, og skrifstofumað-
urinn enski sá að þetta „lögreglu-
eftirlit" mundi vera eitthvað öðru
vísi en eftirlit með vandræða-
fólki.
Jeg var nærri búinn að gleyma
að segja hvað hann heitir þessi
greiðvikni lögreglumaður, rjett
eins og lesendurnir hlytu allir að
þekkja hann. — Það er svo sem
ekkert leyndarmál. Hann heitir
iKristinn Helgason, var starfsmað-
ur hjá Sameinuðu þjóðunum, er
hafa hlutlaust svæði í Jerúsalem.
Til Lundúna kom hann flugleiðis
-þaðan að austan, og var nú bú-
inn að bíða viku í Lundúnum eft-
ir skilríkjum frá Eeykjavík til að
gcta tekið upp það blutverk sem
honum hafði verið faiið í sambandi
við lögi'egluna ensku. Sigurður
Ágústsson, áður samverkamaður
Kristins í Jerúsalcm, gaf mjör
áritun hans og lánaði mjer ým's
ferðamzmnarit um
ísrael. Svo að þar er enn einn
lögi'Bglumaður, .sem hefir orðið. oss
til aðstoðar í þessari ferð.
En ekki eru það allir, sem hafa
jafnóbilandi traust á lögreglunni
og jeg. Það hefi jeg einnig rekist
á. Ferðafjelagi minn kom í stóra
ferðamannaskrifstofu I ónefndu
iandi og spuTði um ferðarit við-
víkjandi Egyptalandi. Sá, sem fyr-
ir svörum varð, setti upp undi-un-
arsvip eins og hann væri spurður
um ieiðbeiningar um ferðalög á
annari stjömu. Samt svaraði hann
vinsamlega: „Eigum þau engin, en
get kannske útvegað munnlegar
leiðbeiningar“. Síðan kallaði hann
á annan skrifstofumann, sem dval-
ið hafði hjá Egyptum um langt
skeið. Ilann byrjaði á að geta þess,
að þetta væri í fyrsta skifti í 3
ár, sem nokkur ferðamaður spyrð-
ist fyrir um Egyptaland. Svo komu
leiðbeiningarriar, og varð ein
þeirra minnistæðust, af því að hún
fór í þveröfuga átt við það, sem
ókunnugum er sagt — og rjett
reynist — í flestum stórborgum.
Leiðbeiningin var þessi: „Þegar
þjer þurfið að spyrja til vegar í
Alexandríu eða Kairó, ættuð þjer
að varast að snúa yður til lög-
reglumanna, og umfram allt verða
konur. að varast að ávarpa lög-
reglumann þar í landi“.'
LEIÐBEINENDUR
FERÐAMANNA
Þessi leiðbeining barst vitanlega
um allt skipið, og olli beig hjá
frúnum, en kom mönnum þeirra í
vígahug. Ekki bætti um er Egypt-
ar sjálfir sögðu siðar skipstjóra,
að hann skyldi ekki leyfa konum
landgöngu nema með „sterkri
fylgd“. —- Jég átti erfitt með að
trúa iilu um lögregiuna, og bað
óhræddur lögregluvarðmann nokk-
urn fyrir brjef, sem fara áttu í
póst í Alexandríu. Samferðamanni
mínum, sem átti eitt brjefið, þótti
vissara að spyrja velmetinn gest
úr borginni, hvort nokkuð væri við
það að athuga að fela þessum lög-
reglumanni frímerkt brjcf. En
þá var svarið: „Þjer hefðuð get-
að bcðið öruggari mann fyrir
brjefin". — Þá varð jeg forviða,
því að þarna var ekki neinum þjóð-
arríg til að dreifa. — Vinur minn
flýtti sjer að gefa varðmanninum
vindlingapakka „til tryggingar".
En ekki veit jeg fyrr en heim kem-
ur, hvort brjefin hafa komist til
Islands.
Úr því jeg nefndi póstbrjef má
geta annars, sem mjer þótti ein-
kennilegt hjá Egyptum. „Hvað er
burðargjald fyrir flugbrjef til út-
landa?“ er venjuleg og eðlileg
spurning ókunnugra í fjaroandi
landi. Það stóð bvergi á greiðum
svörum, er vjer spurðum — nema
í Alexandríu. Sölumenn við skips-
hlið höfðu nóg af frímerkjum, en
vissu ekkert hvað burðargjaldið
væri. Svör annara voru mjög á
reiki, nema eitt, sem jeg setti á
mig, þótt að litlu liði væri: „Þeir
vita það áreiðanlega á pósthús-
inu!“ En pósthúsið var einhvers-
staðar langt frá Dettifossi, og það
gat kostað drjúgan skilding að kom
ast þangað.
Öðrum til léiðbeiningar ætla jeg
að geta um hvað svipuð smáferð
frá skipi getur kostað. Jeg var
með meðmæli til 3ja mikilsháttar
kristinna kennimanna í Alex-
andríu. Við sr. Ingólfur fórum að
leita þá uppi, og náðum í unglings-
pilt skammt frá skipi okkar til leið
beiningar. En áður en við kom-.
umst út fyrir hafnargirðingu kom
maður gustmikill, talaði höstum
orðum á aJ'abisku við .piltinn, og
sagði okkur. á ensku með mestu
lipurð, að þessj piltur hefði alls
ekki leyfi til að leiðbeina ferða-
mönnum. Sjálfur væri. hann lög-
giltur fylgdarmaður eins og þessi
borði sýndi, sem vafinn var um
úlnlið hans, og var með einhverju
arabisku „útflúri". Það væri lang-
best fyrir okkur að aka í opnum
hestvagni nm bæinn, þá sæjum við
miklu betur umhverfið en frá bif-
reið, og gætum notið andvarans,
sem kæmi sjer vel í pðrum eins
hita. Vagninn væri á ijæstu grös-
um, og aksturinn og léiðbeiningar
hans Aiáifs kostuðu sama og ekk-
ert, og nefndi um leið upphæð sem
svaraði 20 kr. um klukkutímann.
Okkur þótti tilboðið gott og sýnd-
um honuin heimilisfahg þeirra
manna, sem við vildum finna.
„Einn þeirra- er allf jarri í úthverf-
inir, en hinir 2 hjer örstutt frá“,
sagði hann. „Það fer ekki nema
klukkustund í alla ferðina, ef þið-
tefjið ekki lengi“. Svo var haldið
af stað í vagninum. Klárinn var
fallegur en blóðlatur, og krókarn-
ir óteljandi, og líklega óþarfir,
Kaupmenn voru við og við að gefa
leiðsögumanninum bendingar, og
þá komu spurningar um-, hvort okk
ur vanhagaði ekki um eitthvað,
vörurnar væru ágætar og nærri
gefins o. s. frv. Jeg skrapp inn í
bókabúð — af gömlum vana —
og keypti 2 eða 3 bæk ur. 1 skóbúð
ætlaði jeg að kaupa mjer skóhlif-
ar, en f.jckk engar. Klæðskeri
bauðst til að sauma -flík fyrir
kvöldið, og senda til skips, en varð
reiður þegar við vildum ekki borga
hana fyrr en hún kæmi o. s. frv.
Fylgdarmaðurinn var sýnilega ó-
ánægður út af því hvað lítið við
keyptum, — hefir áreiðanlega átt
von á þóknun hjá verslununum.
Mjér fór að leiðast, hvað lehgi
var verið að finna prestana, og
þegar jeg loks sá -veglega kristna
kirkju, ljetum við vagiiinn nema
staðar og litum þar inn, og sáum
ekki eftir því. Lotning og tilbeiðsla
gagntók okkur ósjálfrátt, er við
Iásum ávarpið, sem blasti við okk-
ur í anddyrinu. Það var eitthvað
á þessa leið: „Þú* ert velkominn
í helgidóm Drottins, en áður en
þú ferð út, ættir þú að beygja
knje þín í auðmjúkri bæn fyrir
Drottni himins og jarðar". — „En
sá munUr að koma hingað eða í
kuldaleg samkomuhús Múhamcðs-
manna“, sögðum við hvor við ann-
an. Utan dyra hittum við kirkju-
vörð, er tjáði okkur að annar
presturinn, sem við vorum að leita
að,byggi þar rjett hjá, og benti
um leið á húsið. Þá kom fylgdar-
máðm'inn hláupandi frá vagnin-
um og sagði með þjósti, að við
ættum alls ekki að spyrja aðra en
sig til vegar. Það væri hreinn ó-
þarfi að vantreysta sjer. „Jæja,
það er þá best að aká beint til
prestsins þarna“, ságði jeg, og
sýndi honum húsið. Við fórum
þangað og fengum alúðlcgar við-
tökur. En nú var orðið svo áliðið
að við báðum fylgdarmanninn að
aka í sprettinum til skips. „Alveg
sjálfsagt", sagði hann. „Það tekur
ekki nema rúmar 10 mínút'ur".
Við urðum samt rúman hálftima,
á leiðinni. Öll ferðin tók rúmar
2 stundir og fyrir það vildi hann
nú fá sem svavaði 75 kr. ísl. Vid
töldum það meira en um var tal-
að, en þá hoppaði hann sárgram-
ur og fór að segja oklcur frá hvað
hann væri framúrskarandi leið-
sögumaður. Fcrðamenn mættu
þakka fyrir að fá aðra eins leið-
sögn. Okkur leiddist lestur sá, feng
um honum hálft annað egypskt
pund, og flýttum okkur um borð.
—*■ Svo fór um þá ökuferð.
Á leið til Leith 3. júni 1951.
S. .4. Gíslason.
Lögfræði
: :
i samningana haldgóðu bý jeg :
! til. Kaup og sölu fasteigna, upp §
| gjör og endurskoðun annast jeg. |
Pjetur Jakobsson
löggiltur fasteignasali :
Kárastíg 12. Sími 4492.
Stór rishæð I
4ra herbergja íhúð i góðú husi |
við Hafnarfjarðarveg er til sölu |
Gott lán hvílir á íbúðinni.
Fasteignasölu-
miösföðin
Sími 6530, 5592.
S HlimilltlllUIIIUUMtlllllllllUHIIHIIIIUIIIIIIIIUIII
: Nýlegur valteraöur
I greiðslu-
sloppur
er til sölu á Hasaniel 24, frá
kl. 1—3. Verð 300,00 kr.
E F NI N
| leggingarnar, tvinninn og hið
i skrautlega töluúrval.
A L F A F E L L h.f.
Hafnarfirði. — Slmj 9430.
| iiiiiHiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiituiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiinui* :
(Hús og íbúðir
j 2ja, 3ja og 4ra herbergja á g
i hitaveitusvæðinu og í úthverf- |
í um bæjárins til sölu. Útbarg- |
| anir frá kr. 50 þús.
: a
Ennfremur einbýlisbús i bæn |
um og fyrir utan bæinn. Út- j
| I borganir frá kr. 24 þús.
| c 3
| Hýja fasfeignasalan f
| = Hafnarstræti 19, sími 1518 og |
I I kl. 7.30-4.30 e.h. 81546.
IIIIUIIIII' : = lluillllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIIIIIHIHIIIIIIIia |
c =
ll•lll■llllmtlllllllllll■IIIIHI•l■MMI■•■■l■l■ll■
II. vjelstjóra
slýrimann, matsvein og 1 liá i
seta vantar á 50 tonna hring- i
notabát. Uppl. í sima 9921 eftir i
kl. 5 á daginn.
Orðsending
1 | Tökum nú aftur að okkur bif-
= | reiða- og vjelaviðgerðir, einnig
I | rafsuðu og logsuðuvinnu. Smíð
‘ : 5 um miðstöðvarkatla fyrir ýmiss
í | konar oliukyndingar.
H.F. TÆKIN’I
| (við Elliðaárvog) .Simi 7599
| og 80113.
i
Chevrolet 1911
til sýnis og sölu i dag Garða-
veg 12, Kcflavik, Simi 410.
! j Til tækifærisgjafa |
i 5 myndir og málverk. önnumst
i 1 innrömmun. Munið okkar vin
| i tælu sænsk-islensku ramma með
I i skrauthomum.
1 | RAMMAGERÐIN h.f.
Hafnarstræti 17.
iimNmiuiiHiiD z
| Til sölu kombineraður
1 Stofuskápur
I eik. Sími 80338.
C ■ imiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiinii
| Jeppabifreið
| í góðu ástandi er til sölu. Uppl.
§ á mánudag í sima 1034. Til-
s boð óskast.
llllllltnUNIItllllllHIIIIIII -
Til sölu
3ja herbergja
íbúð
1 7
j i kjallara. Uppl. í síma 6949. |
C iiiiiiiiniiiiiiiniiiiiiimimm
Axel Blöndal
Björgvin Fitinsson
læknir
Til leigu I
1. október 3 herbergja íbúð með i
öllum þægindum og hitaveitu. j
Lán eða fyrirframgreiðsla. Til- j
boð sendist afgr. Mbl. fyrir mið j
j vikudagskvöld, merkt: „Þægilegt !
— 529“. j
iimimiiiiiiiiiiiiiiiiitmiitiiimiimmiiimmminNt
Dodge 40
j í góðu standi til sýnis og sölu
Í á Vitatorgi frá kl. 8—10 i kvöld.
j læknir, annast störf min í fjar |
= veru minni. . Lækningastofan j
j opin eins og venjulega.
' ; C iiiiMimitiiuiiiiiiiiiiiimtiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimi :
Tilboð óskast
Húsnæði |
Reglusöm. miðaklra kona, ósk- j
ar eftir 1 herbergi og eldhúsi, j
má vera lítið, nú þegar eða 1. i,
októher. Tilboð óskast fj'rir 12. |
þ.m. merkt: „J. M. — 542“ á !
afgr. Mbl. |
HiHiiiiiiiimiiumiiiiiiimiiiimiiiimmmimmiiimia
í húsið Freyjugötu 3 A sem er :
eitt herbergi og eldhús (eign-
| j arlóð). Tilboðum sje skilað á j
Í | afgr. blaðsins fyrir 15. þ.m. j
| i mcrkt: „Hús — 537“.
■ = MMiiMiiiitmiititiiimiiiiiiimmiiiiiimitiiiiiiiiiiiii :
I fjarveru minni
| sinnir Bergþór la-knir Smári, [
s sjúklingum mínum. Hann er til
5 viðtals kl. 11—12, Túngötu 5.
| Simi 4832 og 3574 (heima).
Bjarni Jónsson
læknir.
• llllllllllllllllll■l■l■lllllllllmHmmmllll■m■lllllllu ;
f Jarðvinnuvjelar
Loftpressui
| Þungaflutningar
A. B. F. h.f. — Simi 7490.
UIIIIMIIIIIIimilMHIIIl
ímiiiiiHMmiimiimiiMiiiiiMiui