Morgunblaðið - 14.10.1951, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
SumvudagTJr 14. okt. 1951. ^
Fiamhaldssagan 22
JEG EÐA ALBERT RAND?
EFTIR SAMUEL V. TAYLOR
Þau fóru fram í eldhúsið. Jeg
hneppti frá mjer frakkanum og
reyndi að sefa sjálfan mig. Mjer
fannst jeg ekki einu sinni hafa
krafta til að standa upp til að
fara úr frakkanum. Jeg hafði
verið dauðþreyttur, þegar jeg
kom, og nú var jeg alveg upp-
gefinn. Það hafði tekið á kraft-
ana að segja fyrst alla söguna og
reyna síðan að sannfæra Walt.
Það var gott að hvíla sig og
vera kominn af götunni.
Walt kom með vínflösku úr
eidhúsinu og hellti úr henni í
litil glös. Það var varla meira en
ein fingurbjörg. Það var portvín,
sætt ábragðið og það verkaði
fljótt á mína þreyttu limi. Úr
eldhúsinu heyrðist glamur í disk
am og þaðan lagði ilmandi mat-
arlykt. Walt virti mig rannsak-
andi fyrir sjer. Gamla vináttan
•okkar á milli var horfin. Já, því
skyldi honum ekki standa á sama
um mig?
„Chick".
,,Já?“
„Jeg sje í blöðunum i kvöld að
þeir eru búnir að bæta öðrum
fimm þúsundum við verðlaunin.
Það verða þá fimmtán þúsund".
JHann setti glasið varlega frá
Æjer á gólfði við hliðina á stóln-
um. „Það eru miklir peningar
fyrir það eitt að lyfta upp síma-
tólinu“.
Jeg hugsaði mig um. „Jeg grt
að minnsta kosti ekki aftrað þjer
frá því“.
„Það er óþarfi að taka það
þannig. Þú veist að jeg geri það
ekki. Þess vegna ert þú líka kom
inn hingað. Þú veist að þú getur
treyst okkur. En hvern fjandann
viltu hingað? Hvers vegna þarftu
að koma veinandi hingað þegar
þú ert í vanda staddur?“
Hann talaði lágt til þess að
Mary heyrði ekki til hans. —
„Hefurðu ekki gert henni nóg
illt þegar? Hún er ekki þannig,
að hún verði ástfangin á ný ánn-
an hvern dag. Þú ljekst hana illa.
Þú hafðir ekki einu sinni hug-
rekki til að skrifa henni og koma
hreinskilninslega fram. Þjer
stóð nákvæmlega á sama um
hana. Þú hættir bara að skrifa
henni og ljest hana lifa í óviss-
unni. Hún var þjer einskis virði. !
Þú skemmtir þjer vel með Coru“.
„Jeg er búinn að segja þjer, að
Buster tók brjefin“.
„Jeg veit hvað þú hefur sagt
mjer. Jeg veit hvað þú segir
núna. En þú hafðir ekki fyrir því
að segja mjer það, þegar jeg
mætti þjer á götunni“.
„Það var hvort eð er tilgangs-
laust“,
„Það er einmitt það sem jeg
er að segja. Tilgangslaust. Þetta
er búið og gert. Þegar jeg hitti
þig um daginn þá spurðir þú rr. g
ekki einu sinni frjetta af Mary.
Þá stóð þjer á sama. Við hefðum
aldrei sjeð þig aftur, ef þú hefðir
ekki lent í þessu. Því þarftu að
koma veinandi til okkar núna?“
„Þú hefur á rjettu að standa,
Walt“, sagði jeg. „Jeg á þetta
skilið“.
„Þú ert enginn krakki. Þú viss-
ir vel að Mary gaf aldrei loforð
til þess eins að svíkja þau. Þú
vissir að hún mundi bíða. Þú
vissir að ef eitthvað kæmi fyrir,
þá mundi hún segja þjer það“.
„Þú ræður hvort þú trúir því,
Walt, en jeg hef átt 1 miklum
erfiðleikum".
„Já, jeg trúi þvi vel. Sagan um
Buster og brjefin er ekkert
skemmtileg. En jafnvel þó hún
sje sönn, þá ljestu það gott heita.
Þjer var það ekki nógu mikið
áhugamál til þess að rannsaka
það frekar. Þú hefðir getað sent
Mary símskejrti áður en þú fóst
til Evrópu og beðið á símstöðinr.i
cftir svari Það er að segja, ef
þjer var umhugað um það“.
Walt, jeg veit að jeg h^f higað
mjer eins og fífl. Þú þarft ki
að segja mjer það“. )
„Jeg er bara að bi8j.? jð
líta í augu barns. Þú hafðir náð í
Coru og því gat þjer þá ekki
staðið á sama um Mary? Láta
hana bara lifa í óvissunni! Það
gerði ekkert til þó að hjarta
hennar brysti. Því mátti þjer
ekki standa á sama?
Henni leið afskaplega, Chick.
Það var major Jody einum að
þakka, að hún vissi að þú varst
ekki dauður eða týndur. Hún
treysti þjer. Hún vissi að þú
mundir gefa henni einhverja
skýringu. Hún var viss um það
alveg þangað til jeg rakst á þig
á götunni og komst að því að þú
værir giftur. Þannig er hún. En
þjer stóð á sama hvað varð um
brjefin. Þjer var nákvæmlega
sama. Svo lendir þú í vandræð-
um og þá fleygir þú þjer fyrir
fætur okkar. Hvar eigum við
eiginlega að taka við? Þú hefur
haft nógan tíma til að eignast
vini. Þú hefur sýnt okkur nógu
greinilega hvers virði við erum
þjer. Því þarftu að blanda okkur
í þetta óþverramál?"
„Þú hefur á rjettu að standa,
Walt. Þakka þjer fyrir vínglas-
ið“.
Jeg stóð á fætur. Jeg fálmaði
með hendinni til að styðja mig
og greip í fátinu um öxlina á
honum. Jeg Ijet eins og jeg gerði
það til að sýna honum að jeg
skildi hann. Fæturnir á mjer
höfðu bólgnað á meðan jeg sat.
Þær gátu ekki borið mig.
„Segðu Mary að jeg hafi farið
út í búðina til að kaupa mjer
calamine-áburð“.
„Bull og vitleysa". Hann sló
hendina af öxlinni á sjer. Jeg
greip um stólbakið til að styðja
mig. „Jeg segi henni sannleik-
ann. Jeg fleygði þjer út, og hefði
feginn gert það fyrr“.
Það voru 'tvö skref út áð dyr-
unum og jeg vildi ekki láta sjá
að jeg ætti erfitt um gang. Jeg
studdi mig við stólinn við fyrsta
skrefið og náði síðan í handfang-
ið. Úti á ganginum gat jeg gripið
um handriðið. Jeg reyndi að
venja fæturna við þungann. Svo
settist jeg í tröppurnar og reim-
aði frá mjer skóna. Skórnir voru
orðnir að minnsta kosti tveimur
númerum of litlir. Jeg stóð á
fætur og gekk hægt af stað út
götuna. Mig verkjaði í mjaðmar-
liðinn eins og þegar jeg hafði
verið á herævingu í tuttugu og
fjóra tíma samfleytt.
Jeg hafði verið hinn s.iálf-
stæði maður. Ráðið mínum eigm
örlögum. Jeg hafði strokið að
heiman þegar jeg var þrettán
ára. Jeg hafði farið mínar eigin
götur og ekki þurft að spyija
neinn um leyfi. Já, jeg hafði vei>
ið hreykinn af því. Jeg hafði enga
samúð með þeim, sem fór illa
fyrir. Ef maður hafði kjark og
dugnað, komst maður áfram. —
Dwga eða drepast hafði verið
einkunnarorð mitt. Um leið og
maður fór að kvarta um Áheppni
og andstreymi, sagði jeg, þá var
úti um öll tækifæri.
Já, jeg hafði verið ákveðimt.
Hinn sjálfstæði ungi maður. í
rauninni hafði jeg ekki farið
mikils á mis þó að jeg ætti enga
nána vini eða ættingja. — Cora
hafði takmarakð kunningjahóp-
inn eftir geðþótta sínum, og jeg
hafði ekki fundið sjerstaklega til
þess. Það eina, sem mjer fannst
athugavert, var að við vorum
öllum stundum með Buster og
Ethelene. Jeg kærði mig ekki um
nána vini. Jeg vildi kynnast
nýju fólki og fá tilbreytingu. Jeg
var hinn sjálfstæði maður.
Og nú höfðu örlögin leikið mig
grátt. Jeg vissi núna hvað menn
áttu við með óheppni og and-
streymi. Ef jeg hefði ekki rekist
á Buster, þá hefði ekkert af þessu
orðið. Jeg væri þá giftur Mary
núna. Við hefðum kannske átt
barn. Heppnin hafði verið Bust-
ers megin. Jeg vissi hvað átt var
við með heppni".
Og jeg vissi hvað átt var við
með sjálfstæði. Það er kalt *úti.
Kalt og dimmt.
10. kafli.
Hönd var lögð á öxlina á mjer.
Jeg var strax á verði og sneri
mjer hægt við. Walt var strangur
og alvarlegur á svipinn.
„Hvert þykist þú vera að
fara?“ spurði hann.
„Hvað kemur þjer það við?“
ARNALESBÓK
VJ22or<juzmg2isins
Ævintýri IViikka I:
T öf raspegillinn
Eftir Andrew Gladwyn
5.
— Ó, ó..hjálp .... hjálp:
Gamla konan baðaði handleggjunum kringum sig, en barnið sást
hvergi. Mikki var skjótur að átta sig og setja út áramar og af öllu
afli reri hann bátnum svo hratt, sem hann komst í áttina að gömlu
konunni. Skyndilega sá hann höfði barnsins skjóta upp úr fljót-
inu fyrir neðan. Straumurinn bar það með sjer niður eftir ánni.
En Víkingaskipið fylgdi eftir með fullum hraða. Mikki var ágæt-
is ræðari og honum virtist eflast ásmegin, því að barnið var í lífs-
hættu.
Eftir skamma stund var hann var hann kominn á hlið við barn-
ið, sem flaut niður eftir ánni. Hann beygði sig yfir borðstokkinn,
greip föstu taki í hvíta peysu barnsins og dró það upp í bátinn.
Þetta var lítill Ijóshærður drengur. Hann var mjög hræddur og
holdvotur, en að öðru leyti virtist allt í góðu lagi. Mikki lagði
drenginn niður í skutinn en settist sjálfur aftur á þóftuna, sneri
bátnum við eins og kunnáttumaður og reri í flýti upp að bakk-
anum til gömlu konunnar, sem beið óþreyjufull eftir honum.
— Guði sje lof, hrópaði hún með titrandi rómi, þegar Mikki
færði henni aftur barnið. — Það var gæfa, að þú komst á rjettu
augnabliki. Hvernig get jeg þakkað þjer nógsamlega?
— O, — betta var ekkert frú, sagði Mikki og brosti hæversk-
lega. — Hy- ' íem er hefði g rt það sama í mínum sporum.
— Þ ta var samt hraustlega gért, sagði gamla konan — Já,
jeg sji 'ð að þú ert hugaður, litli vinur. Barnið, sem þu >jarg-
aðir.u arsonur m;: . og heitir Nonni. Hann rann á sieinsnös
og dfft* -a. Aumincj: litla krílið, Við verðum að ílýta okkur
KABARETTINN
3 sýningar í dag
kl. 7 og 9.15
Barnasýning kl. 3 (Verð 10.00)
Aðgöngumiðar frá kl. 11 í Austnrbæjarbió.
Sjómann acla íjÁabarettin n
■uuuuDunoawH'ovanmc
Flokksráð Sjálfstæðismanna í GuHhringusýslu heldur
fund mánuðaginn 16. október kl. 8,30 síðdegis, stund-
víslega í Sjálfstæðishúsinu í Keflavík.
Formaður Sjálfstæðisflokksins, ÓLAFUR THORS, talar :
um ástand og horfur í landsmálura.
Kosnir verða fulltrúar á Landsfund Sjálfstæðis-
flokksins.
• HJERAÐSSTJÓRNIN

■wíiniii a<rvnmi
SAUHOuvs/umm
mms 162
GðMlll
DAIUSARAIIR
í KVÖLD KL. 9.
Stjórnandi Núml Þorbergsson
Hljómsveit Magnúsar Randrup
Aðgöngumiðar á kr. 10,00 seidir
í anddyri hússins
eftir kl. 8,30.

■■■■MMMMJMIUUUlJUUIJueainU
F. IJ. S. Stefnir
i Hafnarfirði
heldur aðaifund sinn í Sjáifstæðisiiúsuui kl. 8 e. h,
STJÓRNIN
1 ■ ■■ ■ ■ ■■•■■■ ■ ■ jöHia
■ ■•■■•■■■■•laiiltiiiMan ■■■■■■■•■■■ ■aaauMUBaa
a J
: * ,
r- í- E. F. í. E. :
Dansteikur
m
* í VETRARGARÐINUM í KVÖLD KL. 9. !
: r - s
; ASgÓDguoiitar frá kl. 8, við inngatv mn.
■BlMAIUUA
I í.ARFJÖRÐUR — REVKJÁVÍK |
Dansac í kv ld
(■ kiokt an 9—1,
á
!.ý í . 5
ALÞYÐl ÍUSIÐ I IIAFNARFIRÐI