Morgunblaðið - 13.12.1951, Blaðsíða 14

MORGUN BLAÐiÐ
Fimmluðagur 13. des. 1951 "j
1 Frcirn Tl-Ol IdSSO ^fO T1 21 inmmiumiiiMiiinHiiMiiiHiiiiinitnnraiMBBBBni
Herbergið á annari hæð
nniuiuiiiinuniiiHiiiiaii^uKiiiia Skáldsaga efíir MILDRID DAVIS
Francis og Helen sungu háum ar. „Nei, góðan daginn, ungfrú
rómi inni í næstu stofu. Corwith", sagði hann með upp-
„Það skiptir ekki máli“, sagði
Hilda loks. „Þú ert ekki sá
fyrsti".
8. kafli.
Þriðjudagur, 15. febrúar.
Morgunn.
Þegar Swendsen hafði ekið
Ledyard Corworth á skrifstof-
una, skrapp hann inn í tóbaksbúð
ina á horninu. Þegar hann kom
út sá hann bíl, sem hann kann-
aðist v£l við úti á götunni. Það
var rauði bíllinn úr Corwith-bíl-
skúrnum. Hann leit upp á skrif-
stofubygginguna, en sá engan,
sem hann þekkti. Hann settist
inn í Packard-bílinn, ók aftur að
rauðu Buick-bifreiðinni og beið.
Skömmu seinna kom Hilda út.
Hún nam staðar og leit þangað
sem stóri bíllinn hafði staðið.
Svo leit hún upp götuna án þess
þó að sjá hann og gekk síðan
hægt að bifreið sinni. Swendsen
brosti og setti vélina í gang.
Það var auðvelt að elta rauða
bílinn í umferðinni. Hann lofaði
nokkrum bílum að vera á milli
til þess að ekki bæri á eftirför-
inni. Einu sinni stoppaði hún
skyndilega við rautt Ijós og hann
var næstum búinn að aka á bíl-
inn, sem var fyrir framan hann.
Hilda stöðvaði bílinn fyrir
framan stóra, gráa byggingu á
fimmtu götu og hvarf iiin. Swend
sen stöðvaði bílinn skammt frá.
Hann reykti hverja sígarettuna
á fætur annarri á meðan hann
beið. Klukkutíma síðar kom
Hilda út og settist uop í bílinn.
Hún nam aftur staðar við 58.
götu og fór þar inn í verzlun.
Kortéri síðar kom hún út. Klukk
an hálf tvö skildi hún bílinn eftir
fyrir framan veitingahús og
hvarf inn. I öll skiptin hafði hún
skilið bílinn eftir ólæstan.
Þegar hún var horfin, gekk
bílstjórinn hiklaust að rauða
bílnum og settist upp í hann eins
og hann ætti þar heima.
Nokkrir bögglar lágu í fram-
gerðar undrunarhreim.
Hún hafði séð hann um leið og
hann kom inn. Undrunarsvipur-
inn var horfinn af andliti henn-
ar og kuldalegur svipur kominn
í staðinn. Hún lagði skeiðina frá
sér á súpudiskinn og þurrkaði
sér um munninn með servíett-
unni. „Hvað eruð þér að gera
hér, Swendsen?"
„Bíllinn bilaði“, sagði hann
kurteislega. „Viðgerðarmennirn-
ir hafa gefið sér góðan tíma til
að gera við hann og ég hef geng-
ið um á meðan mér til skemmt-
unar“.
„Og þér hafið gengið hér mn
af hendingu“.
„Ég er svangur11, sagði hann.
Hún leit tortryggin á hann.
„Borðið þér alltaf á veitingahús-
um sem þessu, þegar þér eruð
svangur?“ Rödd hennar var
[ kuldaleg, en tilgerðarleg. Undir
niðri mátti heyra eftirvæntingu.
I Hann olli henni ekki vonbrigð-
j um. Hann hikaði áður en hann
svaraði. „Satt að segja sá ég bíl-
inn hérna fyrir utan og ég leit
inn og sá yður“. Hann yppti öxl-
um og horfði beint í augu henn-
ar. „Óg þá ákvað ég að nota tæki
færi.ð“.
I Hún roðnaði eins og hann hafði
búizt við. Hún tók upp skeiðina
og hélt áfram að borða súpuna.
„Þér megið setjast, ef þér viljið“,
sagði hún.
j Hann brosti og settist.
( „Hvað áttuð þér við með „að
nota tækifærið?““ spurði hún
skyndilega^
j „Hvað? Ég er bókstaflega að
sálast úr hungri. Ég átti við að,
ég skyldi nota tækifærið og vita
hvort þér munduð bjóða mér að
setjast. Sumt fólk vill nefnilega
ekki borða með bílstjórunum
' sínum“.
j Þjónninn kom með kjötréttinn
handa henni og Swendsen bað
um brauð með heitu kalkúnkjöti.
Hún þagði svo Swendsen hélt á-
fram. „En þér eruð auðvitað lýð-
sætinu. Hann opnaði lítinn, grá- , ræðislega hugsandi. Þér sönnuð
an pakka, auðsjáanlega frá apó-
teki. I honum var hvít askja og
lyfseðill útgefinn af Francis
Schoenemann. Á pakkanum
stóð „Svefnmeðal". Swendsen
vafði aftu-r utan um öskjuna eins
vandlega og hann gat.
í öðrum pakka voru gúlir
skinnhanzkar, en þriðii pakkinn
frá sömu verzlun var límdur aft-
ur með límbandi. Hann leit
snöððvast í áttina til veitinga-
hússins, reif upp eitt hornið og
stakk fingrinum í gatið. Hann
snerti eitthvað mjúkt og sá glitta
í eitthvað blátt. Líklega voru það
náttföt eða náttkjóll.
Hann gretti sig, lagfærði bögg-
ulinn aftur og gekk aftur að
stóra bílnum. Hann ók honum
fyrir hornið og skildi við hann
uð það þegar við mokuðum sam-
an snjóinn“. Hún þagði enn, svo
hann reyndi aftur og horfði fast
á hana. „Sumt fólk hefur minni-
máttarkennd gagnvart vinnandi
stéttunum. Því finnst það alltaf
þurfa að sanna fyrir sjálfum sér
og öðrum að allir séu jafnir".
Hún_ hætti að borða og rétti úr
sér. „Ég er ekki þannig“, sagði
hún næstum æst. „Mér finnst ó-
réttlátt að segja slíkt. Hafið þér
nokkurn tímann heyrt mig.... “
„Jú“, sagði hann og kinkaði
kolli alvarlegur á svip. „Það
leynist svolítið líf með yður“.
„Hvað?“
„Ég var að velta því fyrir mér
hvort þér væruð einar af þeim,
sem geta tekið öllu án þess að
svara fyrir sig“. Brauðsneiðin
kom og hann beit stóran bita í
hana. Hann át eins og þetta væri
útrætt mál.
„Eg hef aldrei á ævi minni
<<
„Mér þætti gaman að vita hvað
faðir yðar mundi segja, ef hann
sæi yður núna“, sagði Swendsen
og renndi augunum á eftir há-
vaxinni stúlku í rauðum, þröng-
um kjól.
Hilda leit í sörou átt og harm
og síðan á hann. Svo sneri hún
sér aftur að matnum. „Hann
mundi líklega horfa í gegnum
yður og segja, „góðan daginn,
Smith“ eða eitthvað þessháttar,
sagði hún. „Þér ímynduð ^ður
líkléga að hann komizt í hugar-
æsingu vegna elskhugans, sem er
af allt of lágum stigum".
..Sögðuð þér elskhuga?"
I þetta sinn roðnaði hún meira
en nokkru sinni fyrr. „Ég var að-
eins að gera að gamni mínu“.
„Sálfræðingar segja að öll töl-
uð orð eigi sínar rætur djúpt í
vitundinni".
„Gallin við almennan skóla-
lærdóm er að allir .... allt frá
götusópurum og upp .... verða
sálkönnuðir í frístundum“.
„Nú hrakar jafnréttishugsjón-
inni. Þarna gægðist fram heldri
konan í höllinni”.
Hún horfði á diskinn.
„Þér hljótið að hafa verið á
snyrtistofu í dag“, saffði hann
glaðlega. „Þér eruð ennþá óeðli-
legri en venjulega".
ifn
Ævinfýri ftfikka II:
Andinn í turninum
Eftir Andrew Gladwin
20.
gerast þræll Ösreks um alla eilífð. Ég bið þess eins, að ég
þar. TJr símaklefanum^á horninu ^ verði ekki settur aftur í dimma turninn, þar sem ég lá áður
bundinn. Skipa mér að gera, hvað sem þú óskar, og ég mun
hlýða, ég Kaspar frá Bagdað sver það.
hringdi hann heim til Corwith.
„Halló? Weymuller? Þetta er
Swendsen. Viltu segja frú Cor-, . * . . . . , , , ..ríc.
with að bíllinn hafi bilað og hann I Postmaðunnn hrukkaði enmð og kloraði ser i hofðmu, en
hafi verið á verkstæði í allan s&gði ekkert. Satt bezt að segja, þa var hann að velta þvi
morgun“. fyrir sér, hvort það væri ekki heillavænlegast fyrir hann
„Hvers vegna hringdir þú ekki að þjóta sem fætur toguðu aftur upp í póstbílinn og aka
fyrr?“ spurði þjónninn gramur. brott, áður en þessir brjálæðingar yrðu of hættulegir. Senni-
lega ætti hann fótum fjör að launa, hugsaði hann. En áður
en svo langt kæmist, datt Mikka nokkuð í hug. Hann gekk
að póstmanninum og hvíslaði einhverju í eyra hans, alvar-
legur á svip. *
| Póstmaðurinn hlustaði og brosti og gaf Mikka merki um
að hann skildi að minnsta kosti meginatriðin í ráðagerðum
Mikka.
Alveg rétt, sagði hann og kinnkajði kolli til Mikka, þegar
Ég ætla að reyna
„Ég vissi ekki að þeir mundu
verða svona lengi að kippa því
í lag“, sagði Swendsen. |
„Þú hefðir átt að hringja fyrr.
Báðir hinir bilarnir eru úti og
frú Corwith hefur beðið eftir þér
Hún þarf að komast á fund“.
Weymuller bagnaði, en hélt síð-
an áfram: „Á hvaða verkstæði er j
„Hvaða máli skintir það?“ hann hafði lokÍð að hvísla að honUm‘
sagði Swendsen. „Segðu henni að þ3®-
ég hafi ekki getað gert að því“. I Nu sneri póstmaðurinn sér að andanum og sagði hægt en
Hann lagði frá sér tólið og horfði skýrt: — Ég lofa því að senda þig ekki aftur í dimma turn-
hugsandi fram fyrir sig. Svo leit inn, ef þú vilt á móti lofa að gera tvennt fyrir mig.
hann á úrið, og flýtti sér út. — | Kaspar lifnaði við þetta, samþykkti það og hneigði sig
Hann skildi bílinn eftir þar sem cjjúr)f
húsið V3r °S ÍOt mn ^ VLltmgd" | — Þú ert miskunnsamur liðsmaður Ösreks, sé nafn þitt
Hilda sat við borð; í miðjum blessað, sagði andipn. — Skipaðu mér fyrir verkum og ég
sálriurfi. Swendsen gekk til hehn- skal láta framfylgja skipuh þinni. i
Hvað gerisf
Peysufatairakkof
úr 1. flokks svortu
ullargaberdiue
kr. 1181,00
mmwwt
Érvésl af útlendum gáberdine- |
kápum með eg 'ám bettu
:
1
I
Nýtízku útlendar uflartau-
kápur, aðallega stór fiúmer
! Afsláttur
Afsláttur f
af húsgögnum. — 10% afsláttur af öllum húsgögnum jj;
, , ■'
verzlunarinnar til jola. 5
■]
Notið þetta einstaka tækifæri. Q
■]
■
Húsgagnaverzlun , f jjj
Cju&murular Cjbt&miinJíóóonar

Laugaveg 166
aaMur>AHJúnoo( aaajucnaoui
»«*•*
■*a*n
Snyrtistofon ÍRIS
Skólastrætl 3. — Sími 80415.
PANTIÐ JÖLASNYRTINGUNA 1 TÍMA:
Fótasnyrting
Ilandsnyrting
og fyrsta Hokks
augnabrúnalitiur.
CjuÉrún jf^orua ÍÁódóttir
j«