Morgunblaðið - 24.01.1952, Blaðsíða 14

I
14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 24. jan. 1952
Framhaldssagan 1
11 ■ 111111 ■ i im 11
EKkl í AIMNAÐ SINIM
Skáldsaga eftir GEORGE NEWTON
I>AÐ var svo komið að þau kusu
helzt að vera tvö ein saman og
þau umgengust því ekki annað
ungt fólk, fóru ekki á dansleiki
eða á opinbera skemmtistaði. •—
Eins og venjulega ók Barry með
hana út í skemmtigarðinn og upp
á hæðina þar sem þau gátu setið
í einveru og notið þess að vera
saman. Hvenær tókstu fyrst eftir
mér? Hvenær varstu fyrst viss
um að þú elskaðir mig? Þau virt-
ust ekki geta spurt hvort annafS
þessara spurninga nógu oft.
Alice fannst heimili sitt vera
fjarlægara en nokkru sinni fyrr.
Heima var hún hin rólynda dóttir
tannlæknisins, ráðskona hans og
hjálparhella á læknastofunni. —
Mæðurnar í Eastbury bentu dætr
um sínum, sem ekki voru eins
skylduræknar, á hana til fyrir-
myndar. En henni fannst hún
ekki rækja sitts kylduverk. ■—
Henni þótti gaman að aðstoða
föður sinn og það var ekki nema
sjálfsagt að taka við húsrekstr-
inum eftir að móðir hennar dó
fyrir fjórum árum. Hún var svo
ung og hún var svo önnum kafin
frá mor i'ni til kvölds að hún hafði
ekki gefið því gaum að eiginlega
var hún komin á giftingaraldur.
Auðvitað hafði hún ekki haft
hugmynd um að í heiminum fyr-
irfyndist jafn dásamlegur maður
sem Barry. Eða staður eins sól-
rikur og vinalegur og Calhoun
City, þar sem allt sumarið var
eins og hver hátíðisdagurinn af
öðrum. f Calhoun City var hún
unga frænkan frá New England
í heimsókn hjá Petrees-hjónun-
um. Clinton og Edna frænka
henar gerðu allt fyrir hana, sem
hugsanlegt var. Einmitt nú kom
Edna inn í herbergið með þunn-
an, ljósan sumarkjól á hand-
leggnum.
„Ég held að hitinn hafi aldrei
verið eins ógurlegur og í dag“,
sagði hún. Gluggatjöldin voru
dregin fyrir til þess að hlífa hús-
gögnunum fyrir sterkum sólar-
geislunum.
„Jú, það er dálítið heitt, en það
er líka sumar", bætti Alice við.
Það var eins og hún þyldi ekki
að neitt væri fundið Calhoun
City til foráttu.
Frænka hennar fór að hlæja.
„Þú ert uppi 1 skýjunum, vina
mín. Ég var alveg eins þegar við
Clint trúlofuðumst og ég er ekki
komin svo langt niður ennþá, að
ég sé búin að gleyma hvernig það
var“. Hún fleygði kjólnum frá
sér á rúmið. „Farðu í þetta og ég
ætla að biðja þig að setja þig
ekki á háan hest og segja að þú
haíir ekkert að gera við nýjan
kjól, eins og faðir þinn mundi
kannske segja“.
„Pabba er ekki alltaf alvara“,
sagði Alice og hló.
Nei, kannske ekki, hugsaði
Edna frænka með sjálfri sér, en
hún sagði ekkert. Innst inni var
hún þeirrar skoðunar að systir
hennar hefði ef til vill lifað leng-
ur, hefði hún ekki gifst Paul Hay-
den. Á hinn bóginn væri þá held-
ur engin Alice til. „Við skulum
ekki láta Barry þurfa að sjá þig
í sama kjólnum kvöld eftir
kvöl^[“, sagði hún hlýlega. Hún
hló við. Það voru engir smávið-
burðir að Alice mundi eiga að
giftast inn í Taylor-fjölskylduna
og fá um leið þennan glæsilega
og mikið eftirsótta ungan mann.
„Ég held að Barry sé alveg
sama“. Hún þurfti ekki annað en
nefna nafn hans til þess að roði
hlypi fram í vanga hennar og
augun ljómuðu. „Þú hefur þegar
gefið mér svo marga kjóla. Ég
sagði pabba að ég mundi ekki
þurfa að fá mér neitt verulega af
nýjum fötum. Ég vissi ekki að
svona mikið mundi vera um að
vera“.
Edna frænka gat ekki á sér
setið. „En hanq hefur náttúrlega.
þurft að fá sér ýmlslégt aí fátn-
aði áður en hann fór í sitt mikla
ferðalag?“
„Já, auðvitað varð hann að
gera það“, sagði Alice og steypti
kjólnum yfir dökkan kollinn.
„Það var það minnsta, sem hann
gat gert að vera sómasamlega til
fara, þegar herra Sorenson sá um
allan annan kostnað“. Hún brosti
við. „Pabbi var ágætur. Sagði ég
þér að hvaða niðurstöðu hann
komst á síðustu mínútu? Hann
var viss um að herra Sorenson
hefði boðið honum að koma með
vegna nýju tannanna. Hann væri
svo hræddur um að hann lenti í
vandræðum með þær og þætti
því vissara að hafa tannlækninn
við hendina. Finnst þér það ekki
likt pabba?“
I *
| „Ja, er það ekki likt honum?“
endurtók Edna við Clinton, þeg-
ar hún hafði sagt honum nákvæm
lega það sem Alice hafði sagt.
„Ef synir mínir byrjuðu á því að
sína mér slíka tilbeiðslu, þá
mundi líða yfir mig“.
j i,Þú mundir láta líða yfir þig
að gamni þínu“, sagði Clinton og
skar aðra sneið af steikinni handa
henni. Petrees-hjónin fengu sér
alltaf matarbita áður en þau fóru
að hátta.
„Paul Hayden verður að fá sér
aðstoðarstúlku“, sagði Edna, „þó
að honum verði það þvert um
geð“.
Eiginmaður hennar teygði sig
og deplaði augunum á bak við
gleraugun. Hann andmælti konu
sinni aðeins af því að þeim þótti
næstum jafn gaman ao skegg-
ræða sín á milli eins og þeim
þótti gott að borða góðan mat.
„Paul er ágætur“, sagði hann.
„Hann er bara stundum dálitið
þurrlyndur, eins og þeir eru
margir þarna norður frá“.
„Þú hefur ekki séð hann nema
þrisvar á ævi þinni og þú þykist
þekkja hann“, sagði Edna. „Og
við höfum orðið að leggja á okk-
ur ferðalag til að sjá hann. Lof-
aði hann dóttur sinni nokkurn-
tímann að koma til að heimsækja
i okkur, þangað til einhver heimsk
ur sjúklingur bauð honum í ferða
lag og hann þurfti að koma Alice
einhvers staðar fyrir?“ Hún
slepti vanþóknuninni úr röddinni
og sagði glettnislega. „Hann get-
| ur ábyggilega aldrei fyrirgefið
okkur að við látum ræna frá hon-
um dótturinni“.

■■■■■■■■■■■■■■■■
»■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■4
„Auðvitað verður það áfall fyr
ir hann“, sagði Clinton. „Hann
hefur aldrei heyrt Barry getið,
hvað þá séð hann, fyrr en Alice
skrifað honum og segist ætla að
giftast honum“.
„Hann hefur heyrt nóg um
hann núna“, sagði Edna. „Ég hef
líka skrifað honum. Ég tók það
skýrt fram að efnilegri eigin-
mann gæti hún ekki fundið í
þúsund mílna fjarlægð. Lofum
honum bara að malda í móinn“.
„Hann skrifaði henni aftur og
var mjög skilningsgóður“, sagði
hann. „Það er hvergi hægt að
lesa annað úr því bréfi en ein-
læga ósk hans um að Alice megi
verða hamingjunsöm. Og þó að
hann biðji hana um að fresta
opinberuninni þangað til hann
kemur heim, þá er bað ekki ann-
að og meira en þú hefðir gert
sjálf í hans sporum“.
★
Einmitt um sama leyti sátu
Alice og Barry í faðmlögum uppi
á hæðinni og horfðu út á fljótið.
Yfir þeim héngu greinarnar af j
stóru tré, svo að jafnvel tunglið .
sá þau ekki.
„Þú ert alltof góð til þess að
það geti verið satt að þú sért til“, J
sagði Barry lágt. Hann kyssti j
hana aftur. Svo horfði hann í
augu hennar. „Og eftir tæpa
viku, verður þú farin. Og þú ætl-
ar ap fara án hringsins“.
„Ég set hann upp strax og ég
er búin að tala við pabba“.
„Og það er svo stutt síðan ég
fann þig“. Hann tók um úlnlið
hennar, utan um mjóa armbandið
með demöntunum, sem foreldrar
hans höfðu gefið henni. „Ég.ætti
ekki að lofa þér að fara“.
„Ég fer bara snöggvast og svo
kem ég aftur fyrir fullt og allt“.
„Alice“. Hann tók fastar um
úlnlið hennar. „Ef við ökum yfir
brúna, þá er ekki nema örskot
til prestsins, sem á heima í litla
ll
„Ef við aðeins gætum það, en
við getum það ekkl“,
„Við getum komið aftur og
fengið herbergi á hóteli. Þú gætir
hringt í Ednu og Clint og sagt
þeim frá því. Þau skipta sér
ekkert af því, og fólkinu mínu
þykir svo vænt um þig. Allir
munu skilja okkur. Eigum við
ekki að gera það?“
ARNALESBÓK
\322cvazm6laðsins 1
Ævintýri IViikka III*
Veikgeðja risinn
Eftir Andrew Gladwin
26.
— Jæja, hvernig var það með þessa fanga, sem voru að
grafa skurðinn. Þetta eru verstu slæpingjar. Mér sýnist
helmingurinn af þeim halla sér fram á skóflurnar makinda-
lega. Gimbill, sjáðu um að fangavörðunum sé fjölgað og þeir
skulu útbúnir með svipum og síðan skipa ég svo fyrir að
vinnutími fanganna verði lengdur um helming.
— Það skal gert, sagði Gimbill og hljóp af stað áður en
risinn fengi tækifæri til að breyta um skoðun.
Nú óð risinn fram og aftur um herbergið um stund. Hann
steig svo fast í gólfið, að höllin hrisstist. Það var auðséð að
hann var ekki í sérlega góðu skapi. Skyndilega nam hannj
staðar fyrir framan Togga.
— Nokkrar fréttir frá nágrannaríkjunum? spurði hann.
•— Ég var nýlega að fá íréttaskeyti af því að Fumbull
hertogi hefði gefið út fyrirskipun um að herstyrkur hans
skyldi tvöfaldaður, svaraði Toggi.
— Refurinn og óbótaskepnan. Hversvegna stækkar hann
herinn? — Ha, ég spyr. Hversvegna? Er þetta ekki ógnun
við mig. Jú, það er það, sem það er.
— Ef til vill hefur hann í huga að gera innrás í land okk-'
ar, því að hann sér, hvað .landvarnirnar eru veikar, sagði i
Toggi. I
— Þá verðum við tafarlaust að styrkia. va.rnirnar, sagði
Strauvélar
Strauvélar þessar, sem framleiddar eru af hinni stærstu
verksmiðju Bandaríkjanna í sinni grein, eru væntanlegar
til landsins í næsta mánuði,
Vélarnar eru með hitastilli og því fyrirbyggt að þær
ofhitni og eyðileggi þvottinn.
Breidd á valsi er 58 sm. Áætlað verð kr. 1990.00.
Sýnishorn fyrirliggjandi.
Tekið á móti pöntuuum.
Hekla h.f,
Skólavörðustíg 3,
Sími: 1275.
Garðrækteodur
Áburðar- og útsæðispantanir þurfa að hafa borist
fyrir 15. febrúar næstkomandi.
Ræktunarráðunautur Reykjavíkur
Ingólfsstræti 5 — Sími 81000.
Vatnsfötur
Galv. vatnsfötur, nýkotnnar.
J>. ^y4maóoyi C4o.
Sími 5206
B0RÐS1LT
í dósum, nýkomið.
tjcíniiot'i Co. L.j^.
mt
■■■■■■■■■■■■■■
KONÐR
Lærið að sníða og sauma. — Tveggja mánaða nám-
skeið byrjar 1. febrúar, tvö kvöld í viku.
Guðrún Arngrímsdóttir,
Vesturgötu 3.
Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu —