Morgunblaðið - 05.04.1952, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 5. apríl 1952
Smásaga dagsins:
Öþolinmóði brúðguminn
Eftir Mitchell Wilson.
HARIP HARGROVE hlýtur að
vera kominn undir áttrætt núna.
Ef þú spyrð hann í dag — eða
hefðir spurt hann síðustu fjörutíu
árin —, hvað komið hefði fyrir
á brúðkaupsdaginn hans, yrði hann
aðeins áhyggjufullur og segði:
„Ég skildi það aldrei sjálfur!“
< Fyrir fjörutíu árum komu eng-
ir sumargestir hingað, og hér voru
heldur ekki neinar hraðskreiðar!
bifreiðar. Hér var einungis lögð ,
stund á landbúnaðarstörf. Menn j
3ifðu á því, sem þeir ræktuðu, og !
Settu ef til vill eitthvað til hlið-
ar. Faðir Harips hafði arfleitt
hann að ofstóru landi fyrir einn
mann til þess að sjá um, en Harip
hafði þó gert það með sóma. Eftir
hrúðkaupið, sem raunar aldrei fór
fram, hélt Harip áfram að sjá
um land sitt. Þegar sumargestir aftur að hjúkra í hjáverkum sín-j væri, að hún biði dauóa móður
hófu að koma þangað, hækkaði um, fyrr en JHr. Motris Gardner, hans. Á meðan kvaðst iu.nn hafa
land hans í verði. Hann seldt af sem hafði komið frá Boston árjýmsum störfum að gegna. Og þau
því smátt og smátt, þangað til I eftir ár, kom sem ekkjumaður og1 gerði hann, — enda koni engum
hann átti aðeins eina ekru eitir var mjög veikur eftir afleiðing-j til hugar að segja annað on hann
í kringum trjákofa, sem einu sinni , arnar af hjartaslagi konunnar væri góður verkmaður.
hans. Er Mavis hafði hjúkrað hon-
um allt sumarið, giftist hún hon-
um og varð á svipstundu rík frú
hafði verið hænsnahús. En þá var
hann kominn undir sjötugt.
Hann var alltaf einn, af því
hann virtist ekki þarfnast nær-
veru annars fólks. Fyrir fimm
frá Boston, er einungis gekk í
innfluttum klæðnaði. Hún gerði
Síðast í nóvember gaf hún frá
sér alla drauma sína og samþykkti
ráðahaginn hálffeimnislega. Harip
árum fór hann í bankann, veður- , þessa breytingu þegar hún
bitinn og grennlulegur, og tók út fjörutíu og fimm ára, án þess að
úr honum tuttugu þúsund dollara, | þag vekti minnstu athygli, og nú
fór síðan heim til sín aftur, en er hún komin í fremstu röð sum-
fluttist skömmu siðar alfarinn til ! argestanna.
Florída. Hann hafði aldrei á ævi
sinni verið meira en fimmtán míl-
ur fjarri heimili sínu, en honum
fannst þó ekkert áhrifamikið né
undarlegt við kveðju sína,: „Alltaf
tilbúinn til að ferðast!“
■ Þú mundir í raun og veru aldrei
spyrja neitt um þennan ólánsbrúð-
kaupsdag fyrir, fjörutíu árum
jisma þú hefðir komizt á snoðir
um, hvar hann hefði verið á þeirri
klukkustund, sem brúðkaupið átti
að fara fram. Þetta hljómaði allt
undarler'ga í eyrum þér nema þú
gætir hugsað til baká, til þeirra
saklausu daga, þegar allir þekktu
alla og fáir komu eða fóru, —
þegar fólkið var einmana án þess
,að vita það. , *
Þú yrðir að faia til annars
hcims til þess að finna þann þráð-
inn, er samtvinnað gæti hænsna
sagði einungis, að það væri ágætt,
I og ákveðið var, að brúðkaupið
færi fram um jólin.
j Jólin komu, og veðrið varð
, dimmbúið og kuldalegt. Hann skall
á með hvössum snjóbyljum, er
fuku í skafla. Mavis gaf veðrinu
engan gaum, af því að hún var
of önnum kafin og spennt vegna
giftingarinnar. Presturinn kom kl.
tíu, — eða hálftíma of fljótt. Síð-
an komu gestirnir hver á eftir
öðrum, rauðir í andliti og hlæj-
andi. Klukkan hálf ellefu voru all
ir komnir — nema Harip.
Hálfri klukkustund síðar voru
menn ennþá glaðir og reifir, en
þó lá eitthvað undarlegt í loftinu.
Presturinn vildi ekki gera Mavis
gramt í geði, svo að hann sneri
sér til þess að líta á úrið sitt. Það
gerði hann á þriggja mínútna
fresti.
Hálfri annarri klukkustund eft-
ir að brúðkaupið átti að vera
búin að loka að sér: „Maður, sem J ákvað bróðir Mavisar og vinur
er að deyja úr óþolinmæði eftir ■ hans að gera enda á þann ótta
Auðvitað hlýtur hún að hafa
skroppið inn til Harips gamla
nokkrum sinnum sem frú Gardner.
Og hvað þau hafa ræðzt við, veit
auðvitað enginn. Annars hefur það
áreiðanlega ekki breytt neinu, af
því að hann skyldi aldrei, hverju
hún svaraði öll þessi tuttugu og
fimm ár, þegar hann hafði innt
hana eftir því, hvað hefði raun-
verulega komið fyrir þennan ör-
lagaríka dag. Hann hélt því stöð-
ugt fram, að hann hefði enga
vítleysu sagt. En Mavis var reið
og gaf það svar, að hún hefði
hrópað upp yfir sig sársauka-
blandinni röddu, þegar hún var
komin inn í svefnherbergið og
btúði sinni, er ekki að mínu
búsið hans Hariþs og sfóra, hvíta skapi!“
hennar, að Harip væri alvarlega
meiddur. Fóru þeir því út að leita
Bumarhús Gardnephjóiianna, sem
Btæfst var allrá húsa sumargest-
í>:na.
'Mavis Gardner er í dag vel-
l i sdd.tgráhærð kona um sextugt.
JTún kemur hingað ásamt þjónum
b':um snemma í júní ár hvert og
l: aftur í lok september. Hún er
5 : óðrarfélaginu og tennisklúbbn-
;um, talar eins og hún hefði verið
fjölmörgum gagnfræða- og
ntaskólum, þó að hún lyki
Hún hafði verið einmana stúlka hans.
um tvítugt í iítilli sveit, og ekki J Þeir þrömmuðu upp veginn á
alítof falleg. Faðir hennar hafði' nióti veðrinu. Ekkert merki var
svo sem ekki verið neinn stór- um Hí heima hjá Harip nema hv.að
bóndi, og ekki var um auðugan. móðir hans var steinsofandi inn í
garð að gresja hvað unga menn myrku herbergi. Hún hreyfði sig
snerti. Harip átti landið, sem lá ekki einu sinni þegar þeir komu
að landi föður hennar, hirti það
vel og sá um móður sína, sem
var ekkja. Það var ekki fyrr en
gamla konan var orðin aumingi,
sem honum fannst hann vanta
i ;ar aldrei skólanámi, hér við j hjálp, og ákvað því að kvænast.
T.fræðaskólann í þá daga, þeg- J Og á sinn óbrotna og alúðlega
hann var nefníur háskólí eða hátt varð har.n biðill; — hann
< ■ ivað því um líkt.
i'j-jki vegna þess að hún væri
(;iógu vel gefin, — því það
\ r.r ’ ún vissúlega. En hún hafði
I ;i i a nóg að gera heima á bæn-
v.n á veturna. Núna er hiin mest-
í>n Tiluta vctrarins. á Bermúda-
«yjnEi, en hún heíur þó alls ekkert
brc yzt. Þegar hún ekur bílnum
E:r í: úpp að verzluninni og sæk-
ir póstinn,- ■ segir . Sam: „Góðan
<’•> i i, Mavis“, og hún anzar,
,:G5ðan daginn Sam“.
JTún hefu.r aðeins verið Mavis
Ga -c’.ier síðustu fimmtíu árin.
II l ii Iiafði ekki litið á nokkurn
si ■ -r i mann en Harip, þangað til
leit yfir steinvegginn og sá, að
Mavis var sú góða og sterka
stúlka, sem uppfyllti kröfur hans.
Ef hún las' talsvert milli skyldu-
starfanna og talaði dreyminni
röddu um fjarlæga staði, þá vakti
þaS ekki athygli hans á sama hátt
og það hefði kannslti vakið at-
hýgli annarra manna. Ekki fannst
honum heldur neitt athugavert
við aldursmun þeirra. Honum
fannst það einungis gott, að hún
skyldi vera tuttugu árum yngri.
En hvað Mavis snerti, þá hlýtur
hún að hafa orðið hálfrótiaus
þennan vetur og dálítið gvipm
þeirri hræðslutilfinningu að vvrða
bú;: var fjörutíu og fimm ára piparkerling. Foreldrar hennar
gönr. 1; en Harip hafði hún gefið ; þvöttu hana til þess að ganga að
tmdir fótinn um veturinn tuttugu J eiga Harip. Ha-rip væri ágætis
cg fi.nm árum áður. Eftir þann ! maður, móðir hans færi hvaö. úv
veíúi' vann h'ún, hjúkraði, og loks, jhverju, og mjög bráðlega mundi
Jiogar hún var,. kómin á fertugs hún geta séð um sitt eígið heímili
plduj’, opnaði iiún sjálf. litla yérzl- j og gert það úr garði á nýmóðins
un fýrir sulnargestina, en þar ’hátt." Enda hefði Harip sagt, að
n tæki
g lágt.
Jæi Si hún senniléga að'tala við þá,
Jiegða sér á þeirra máta og klæða
honum væri sama, þótt i.
heimili hans í gegn, hált <
eins og þeir. Hún fór ekki Það eina, sem hann færx fram á,
inn. Þeir litu inn í herbergi
Harpisar, en þar var enginn.
Brúðarfötin hans láu ennþá inn-
pökkuð í búðarpappír.
Mennirnir tveir fóru um allt
húsið án þess að koma auga á
neitt, er gefið gæti til kynna,
hvað orðið hefði af Harip. Þeir
kölluðu upp nafn hans, en fengu
ckert svar.
I vandræðum sínum fóru þeir
aftur út úr húsinu. Loks ákváðu
þeir að gá dálítið betur að hon-
urn, áður en þeir færu tómhentir
til baka. Þeir fundu þá spor í
snjónum, sem lágu inn í hlöðuna,
en engin spor sáu þeir liggja það-
an aftur. Þeir hlupu inn í hlöð-
una. Þarna var hann í vinnuföt-
unum sínum og beigði sig yfir
beisli, er hann var að gsra við.
„Guð minn góður, Harip“, gagði
bróðir Mavisar, „við vorr.m orðin
viss um, að þú hefðir fótbrotnað.
Ætlarðu ekki að koma í brúð-
kaupið — eða hvað?“
„Jú, auðvitað. Kem bráðum“,
sagði Harip og stóð upp. Og síð-
an gerði hann mcð þægilegri íöddu
og án allra ónota scm hægt væri
að misskilja, þessa skynsamlegu
athugasemd, sem breytti algerlega
lífi þeirra beggja, Mavisar og
hans: „Ég hélt bara ekki, að þcir
mundu halda brúðkaup í þessu líka
veðri".
| Karlakór Reykjavékur !
heldur kvöldvöku í Þjóðleikhússkjallaranum ;
í KVÖLD klukkan 20,30. |
: Ollum styrktarfélögum og velunnurum kórsins ■
« heimil þátttaka á meðan húsrúm leyfir. :
z ■
; Aðgöngumiðar afhentir í Bókabuð Norðra, Hafnar- ;
: stræti, sími 4281, og við innganginn. j
: 1. tcnór annast skemmtiatriðin.
■
. -
•■■•■■■■■•«•■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■ m
: f. b. f. b. :
! DAMSLEIKUB !
■ K
■ í TJARNARCAFE í KVÖLD KLUKKAN 9. •
[ Hljómsveit Kristjáns Kristjánssonar. •
• , Aðgöngumiðasala frá kl. 5 e. h. *
! STJÓRNIN :
■ m
■•■■■■■■■■•■■■■•■■■■■■■■■»■■■■■■■■■■■■■■•■■■■•■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■••■••
FÉLAG ÍSLENZKRA LEIKARA
endurtekur
Kvöldskemmtun
sína í Þjóðieikhúsinu sunnud. 6. apríl kl. 23,15.
Aðgöngumiðar seldir í dag kl. 4—7 í Þjóðleikhúsinu
Verð aðgöngumiða kr. 10 og 15.
Manchettskyríur, hvítar og misliíar — Hóisbintli
Hattar — Nærföt — Sokkar — Rykfrakkar
Náttföt — Leðurbelíi — Skinnhanzkar
Failegf ©g visnclað árvsl
GEYSIR H.F.
Fatadeiid.
■ Goblein vefnaðar- og málverkasýningu cpnar
J í Þjóðminjasafninu (Bogasalnum), laugardaginn 5. apríl
■
■
: klukkan 4 e. h.
■