Morgunblaðið - 20.04.1952, Blaðsíða 6

6
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 20. apríl 1952
Smósaga dagsins:
Eftir Gerdu Berntsen
Við vorum þrjú í járnbrautar-
klefanum. Eg veitti hjónunum
gagnvart mér athygli og vgr að
hugsa um eitthvað í sambandi
við þau. Þau voru vel klædd og,
að því er virtist, á silfurbrúð-
kafUpsaldrinum. Þetta voru fínar
manneskjur — blátt áfram en þó
.smekklega klædd. Allt benti til
að þau lifðu við mjög sæmileg
kjör.
i En drottinn minn hvað það
gat verið þungt yfir þeim, hugs-
aði ég. Það er engu líkara en að
þau sitji þarna saman af.því einu
að þau eru neydd til þess, enda
þótt þau séu orðin dauðleið á ná-
vist hvors annars.
' Þau tala ekki saman. Jú, nú
spyr hann önugt hvort hún sé
með blaðið í töskunni sinni. Ég
sé. á henni að hún vildi gjarna
líta sjálf í blaðið, en sættir sig
þó við að maðurinn fái það fyrst.
Hún er sár móðguð á svipinn.
Hvernig stendur á því að hjón
verða svona? hugsaði ég. Er það
ekki hræðileg hugsun, að þessi
tvö þarna hafa talað um ást sína
og haldizt i hendur meðan þau
horfðu á tunglið og létu sig
dreyma fagra framtíðardrauma
fyrir 25—30 árum? Þá var um-
hverfið eins og rammi fyrir hina
ungu, eilífu ást þeirra.
, Og nú? Nú hafa þau ekki hina
minnstu hugmynd um, hvað þau
eigi að segja hvort við annað. Þau
forðast að líta hvort á annað. —
Þau eru þvermóðskuleg og súr á
svip og finnst hvoru fyrir sig að
hitt hafi eyðilagt lífið fyrir þeim
Hvers vegna geta þau ekki varð-
veitt þá mynd, sem þau höfðu í
fyrstu myndað sér af hinu?
Þá er ég var kominn að þess-
um punkti í hugrenningum mín-
um,-nam lestin staðar við stöð
eina. Gömul kona kom inn í klef-
ann. Það var þrekin og vingjarn
leg kona í slitnum fötum. Hún
hélt á skoplegri gamalli tösku í
hendinni. Hún var svo.góðleg og
H jón
giaðleg á svipinn, að mér fannst
eins og mér létti stórlega, af því
að ég þurfti ekki að’ vera einn
með þessum leiðinlegu hjónum
lengur.
Maður hennar stóð nokkur
augnablik úti í ganginum og veif
aði til sonar þeirra, sem hafði
fylgt þeim á stöðina. Svo komst
lestin á hreyfingu og hann kom
inn í klefann. Hann leit strax á
konu sína, og þegar hann sá að
hún var að reyna að koma tösk-
unni upp í netið, hljóp hann til
og hjálpaði henni. „Láttu mig um
þetta, Soffía!“ sagði hann ákafur
á hinni ljómandi skemmtilegu
józku mállýzku sinni, sem minnti
mig strax á einhvern náttúru-
kraft.
Hjónin, er með mér voru, litu
brosandi upp — ekki hvort á ann
að — heldur frá þeim er inn
komu og síðan á mig. Ég brosti
á móti. Það var eitthvað ósegjan
lega skoplegt við gamla mann-
inn með sína grófgerðu líkams-
byggingu, sem eins og af mistök-
um hafði verið færður í allt of
þröng „fín“ föt frá þeim árum,
þegar lillablátt var nýjasta tízk-
an fyrir karlmenn. En um leið
var ekki hægt annað en að fá
ríka samúð með þessum gamla
kraftakarli, vegna þess, hve um-
.hyggjusamur hann var gagnvart
konu sinni, þegar lágvöxnu og
langt frá laglegu konu.
Loks settist hann niður við hlið
ina á henni.
„Það var nú fallega gert af
Jörgen að aka okkur alla leið á
stöðina", sagði Soffia og leit glað
lega á mann sinn.
„Já, hann er góður drengur",
sapði maðurinn.
Hvernig ætti að hafa komizt
hjá því að verða það? hugsaði
ég? Og eiga aðra eins foreldra.
„Sjáðu, þarna er húsið hans
Rasrpusar Madsens!“ hrópaði
gamli maðurinn glaðlega. „Hann
er búinn að setja nýtt þak á það.
Og hvað akurinn hans lítur vel
út!“
Húsepin Lynyberg
viðýHafnarfjörð er til sölu. Húsið er laust til íbúðar 14.
maí n. k. Um 5000 fermetra eignarlóð fylgir. Hag-
kvæmir greiðsluskilmálar koma til greina. Semja ber
við Eirík Pálsson, lögfr., Suðurg. 51, Hafnarfirði, sími
9036, sem gefur allar frekari upplýsingar.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í að smíða innréttingar, skápa og borð,
í byggingu fiski- og fiskiðnaðardeildar. Vitja skal lýsing-
ar og teikninga í skrifstofu Fiskifélags íslands mánu-
daginn 21. þ. m. Tilboðum sé skilað fyrir 27. s. m.
Soffía kinkaði kolli til manns
síns.
En hún er jafn hrifin af hon-
um eins og hún var, þegar þau
voru ný trúlofuð, hugsaði ég og
var dálítið undrandi. Ég stalzt til
að líta á hin hjónin. Þau sátu
eins og hvorugt þeirra kæmi
öðru við og reyndu að líta út eins
og borgarafólk, sem telur sig
hærra sett en almúgann, en þrátt
fyrir það duldist mér ekki að þau
höfðu sama áhuga fyrír Soffíu
og manni hennar og ég.
Þetta varð að ýmsu leyti merki
legt ferðalag. Við fimm sátum í
þrjár stundir í klefanum. Fljótt
á litið gerðist ekki mikið. Ein eða
tvær setningar komu öðru hverju
frá jótanum gamla. Soffía anzaði,
var ánægð og hátöluð, hjartan-
lega sammála manninum. Og eftir
dálitla stund voru hin hjónin og
ég orðin svo hrifin af þessu andr
úmslofti gleði og ánægju með
tilveruna, að annað gleymdist um
stund. Ég tók allt í einu eftir því
að hin dálítið drambsama borgar
frú í sportklæðunum var í raun
og veru yndislega stúlkuleg, þrátt
fyrir aldurinn, og maður hennar
tók auðsýnilega eftir því líka.
Hann brosti til hennar — dálítið
hikandi — drengjalega. Auðséð
var, að hann var því óvanur að
líta beint á konu sína. Hún brosti
til hans — glöð og undrandi í
1 senn.
Áður en leið á löngu heyrði ég
að hann hvíslaði að henni: „Af
hverju höfum yið það ekki
svona? Við höfum þó ekki verið
nærri eins lengi gift og gömlu
hjónin þarna gagnvart okkur“.
Kona hans brosti. Það var ynd
islega hamingjusamt bros. Hún
greip hönd hans feimnislega og
hikandi. Hann greip hönd henn-
ar, einnig hikandi, og þrýsti
hana. Svo lagði ég aftur augun
og lét sem ég hefði fengið mér
blund.
Skömmu síðar fóru hjónin úr
borginni út úr lestinni. „Láttu
mig um þetta“, sagði hann og tók
allar töskurnar.
Þau hafa lært lexíurnar sínar
í dag, hugsaði ég með mér. —
Hver er ástæðan til þess, að sum-
ar manneskjur þurfa allt af að
köma fram hver við aðra eins og
þær væru hlekkjaðar saman
með voldugum járnum, þó að þær
hafi verið í hjónabandi í nokkur
ár?
Gamli maðurinn í skrítnu, lilla
bláu fötunum hafði farið út í
ganginn til að líta út um glugg-
ann. Kona hans brosti til mín og
ég endurgalt bros hennar.
„Hvað þau voru ánægð, hjón-
in, sem fóru út áðan“, sagði hún.
„Það gleður mig ætíð þegar ég
sé að hjónum þykir jafnt vænt
hvoru um annað, þó að langt sé
um liðið síðan þau giftust".
„Það er yður að þakka, að þau
fóru að taka hvort eftir öðru
hérna inni“, sagði ég. „Þér og
maður yðar eru svo samstillt, að
það hlýtur að gera aðra hamingju
sama líka“.
Gamla konan brosti feimnis-
lega eins og ung stúlka, Hún leit
snöggvast á mann sinn og sagði
lágt og með innileik í röddinni:
„Við erúm nú líka á brúðkaups
ferð!“
j HÚSMÆÐUR biðjið kaupmann yðar um
i BORGARFJAROAROSI
) •
MJÓLKUKOSTUR 30 OG 40% — MYSUOSTUR — RJÓMAOSTUR
^ Allir sem reynt hafa viðurkéhna gæði BORGARFJARÐAROSTSINS
s
| Heildsölubirgðir: cL^ed J^nrijánóson & Co. L.f.

HAFNFIRÐINGAR—REYKVIKINGAR
Söngleikurinn
„Ævintýri á giinguför '
Leikstjóri: Gunnar Eyjólfsson.
verður sýndur í Bæjarbíó, Hafnarfirði, sunnud. 20.
apríl kl. 3 e. h.
Aðgöngumiðasala í Bæjarbíó sunnudag kl. 1—3 e. h.
Sími 9184.
UNGMENNAFÉLAGIÐ SKALLAGRÍMUR
Borgarnesi.
VETRARGARÐURINN VETRARGARÐURINN
DAAíSLEIKUB
í KVÖLD KLUKKAN 9.
Miðapantanir í síma 6710 frá kl. 8.
Hljómsveit Baldurs Kristjánssonar.
L. S.
Gömlu dansarnir
í Breiðfirðingabúð í kvöld kl. 9.30.
Jónas Fr. Guðmundsson og frú stjórna.
Aðgöngumiðar seldir við innganginn.
! Aðalfufidur Heimdallar F.H.S.
■
■
l verður haldinn í Sjálfstæðishúsinu föstudaginn 25. apríl
: 1952 kl. 8.30 e. h.
Venjuleg aðalfundarstörf.
STJÓRNIN
: FÉLAG ÍSL. BIFREIÐAEIGENDA
AÐALFUI\IDUR
félagsins verður haldinn í Skátaheimilinu við Snorra-
braut þriðjudaginn 29. apríl n. k. kl. 8.30 e. h.
FUNDAREFNI:
Venjuleg aðalfundarstörf.
STJÓRNIN
Bezt ú auglýsa í Morguaiblalinu