Morgunblaðið - 22.05.1952, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 22. maí 1952
MORGUNBLAÐIÐ
r i i

fy®kkrar skyndiniyiidir frá Cambridge:
ÚEhlufun doktorsnufnbótu
ÞEGAR ég fór frá íslandi hafði
|jað ekki hvarflað að mér, að mér
myndi gefast tækifæri til þess að
heimsæk.ja og skoða þennan fræga
háskólabæ.
En svo er mál með vexti að
gómul skóiasystir mín úr Mið-
foæ.jarbarnaskóla er kvænt enskum
menntamanni, Alan Boucher að
mafni. Hann hefur stundað nám
við Trinitv College í Cambridge
‘ og lokið við að verja doktorsrit-
gerð sína um Hallfreð vandræða-
skáid. Virðuleg' athöfn skyldi íara
fram þennan uag og vorum við
h-jónin ekki sein á okkur að fc&ka
fooði konu hans vim að fara með
henni til þess að vera viðstödd
liana.
Við Jögðum af stao árla morgnns
frá London með lest frá Liver-
poolstöðinni. Völdum við okkur
S'óð sæti til þess að s.iá sem bezt,
það sem fyrir augun bæri. Þegar
Jesíin var komin út fyrir borg-
ína vakti þaS athygli okkar, hversu
mikið var þar af gróðurhúsum.
Við ókum framhjá hverju hverf-
- inu eftir öðru, þar sem voru gróð-
urhús og aftur gróðurhús. Voru
þau auðsjáanlega hituð upp með
kolum, því að kolabyngir voru
fyrir utan þau. Þarna eru mest-
megnis ræktaðir tómatar og annað
grænmeti handa Lundúnai búum.
Allsstaðar virtist iandið ræktað
miiii teja og víða voru smúgarð-
ar, þar sem fólk var við vinnu
sína. Það var að pæla kúlgarðana
og sumstaðar var auðsjúanlega
búið að iúta niður, og þó var ekki
nema 22. marz. Mér var hugsað til
garðanna heima, þar sem frost er
varla faiið úr jörðu fyr en í maí
eða jafnvel júní múnuði.
En vifhmenn! Viku seinna kom
fyrsíi snjórinn á vetrinum!
GÖMUL HÚS í IIEIÐItl HÖFÐ
Eftir iiálfs annars tíma ferð
kofflum við til Cambridge. Þar 'iók
Alan ú móti okkur, en hann hafði
fai'ið þangað kvöidið úður tii þess
að sitja þar veizlu með prófessor-
r.m og einhverjum fieirum.
Við fórum með ntrætisvagr.i inn
í bæinn og byrjuðum á því að íú
okkur kaffi að íslenzkum sU. Var
ég lítið hrifin af því emia alltcf
mikilli mjólk suliað í það. Ég leit
í kring um mig. Veitingahúsið var
mjög fornfálegt, en það er mikið
sótt af númsfólki. Þegar nraður
leit þai' út um gluggann blast.i við
gömul kirkja. „Hún er síðar úrið
900“, fræddi Alan mig á. Hér eru
gömul hús og byggingar í heiðri
hafðar, og því eldri sem kirkjan
var, því fínni hlaut hún að vera.
Við Ása, en svo nefnist kona
Aians Boucher, gúfum mönnum
okkar frí, en úkváðum að hitta
þá ú tilteknum stað og stundu.
Okkur iangaði til þess að skoða
lífið á torginu og sjú hvað þar
veri ú boðstólum, svo sem er
kvenna siður. Þeir voru dauð-
fegnir aC þurfa ekki að fai'a með
okkur, en það mútti sjú stríðni í
svip þeirra, þegar við sögðum
þeim hvert við ætluðum.
Á TORGINU
Þessi toagsala kcm mér ókunnug
Jega fyrir sjónir, því að þar var
ekki einungis selfc gifenmeti og
bióm eir.s og heima, heldur ýmis-
legí annað. í fyrsta iagi var þar
bókamaikaSui'. Þar mútti sjú marg
ar góðar bækur fyrir lítinn pening,
cg í öðru lagi gútu namsmenn
£elt nctaðai' bækur sínar og Kcypt
aðrar, ssm einhver annar var bú-
inn að nota. Bóksa'-a þessi var
rétt hjú torginu, en þó ekki Hveg
á því. Ég hugsaði með mér: Þeir
vilja ekki rugla saman því and-
Jega og þvi veraldlega. Bajkurnar
eru heimur meníitamannsins, cem
ieitar sér þroska og fróðleiks, iil
þess að nálgast það mark, .ssm
hann hefur sett sér. — Ilitt ú
torginu hæfði betur ómcnntuðu
fólki og forvitnum kerlingum —
og þangað íórum við.
ísfin vnrð yfirsterksiri
Effilr Sonju B. Helgason
Þeir kynna ísland út á við, og 'SÓTT UM SKÓLAVIST UM
sennilega verður áður en langt uin LEIÐ OG BÖRNIN FÆÐAST
líður veitt prófessorsembætti í ís-j Alan fræddi okkur ú því, að svo
iehzku í Cambridge — eða við væri aðsóknin mikil að koma
skul-um að minnsta kosti vona það. börnum í menntaskóla ú Englandi,
Því miður eru þeir ennþú of fáir,1 að foreldrarnir sæktu um skóla-
sem leggja stund ú íslenzk fræði, • vist fyrir þau um leið og þat*
svo að það þykir ekki borga sig' fæddust. Harm sagðist jafnvel vita.
að stofna slíkt embætti, en von- til þess að sótt hefði veríð un»
andi fjölgar þeim, sem úhuga hafa 1 skólavist fyrir ófædd börn. Hvorfe
ú því innan skamms. I sem hann hefur verið að gera aí>
Þegar athöfn þessari var lokið,' gamni sínu eða ekki þú er eitfc
gengu hinir nýbökuðu doktorar og víst; að fólk leggur mikið upp úr
magisterar út I sólskinið. Þar not- j því að börnin njóti góðrar kennsla
uðu ættingjar og vinir tækifæri til j og ekki hvað síst að þau læri móð*
þess að taka myndir af þeim. Við( UTmál sitt sem allra bezt og rétt-
létum ekki standa á okkur og kvik ast. Ef foreldrarnir hafa efni á,
mynduðum hinn unga doktor ogj senda þau börn sín í einkaskóJa
konu hans, og Jón tók líka fram og þá oft heixnavistarskóla um 8
myndavéJ cína. J ara aldur og í þeim eru þau til
Skammt frú, hir.u megin við unl Það bil 18 ára aldurs> er
götuna, var einnig fjöldi fólks að falf 1 Coilege. Þar heidur svo nána
taka myndir af ungum brúðhjón-' ið afrarn Þar t'1 markinu er náð.
um, sem voru að koma þar út úr Auðvitað ú þetta ekki við um alla
kirkjunni. Þau voru bæði fögur; Engh'ndinga. \ inu± OKkar sagði.
A myndinni eru, talið frá vinstri: Frú Ása, séra Gilbey, dr. Boucher,
Axel Helgason og höfundurinn.
Þar kváðu við hróp sölukarla og nemenda og þær greinar, er þeir
kerlinga, sem hrósuðu vöru sinni höfðu lokið prófi í. Um leið tóku
og hinu lúga verði, sem hún var þeir í sífellu ofan ferköntuð pott-
föl fyrir. Við gengum um og skoð- lok sín og hneygðu sig umlandi.
uðum. Blóm, ávextir og grænmeti.
Hér var mest ösin hjú karli ein-
um, sem var að selja ódýra tómata.
Þeir eru mildð notaðir hér steikt-
ir og þú oft meö eggjaköku, en
ég heid tæplega eins mikið hrúir
og heima.
Allskonar kex og kökur voru
þarna ú boðstólum, svo og leirtau.
Það var af iakari tegund og mik-
ið var þar af stökum bollum og
könnum. Bezt leist mér þar ú
áhald, sem nefntrvar í fomu máli,
sturii -— sama sem náttgagn. Mik-
ið var þar af vefnaðarvöru og
ýmsu öðru fatakyns. Einnig var
þar hægt að kaupa notuð föt, en
ekki voru þau glæsileg ú að iita.
KVIKINDÍ TIL SÖLU
Á einum stað voru ýms kvikindi
til sölu, svo sem púfagaukar og
að til dæmis hefði pabbi sinn, afi
sinn og langafi verið í Cambridga
húskóla, og hann hefði í hvggjii
að senda son sinn þangað, er hanr*
herra og samþykktu að veita hon-
um nafnbót heiðursdoktors.
Þeir sem úttu að taka við nafn-
bótum og skírteinum sútu á bekkj-
um til beggja handa og var hvert'
„Coilege" út af fyrir sig, en í
Cambridge eru 20 slíkar stofn-j
anir, þar af tvær fyrir siúlkur.
„Serimoníumeistari“ frá hverjum
College fylgdi nemendunum, en
siðaverndarar báru merki cm-
bættisins. Voru það heljar miklar
stengur eða sprotar úr einhverj-
um málmi, allir útflúraðir. Rekt-
orinn settist nú í stól og nemend-
urnir úr hverju College gengu
fram fyrir hann eftir röð
krupu við fætur hans, en hann
tók um hendur þeirra og taut
og sæl ú að líta í vorsólinni
KIRKJUR OG COLLEGE
Þegar hinn ungi doktor hafði þó aðeins 4 ára nú. Það má því
fai'ið úr skrúða sínum, gengum segja — að ekki sé ráð, nema í
við urn bæinn til þess að sjú okk-' tíma sé tekið.
ur um. Skoðuðum við Queens og Þessu næst komum við í sam-
Kings College og hina fögru Itomuhús stúdenta, þar sem þeir
kapellu í því síðarnefnda. Hvert haida fundi um ýms málefni. Á
College hefur sína kapellu, en fundum þessum greiða þeir at—
Kings College kapella ber höfuð kvæði með eða móti og fara þeir
og lierðar yfir þær allar, bæði þú inn í tvö hliðarherbergi. Stend-
ur jú ú annarri hurðinni, en nei
á hinni. Mai'gir af þeim, sem
Lásu þeir einnig upp nafn
Butlers, sem nú er fjúrmálaráð-J hvað stærð og fegurð snertir. Loft-
ið í henni er eitt hið fegursta í
lieimi, var okkur sagt, en bygg- framarlega hafa staðið á umræðu-
ingin er frá dögum Hinriks Ö. í fundum þessum, hafa síðar xneir
guðshúsi þessu eru leti’uð r.öfn orðið leiðandi menn í stjórnmál-
þeirra nianna úr Cambridga hú- um Bretlands.
skóla, sem lútið hafa líf sitt í
heimsstyrjöidinni 1914—1918 og
| einnig í síðasta stríði. Nöfnin eru
I rist í steinveggi í tveim lltlum
hliðarsölum og stendur þar yfir
tíyrunum. In memoriam.
Næst skoðuðum við Trinity uámsfólki; Þar var Jon vinurokk-
College, en það var fyrverandi
AÐEINS EIN ISLENZK BOK
Þó að bókasafn sé í hverjum
Coilege er engu að síður aimsnnt.
bókasafn í bænum mikið sótt af
dvalarstaður hins uitga doktors,
vinar okkar. Þar heimsóttum við
Prófessor Robertson sem er mörg-
um kunnur ú ísiandi, enda hefur
°s hann verið þar. Hann átti mikið
af íslenzkum bókum, þar ú meðal
*■ fyrstu útgáfu af L'andnámu og
,að’ eltthvað Sem ekhl sk>’ldl- gamla postillubók bundna í leð-
flein tegundir af fuglum. Þar)Síðan gtóðu Wr & fætur og ur frú úrinu 1749 að mig minnir.
yoru emnig kamnur og hv.tar mys hneyg@u sig> en Btulka rétti þeiln Fremst ú henni stóð, að hún væri
i1 un' el U, al0al s‘'l:1 elK~ juppvafið skjal. Fyrstir gengu þeir, föl fyrir 15 fiska! Einnig útti
ung og þ\ 'ii s -ei.imLi egasu þeg- sem voru a§ taka magister próf, hann mo.rgar aðrar íslenzkar bæk-
ai bæi si .lasí a ax n lnn en svo kom ‘röðin að þeim, sem ur í hinu geysistóra bókasafni
u €1 ^°i V1 ^f21 arjn ei Sa’ ivoru að taka doktorsgráðuna. Þeir sínu. Frammi í anddyrinu hékk
i a jæ! au ‘,a un ra , 'ío 'ryn Sltt' Voru 6 í heimspeki og þar ú meðal gamalt landabréf af Islandi. Ekki
þeim c j i nin e. þama \oru u )VÍnur okkar Alan, sem valið hafði var það hlutfallslega réttur upp-
sölu hefði ég helst kosið gullfiska,
sem syntu þar í stóru keri. Ann-
ars geðjaðist mér ekki yfirleitt af
þessari regund verzlunarvöru.
Það var gaman að sjá lífið þarna
ú torginu, en kaupmcnnirnir auðg
uðust ekki mikið ú okkur.
Nú hröðuðum við okkur að góðu
veitingahúsi til móts við eigin-
menn okkar. Þar snæddum
hádegisveið í boði Alans, ásamt
vini hans, sem var bókavörður við
tókasafnið í Cambridge. Þau hjór,-
in nefndu hann Jón, af þvi að
þeirn fannst hann vera svo íslend-
ingslegur. Hann hafði iært dálítið
í ísienzku, og gat lesið hana sér
til gagns. Alan fór úr veitinga-
húsinu ú undan okkur, til þess að
kiæðast skikkju sinni og þv'i, scm
tilheyrði athöfninni. Jon varð því
ieiðsögumaður okkar í Senate
iiúsið, þar sem athóínin átti að
fara fram.
Bj'gging þessi var ekkert ósvip-
uo k’irkju, nema hvað bekkjaskip-
unin var með öCrum hætti og
aitari fyrirfannst e!:ki. Við fór-
um upp ú loft og settumst þar
til þess að sjú sem bezt það sem
fram færi.
IÚTHLUTUN NAFNBÓTA
OG SKÍRTEINA
| Iláskóiarektui’inn, virðulegur
maður í rauðri skikkju, setti at-
| liöfnina. Tveir menn í dökkum
skikkjum !úsu síandandi upp nöfn
ar innsti koppur í búri. Ekki var
þar samt um auðugan garð aS
gresja af íslenzkum bókum. Þar
var aðeins til ein bók íslenzk og-
var það ístenzk orðabók.
Rétt hjá bókasafninu fórum viS
í heimboð. Kaþólskur prestur aS
nafni Gilbey bauð okkur til sín.
Auk okkar fjögurra var þar ensk
ur neímæltur lávarður, kaþólskur
prestur, sem var vanur að hjóla
fleiri mílur í senn, þó hann væri
* kominn til ára sinna, tveir ungir
piltar við nám og franskur vín-
kaupmaður fiá Surður-Frakk-
landi. Prestuiinn iðaði af fjöri.
Þar var rætt jöfnum höndurn un»
meiTn og málefni í Cambridge, vín-
tegundir og mót vínkaupamanna á.
Spúni og síðast en ekki síst hver
menn leggja stund a íslenzk fræði. að sjú, en tíminn var naumur.
sér íslenzk viðfangsefni, en dokt- drúttur, en hann sagðist hafa
orsritgerð hans fjailaði um Iíail-, gaman af honum. Prófessorinn
freð vandræðaskáld, eins og fyrr virtist hafa únægju af fleiru «n .
er getið. Var ritgerð hans send bókum sínum. Hann sýndi OKkur1 vteri lílilegastur sem forseti á Is-
til Oxford og síðan til Wales, en m. a. brúðuhús, sem hann hafði ^ landL
ú þessum tveim stöðum eru mjög lútið gera og í það safnaði hanr. |
færii’prófessorar í íslenzkum fræð brúðnm og hiisgögnum. Þegar mað A.LLST4QAE ER ÁSTIN
um. Komu þeir siðan til London ur opnaði það sást inn í herbergin.1 , ,__
... ,. , , . , T, TT , , , ,s. v, f Af þvi aö við vorum tima~
. 'og spurðu hmn tilvonandi doktori Professor Robertson hafði lif- r -
við ... . bundm urðura við að yfirgefa bop-
spjorunum ur um ritgoroma. \ar andi ahuga fynr oliu sem íslenzkt . ..., , * _,
1 - , ... , , . i mn. Kvoddum við og bað prest-
hun talm mjog vel bvggð upp og var og spurci okkur íretta íia . _ , ..
,„ , ,r J' , f , ,. , , ■ | urran okkur vel að lifa. Lestm
gremagoð, og fekk hma beztu íslandi. Við leystum ur spurnmg- , .... „ „
,, f . & i , . , c,.v I til London atti að fara klukkan
doma þeirra. um hans eftir beztu gctu. Siöan
Það er anægjulegt fvrir okkur kvoddum við hann með virktum, ’ .
f , &' f ,. , - . , , ! á. Þegar við biðum eftir strætis-
Islendmga þegar erlendir mennta- þvi að við attum ymislegt cftir „
vagnmum saum við ungt „par‘ ,
sem átti bágt, einkum hún. Hann
var auðsiáanlega að fara með
bílnum og eitthvað lengra. En hún
gat ekki skiliö við hann, en grét
látlaust. Ándlitið var tárvott og
hún þrýsti sér að hcnum. Þau
kysstust í sifellu, en hann tók
vasaklút Sinn og þerraði túr heim-
ar. — Hún ú heima hérna, cn.
hann heíur lokið námi sínu og
er nú að Tara á brott til þess að
leita sér að atvinnu. Ilann biður
hana að vera þolinmóða og bíða,
en hún elskar hann svo ákaft aS
liún getur ekki hugsað sár áð skilja-
við hann. — Þetta gerCi ég mér
i hugarlund.
Allstaðar er ástin, án hennar er
lífið einskrs virði. — En eins og
það er sislt að sjást, sái't cr lika
„Senate house“ í Cambridge, þar sem prófvottorð eru afhent og að skilja. \ Æ sTigu..i ii.n í
doktorskjöri lýst. I Frarnh. á bls. 12.