Morgunblaðið - 18.07.1952, Qupperneq 7

Föstudagur 18. júlí 1952
MORGUT1BLAB19
7
HHSO
fiS
ima
og sloppnsi
I
Laxá
BÍLLINN tók að nœsast með EJ-jp, 9 ___ • H ■ 3
ákafa miidum strax og við beygð- Íp’Oiillí icm veidda laxa
um út af Húsavíkurveginum og
héldum niður að ánisi.
Það var eins og oianíburðut-
inn, fínn, bláleitirr sandurinn
hefði lent á þveröfugum stað,
ofan á tætta þúfnako’lana í stað
timburhús með skömmu milli- hver hin bezta á iandinu, var okk heiminum og þykir okkur sárleítt sem láta veiða sig á maðk, það
þeirra. A vinstri hönd sióð Laxa-( ur sagt, að stæði félagsskspur á- að kunna ekki að nefna þann er þó altént verra að varast hann,
múrf' það' vera sarinnefni, enda
segir ráðskonan, að hann sé alls
endis óætur.
að veiðum, en svo er veiðiskapn- vegisútbúnað allan hafði enskur ' girnilegust. Svo eru enn aðrir, ★
um í Laxá háttað, að ekki mega laxveiðijöfur einn gefið honum | sem látið hafa glepjast af Black' Við skeggræoum enn góða
fleiri stengur vera í ánni í einu fyrir góða fylgd á veiðunum við ( Charm, stærð 2, eða þá bara al- stund við Heimi, hann segir okk-
en 12—14. ána, en sá enski er einn mesti vanalegum spóni. Við höfum
Að véiðinni í ánni, sem er eim framleiðandi laxveiðitækja í miklu meiri samúð með þeim,
mýrarbærinn, tvö meðalstór
timburhús me ðsköimcu milli-!
bili, ljósleit og féllu vel inn í
landslagið. í öðru mundu Iax-
veiðimennirnir hafast við, en í
hinu byggi bóndian góðkunni,
Jón á Laxamýri.
Þetta var að hallandi hádegi,
en við höfðum lagt af stað frá
Akureyri um morgumnn. Menn
fýsti því að halöa fteim að hús-
um til snæðings, rn Ólafur, bíl-
stjóri, var hagavar.t>r víð Laxá,
þekkti hætti velðimaTma o:<
hann kvað bezt að halda strax
niður að á, því bráðlega héldu
veiðimennirnir heim, eftir að
hafa verið úti frá þvl um sex að
morgni.
Við tókum því ráð hans og á-
fram hristist jeprji-m hávaða
og geðillum vélarhljóðum, þar
til við staðnæmriumsf loks á mel-
um, nokkru fyrir ofan árósana.
Veiðinni hefur sw- verið hát.t-
að í Laxá í sumpr e3 óvenju lííið
hefur veiðst í efri ItTuta hennar,
en þeir laxar, sem ftafa tekið
veiðast flestir r itSri undir ós,
einkum við svcmef-ncla Kistu-
kvísl, rétt neðan við riossa.
hugamanna úr
frá Ahur,evri o?
Þingeyjarsýshi,
P evkjavík. —-
en i þetta skipti var það eftir-
legulax, bókfærður mjóni í at-

mikla iðjuhöld.
Heimir kvað dag laxveiði-
manna hefjast um sex leytið á
norgnana. Héldu þeir þá til
/eiða og snéru ekki aftur heim
í hús fyrr en kl. 1—2 á daginn.
inæddu þeír þá og legðust sumir
:il svefns, ef þeir væru dasaðir
njög af fangbrögðum sínum við
:prettharðan laxinn, enda flestir
ívítflibba og kyrrsetumenn í höf
iðstaðnurn. Enn væri haldið út.
cl. 4 og væxi verið að til kl. 11 á
völdin að jafnaði.
Veiðltiminn er frá 14. iúní íil
l. septcmber og veíddust - (S jafn-
iði 1000—1500 laxar á þessum
veim og hálfum mánuði. Und-
xnfarið hefur aflinn verið treg-
xr, eins og áður er getið, og kvað
deimir það vafa^anst stafa af því,
hve óvenju mikið vatn er í ánni,
har sem leysingarnar eru mánuði
i eftir tímanum. Undanfarið
. hafa þannig ekki véiðst nema um
Hann hefur rennt fyrir neðan 10 laxar á dag í ánni og margir
fossa og bíður eftir að lax eigi hafa ekki fengið neitt, en veðrið fyrir framan Iaxveiðimannabú-
leið fram hjá. hefur verið hið bezta, sól og
(Ljism. Vignir Guðm.) sumarhiti.
Laxá i Suður-Kngeyjarsýslu
er vafalaust fegursta laxveiðiá á
landinu. Það er tignaTfeg og ein-
stok sjón að standa á melkollin-
lim við austurbakka árinriar og
horfa eftir stratuimurat. Hafið
breiðir
í matstofu veiðihússins á
I.axamýri liggur frammi snjáð
skræða, sem ber titilinn: Veiði-
bók. I hana verða allir þeir, sem
veiðarnar stunda og lax fá, að
skrá hvar þeir veiddu hann, hve
Skipta þeir með Sér ánni, sækja
hana sinn hvorn , tímann, vana-
lega viku í senn og hafa með sér
matarfélag í véíðibústaðrium á
Laxamýri, í nábýli við Jón bónda.
í veiðibústaðnum hittum við uð
máli ráðskonuna, Ragnheiði Söe- stór hann var, hvort hann var
bech frá Akureyri og spurðum hrygna eða hængur, og hvort
c. . , . „ _ hana frétta um hvernig henni jhann var heldur veiddur á maðk
hr sig skammf íyrir neðan, fém það hlutverk að vera mat. Uða flugu.
n selja laxveiðimanna. Ekki myndi j f þessari bók er hinn mesta
hún víst þurfa að hafa áhyggjur jfróðleik að finna og fjöldamörg
af því hvað hún ætti að hafa í inöfn að sjá, flest fyrir annað bet-
ur af því, er hann veiddi þá þrjá
sama klukkutímann og frá því,
þegar hann hélt, að hann hefði
einn þrjátíupundara á önglinum,
en svo var það bara saltfisksþunn
ildi eftir allt saman. Það voru nú
meiri vonbrigðin!
Við lögðum ekki út á þær vafa-
sömu brautir að biðja hann að
munda stærsta laxinn, ssm hann
hafi veitt, því það er svo með
laxinn, sem allar aðrar skepnur
í náttúrunnar : íki, nS hann
stækkar með aldrinum. Og úr því
að við fó'-um að tala um stærð
hans, þá komumst við líka að
því, að það er undantekningar-
'aust og alþjóðlegt einkenui
bsirrar fiskategundar, að það eru
ávallt lannstærstu laxarnir, sem
sleppa af önglinum, rétt áður én
veiðimaðurinn dregur þá á land.
Það síðssta, sem við innum eft-
ir er hvað þeir geri við fiskinn
siífurgljáandi, og við fáum það
svar að veiðimennirnir selji hann
ýmist suður, láti hann í reyk á
Nesi eða hafi hann heim með sér
til konunnar, sem sýnilegt sigur-
Þetta er Ileimir. Hann stendur tákn og afsökun fyrir að hafa
eytt mörgum dögum og miklu fá-
staðinn með tvo tuttugupundara norður í landi.
í höndunum. Bágóð veiði. í húf- j Við vorum komnir út á hlað,
una eru nældar 17 flugur, af öll- þegar Ólafur, bílstjóri, bætti við:
um tegundum og litum, en sjálfa — Já, en hann gleymdi einu. Svo
húfuna hefur hann borið á lax- seija þeir, sem eitthvað fengu
veiðum í átta ár cg segist aldrei þeim óhamingjusömu, sem ckk-
skilja hana við sig. • ert fengu, lax, til þess að hafa
(Ljssm. vignir Guffm.) með heim handa fiölskyldunni,
I svo mannorðið hrynji ekki alveg
hugasemdirnar, en þann fisk í rúst!
nefna Mývetning'ar horsláp og I
G.G.S.
og við ósana blancíasf. freyöándi
árvatnið bláum sácmun svo
strauma og Iitskil feggjast þvert
fyrir landi.
Til vinstri handar er áín klofin
ef hraunkörlum f tvo strengi. er
falla hvítfyssandi niSrtr f litlum
íossum, en breiða sro úr sér í
tæra lygnu, þar sem vafnið yár-
ast varla og brertt er mjög milli
lágra bakka. Þarna úti á lygn-
unni, skammt frá Kisfakvísl sátu
tveir menn í lítílli skektu með
matinn á morgun? En hún kvað , ur kunn en laxveiðar.
reyndar hið undarlega vera, að
það væri nú einmitt raunin. Ó-
mögulega gæti hún matreitt lax
Þar fengum við að vita, að
minnsti laxinn, sem þarna hefur
verið veiddur í surtiar vóg að-
lltanbæjai piitanir settis svip
í allar máltíðir. Það væri svo, að eins 3V2 pund — við höldum því
. þótt veiðimennirnir hennar lifðu stranglega leyndu hver fékk hann
' og hrærðust í laxveiðúm og töl- !— en þann stærsta veid.di .Tón
I uðu ekki um annað yfir borðum Einarsson, vélameistari, Dagverð-
og á svefnloftinu á kvöldin, þá areyri, og var sá hvorki meira né
þætti þeim alls ótækt að borða minna en 33 pund, rétt veginn og
mels
þann dáindis fisk líka oft á dag. .mældur.
þrjár stengur á lofti, kösfuðu til j,elr væru elrs Dg sagt hefði ver- j Og þarna hafði lax veiðst í
Stundum vilja fluifoniar stingast
í fingurna og maðkamir smjúga
miííj greíparma.
í
ið um hundana á laxveiðibæ ein- jLangahyl, Stiflu, á Hornflúð, í
um á Suðurlandi, að þegar sá Grástraum, Höfðabreiðu, Svina-
fiskur var nefndur, hlupu þeir streng og Kistukvísl, allt hin f jöl-
ari’r á dyr. Hún yrði að afla sér breytilegustu örnefni víðsvegar I
matfanga utan af Húsavík, og það Um ána. • I
gengi ekki alltaf sem bezt. J ivieiri hlutinn var veiddur á
Þ°tta væru beztu menn. lax- flugu> en ailmargir þó á maðk.
veiðimennirnir, héH hún áfram. (
T- r’ - o Ví'f(
dúsín af læknum í fæði, en um
daginn hetði bar verið heiH dúsín
og við fengum strax þá hug-
m'md. að bingeyskir laxar nlvtu
oirif, ’v’kr,"m 1’>Adsins ógnar
FYRSTA Unglingsmeistaramót
sland.s fór fram á íþróttavell-
inum í Reykjavík 15., 16. og 17.
júlí s.l.
mikið grátt að gjalda.
skiptis Og biðu þo’inmóðir eftir,
því, Sem allir laxveiðimenn1 ^
vænta, að línan strengdist og^ Rétt þegar ráðskonan hafði
hnykkur kæmi á stBiigina — að sýyt okku” tvo geysist.ór», hvít-
lax hefði tekið. máfeða ísskápa, sem veiði undan
Það stóð á endum, að þegar við farinna daga er geymd í bar þar
höfoum klifið niður jnelirm og að einr mesta ve?8imanninn, sem
vorum komnir niðúr á sendinn. t.il veiða sœkir í Lexá. Það er
árbakkann í þeim íróma tjlgangi
að fá leyfi til þess r,ð taka nokkr-
ar f-ásagnaríkar myndir af lax-
veiolhetjunum tveimur sitjandi í
bátnum með stengnrnar á lofti,
þá lcgðu þeir að landi, sveif uðu
rauðnm eúmmípoka með þrem-
ur stóref’is lcxum á bak sér og
héldu rakleitt af stað upp með
ánni.
Feímir Sigu,'ðssov, fædcur og
unn«li*m á þökkum T.axá’’, er
rú fluttur suður ti! Revkjavíkur.
Hann dvelst á. hverju sumri
norður í landi, er leiðsögumaður Mýílngurnar geta verið einn erki
vv^iða á veiðum, ke.nnir b-írn fjandi laxveiffimaixnsins, þar sem
hirar mörvu vísu l’stir Iax’v’lð- hnníi bíður í sömu spornm eftir
n—’.a og veiði” ruk þess sjálfur hoykkiu- ltomi á stöng-ina, Ií"
af hi"u mesta kappi.
an strengist — 02 lax bíti á.
Aliir þeii'. sem einh’’eriu
hafa -cnnt í Taxá, þekkia Heími
o" veiðarrar hans o•* það ekki
siður orlendir en innbornir. —
Heimir sýndi okkur hi-'-n fu’i-
y nrri ^ jo e*f q VGÍ^’ IT'.H T1D U tr' (S
og kcstuðu frá bakkanum, og við svo vart getúr betri fengizt. t>a|5 bókíest eítirmæli hrygnu einnar,
tókum meðíylgjandi rayr.d sf var stöne h'in bezta, önglar, ftug- var svo óheppinn að gleypa
öðrum þeirra — ónefndum Eeyk- ur, girni og línúr af, sterkustu fluguna Blue Doctor, af stærð-
víking. I tegund og vrtnsþéttar veiðibux- (inni 1/0 og grafletur hængs eins,
Nokkru cfzr í ár_~i voru ílelri ur og skór að auki. Þennan önd- .sem þótti Black Dose fluga hvað
Er. það kom reynclar ekki svo'
mjög að sök. Skamman spol ofar
mcð ánni staðoæmdust þeir á
nýjan leik, tóku fram stengtimar
Tegund flugunnar, flokkur og
ætt er þarna samvizkulega skráð,
svo ekki fari milli mála síðar
meir á hvaða tegund fiskurinn
hafi verið veiddur, þarna eru
Þáttt.aka og árangur i mótinu
var ágæt, sérstaklega var breidd-
in mikil í hinurn ýmsu greinum
og spáir það góðu urn framtíð
þessarar vir.sælu iþróttagreinar.
Annars settu utanbæjarpiitarnir
svip sinn á mótlð, eins og þeir
hafa gert undanfarið á Drer.gia-
meistaramótinu.
í 1 því sambandi má geta þess
hér, að FRÍ hefur ákveðið eftir-
farandi flokkaskiptinu á frjáls-
íþróttapiltum: 19—20 ára kallast
unglingar og fyrir þá er Ungl-
ingameistaramótið, 17—18 ára
kallast dnengir og verður þeirra
meistaramót nefnt Dreng.iameist-
aramót, Icks eru 14—16 ájfa pilt-
ar eð-> sveinar og fá þeir einrúg
sitt mót.
HLAUPIN
Eins og áður er sagt var ár-
angurinn á þessu móti góður og
fyrst skulum við athuga hlaupin
örlítið. Vilhjálmur keppti nú í
fyrsta sinn eftir meiðslin í vor
og stóð sig vel, þó að úthaldið
bilaði, þegar 10 m voru eftir í
mark. Þórir og Leiíur voru
einnig áeætir, en Þórir kom samt
mest á óvart í 400 m, þar er á
ferðinni piltur, sem biátt hlevp-
úr 400 m innan við 50 sek. Hann
er mjúkur og fljótur. Kristinn
Bergsson náði allgóðum tíma í
3 km og er þeíta hans bezíi tími. 1
GODUÍl \RANGUR
í STÖKXUM
Stangarstökkið var skemmti-
legt og fóru þrír piltar yfir 3,22
m. Valgarður stekkur allvel, en
allir þurfa mikið að laga stílinn
og ekki sizt sjálfa atrennuna. —
Valdimar og Björn Tóhannsson
háðu skemmtilegá keppni í lang-
stökkinu. Valdimar steklcur á-
gætlega, en Björn getur betur,
ef hann lagar atrennuna. Þrí-
stökkið var mjög spennandi og
tókst Dar.íel ekki að tryggja sér
Frh. á bls. 8.
Valdimar Örnólísson varff fjór-
faldur unglingameistari.