Morgunblaðið - 18.07.1952, Qupperneq 10

f 10
MORGUNBLAÐtm
Föstudagur 18. júlí 1952
Snsáseaga dagsins:
SAKLAUS
Eftir EmtBst Hemmingway
FYRIR utan lá snjórinn hærra
en glugginn. Sólskinið kom inn
um annan glugga pg skein á landa
bréf fest á furuviðarvegg kofans.
Sólin var hátt á himni og glamp-
aði yfir snjóbreiðurnar. — i>að
hafði verið mokaður skurður með
fram þeirri hlið kofans, sem opin
var, og á hverjum góðviðrisdegi
bræddi endurkast sólarhitans írá
veggnum snjóinn til hliðanna og
víkkaði skurðinn. Þetta var seint
i marz. Majórinn sat við borð úti
við vegginn. Aðstoðarforinginn
hans sat við annað borð.
Kring um augu majórsins voru
hvíidi höfuðið 4 bakpoka, sem
hann hafði troðið út me'5 "ötum
til þess að gera úr honum kodda.
Hann horfði á Pinin. Andlit
majórsins var langt, brunnið og
oiíuborið og hendur hans hvíldu
á ábreiðunni.
„Ertu nítján ára gamail?"
spurði hann.
„Já, signor maggiore".
„Hefir. þú nokkurn tímann ver
ið ástfanginn?“
i „Hvað meinið þér, signor maggi
ore?“
„Astfanginn — af stúlku“,
„Ég hefi verið með stúlkum“".
„Ég spurði ekki að þvi. Ég
þig
tveir hvítir flekkir, þar sem sól-
gleraugun höfðu varið andlitið spurði'hvort þú hefðir nokkurn
fyrir sólarbirtunni írá snjónum. ^tímann verið ástfanginn af
Aðrir hlutar andlitsins höfðu stúlku“.
brunnið og fengið síðan á sig sól- „Já, signor maggiore".
brúnan lit og síðan brunnið enn „Elskarðu hana ennþá? Þú
á ný í gegn um sólbrúnuna. •— skrifar henni þó ekki. Ég les öll
Nefið var bólgið, og þar sem sár
in höfðu verið mátti ennþá sjá
í laust skinn. Hann sat og vann
að skýrslum sinum, og öðru
hvoru deif hann fingrum vinstri
handar niður i olíukönnu og néri
síðan olíunni varlega yfir andlit
sitt með fingurgómunum. Hann
gætti þess gaumgæfilega, að
þurrka fingur sína á könnubrún-
inni, svo það var aðeins eftir lítil
olíuvæta á þeim, og þegar hann
hafði strokið enni sitt og kinnar,
þá strauk hann nefið mjúklega
milli fingranna. Þegar hann hafði
lokið þessu, þá stóð hann upp,
tók olíukönnuna og fór inn í
litla herbergið í kofanum, þar
sem hann svaf.
„Ég ætla að fá mér dálítinn
blund“, sagði hann við aðstoðar-
foringjann.
í þessum her voru aðstoðarfor-
ingjar ekki háttsettir.
„Þú Iýkur svo við“.
„Já, signor maggiore", svaraði
aðstoðarforinginn.
Hann hallaði sér aftur á bak í
stólnum og geispaði. Síðan tók
hann bók í pappabandi úr vasa
sínum og opnaði hana, lagði hana
niður á borðið og kveikti sér í
pípu.
Að því búnu hallaði hann sér
fram á borðbrúnina og byrjaði
að lesa, tottandi pípu sína. En
svo lokaði hann bókinni aftur og
lét hana í vasa sinn, því hann
átti eftir að líta yfir nokkrar
skýrslur. Hann gat ómögúlega
fest sig við lesturinn, fyrr en því
var lokið. Sólin úti hvarf á bak
við fjall, og það var ekki lengur
bjart á kofaveggnum. Óbreyttur
hermaður kom inn og lét höggn-
ar furuviðargreinar inn í ofninn.
„Hafðu lágt, Pinin“, sagði að-
stoðarforinginn.
„Majórinn er sofandi“. Pinin
var herbergisþjónn majórsins,
hörundsdökkur drengur. Hann
skaraði í ofninum, lét viðinn var-
lega inn, lokaði ofnhurðinni og
fór aftur út. Aðstoðarforinginn
hélt áfram að lesa herskýrslurn-
ar.
„Tonani“, kallaði majórinn.
„Já, signor maggiore".
„Sendu Pinin hingað inn“.
„Pinin!“ kallaði aðstoðarfor-
inginn. Pinin kom inn í herberg-
ið.
„Majórinn vill tala við þig“,
sagði aðstoðarforinginn.
Pinin gekk þvert yfir stærsta
herbergi kofans, bankaði á hálf-
opnar dyr majórsins og sagði:
„Hvað er það, signor maggi-
ore?“
„Komdu inn, og lokaðu hurð-
inní“, heyrði aðátoðarforinginn
majórinn svara. Majórinn lá á
fleti sínu í herberginu. Pinin
staðnæmdist við hliðina á því.
Yfirmaður hans lá endilangur og
bréfin þín“. • «.
„Ég elska haná, en ég skrifa
henni ekki“, sagði Pinin.
„Ertu viss um að þú elskir
hana?“
„Alveg viss“.
„Tonanr", sagði majórinn ?neð
sama raddhreim. „Heyrirðu til
mín?“
Það kom ekkert svar framan
úr herberginu.
„Hann heyrir ekki til okkar
sagði majórinn. „Og þú ert alveg
viss um, að þú elskir stúlku?“
„Alveg viss“.
Majórinn leit snöggt. a hann og
bætti við: „Og að þú sért ekki
spilltur?"
„Ég veit ekki hvað þér meinið
með spilltur“.
„Skítt með það“, sagði majór-
inn. „Þú þarft ekki að fhtast“. -
Pinin horfði niður á gólfið.
Majórinn virti brúnt andiit hans
og hendur fyrir sér. Síðan sagði
hann alvarlegur á svip:
„Þig langar ekki til þess....?“
Majórinn þagnaði.
Pinin horfði á gólfið.
„Ertu alveg viss um, að
langi ekki rrrest til að....?“
Pinin horfði á gólfið. Majór-
inn hallaði höfðinu út af á bak-
pokann og brosti. Honum hafði
1 létt og fannst allt í einu, i8
reyndar væri lífið í hernum ekki
svo bölvað eftir allt saman.
„Þú ert góður drengur“, sagði
harin. „En vertu ekki firtinn og
varaðu þig á því, að það ko.mi
ekki einhver og taki þig“.
Pinkin stóð hreyfingarlaus við
hliðina á rúminu.
„Vertu ekki hræddur“, sagði
majórinn. Greipar hans lásu
spenntar ofan á ábreiðunni. „Ég
skal ekki snerta þig. Þú mátt
fara til liðsveitar þinnar, ef þú
vilt. En ég held, að það væri
hyggilegra. fyrir þig, að vera
þjónn minn áfram. þá eru minni
líkur til þess, að þú verðir dreþ-
inn“.
„Viltu, að ég geri eitthvað,
signor maggiore?“
„Nei“, sagði majórinn,- Farðu,
og haltu áfram með það, sem þú
varst að gera. Skildu dyrnar eft
ir opnar um leið“.
Pinin gekk út og gerði það
sem honum hafði verið skipað
Aðstoðarforinginn leit upp og
virti fyrir sér klaufalegt göngu-
lag hans fram að dyrunum. Hann
sá, 'að Pinin var.-rauður í framan
og gekk öðru vísi en áður, þegar
hann hafði komið inn með við
inn. Aðstoðarforinginn horfði <
eftir honum ag brosti. Skömmu
seinna kom Pinin aftur inn með
meira brenni í ofninn. Majórinn
lá á fleti.sínit og horfði á fóðrað
an hjálm sinn og sólgleraugu
hangandi á nagla í veggnum. —
Hann heyrði hann ganga yfir
gólfið og hugsaði þá með sjálfum
sér: litli þorparinn, skyldi hann
hafa-skrökvað að mér?
Ný möCrísk
ÍKAST
til sölu (no. 18) og kápa
no. 14, Lauga-veg 13 A,
(uppi).
TflL LElGflJ
nú þegar slór sólrík suSur
stofa. Tilboð merkt: „Rólegt
— — 708“ sendist fyrir hádegi
laugardag.
4—-5 hcrlierg.ja
IBÚÐ
óskast til leigu, helzt a lt(ita,
voitusvæðinu, sem þó ekki
er skilyrði. Uppl. um leigu-
kjör o. fl. óskast fyrir lok
þ.m. mcrlrt: „1952 — 711“
sendist á afgr. IVIbl.
Þrigg,ja herberg.ja
í B Ú Ð
nú þegar. — Fyrirfram-
greiðsla æskileg. Tilboð
merkt: „712“ sendist afgr.
Mbl. fyrir hádegi á laugar-
dag.
Hiflað f&aueft
1.25 m. á breidd, nýkomið.
ÚGypnpla
Laugaveg 20
Góð 3ja herbergja íbúð til
leigu. Fyrirframgreiðsla. —
Nánari uppl. gefur
GaSjón Steingrimsscrr lögjfr.
Strandgötu 31, Hafnarfirði
Sími 9960
Fallegu
bamatcskurnar
komnar aftur.
(WHq/mjpm
Laugaveg 26
30 fermetra, forskalað
TIMBURHÚS
— tilbúið til flutnings til söhi
strax. Verð kr. 14. þús. Út-
borgun eftir samkomulagi.
Uppl. eftir kl. 2 í dag hjá
Guðrúnu Jacobsen, Hótel
Vík.
Ánægði Jén
eftir Grimmsbræður
9.
Sankti Pétur þuldi sv’o bænina, og þá reis kóngsdóttir upp
alheil og fögur sem fyrr. Pétur fór svo aftur út um gluggann.
Ánægði Jón var nú í sjöunda himni yfir því, hversu vel
hatði tekizt. Þó þótti honum miður, að hann skyldi ekki
mega taka nein laun af kónginum fyrir að lífga kóngsdóttur.
„Ég skil ekkert í því, að karlinn skuli haga sér svona“,
Kóngurinn bauð nú Jóni gull og gersemar, en hann þorði
ekkert að þiggja. Kóngurinn var samt ekki ánægður með
það og lét því iylla skjóðuna hans með gulli. En Jón þóttíst
ekkert taka eftir því. Að svo búnu kvaddi hann kóng og hirð-
fólkið og hélt leiðar sinnar.
Þegar hann kom að hallarhliðinu, var Sankti Pétur þar
fyrir. „Aldrei er þér treystandi“, sagði hann. „Ég bannaði
þér að þiggja nokkuð af kónginum — þó kemurðu með skjóð-
una fulla af gulli.“
„Ég gat ekkert gert við því, þó að gullið væri látið í
skjóðuna“, svaraði ánægði Jón mjög sakleysislega.
„Það verður þá að vera sem komið er. En ef þú reynir
nokkurn tíma aítur að fást við þessa hluti, þá skaltu hljóta
verra aí“, sagði Pétur og var all-brúnaþungur.
„Þú skalt ekki vera hræddur um það, því að nú hefi ég
nóg af peningum, og ég hefi enga löngun til þess að vera
utan í dauðu tólki“. „Mig grunar þó, að þér endist þetta gull
ekki mjög lengi“, sagði þá Pétur. „Þó skal ég gera þér greiða,
til þess að þú farir ekki að fást við slíka hluti aítur. Ég ætla
neínilega að sjá svo um, að í skjóðuna komi aHt, sem þú
óskar þér. Vertu svo sæll. Aldrei muntu sjá mig oftar“.
„Hamingjan verði með þér“, sagði ánægði Jó.n. En með
sjálfum sér hugsaði hann: „Það var gott að losna við þennan
geggjaða karl. Og hann þarf ekki að halda, að ég elti hann.“
— Ánægði Jón hafði ekki veitt því minnstu athygli, hvað
Sankti Pétur hafði sagt viðvíkjandi skjóðunni.
REKIMET
15 ný síldarnet til sölu.
Uppl. í síma 2492.
trésmtða-verkfæri
Júrnhct'lar
Stuuheflar 9” @ kr. 106,75
Langheflar 18” @ 163,90
Langheflar 21” @ 231,20
Fahheflar, Zimsheflar
Nóiheflar, Grunnheflar
Plógheflar, Slrikheflar
Járnhenateiinur
Handsköfur
Srúfstykki stór og sniá
Smergelhjól
Tómmustokkar
„Öbergs“ sagarþjalir
„Stanleys“ járnheflaten rtur
Aík nýjar og vandaSar
vörui'.
BIYHJAVÍH
TIEKYIVWIMG
di étswé
Hinn 15. júlí féll í eindaga allt álagt útsvar til bæjar- *
sjóðs Reykjavíkur árið 1952, þeirra gjaldenda, sem hafa
ekki lokið lögboðnum fyrirframgreiðslum, og er útsvarið
gjaldkræft með lögtaki.
BORGARRITARINN
CAMMGÍlfe"
mscuto nmimCTiniBS.
—- CáMliÍÍMr, England

Estabhshed 1831
EKKERT SÆLGÆTB
jafnast á við h'ð heimsfræga
SÚKKULAÐI KEX
LUNCH — SPORT — TEACAKES
Fæst hvarvetna.
f^órSr Sveiníóon (S (So. h.j. jj