Morgunblaðið - 18.03.1953, Qupperneq 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvlkndagur 18. marz 1953
Framhaldssagan 25
Iiárið. „Ég veit það ekki, Alice.
En ekki þessi manntegund eins
og hann. Og eins og ég sagði, þá
Icemur mér þetta ekki við. En þar
sem þú ert systir Janice, finnst
mér ég bera dálitla ábyrgð á þér“.
„Þú þarft ekki að hafa neina
áhyggjur af mér“, sagði hún. ,,Ég
hef séð um mig sjálf í 22 ár og
ég er fullkomlega fær um að gera
það framvegis".
Hann virtist bæði sár og gram-
ur. „Mér þykir leitt er umhyggja
mín fyrir þér, fellur þér ekki í
geð“.
Hvorugt hafði tíma til að segja
meira. Því Janice kom, rjóð og
hlæjandi. Hún var umkringd um
leið og allir óskuðu henni heilla
og hamingju. Loks komst hún í
gegn um þröngina og til Jacks,
sem beið hennar á gangstéttinni.
Hann stóð við stóra bílinn, sem
átti að flytja þau til flugvallar-
ins. Andartaki síðar va rhún
komin upp í bílinn. Bæði hölluðu
sér út um gluggann og veifuðu til
þeirra, sem stóðu eftir.
Alice var þungt um hjartaræt-
ur, þegar hún sá bílinn hverfa.
Janice hafði ekki gert sér það
ómak að kveðja hana sérstak-
lega. Ekki heldur Jack. Það var
leiðinlegt að hafa orðið sundur-
orða við þau bæði á brúðkaups-
daginn þeirra. Gat Jack ekki skil-
ið það, að sumpart var það stolti
hennar að kenna að hún þáði boð
Dereks?
„Hvað er að, Alice?“ Það var
Derek, sem var kominn til henn-
ar. „Það er engu líkara en þú
sért að því komin að fara að
gráta. Ég er ekkert hissa á því.
Ef þetta hjónaband endist árið,
þá skal ég gefa þér konungshöll-
ina“.
Hún sneri sér að honum. „Held-
urðu að það endist ekki? Það
getur.... “
„Nei“, sagði hann. „Ef það
væri ekki svo að ég hefði óbeit
á Ashburn, þá myndi ég kenna í
brjósti um hann. Það er engin
eæla, sem hann á í vændum. En
sinni látið mig dreyma um það“.
Brosið hvarf af vörum hans og
hann hnyklaðí brúnir.
„Þú ert vænti ég ekki farin að
verða .... svolítið .... ja, svo-
lítið þreytt á þessu, sem við höf-
um eytt tímanum í hérna .... ég
á við veitingahúsunum, leikhús-
unum og verzlunarferðunum?
Mér datt í hug, hvort þú vildir
korna í nokkra daga suður til
Riviera-strandar innar ? “
„Æ, nei“, sagði hún strax. „Ég
gæti það ekki. Ég þarf líka að
máta hérna í borginni og ég á
eftir að kaupa svo margt“.
„Hvernig heldurðu að þú kom-
ir öllum þessum kjólum í gegn
um tollinn?“
Hún yppti öxlum. „Ég veit það
ekki. Ég get krullað þá saman og
tekið af þeim merkin“.
Hann fór að hlæja. „Ég hugsa
að hver einasta kona, sem hefur
keypt sér kjól í París hafi hugsað
á sama hátt. En ég er hræddur
um að það muni ekki ganga. Toll-
þjónar erú engir heimskingjar.
Við verðum að gefa þá fram. Þú
mátt ekki telja þér trú um að við
séum að spara peninga með því
að kaupa kjólana hérna“.
! „En þeir eru svo fallegir og
allir kunningjar mínir búast við
því að ég komi með kjóla frá
París“.
Hann stundi við. „Hvers vegna
finnst kvenfólki svo mikils um
vert hvað annað kvenfólk hugs-
ar? Ég held að konur klæði sig
ekki til að geðjast eiginmönnum
sínum, heldur til að gera hver
aðra öfundssjúka“.
„Þú ert að stríða mér, Jack“,
sagði hún. „Þú veizt sjálfur að
þér er ekki alvara þegar þú segir
þetta“.
Hann stóð á fætur og gekk yfir
gólfið. Hann var ákaflega ást-
fanginn af konu sinni, en stund-
um óskaði hann þess að hún
skildi betur gamansemi.
„Flýttu þér nú“, sagði hann.
„Annars komum við ekki tíman-
lega í hádegisverðinn og ekki
fengum við neitt nema brauð-
sneið og kaffibolla í morgun“.
Hann hélt áfram að nöldra.
„Maður skyldi halda eftir verð-
inu á öllu hér, að þeir gætu gefið
manni sómasamlegri morgunverð.
Ég neitaði mér aldrei um það jafn
vel þegar ég var í rannsóknar-
leiðangrum langt frá öllum
mannabyggðum".
„Hvað ætlar þú að gera í dag“,
spurði hún um leið og hún
smeygði sér í bláan, nýjan kjól.
„Ég verð að fara til Madame
Louise og svo til Gaston Pierre
og svo....“
„Hættu“, sagði hann. „Ég verð
eignalaus maður áður en við
komumst heim. Ég held að ég
ætti að eiga rólegan dag á ein-
hverju safninu“.
„Verður þú aldrei leiður á því
að horfa á þessi aulalegu út-
stoppuðu dýr?“
Glettnin hvarf úr augum hans,
Hann sagði dálítið hranalega:
„Það eru ekki aulaleg dýr. Það
eru markverð eintök og sum
þeirra hafa kostað marga menn
margra mánaða og jafnvel ára
vinnu að finna og komast með
heim. Sum hafa jafnvel kostað
mannslíf. Heldurðu að þú getir
aldrei fengið svolítinn áhuga fyr-
ir starfi mínu, Janice?"
■ „Ég skal reyna það“, sagði hún.
Hún hallaðí sér yfir spegilinn og
greiddi Ijósa lokkana. „En elsku
Jack, þú getur ekki ætlast til þess
að ég hafi áhuga fyrir ógeðsleg-
um pöddum í glösum og krukk-
um“.
„Janice". Hann gekk til henn-
ar. „Horðu á mig“.
Hún lyfti höfðinu lítið eitt,
„Hvað er að Jack?“
En í stað þess að ávíta hana,
tók hann hana áfergjulega í
fang sér. „Ekkert“. Hann þrýsti
henni lengi fast að sér, eins og
hann væri að reyna að útiloka
einmanaleikann í sálu sinni. —
Hann hafði barizt við þennan ein-
manaleika allt frá því þau lögðu
upp í þessa ferð. Stundum fannst
honum hann elska hana ofar öllu
öðru. En stundum þráði hann
líka félagsskap og skilnir.g, sem
hún myndi aldrei veita honum.
einhvern daginn opnast augu
hans fyrir því, hve heimskulega
hann fór að ráði sínu, þegar
hann valdi ekki heldur..........“
Hann þagnaði og hélt svo áfram:
„En ég er Janice þakklátur, þrátt
fyrir alla hennar galla. Með því
að halda honum í hæfilegri fjar-
lægð um tíma, þá ættir þú að geta
læknast af þeirri trú„ að halda
að þú sért ástfangin af honum“.
11. kafli.
Janice sat fyrir framan spegil-
inn við snyrtiborðið í hótelher-
berginu í París. Herbergið var
búið gamaldags húsgögnum í
rokokostíl. Hún var klædd ljós-
bláumr þunnum sloppi með víðu
hálsmáli, svo hún gat notið þess
til fulls að dást að hálsmeninu,
sem hún hafði sett um háls sér.
„Mikið er það fallegt, Jack“,
.sagði hún.
Hann brosti hlýlega til hennar.
„Ertu ekki bráðum orðin leið á
að dást að þessari festi?“
„Því skyldi ég ekki dást að
henni? Hún kostaði fjögur þús-
und pund. Ó, Jack....“ Hún
spennti greipar. ........hugsaðu
þér, ég á hálsfesti, sem kostaði
fjögur þúsund pund“.
Hann kom til hennar og lagði
hendurnar á axlir hennar. „Litli
kjáni. Mér þykir vænt um að þér
fellur það. Ég vildi helzt kaupa
brúðargjöfina handa þér hérna,
en ég vissi ekki hvað það átti að
vera fyrr en þú stakkst upp á
þessari festi“.
„Allt er svo dásamlegt hérna“,
sagði hún. „Ég hafði ekki einu
XIII
stóð. að þeir gerðu út a£ við Hans, en af því að hann var
bæði sterkur, og fimur að sama skapi, tókst honum að verja
sig vel. Eins og í viðureigninni við górillaapann, kom veiði-
hnífurinn honum að góðu gagni.
Þegar Hans hafði hvílt sig vel og lengi, hélt hann áfram
ferð sinni. Hann hafði ekki gengið lengi, þegar hann var
umkringdur af æpandi villimönnum, sem tók hann höndum
og færðu hann til þorps síns- Þar var hann leiddur fyrir
höfðingjann. Þetta voru mannætur, og var því ákveðið að
Hans skyldi bundinn við staur í miðju þorpinu og píndur
þar, en síðan átti að drepa hann.
Hans var nú leiddur út á mitt torg þorpsins, og þar var
hann bundinn við staur. Síðan fóru villimennirnir að dansa
stríðsdans allt í kringum hann. — Það hafði verið komið
fyrir trjágreinum og alls kyns drasli upp með staurnum, því
að mannæturnar ætluðu að kveikja í greinunum, og brenna
með því móti Hans lítið eitt áður en þeir hæfu matartilbún-
inginn.
Þegar stríðsdansinn stóð sem hæst, fann Hans allt í einu,
að einhver var að losa böndin, sem hann var bundinn með.
„Láttu sem ekkert sé,“ var hvíslað mjög lágt. — Hans
heyrði strax á málrómnum, að hér var kominn refurinn,
vinur hans, Hann hafði einhvern veginn laumazt inn á milli
greinanna, sem næstum því huldu Hans.
„Þegar ég eef bér merki, skaltu hlauna eins hratt og þú
getur, og brjóta þér leið út úr hring villimannanna,“ sagði
refurinn.
Nú kom merkið, og um leið hljóp Hans allt hvað af tók
út úr hring þeim, sem svertingjarnir höfðu myndað um-
hverfis staurinn. Þeir urðu svo skelkaðir, þegar hann kom
hlaupandi á móti þeim, að þeir hlupu æpandi á brott. Þeir
héldu, að Hans væri andi af himnum ofan, sem með ein-
TILKYNNING
frá Lifstykkjabúðinni
Af sérstökum ástæðum verSur vcrzlunin lokuð
um óákveðinn tíma. — Á meðan verða lífstykkin
og aðrar skyldar vörur seldar á saumastofu
verzlunarinnar, Þingholtsstræti 27, sími 82733.

H AFN ARSTRÆTI 11

1
■
■
1
náttúrunnar
Nú getið þér fengið hreint loft í herbergin
án dragsúgs og kulda. AIR-CLEANER
leysir vandamálið. — AIR-CLEANER
inniheldur undraefnið KLOROFYL, — sem
einnig er kallað blaðgræna — það er alveg
óskaðlegt og lyktarlaust, og fjarlægir á
nokkrum mínútum alia tóbaks- matar-
svita- og aðra óþægilega lykt. — AIR-
CLEANEIÍ má nota allsstaðar svo sem: í
eldhús, toilet, baðherbergi, sjúkrastofum,
skrifstofum, biðstofum og víðar. Þér sparið
hinn dýra hita, eruð án dragsúgs og kulda
ef þér hreinsið loftið með AIR-CLEANER.
ri)
mm
fæst í lyfjabúðtrm og víðar,
Einkaumboð fyrir ísland:
Eolbeinn Þorsteinsson Sc Co. Sími 5153
j Herbesrgi og fæði
■
[ óskast fyrir tvo menn í nokkra mánuði,
■
■
Z Helzt í Laugarneshverfinu.
Uppl. gefur Teiknistofa S. í. S., sími 7030.
Eldhúsvaskar
Nýkomnir sænskir stál-eldbúsvaskar
I mörgum stærðum. — Lækkað vcrð.
A. Jóhannsson & Smith H.F.
Bergstaðastræti 52.. — Simi 4616.
! Trygginprstofn ríkisins !
1 \
tilkynnir:
I , :
; Vegna hinna nýju fjölskyldubóta skal vakm athygli S
■
; á því, að þeir, sem nú sækja um fjölskyldubætur í fyrsta ■
• sinn, þurfa að leggja fram fæðingarvottorð barnanna, en ;
; *
; lifsvottorða verður ekki krafizt í því sambandi.
— Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu —