Morgunblaðið - 21.04.1953, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 21. apríl 1953
Knud Zimsen — Hlinning
Framhald al bls. 7
ur, skýr og greinagóður, fullur
starfsáhuga svo að af bar.
Næst kynntist ég Kn. Zimsen
1920, er hann réði mig í þjón-
ustu Reykjavíkurbæjar, þá er
verið var að koma upp rafmagns-
veitu bæjarins. Ég var öllum
högum ókunnugur, en Zimsen
hafði ávalit nægan tíma til að
leíðbeina mér og féll mér æ betur
sem lengur leið að leita til hatis
um ölJ vandamál. Fann ég þó
að hann hafði ærið miklu öðru
að sinna, en samt var eins og
hann hefði ávallt nægan tíma,
þegar um var að ræða málefni
bæjarins. Á þeim tíma hafði
hánn tiltölulega fá stárfsmenn og
vgr sjálfur allt í öllu eða vildi
helzt vera það. Þurfti hann því
oft að vinna langt fram eftir degi
og kvöldin með. Á árunum 1920
tií ’21 var hámark dýrtíðarinnar
eftir fyrri heimsstyrjöldina. Varð
ég þá var við að Zimsen átti
erfitt með að sjá fjárhag bæjar-
ips borgið og hafði oft áhyggjur
af, en þær buguðu hann ekki,
heldur urðu honum jafnvel hvatn
ing til að leggja sig enn betur
íram. Hann setti sig vel inn í
hvert mál er hann vildi ljá lið-
sipni og var fjótur að því. Var
hánn óvenjulega tillögugóður og
á fundum laginn á að orða til-
lögur þannig að til samþykktar
leiddi, þótt oft væri skoðanamun-
ur mikill er umræður hófust, tal-
ið var af sumum að hann þætti
ráðríkur, en ekki hafði ég neitt
af því að segja í viðskiptum okk-
ar. Hann skipti sér mjög lítið af
rekstri rafmagnsveitunnar þótl
hann-vildi gjarnan fylgjast með
öllum atburðum, enda þurfti
hann á því að halda sem formað-
ur í rafmagnsstjórn bæjarins.
í endurminningum sínum, eink
Um síðari bókinni, ,,Úr bæ í borg“
getur hann helztu mála, er hann
hafði afskipti af í þjónustu bæj-
arins og hefur þar kosið að binda
frásögn sína við bókanir í fund-
argerðum og tilvitnanir í blöð og
bækur. Með þessu dregur hann
upp hlutlausari mynd af gangi
málanna, ef svo mætti segja, en
þp hygg ég að Zimsen hafi í frá-
sögn sinni víða falið sjálfan sig
Uín of á bak við hlutleysið og að
frásögnin hefði orðið mun litrík-
ari, ef hann hefði getað fengið
sife til að segja söguna frá eigin
bæjardyrum séð og hefðum við
þá kynnzl manninum enn betur.
En þrátt fyrir það bera minning-
ar hans þess Ijósan vott að hann
var ávallt vakinn og sofinn við
®8 starfa fyrir bæjarfélagið og
sýndi þar óvenjulegan áhuga og
ósérhlífni.
Bærinn var í örum vexti og
starfið óx í höndum honum, en
hann ætlaði sér aldrei af. Var
því ekki að undra þótt langvar-
andi þreyta færi að gera vart við
Sig, svo að hann varð að láta af
störfum í árslok 1932, þá 57 ára
að aldri. Hann fékk þá hvíld frá
störfum er hann hafði þarfnazt
svo mjög og náði heilsu sinni
hftur. Vaknaði þá vinnuáhugi
hþns á ný, er nú sótti nýjar leið-
it„ m. a. endurminningar hans,
sém er mikils verð lýsing á þessu
þróunarskeiði Reykjavíkur, er
Zimsen mótaði svo mjög.
í Verkfræðingafélagi íslands
vár hann virkur þátttakandi
f?aman af. Hann var einn af 13
siofnöndum félagsins 1912 og var
þF, eins og alls staðar þar sem
hann kom fram, atkvæðamikill
starfsmaður. — Þegar hann nú
hyerfur sjónum lifir minningin
tihn framúrskarandi húsbónda og
í'^laga.
i Steingr. Jónsson.
TIL LEIGU
2 herbergi og eldhús í ný-
tízku húsi nálægt Miðbæ,
fyrir fámenna fjölskyldu.
. Æskilegt að litið væri eftir
1 3ja ára barni að deginum.
; Tilboð merkt: „Lág leiga —
; 766“, leggist inn á afgr.
Mbl. fyrir föstudag.
Bjarni Eyjólísson:
Kveðja frá KFUM
RÖSK 54 ár eru liðin frá því að
KFUM var stofnað hér í bæ.
Aðeins einn maður á nafn sitt
geymt á heiðursmeðlimaskrá fé-
lagsins á þessu tímabili. For-
ystumenn félagsins hafa verið
sammála um að fara varlega í
sakirnar i kjöri heiðursfélaga, en
varðandi þennan eina voru allir
sammála. Þessi maður var Knud
Zimsen, fyrrv. borgarstjóri. Þessi
afstaða til hans sýnir glöggt,
hvers ólits og virðingar hann
naut meðal meðlima KFUM.
Nú, við ævilok Knud Zimsen,
minnumst vér í stjórn KFUM,
svo og aðrir félagsmenn, hans
með hlýju þakklæti og söknuði.
Starf hans fyrir félag vort var
svo margþætt og blessunarríkt,
að frá því verður ekki sagt í
stuttri blaðagrein, en vér vilj-
um gjarna, að þakklæti vort
komi í ljós í hinztu kveðju til
hans.
Starf sitt fyrir KFUM innti
Zimsen aðallega af höndum í
tveimur starfsgreinum félags
vors. Voru það Sunnudagaskól-
inn og stjórn félagsins. Zimsen
var aðalhvatamaður að stofnun
Sunnudagaskólans, er hóf starf-
semi sína 8. marz 1903, og var
fimmtugsafmælis hans minnzt-
fyrir mánuði. Þúsundir Reykvík-
inga munu minnast Zimsens frá
þeim tíma bernsku sinnar, er þeir
sóttu samkomur Sunnudagaskól-
ans, sem hann veitti forstöðu um
hartnær fjörutíu ára skeið, og
ávallt með eldlegum áhuga og
innileik. Hann sinnti því blessun-
arríka starfi, þrátt fyrir marg-
háttaðan eril og/ annir opinberra
starfa sinna, meðan heilsa og
kraftar leyfðu. Fylgdi því meðal
annars það, að hafa svonefnda
textafundi með Sunnudagaskóla-
kennurunum hvert miðvikudags-
kvöld vetrarins. Voru þeir til
undirbúnings og leiðbeiningar
við starfið fyrir börnin á sunnu-
dögum.
Lengstan starfsferil fyrir
KFUM átti Zimsen þó í stjórn
félagsins. Hann var valinn í
fyrstu stjórn þess, árið 1902, og
átti síðan óslitið sæti í stjórninni
til æviloka. Engum, sem til þekk-
ir, blandast hugur um, að það
var félagi voru einstakt happ að
fá Knud Zimsen til þeirra starfa.
Já, það var meira en happ. Það
var eins og formaður vor, síra
Bjarni Jónsson, eitt sinn sagði:
Það er sérstök blessun Drottins.
Zimsen var blátt áfram sendur
félagi voru til ómetanlegra
starfa.
ÖIl þessi ár hefir hann unn-
ið staðfastlega að því að búa sem
bezt í haginn fyrir framtíðar-
starf KFUM meðal æskunnar hér
í bæ. Árvekni hans og hirðusemi
í störfum var einstök. Og það var
óvenju ánægjulegt að starfa með
honum. Glaðvær, hlýr, logandi af
áhuga, hispurslaus í tali og bless-
unarlega hreinskilinn. Þannig vav
hann á fundum. Ör gat hann
verið og ósveiganlegur, en þó
ávallt fús til þess að taka sjón-
armiðum annarra, ef hann sá, að
betur mundi það reynast máli
því, sem um var fjallað. Beiskju-,
lausara hugarfar í garð þeirra,
sem teljast máttu andstæðingar,
hef ég ekki fyrir hitt. -
Knud Zimsen var maður lifs
og lífshræringa í kristilegu starfi.
Æskuna skildi hann, og vildi
leggja starfi hennar fyrir Krist
og málefni hans allt það líð, sem
hann mátti. Var gott til hans að
leita með allt slíkt, og óhrædd-
ur var hann við stórræðin, ef
þörf krafði. Þegar æskulýðsvikur
KFUM og K hófust árið 1935, og
húsrúm varð of lítið, hafði Zim-
sen forystu fyrir stækkun þeirri,
sem gjörð var á húsi félaganna.
Brá hann þá fljótt og vel við,
og af einstakri hagsýni, svo sem
hans var vandi, ef hann tók eitt-
hvað mál að sér. Og enn betur
brást hann við — ásamt Guð-
mundi heitnum Ásbjörnssyni —
er starf félaganna varð fyrir til-
finnanlegu tjóni, er hús þeirra
eyðilagðist mikið á eldsvoða ár-
ið 1946. Við erfiðustu skilyrði
var tjónið bætt á svo stuttum
tíma, að furðu vakti — og þó
ekki, því að vér þekktum af
margfaldri reynslu dugnað og
ósérhlífni þessara vina, þegar
kristilegt starf átti í hlut. Síðast
reyndi á áhuga Zimsens á þessu
sviði í margra ára baráttu fyrir
að reisa hús fyrir starf félaga
vorra í Laugarneshverfi. Lifði
hann það vita, að nú væri verið
að leggja síðustu hönd á verkið,
að því er frágang á samkomusal
snerti. Margoft hafði hann lagt
þvi máli lið á stjórnarfundum og
utan þeirra.
Sem vænta mátti um mann eins
og Knud Zimsen, gætti hispurs-
leysis hans, hlýju og einurðar
mjög í trú hans. Þar var hann
heill og ófeiminn, og fyrirvarð
sig ekki fyrir fagnaðarerindið.
Þannig minnist ég hans frá fyrstu
bernsku minni. Mig rámar í sam-
tal tveggja fullorðinna manna,
þá er ég var lítill drengur. Var
það í sambandi við afhjúpun
Ingólfslíkneskisins. Ég minnist
þess, að þeir töluðu um ræðu
Zimsens, sem ég hafði auðvitað
ekkert vit á. En það man ég, að
annar þeirra sagði: „Þetta var
alveg eins og hann væri að tala
í KFUM.“ Þannig var hann —
og þess vegna mátum vér KFUM
menn hann mikils. Líf það, sem
hann hafði hlotið fyrir trúna á
Jesúm Krist, var hið mikla meg-
inatriði lífs hans. Þá blessun,
sem hann þar hlaut, studdist
hann við til æviloka, og fagnaði
yfir þvi af heilum hug. Honum
var það eðlilegt, að það kæmi i
ljós, hvar sem væri, að hann
væri og vildi vera kristinn mað-
ur.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast Knud Zimsen.
Á þeim árum, sem styrr stóð um
hann sökum stjórnmálalegrar
stöðu hans, barst mér margt til
eyrna, og margt mátti um hann
lesa. Síðar kynntist ég honum
sjálfum, og fáum — ef nokkrum
manni vandalausum — hefir mér
þótt eins vænt um að fá að kynn-
ast af eigin raun. Með honum var
ekki unnt að vera, án þess að
þykja vænt um hann og virða
hann, og þeim mun meir, sem
lengur leið.
Vér KFUM menn þökkum fyr-
ir Knud Zimsen og blessum
minningu hans.
Björn.
— Úr daglega lífinu
Framhald af bls. 9.
leið. — Sinfóníuhljómsveitin hef-
ur tekið geysimiklum framförum
á þeim stutta tíma sem Olav Kiel-
land hefur haft stjórn hennar á
hendi og á hún eflaust eftir að
eflast mikið á komandi árum, ef
vel og skynsamlega verður að
henni búið. En í því efni er allt
ingi valdhaf-
anna og alls al-
mennings í
landinu. Er von
andi að sá
skilningur
bregðist ekki,
því að án hans
getur þetta á-
gæta menning-
arfyrirtæki
ekki starfað. —
komið undir
góðum • skiln-
Spor í rétta átt er það, að góð
samvinna virðist hafa tekist með
útvarpinu og hljómsveitinni. —
Ætti sú samvinna að geta orðið
báðum þessum aðilum til veru-
legs ávinnings ef rétt er á haldið.
Er ekki vafi á því að útvarpið
eykur að miklum mun vinsældir
sínar meðal hlustenda, ekki sízt
þeirra, sem utan Reykjavíkur búa
með því að ílytja þeim öðru
hvoru — og þá helzt sem oftast,
hina frábæru tónleika hljóm-
sveitarinnar. Um leið ætti það
að geta orðið hljómsveitinni opin
leið til að öðlast aukinn skilning
og hylli almennings úti um
byggðir landsins. — Með því yrði
og þeim mönnum, sem í hljóm-
sveitinni starfa af áhuga og ó-
sérhlífni, launað aö nokkru hiö
ágæta stai'f þeirra, sem þó verður
seint fullþakkað.________
Barátta við engisprettur.
HÖFÐABORG — Meir en 20 tonn
um af skordýraeitri er nú eitt dag
lega í baráttunni gegn engi-
sprettuplágunni í Suð-Vestur
Afríku.
— Hrakningar
Frh. af bls. 1.
af öðrum og.á þriðja degi voru
þeir orðnir vatnslausir með öllu.
Næstu dagar voru hryllilegir, ó-
slökkvandi þorstinn gcrði æ meir
vart við sig, og að því kom, að
enginn gat hreyft legg né lið.
Lágu þeir á batsbotninum, skræln
aðir af sól og vatnsskorti.
8 LÉTUST Á SKÖMMUM TÍMA
Eítir 80 sólarhringa lézt sá
fyrsti, kona, er verið hafði far-
þegi um borð. Síðan dó hver á
fætur öðrum — 8 talsins —, skip-
stjórinn síðastur. V.oru þeir þá
aðeins tveir eftir.
HÉLDU AÐ ÞEIR VÆRU
ORÐNIR VITSTOLA
Hann skýrði enn fremur frár
því, að þeir hefðu stundum séð
reyk frá skipum, en skipshafnir
þeirra virtust aldrei taka eftir
þeim. Svo var það einn dag, að
þeir heyrðu skipsflaut. Héldu
þeir þá, að nú hefðu þeir misst
vitið, — en svo var ekki: Hjálp-
in hafði borizt, þeim var bjargað
um borð í hið ítalska olíuskip og
þar misstu þeir báðir meðvit-
und.
GLEYMI ALDREI PABBA
En er skipsdrengurinn, litli
snáðinn 15 ára, komst til með-
vitundar aftur, sagði hann ein-
ungis: Ég gleymi aldrei þjáning-
arsvip föður míns nóttina áður
en hann dó.
íbúð óskast
2 herbergi og eldhús óskast
14. maí eða fyrr. Mætti
vera óstandsettur kjallari.
Greiðsla kæmi upp í innrétt
jngu eða eftir samkomulagi.
Þeir, sem vildu sinna þessu,
tali við mig í síma 80684,
miðvikudag 10—12 f.h.
Fataverzlun óskar eftir að komast
í samband við
saumaverkstæði
sem gæti tekið að sér að sauma tilsniðin verkefni.
Umsóknir merktar: „Saumaskapur“ —769, sendist afgr.
Mbl. sem fyrst.
Léttið yður störfin
og notið hið ágæta
MUM
ræslldufl
sem hreinsar
og fægir
fljútt og vel.
M A R K Ú S Eftir Ed Dodd -------------
f WAtJANAi'íií v'U.’rsrj i mkvuwm jg*
THE WOODS, BÍG HEART. . .
AND SME COMES TMIS WAV/
1) — Komdu fljótt sonur minn.
Ókunnugur maður kemur.
2) — Við verðum að flýta
okkur. Við verðum að vara við.
3) Þau hlaupa heim að húsinu. lað heim eins og hún eigi lífið að
4) — Wabanang hleypir hing- * leysa.