Morgunblaðið - 25.09.1953, Blaðsíða 6

fcjuumniLiatúuaiíi■ ■ ■ ■ ■ ■■ MMiiTfiWiMmmmmmmé tfTfirrri
6
MORGUNBLA ÐIÐ
Föstudagur 25. sept. 1953
MÍIASKÓII
^Álaííclóró jf^oróteinóóonar
enska
^\frartska
^^^ítalska
\ spártska
Get enn bætt við nemendum.
Kennsla hefst í byrjenda- og framhaldsflokkum 7. okt.
í Kennaraskólanum við Laufásveg. •
Innritun fer fram fyrst í stað á skrifstofu Félagsbók-
í bandsins Ingólfsstræti 9 frá kl. 5—7. e. h.
Sími 3036
Ný sending af
kvenkápum
tekin fram í dag.
Verð frá kr. 295.00
Odýri
marbaLurimn
Templarasundi 3
Rekord kryddvörur
Kanell
Allrahanda, Engifer, Karrv
Kardemommur, Múskat, Negull,
Pipar, Kúmen, Lárviðarlauf.
Spyrjið um það í næstu búð.
EFMAGERÐIM REKORD
Brautarholti 28
EN MEMOBIAM
Bjarni Oddsson dr. med.
19. júní 1907 — 6. sept. 1953.
BJARNI Oddsson andaðist þ. 6.
þ.m. í broddi lífsins 46 ára gam-
all.
Hann útskrifaðist úr Reykja-
víkurskóla vorið 1928, innritaðist
um haustið í læknadeild Háskól-
ans og lauk prófi þaðan vorið
1934.
Hann kvæntist skömmu síðar
Astu Arnadóttur og lifir hún
mann sinn ásamt fjórum sonum
þeirra.
Samsumars fór hann utan og
var að heiman í ellefu ár. Þenn-
an tíma notaði hann til fram-
haldsnáms í fræðum sínum. Vann
hann lengst af í sjúkrahúsum í
Danmörku, en var um tíma í
Heidelberg. Síðustu tvö árin í
Danmörku var hann aðstoðar-
læknir hjá Edouard Busch, sem
þekktur er fyrir aðgerðir á mið-
taugakerfi. Vann hann þar að
riti sínu um mænuæxli, sem hann
varði síðar til doctorsprófs við
Hafnarháskóla.
Það var enginn viðvaningur
sem settist hér að á ofanverðu
ári 1945 heldur fullmótaður mað-
ur með staðgóða reynslu og
mikla þekkingu. Og þó læknisæfi
hans yrði ekki löng hafði hann
afkastað drjúgu starfi, enda var
hann afkastamaður og vinnuglað-
ur. Strax í upphafi hlóðst á hann
mikil vinna og jókst sífellt. Allir
sjúklingar, sem grunur gat leik-
ið á að þyrftu aðgerðar á mið-
taugakerfi voru sendir honum.
Er þar nú skarð fyrir skildi, sem
ekki verður fyllt að sinni og
kannske ekki um langan aldur.
Bjarni var ástsæll af sjúkling-
um sínum og þá helzt er mest
reyndi á. Hver einstaklingur var
honum sérstakt viðfangsefni,
þraut sem varð að leysa eftir því
sem föng stóðu frekast til, stund-
um létt, stundum þung, stundum
óleysanleg. En þegar hann varð
að lúta í lægra haldi, þá gat hann
rétt úr bakinu og sagt, að hann
hefði lagt fram alla þekkingu
sína og alla orku, og þetta fundu
þeir sem til hans leituðu.
Hann hafði óvenjulega létta
lund. Við vorum skólabræður um
árabil og eftir að hann kom heim
og byrjaði störf sín í Landakots-
spítala hittumst við daglega og
unnum að sumu saman, en ég
minnist þess ekki að hafa séð
hann í eitt skipti í slæmu skapi.
Hann var ætíð broshýr og brá á
glens.' En þó léttlyndi hans væri
slíkt að stundum sýndist nálgast
léttúð í augum ókunnugra, þá
átti það við aðeins um fánýta
hluti, eða þá sem litlu máli
skiftu. Að starfi sínu gekk hann
með alvöru, sem stappaði nærri
hátíðleik. Hann hafði enga tóm-
stundaiðju mér vitanlega, hann
var einn þeirra fáu manna, sem
hafa þann áhuga fyrir starfi sínu
að þeir þurfa ekki að leita sér
afþreyingar í öðru.
Fyrir nokkrum árum veiktist
"hann af hjartakvilla, lá um skeið
rúmfastur, en var síðan lengi frá
störfum. Átti hann að hlífa sér
lengi á eftir og raunar aldrei að
taka upp jafnlangan vinnudag
og hann hafði áður haft. En hvíld
in stóð stutt. Fyrr en varði hafði
hann tekið upp sömu háttu og
var það bæði, að á honum var
mikil nauð og eins hitt að hann
kunni ekki við sig auðum hönd-
um, en var þá kátastur og kapp-
mestur er hvert verkið rak ann-
að.
Nú er sæti hans tómt.
Hans hefi ég saknað mest
vandalausra manna.
Bjarni Jónsson.
★
LÆKNAR standa daglega and-
spænis dauðanum og reyna af
fremsta megni að fresta komu
hans, enda þótt vitað sé, að hann
sigrar jafnan að lokum.
Oft virðist bardagi okkar við
sjúkdóma og dauða bera góðan
árangur, en eigi sjaldan verðum
við fyrir sárum vonbrigðum og
ættum því manna bezt að Vera
viðbúnir dauða sjálfra okkar og
annarra, — þjálfaðir í því að
ipæta honum undir öllum kring-
umstæðum.
En þrátt fyrir það kom fregn-
in um hið sviplega fráfall dr.
Bjarna Oddssonar læknis svo ó-
vænt, að aldrei hefir mér brugð-
ið meir við andlátsfregn óskylds
manns.
Hann, sem fyrir nokkrum
klukkustundum var í hópi okkar
stéttarbræðranna í St. Jósefs-
spítala, fullur lífsfjörs og áhuga,
var nú horfinn okkur að fpllu og
öllu.
Hér var stórt skarð fyrir skildi,
ekki eingöngu í okkar fámenna
hóp, heldur í hópi allrar ísl.
læknastéttarinnar. Skarð, sem
ekki verður fyllt um ófyrirsjáan-
legan tíma og ætíð verður vand-
fyllt.
Dr. Bjarni Oddsson var ísl.
læknastéttinni svo ómetanlegur
vegna sérþekkingar sinnar á
heila og taugaskurðlækningum
(neurochirurgia), auk þess sem
hann var áfbragðs skurðlæknis
á fleiri sviðum.
Aðgerðir á heila, mænu og
taugakerfi eru mjög vandasamar
og ekki á færi annarra skurð-
lækna en þeirra, sem hlotið hafa
góða sérmenntun í þeim efnum,
en hana hafði dr. Bjarni, fyrstur
íslenzkra lækna. Hann var læri-
sveinn hins vel þekkta heila-
skurðlæknis, Prófessor Edouard
Busch, en hafði auk þess hlotið
óvenjulanga sérmenntun í al-
mennum skurðlækningum og
skrifað ágætt doktorsrit um
mænuæxli, er hann varði við
Kaupmannahafnar háskóla og
fékk mikið lof fyrir.
Starfsár dr. Bjarna hér í fæð-.
ingarborg sinni, Reykjavík. urðu
alltof fá. Hann settist hér að sem
starfandi læknir árið 1945 og
fékk um leið aðgang að St.
Jósepsspítala með samþykki pri-
orinnunnar og læknanna. Brátt
gerðist hann athafnamikill skurð
læknir, einkum í sérgreinum
sínum.
Aðgerðir hans á heila vegna
vissra tegunda geðveiki voru eft-
irtektarverðar og fóru stöðugt
vaxandi, enda var árangurinn
oftast undraverður. — Dr. Bjarni
vann einnig mikið starf utan
sjúkrahússins, því að hann var
iæknir af lífi og sál og óvenju-
lega vel að sér á mörgum svið-
um. Hinn glæsilegi persónuleiki
hans hefir ekki hvað minnst átt
sinn þátt í því hversu eftirsóttur
hann var. Hann var „elskulegur
maður“ eins og það er venjulega
kallað í þess orðs beztu merk-
ingu. Viðmótið glaðlegt, aðlað-
andi og vingjarnlegt, hver sem
í hlut átti, og svo lifandi að allir
hlutu að hrífast með. Gáfaður
var hann einnig í bezta lagi og
mjög fríður sýnum. Hann var
máður, sem naut þess að lifa og
starfa, æfinlega reiðubúinn að
ynna af höndum skyldustörfin,
en einnig til að aðstoða samverka
mennina. En er hlé varð á vinn-
unni var hann mjög eftirsóttur í
vinahóp og var þar hrókur alls
fagnaðar. Dr. Bjarni var þó sann-
arlega enginn yfirborðsmaður
eins og þeir bezt vissu, sem
þekktu hann bezt. — Á bak við
hið létta og bjarta yfirborð bjó
alvöruþrungin karlmennska og
þrek er bezt kom í ljós í bardag-
anum við hættulega sjúkdóma og
í frábærri umhyggjusemi og
ábyrgðartilfinningu gagnvart
sjúklingum hans. — Hann hug-
leiddi einnig rök tilverunnar og
hafði áhuga á þjóðfélagsmálum,
en þar bar hann jafnan hag hinna
minnimáttar fyrir brjósti. Slíkur
manni var hollt að kynnast, enda
var hann elskaður og virtur af
vinum, stéttarbræðrum, hjúkr-
unarliði og ekki sízt af sjúkling-
unum, er nutu hjálpar hans.
Foreldrar Dr. Bjarna Oddsson-
ar eru þau Oddur Bjarnason, skó-
smiður, og Andrea Guðlaug
Kristjánsdóttir, sem bæði eru á
lífi. 5. ágúst 1934 giftist hann
eftirlifandi konu sinni, Ástu
Júlíu Árnadóttur, og eignuðust
þau 4 sonu. Hjónaband hans og
heimilislíf var mjög hamingju-
samt og hann var góður sonur
foreldra sinna.
Geta má nærri hversu þungt
áfall fráfall hans hefur verið öll-
um hans ná-nustu. Sú eina hugg-
un, sem við mennirnir eigum
undir þeim kringumstæðum er,
að jarðlífið er stutt en eilífðin
löng og vonin um það, að manns-
sálin sé ódauðleg.
Megi einnig hinar björtu end-
urminningar og hin djúpa hlut-
tekning allra hinna mörgu vina
og aðdáenda hins ágæta læknis
og góða drengs verða þeim styrk-
ur og uppörfun.
Halldór Hansen.
★
LÍFSSKEIÐIÐ er stutt, og af
hinum mikla hóp samferðamanna
er tækifæri til að kynnast aðeins
fáum.' Það er því ómetanlegt
hnoss, þegar maður er svo lán-
samur í lífinu að hafa fengið að
kynnast manni eins og Bjarna
Oddssyni lækni og eignast hann
sem vin.
Það mun varla ofmælt að það
vað bæjarsorg í Reykjavík þegar
lát Bjarna Oddssonar fréttist að
morgni hins 6. sept. s.l. Hörmu-
legt slys, sem enginn getur full-
komlega gert sér grein fyrir
hvernig orsakaðist, hafði átt. sér
stað. Fyrir nokkrum árum fékk
Bjarni hjartasjúkdóm, sem hann
sjálfur hafði hugboð um að verða
myndi sér að aldurtila þegar
minnst varði. Allar líkur benda
til þess að Bjarni hafi fengið að-
svif, þegar hann sat undir stýri
í bíl sínum þennan örlagaríka
morgun.
Þeir eru óteljandi, sem eiga um
sárt að binda við fráfall Bjarna
Oddssonar ,en þó sárast eigin-
kona, synir þeirra og aldraðir
foreldrar hans, þau Guðlaug
Kristjánsdótitr og Oddur Bjarna-
son, skósmíðameistari, sem nú
um hríð hefir legið rúmfastur í
sjúkrahúsi.
Bjarni var kvongaður Ástu
Árnadóttur, Benediktssonar,
hinni ágætustu konu, og átti með
henni 4 syni, Odd nú 18 ára, Örn
15 ára, Halldór 12 ára og Gunn-
ar 1 árs. Sambúð þeirra var með
miklum ágætum og reyndist Ásta
honum ætíð hinn traustasti fé-
lagi og vinur.
Þegar einn vina minna flutti
mér ancllátsfregnina var ég stadd
ur austur . við Þingvallavatn og
átti von á heimsókn Bjarna ein-
mitt þennan dag. Það var bjart-
ur haustmorgun og ég hafði
hiakkað tií að hitta þennan góða
Framh. á bls. 12.