Morgunblaðið - 31.12.1953, Síða 14

14
MORGUN BLAÐIÐ
Fimmtudagur 31. des. 1953
Framhaldssagan 16
af landslagi, bending um dulda
andúð á Lundúnum með sínum
háu húsum og endagötum, þar
sem hann sjálfur, ætt hans og
stétt ól allan sinn aldur. Stund-
um bar það við að hann tók
nokkrar myndir með sér í vagn-
inn og kom við hjá Jobson, á
leið sinni í bæinn.
Sjaldan bar það við, að hann
sýndi þær/öðrum. írena, en skoð-
anir hennar mat hann mikils,
teit-þvt-nær aldrei inn í herberg-
ið. Hann bað hana ekki að líta
á myndirnar, og hún fór ekki
ham á það. Þetta var eitt af því,
sem olli honum hryggðar og
gremju. Hann hataði þótta henn-
ar, en hafði jafnframt beig af
lionum.
í spegilglerrúðum í listverzl-
uninni sá hann myndina af sér
sjálfum stara á sig.
Það gljáði á háan hattinn og
svart hárið, andlitið var fölt og
skegglaust, varirnar þunnar, hak-
an einbeittleg. Allt þetta ásamt
þröngum, svörtum lafafrakkan-
um sýndi dulan mann og sérgóð-
an, sem hafði tamið sér stillingu
og jafnaðargeð. En köld, grá
féstuleg augun störðu dapurlega
á hann, eins og þeim væri kunn-
ugt um einhvern dulinn vanmátt.
Hann reit sér tii minnist, af
h verju myndirnar voru, nöfn mál
aranna og gerði áætlun um, hvað
gefandi væri fyrir þær, en allt
þetta gerði hann án þeirrar
ánægju og nautnar, sem þetta
sjálfsmat hans var vant að veita
honum — síðan hélt hann áfram
göngunni.
Það var vandræðalaust að not-
ást við nr. 62 eitt ár enn, ef hann
réð það af við sig að byggja. Nú
áraði vel fyrir þá, sem vildu
Þýggja. Gengi pundsins var nú
þærra en það hafði verið árum
saman og lóðin hjá Robin Hilí,
sém hann hafði séð, þegar hann
um vorið fór að líta eftir veði
Nicholls, var hin ákjósanlegasta.
liandið, sem var tæpar tólf míl-
ur frá Hyde Park Corner mundi
fþra síhækkandi í verði og ávallt
gefa honum meira en hann gaf
fýrir það. Peningum gat því ekki
\ferið betur varið en í það að
þyggja stílfagurt hús á lóðinni.
■ Það skifti minnstu fyrir hann,
Ijótt hann yrði sá fyrsti af ætt-
rpennum sínum, sem eignaðist
sjveitasetur, en hitt skifti öllu, að
fá írenu frá London, út úr öllu
'ámkvæmisiifinu, og skilja hann
frá vinum hennar og öllum sem
rugluðu hana. Það voru alltöf
tniklir dáleikar með June og
henni. June geðjaðist ekki að
honum og sama gilti um hug hans
til hennar. Sama blóðið rann í
þáðum. Það var fyrir öllu að
homa írenu frá London. Hún
ihundi hafa áhægju af húsinu og
rtjóta þess að skreyta það. —
Hún var svo listhneygð.
; Húsið átti að vera fagurt og
sítilhreint, svo að alltaf væri hægt
dð selja það fyrir hátt verð.
| Venjulegan byggingameistara
^at hann ekki notast við, og því
far það, sem honum hafði dottið
Éosinney í hug. Frá því að hann
sat kveldboðið hjá Swithin hafði
hann leitað upplýsinga um hann.
Árangurinn hafði orðið lítill en
þó fremur uppörvandi. „Hann er
af nýja skólanum“.
, „Fær“.
. „Já, það er hann, en heldur sér
feki alltaf við jörðina.“
I Soames hafði ekki tekizt að
Homast að þvi, hvaða hús Bos-
tnney hafði byggt, eða hvað hann
hafði tekið fyrir þau. En Soames
kom það svo fyrir sýnir, að Bos-
iney mundi ekki vera sérstaklega
glöggsýnn í fjármálum og því
mundi hann sjálfur ráða mestu
um skilmálana, og að því geðj-
aðist honum vel.
Um kveldið er hann hélt heim
á leið frá City, kom hann við hjá
Bosinney. Byggingameistarinn
var á skyrtunni, reykti pípu og
athugaði teikningar sínar. Soam-
es hafði engan formála.
„Mér þætti vænt um, að þér
kæmuð með mér til Robin Hill
á sunnudaginn, ef þér hefðuð
tíma. Þér gætuð sýnt mér, hvern-
ig yður litist á byggingarlóð þar.“
„Ætlið þér að byggja?“
„Það gæti komið til mála, en
þér skuluð hafa hljótt um það
fyrst um sinn. En ég vildi fá
yðar álit“.
„Það er velkomið“.
Soames litaðist um í herberg-
inu.
„Þér búið nokkuð hátt hérna“,
sagði hann.
„Mér líkar það vel, maður
venst stigunum“, svaraði Bos-
inney.
„Hvað borgið þér fyrir þetta
herbergi?" spurði Soames.
„Fimmtíu pundum meira en
ætti að vera“, svaraði Bosinney.
Soames geðjaðist vel að þessu
svari.
„Já, það mun vera dýrt. Eg
sæki yður þá á sunnudaginn um
ellefu leytið.“
Næsta sunnudag sótti hann
Bosinney í vagni og ók til stöðv-
arinnar. Er þeir komu til Robin
Hill, var þar engan vagn að fá,
svo að þeir gengu út til lóðar-
innar.
Þetta var fyrsta ágúst. Dásam-
legt sumarevðiir, glaða sólskin.
Sóames skotraði augunum til
frakka Bosinneys. Vasarnir voru
úttroðnir af skjölum.
„Þér munið það máske“, sagði
Soames, ,,að ég hafði orð á því,
að þetta hús átti að koma öllum
á óvænt, svo að þér megið ekkert
minnast á það. Ég ræði aldrei um
það sem ég hefi á prjónuunum,
fyrr en allt er komið í fram-
kvæmd.
Bosinney kinkaði kolli.
„Það er aldrei hægt að vita,
hvað af því kann að leiða, ef
konur eru hafðar með í ráðum“,
hélt Soames áfram.
„Nei, það er satt“, svaraði Bos-
inney. „Konur eru handaverk
djöfulsins“.
Þessi skoðun hafði lengi leynst
í hugarfylgsnum Soames, en hann
hafði aldrei látið hana í ljós.
„Jæja“, sagði hann, „þér eruð
þá farnir að komast að raun um
....“. Hann lauk ekki við setn-
inguna en gat þó ekki stillt sig
um að bæta við:
„June er einbeitt — það hefur
hún ávallt verið“.
„Viljafesta er góður eiginleiki
hjá þeim sem er engill.“
Soames svaraði þessu engu.
Honum mundi aldrei hafa komið
það til hugar að telja írenu engil,
eða ræða um kosti hennar og
ókosti.
Þeir gengu nú erftir hálfrudd-
um vegi, sem lá yfir gerði. Hand-
an við það grillti í kofa í skógar-
jaðri. Lævirkjarnir hófu sig til
flugs frá grasmónum og flugu
syngjandi út í blámóðuna en út
í sjóndeildarhringnum, handan
við víðáttumikla akra blánaði
fyrir hæðum og hálsum.
Soames gekk á undan og valdi
veginn þar til komið var yfir
gerðið. Þá staðnæmdist hann.
Þar var staðurinn, sem hann
hafði valið, en nú, þegar hann
ætlaði að sýna Bosinney hann,
kom á hann einkennilegt hik.
„Maðurinn, sem ég ætlaði að
tala við býr í húsinu þarna“,
sagði hann, „hann mun gefa okk-
ur morgunverð. Það er bezt að
snæða áður en við göngum til
samninganna."
Soames neytti lítils, en var
alltaf að virða Bosinney fyrir sér,
og öðru hvoru strauk hann silki-
klútnum um ennið í laumi. Er
máltíðinni var lokið, stóð Bos-
inney upp.
„Þið munuð ætla að ræða um
kaupin", sagði hann. „Ég ætla
að ganga út á meðan og litast
um“, og án þess að bíða eftir
svari fór hann leiðar sinnar.
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Ágúst Fr. & Co.
Laugavegi 38.
it
/
leöiiecýi Mjar,
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Samband ísl. samvinnufélaga.

it
/
leöiiecfL aijar,
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Verzlun Benónýs Benónýssonar,
Hafnarstræti 19.
Kaftækjaverziunin og vinnustofan
jCjÓS OCf Líti Ll.f.
Laugavegi 79,
óskar öllum starfsmönnum og viðskiptavinum
gleðilegs árs og þökk fyrir það gamla.
I
3
l
3
l
3
l
3
í
3
|
|
l
3
l
l
3
l
3
l
3
|
V>
3
3
l
3
l
3
l
3
l
í

BRANDUR I HLIÐINNI
NORSKT ÆVINTÝRI
4
mínu. Þorir þú að veðja öðrum hundrað skildingum?" spurði
Brandur.
Húsbóndinn féllzt á það. Brandur var síðan á bænum
fram á kvöld, en þá lögðu þeir af stað heim til kerlingar.
Þegar þeir íélagar lögðu af stað frá bænum, stóð allt
heimilisfólkið úti á hlaði og hló að Brandi.
„Gott kvöld,“ sagði Brandur þegar hann opnaði bæinn
sinn.
„Gott kvöld,“ sagði konan hans. „Guði sé þökk fyrir, að
þú skulir nú vera kominn aftur.“
Síðan spurði hún Brand hvernig honum hefði gengið í
þorpinu.
„O, það gekk nú svona og svona,“ svaraði þá Brandur.
„Þegar ég kom til þorpsins vildi enginn kaupa kúna, svo
að ég skipti á henni og hesti.“
„Hafðu þakkir fyrir það,“ sagði þá kerlingin. „Við erum
það vel stætt fólk, að okkur ætti að vera innan handar að
keyra í kerru með hesti fyrir til kirkjunnar. Nú, og úr því
að við höfum vel efni á að eiga hest, þá var líka alveg rétt
af þér að skipta. Þú skalt nú fara út og setja hann inn í
gripahúsið," sagði konan við Brand.
„Ég kom ekki með hestinn með mér,“ sagði Brandur. —
„Þegar ég var kominn nokkuð áleiðis heim, mætti ég manni,
I
I
I
í
í
:
1
t
i
l
1
vs
3
l
l
3
l
3
l
r:
i
nija
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Verzlunin Björn Kristjánsson.
it
/
leOLiecjL njar,
með þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Prjónastofan Hlín h.f.,
Skólavörðustíg 18.

it
!
eöLLejL njar,
Þökk fyrir viðskiptin.
J(jöt oj (jrœnmeti
Snorrabraut 56.
eöLLecjt nýár!
Þökk fyrir viðskiptin.
Bergstaðastræti 37, Bræðraborgarstíg 5.
it
f
l
3
í
3
í
3
í
3
l
J
3
l
3
l
v>
3
l
3
l
o3
l
3
l
3
|
3
I
í
3
l
3
l
3
&
3
$
3,
leöLLecjL njar,
Þökk fyrir viðskiptin á gamla árinu.
Hannes Hannesson.
Sími 5468.
Valg'eir Hanneson.
Sími 82171.