Morgunblaðið - 14.02.1954, Síða 11

Sunnudagur 14. febr. 1954
MORGVTSBLAÐIÐ
11
—Leikfélagið
Sfundaði nám við lónlisfarliá-
skélann í París - Helduir hlfóm-
leika í Mk í þessarl vifcn
Sfuif samfaS við Guðmund Jénsson píanóisikara
S.L. HAUST kom heim frá París,
ungur tónlistarmaður, sem undan
farin tvö ár hefir stundað nám
yið hinn fræga tónlistarháskóla
þar í borg. Hann heitir Guðmund
ur Jónsson, sonur Jóns Guð-
mundssonar, deildarstjóra og
Kristínar Pálmadóttur hér í bæ.
Framh. af-bls. 7.
má nýliði á leiksviðinu, en hún
fer vel með hlutverk sitt, af góð-
um skilningi og smekkvísi, en er
h.elzt til hlédræg.
Öllu meira er hlutverk Leon-
oru systur Apiciusar, er Elín Júl-
íusdóttir leikur. Bregður hún upp j
glöggri mynd af þessari
piparmey, sem hefur úti allar
klær til þess að krækja sér í
maka, enda eru á því síðustu for-
vöð.
Steindór Hjörleifsson leikur
Kristofer þjón Sparenborgs og
Einar Ingi Sigurðsson Espan,
þjón Apiciusar, en báðir eru þeir
húsbændum sínum fremri að gáf-
um. Er leikur þeirra allgóður,
einkum Steindórs. — Önnur hlut
verk gefa ekki tilefni til sérstakr
ar umsagnar.
Leikstjóranum Gunnari R.
Hansen, hefur tekizt vel leik-
stjórn og sviðsetning. Hraði
leÍKSins er mjög góður og
allt iðar þar af fjöri og glettni.
Leikstjórinn hefur ennfremur ráð
ið búningum, sem eru smekklegir
og í góðu samræmi við þá tíma
sem leikurinn gerist á. — Einnig
eru a ðforsögn hans gerð hin
skemmtilegu leiktjöld er Lothar
Grund hefur málað.
Lárus Sigurbjörnsson hefur
þýtt leikritið á vandað og gott
mál.
Leikhúsið var fullskipað áhorf
endum er tóku leiknum afbragðs-
vel.
Sigurður Grímsson.
Oddvifinn héfaði
málshöfðun í sfað
þess að svara fyrir-
spurn
Á KJÓSENDAFUNDINUM í
Kópavogi í fyrrakvöld beindi
vinstri fylkingin öllum spjótum
sínum að forvígismönnum Sjálf-
stæðisflokksins í hreppnum. Hér
lögðu ræðumenn hennar megin-
áherzlu á persónulegar aðdrótt-
anir og svívirðingar, en eyddu
litlu af ræðutíma sínum í að ræða
hagsmunamál hreppsins.
Sem dæmi má nefna að er
Finnbogi Rútur hinn „óháði“
kommúnistaþingmaður, var af
einum ræðumanni Sjálfstæðis-
manna beðinn að gefa fundar-
mönnum upplýsingar um hrepps-
mál, þá greip Finnbogi Rútur til
síns alþekkta ráðs að svara því
einu til að hann myndi ekki hér
(á fundarstað) ræða þetta mál
heldur við fyrirspyrjanda fyrir
dómstólum.
Sennilega hefur Finnbogi Rút-
ur gleymt þvi, að flokkur hans er
kominn á undanhald í hinu
frjálsa þjóðfélagi íslendinga, sem
kjósa að ræða* málin fyrir opn-
um tjöldum á slíkum framboðs-
fundum.
— Kvöldfagnaður
Framh. af bls. 1.
starfi og mynda órjúfandi fylk-
ingu, bæ sínum til varnar.
En aðgöngumiðar að föstudags-
samkomunni þrutu einnig á svip-
stundu, og margt af starfsfólki
flokksins varð enn frá að hverfa.
Var bá ákveðið að efna enn til
kvöldfagnaðar fyrir starfsfólk,
er ekki komst að fyrra kvöldið,
n. k. miðvikudagskvöld og
fimmtudagskvöld í Sjálfstæðis-
húsinu. Eru aðgöngumiðar að
miðvikudagssahikomunm •' þegaf
þrotnir og að verulegu leyti
einnig fyrir fimmtudagskvö‘ldið>
og má þá vænta þess, að tekist
hafi að ná til meginþorra hins
fjölmenna starfsliðs flokksins við
bæjarstjórnarkosningarnar.
BYRJAÐI 12 ÁRA
í TÓNLISTARSKOLANUM
Guðmundur er fæddur og upp-
alinn í Reykjavík og munu marg-
ir Reykvíkingar þekkja hann frá
„gamalli tíð“, því hann var ekki
stór, þegar hann fyrst vakti at-
hygli með píanóleik sínum. — 12
ára gamall hóf hann nám í Tón-
listarskólanum hér í Reykjavík
og lauk þaðan burtfararprófi við
prýðilegan orðstí.
Síðustu tvö árin var honum
veitt þar ókeypis skólavist og
kennsla sem sérstök viðurkenn-
ing fyprir afburða góða frammi-
stöðu í náminu og er slíkt mjög
fágætt.
ÁHUGINN FÓR VAXANDI
— En tókst þú ekki einnig
stúdentspróf? spurði ég Guð-
mund, er ég hitti hann að máli
í fyrradag til að fræðast lítils-
háttar um námsferil hans hingað
til og áform hans í framtíðinni.
— Jú, svarar Guðmundur, —
ég var í Menntaskólanum jafn-
framt Tónlistarskólanum svo að
ég var eiginlega alveg tvískiptur
í náminu, hafði meira en nóg af
verkefnum að sinna.
En áhugi minn fyrir píanóleikn
um — og tónlistinni fór jafnt og
stöðugt vaxandi eftir því sem
ég þokaðist lengra áleiðis og að
stúdentsprófi afloknu ákvað ég
að reyna að halda áfram á þeirri
braut fremur en að leggja út í
háskólanám, þó að mér hins veg-
ar væri Ijóst að síðari leiðin væri
sjálfsagt miklu tryggari, hvað
snerti atvinnumöguleika síðar
meir.
1951 — TIL PARÍSAR
— Og bá fórstu til Parísar?
— Já, haustið 1951 fór ég þang-
að. Veturinn eftir stúdentsprófið
notaði ég til að átta mig á hiut-
tinum, var hér í Háskólaunm, las
„fýlu“ og frönsku til að búa mig
undir dvölina í París.
— En hvað geturðu sagt mér
um þennan fræga tónlistarhá-
skóla Parísarborgar?
— Hann er meðal hinna elztu
af sinni gerð í Evrópu, stofnaður
érið 1874. Starfsemi hans nær
reyndar yfir meira en tónlistina
eina saman, hann er um leið leik-
listarskóli, þar sem margir fræg-
ir leikarar hafa hlotið menntun
sína, til dæmis mætti nefna leik-
konuna frægu Söru Bernhardt,
enda heitir skólinn líka fullu
nafni „Conservatoire de musique
et de l’art dramatique".
Öll hin frægustu síðari tíma
tónskáld Frakka hafa stundað
þar nám. — í sambandi við hann
er og ein þekktasta hljómsveit
Parísar.
16 KOMUST AÐ AF 50
— Er ekki erfitt að fá inngöngu
í hann?
— Jú, aðsóknin er mjög mikil
og hörð samkeppni.
Við hann er starfandi sérstök
útlendingadeiid og vorum við, er
ég tók prófið inn í hann, 50 tals-
ins, sem tókurn þátt í samkeppnis
prófinu Qg,af þeim. fengu 16 inn-
göngu. Okkur voru fengin tvö
verkefni — öllum þau sömu —
til að æfa okkur á fyrir prófið
'óg höfðum við einn fhánuð til
gtefnu til að búa okkur undir
það.
Guðmundur Jónsson.
FYRSTI ÍSLENDINGURINN
— Voru nokkrir fleiri Islend-
ingar þarna um leið og þú?
— Nei, ég var sá eini og að ég
held fyrsti íslendingurinn, sem
stundað hefi þar nám. Annars
voru þar saman komin menn af
öllum hugsanlegum þjóðernum.
— Hvað fannst þér um
Frakka sem tónlistarþjóð?
— Mér fannst þeir yfirleitt
vera músíkalskir, hafa næman
skilning á tónlist, og mjög ná-
kvæmir og strangir í músíktækni
sinni. Hins vegar þótti mér þeir
mjög svo frjálslyndir að því er
snerti persónulega túlkun tón-
listar.
DÝRT A9 LIFA í PARÍS
— Var ekki dýrt, að stunda tón
listarnám í París?
— Jú, svo sannarlega er það
dýrt og þar að auki er svo hús-
næðishrakið, sem sízt er betra en
hér í Reykjavík. Það bitnar ekki
hvað sízt á tónlistarnemendu*n,
sem allir vilja helzt vfcra lausir
við úr húsum sínum, og hávaðann
og ónæðið, sem af þeim stafar. —
Annars una allir listamenn sér
vel í París — þessum brenni-
punkti listarinnar og lífsins.
IILJÓMLEIKAR
í UPPSIGLINGU
— Ég heyri að þú sért með
hljómleika í uppsiglingu hér í
Reykjavík?
— Já það er nú meiningin. Ég
hefi verið að æfa undir þá í
vetur og er nú loks ákveðið, að
þeir verði seinni hluta þessarar
viku — í Austurbæjarbíói.
Verða það fyrstu sjálfstæðu
tónleikarnir, sem ég ræðst í að
halda.
— Hvað er á efnisskránni hjá
þér?
— Ég ætla að leika Ouverture
úr 28. kantötunni eftir Bach, Són
ötu nr. 1 eftir Beethoven, Varia-
tiens sérieures eftir Mendelssohn,
Reflets dans l’eau og Jardins
sousla pluie eftir Debussy, Jeux
d’eau eftir Ravel og fjórar études
og Polonaise í As-dúr eftir Chop-
in. —
Þetta er, eins og Guðmundur
sagði sjálfur í fyrsta skipti, sem
hann heldur hér sjálfstæða opin-
bera tónleika. Hinsvegar hélt
hann einu sinni er hann var í
Menntaskólanum, píanótónleika,
innan skólans og margoft kom
hann fram á nemendatónleikum
Tónlistarskólans og þótti jafnan
takast skínandi Vel.1 Verða Reyk
víkingar vafalaust forvitnir að
heyra hvaða framförum hann hef
ír tekið í París.
Ég*þakka Guðmundi fyrir sam
talið og óska honum gengis og
frama á tónlistarbrautinni.
sib.
Reri blindur á
Rætt við Benedikt Benénýsson sextugan
FORMAÐUR Blindrafélagsins,
Benedikt Karvel Benónýsson, að
Grundarstíg 11, er sjötugur í dag.
í tilefni af þessu merku tíma-
mótum á langri og viðburðaríkri
æfi Benedikts, átti fréttamaður
Morgunblaðsins stutt viðtal við
hann í gær.
Árið 1939 var Blindrafé-
lagið stofnað af 7 blindum mönn-
um, og var Benedikt þá kosinn
formaður þess og er þvi fyrsti og
eini formaðurinn sem félagið hef
ur átt fram að þessu. Hann hefur
unnið ósleitulega fyrir þau mál
sem varða atvinnumál blindra og
undir stjórn hans hefur félagið
eignazt myndarlegt hús að
Grundarstig 11, en i því eru
vinnustofur og íbúðir fyrir blint
fólk. Sjálfur hefur Benedikt ver-
ið blindur í 47 ár.
ÞAÐ ER ORÐIN LÖNG NÓTT
Benedikt var önnum kafinn
við að þræða hár í bursta á vinnu
stof unni þegar ég leit inn til hans
í gær. Það var varla hægt að
segja að þar væri sjónlaus mað-
ur að verki, þar sem hann snar-
aðist milli vélanna og setti þær
í gang eina af annarri og lag-
færði hitt og þetta í herberginu,
glaðlegur á svipinn, hreyfur í
Laugavegi 37. En það var ekld
nægilega stórt ,svo að við réð-
umst í að kaupa húsið hérna á
Grundarstig 11, 1944. En þetta
hús er samt sem áður ekki nægi-
lega stórt Við erum 9 hérna á
vinnustofunni, en þó vantar okk-.
ur tilfinnanlegast geymslur. Það
er líf og fjör hérna hjá okkur, við
dönsum meira að sega hérna^iiapi
á loftinu stundum þegar vel ligg-
ur á okkur. Annars vonast ég til
þess að við getum komið okkur
upp nægilega stóru húsi þar sem
vinnuskilyrði verða betri en hér
einhverntíma í framtíðinni.
Fólk á miklar þakkir skilið
fyrir hvað það hefur sýnt okkur
blinda fólkinu mikinn skilning
og styrkt okkur á ýmsan hátt,
sagði Benedikt að lokum. Það _
eru nú 500 manns í félaginu okk-
ar og það er allt fólk sem starfar
af alhug og dugnaði fyrir mál-
efni okkar.
Við þökkum Benedikt fyrir
fróðlegt og skemmtilegt samtal
og vonum að hann eigi mörg og
gæfurík starfsár framundan, um
leið og við óskum honum til ham-
ingju með afmælið og allra heilla
í framtíðinni.
M. Th.
máli.
— Það þýðir ekki annað en
vinna meoan maður getur hreyft
hendurnar, sagði hann, það
væri verra að vera án þeirra
heldur en sjónarinnar.
— Hvernig atvikaðist það að
þér misstuð sjónina?
—- Það var upp úr mislingum
árið 1907. Ég var þá á Patreks-
firði og nýtrúlofaður. Það var
auðvitað erfitt að sætta sig við
það á þeim árum, en það tókst
nú samt. Ég gifti mig þrem árum
seinna. Það mundi nú kannske
mörgum finnast að 47 ár væri
orðin löng nótt, en ég hefi nú
getað unnið flesta vinnu sem
betur fer.
— Hvað störfuðuð þér áður en
þér fluttust til Reykjavíkur.
— Jaa, það er nú svona hitt og
þetta. Ég hafði nýlokið við að
læra bókband, þegar ég missti
sjónina vann ég> við það í nokk-
ur ár á eftir. En svo hætti ég því
og fór að vinna almenna land-
vinnu á Patreksfirði.
SJÓMAÐUR í MÖRG ÁR
En það var oft lítið um vinnu
þá á Patreksfirði og það kom
fyrir að sjáandi menh voru þá
heidur teknir til vinnu, sem mér
finnst eðlilegt. Svo ég fór bara
til sjós og það gekk ágætlega.
Ég var tildæmis á Rúnu þegar
hún strandaði í Dýrafirði 1912.
Hún lenti á skeri utarlega í firð-
inum norðantil. Það er svo sem
ýmislegt, sem maður hefur lent
í og það er bara gaman að rifja
það upp.
— Hvað var aðallega starf yð-
ar til sjós?
— Ég var að mestu í því að
hausa og „vaska niður“ eins og
það er kallað.
— Er konan á lífi?
— Nei, hún dó 1924, og þá
hætti ég við sjómennskuna, við
vorum gift í 15 ár. Hún hét Guð-
björg Jónsdóttir og var ættuð úr
Breiðafirði.
— Eigið þér börn á lífi?
— Já, ég á eina dóttur, Helgu
Þórdísi, hún er hjúkrunarkona
og býr hér í bænum. Við hjónin
eignuðumst 4 börn en það elzta
dó 17 ára og það næsta 13 ára og
eitt dó rétt eftir fæðinguna.
VIÐ BYRJUÐUM MEÐ LÍTIÐ
— .Hvenær vfluttust þér ’til.
Reykjavíkur?
— Það var árið 1938. Síðan hefi
ég áðallega unnið fyrir Blindra-
félagið, en það var stofnað 1939.
Við .áttum þá , enga. vinnustofu,
en rétt á eftir byrjuðum við með
vinnustofu í kjallarahúsnæði á
Framh. af bls. 8.
þessu vinsamlega boði til íslenzks
sýningarhalds í Danmörku í sam-
bandi við þangaðkomu forseta
íslands.
SÝNING í ÁRÓSUM
Fyrir nokkrum dögum barst
Sendiherra Dana hér það við-
bótarboð frá dönsku stjórninni,-
að listaverk þau er send verða til
Kaupmannahafnar, geti einnig
verið tekin til sýningar í Árós-
um, í boði dönsku ríkisstjórnar-
innar og bæjarstjórnar Árósa.
Þar á einnig að halda sýninguna
í salarkynnum ráðhúss borgar-
innar.
— Siykkishólmur
Framh. af bls. 2.
A-listans — og þar með skipa
Framsóknarmann sem oddvita
hreppsnefndar. Stykkishólmsbú-
ar munu tæplega hafa vænzt
þess„ að A-lista- og C-listamenn
mundu sameinaðir mynda meiri.
hluta hreppsnefndar, eftir það
sem á undan var gengið, á milli
þeirra, á kjördegi.
Ef hinsvegar er athugaður
styrkleiki hinna þriggja stjórn-
málaflokka, sem fylgi Stykkis-
hólmsbúa skiptist á milli, er rétt
að hafa í huga, hvernig kosn
ingin til sýslunefndarinar féll.
A-listi, sem var studdur af
Jafnaðar- og Framsóknar-
mönnum og sem var skipað-
ur 2 mætustu mönnum þess-
ara flokka í Stykkishólmi,
hlaut 162 atkv.
B-listi, sem var skipaður og
studdur af Sjálfstæðismönn-
um, hlaut 232 atkv.
Eins og lög kveða á um hafa
sýslunefndarkosningar farið fram
samhliða hreppsnefndarkosning-
um allt frá 1938. í öllum kosn-
ingum frá þeim tíma hafa listar
Sjálfstæðismanna í Stykkis-
hólmi, bæði til hreppsnefndar og
sýslunefndar, ávallt hlotið svipað
atkvæðamagn, þar til nú, að C-
listinn — listi óháðra borgara —•
með Sjálfstæðismenn í tveim
efstu sætunum, hefir ruglað
dómgreind borgaranna, með
þeim afleiðingum, sem að ofan
greinir — og sem orsakar það,
að fylgi Sjálfstæðismanna til
sýslunefndgr .er 47 atkv. meira
en ;til hreppsnefndar. Qllum má
því véra Íjóst, að fyígi Sjálif-
stæðisflokksins í Stykkishóítni
hefir í raun og veru aldrei verið
sterkara en nú, enda þótt ,j-(f
svona hafi Æil tekizt með myrfd-
un meira hluta hreppsnefndar að
þessu sinni.