Morgunblaðið - 14.02.1954, Síða 14

14
MORGVNBLAÐÍÐ
Sunnudagur 14. febr. 1954
FTamhaldssagan 53
| in sauðahúsi gerir hana hlægi-
lega, en lætur sig það engu skifta,
Bosinney hrökk lítið eitt við, þótt óviðkomandi (þér og ég)
en það kom enginn vandræða-
svipur á hann, er hann sá, hver
hjá honum stóð.
Jolyon ungi settist.
„Það er langt síðan ég hefi séð
yður. Hvernig gengur með hús
írænda míns.“
„Það mun verða búið eftir
viku“.
„Ég óska yður til hamingju
meg það'
hlæi að henni. Arfgeng nærsýni
henna rveldur því, að hún þekk-
ir aðeins jafningja sína og háttu
þeirra og á meðal þeirra lifir hún
og hrærist í ró og kyrrð“.
„Þér talið um iforsytana eins
og þeir væru helmingur brezku
þjóðarinnar," sagði Bosinney.
„Það eru þeir líka," svaraði
Jolyon, „og engen veginn lakari
helmingurinn, heldur sá traust-
„Þökk fyrir. Annars veit ég arj þriggja prósentu helmingur-
ekki, hvaða ástæða er til þess að innj helmingurinn, sem má reiða
óska mér til hamingju.“
„Því ekki?“ spurði Jolyon ungi.
sig á. Það er velmegun þeirra og
öryggi, sem í raun og veru held
„Ég hefði haldið að þér mynduð ur Uppi listum, bókmenntum,
vera því feginn að hafa lokið svo vísindum og jafnvel kirkjunni
miklu verki, en máske finnið þér I sjálfri. Hvar værum vér staddir,
til sömu kenndar og ég, þegar
ég hef lokið við mynd. Það er
eins og að skilja við barn.“
Hann horfði vingjarnlega á
Bosinney.
„Já“, svaraði Bosinney alúð-
legri en áður. „Það er eins og
hluti af manni sjálfum. Annars
var mér ókunnugt. um,
þér máluðuð.“
kæri herra, án Forsytanna, sem
meta þetta allt einskis, en hafa
þó not af því öllu saman. Forsyt-
arnir eru verzlunarstéttin, mið-
stéttin, stoðir þjóðfélagsins,
hornsteinarnir."
„Ég veit ekkifhvort ég fylgist
alveg með yður,“ sagði Bosinney,
að „en ég held, að ég þekki marga
| Forsyta, eins og þá, sem þér haf-
„Aðeins vatnslitamyndir. Og ið verið að tala um, meðal starfs-
ég get ekki sagt, að ég líti á félaga minna.“
starf mitt mjög alvarlega." J „Vissulega“, svaraði Jolyon
„Lítið þér ekki alvarlega á ungi. „Flestir að byggingameist-
starf yðar? Hvernig getið þér þá urunum, málurunum og rithöf-
stundað það? Starfið er einskis' undunum hafa engar hugsjónir' aldrei fremja sjálfsmorð."
virði, ef maður trúir ekki á fremur en aðrir Forsytar. List, j Jolyon ungi leit hvasst
það.“ bókmenntir og trúarbrögð halda hann.
láta nokkuð fá vald yfir sér ■
hvort það er mynd, hús eða ■
kona.“
Þeir litu hver á annan.' Og
Jolyon, sem hafði brotið þá reglu
Forsytanna að dyljast, þagnaði.
Bosinney rauf þögnina.
„Því teljið þér ætt yður sér-
staklega einkennandi fyrir þessa-
manntegund?“
„Ætt mín“. svaraði Jolyon
yngri, „er ekki sérstaklega rót-
tæk, og hún hefur sín sérstöku
einkenni, eins og allar ættir hafa,
en hún er gædd í mjög ríkum
mæli þeim tveim eiginleikum,
sem eru hin raunverulegu ein-
kenni Forsytanna — sjálfstæðinu,
að láta ekkert fá vald yfir sér,
og glöggskyggnínni á þessa heims
gæði.“
Bosinney brosti. „Hvað segið
þér t. d. um þann feita?“
„Eigið þér við Swithin?“ spurði
Jolyon. „í honum er enn dálítið
af frumeðlinu. Miðstétt stórborg-
arinnar hefur ekki enn tekizt að
gleypa hann í sig. Allur þróttur
hinna horfnu ættliða, sem stund-
uðu sveitabúskap, hefur varð-
veizt í honum.“
Bosinney virtist taka þetta til
íhugunar. En svo sagði hann allt
í einu:
„Soames frændi yðar mun vera
ósvikinn Forsyte. Hann mundi
„Alveg rétt,“ svaraði Jolyon.
„Það er einmitt þetta, sem ég hef
alltaf sagt. En meðal annara orða,
hafið þér veitt því athygli, að
þegar einhver segir: „Alveg rétt,“
þá bætir hann alltaf við: „Það er
einmitt það, sem ég hefi alltaf
sagt.“ En ég þér spyrjið mig,
hvernig ég fari að því, þá mun
ég svara: „Af því, að ég er For-
syte.“
. „Forsyte, ég hefi aldrei talið
yður vera Forsyte.“
„Nei“, svaraði hann, „það
myndi hann ekki gera. Og því
er það, að hann er einn af þeim,
sem má treysta. Gætið þér yðar
fyrir þeim! Þér getið hlegið en
áfram að vera til vegna nokkurra
sérvitringa, sem trúa á þetta, og
hinna mörgu Forsyta, sem hagn-
ast á þessu. Lágt áætlað eru þrír
fjórðu hlutar af hinum háskóla-
menntuðu málurum vorum, sjó ! misskiljið mig ekki. Það gengur
áttundu hlutar af skáldsagnahöf- j ekki að líta niður á þá eða for-
undunum og mikill hluti af smá þá.“
blaðamönnunum Forsytar og j „Og þér hafið þó sjálfur boðið
ekkert annað en Forsytar. Um þeim byrginn.“
vísindamennina get ég ekki | Það var greinilegt að lagið
dæmt. Forsytarnir eru geysilega missti ekki marks. Brosið stirðn-
j fjölmennir í kirkjufélögunum og aði á andliti Jolyons unga.
, „Forsytinn er ekki sjaldgæft í Parlamentinu eru þeir þó lík- ] „Þér gleymið því,“ svaraði
dýr. Það eru hundruð af þeim lega fjölmennastir. Ég er alls hann með nokkrum þótta, „að
í þessum klúbb, hundruð á göt- ( ekki að gera að gamni mínu. Það ég gat þreytt orustuna, því að
unum — þeir verða hvarvetna á er alltaf hættulegt að rísa gegn ég er sjálfur Forsyte. Við erum
vegi manns.“ J meirihlutanum og einkum slík- allir leikfang sterkra máttar-
„Má ég spyrja yður, hvernig um meirihluta.11 Hann leit fast afla. Sá maður, sem hirðir ekki
farið þér að þekkja þá frá öðr-] á Bosinney. „Það er hættulegt að um að láta vegginn hlífa, sér, —
um?“ spurði Bosinney.
„Af fjármálaviti þeirra. For-
siytinn lítur með hagsýni og skyn-
samlegu viti á hlutina, en það j§
byggist á fjármálahyggju hans og
löngun eftir þessa heims gæðum.
Forsytinn, því munuð þér veita
ejftirtekt, dylst altaf.“
! „Þér eruð að gera að gamni
ýðar.“
1 Það brá fyrir glettni í augum
Jolyons.
„Engan veginn. Þar, sem ég
er sjálfur Forsyte, hefi ég í raun EINU sinni bjó bóndi á bæ nokkrum til fjalla, og er þess
og veru engan rétt til þess að hvorki getið, hvað hann hét, né bærinn. Bóndi var ókvong-
dæma um þetta. En ég er annað agur> 0g bjó með bústýru, er Hildur hét, og vissu menn
óg meira. Eg er hremræktaður j ógerla um ætt hennar. Hún hafði öll ráð innanstokks á
„yn. en mgur. n a y ur, erra beimilinu, og fóru henni flestir hlutir vel úr hendi. |
ást Þér eruð eins ólíkur mér og Hun var geðþekk ollum heimamonnum, og þar með bonda,
ég er ólíkur James föðurbróður en þó bar ekki á, að hugir þeirra færi saman um of, enda
mínum, sem er alger persónu- var hún stillt kona og heldur fálát, en þó viðmótsgóð. I
Heimilishagur bónda stóð með blóma miklum, nema að
því einu, að hann át'ti illt með að fá smalamenn, en hann var j
sauðabóndi góður, og þótti sem fóturinn færi undan búi
sínu, ef sauðamann brysti.
Kom þetta hvorki af því, að bóndi væri harður við smala
sína, né heldur af því, að bústýra léti þá vanta, það er hún
átti til að leggja.
Hitt var heldur, sem á milli bar, að þeir urðu þar ekki
gamlir, og fundust jafnan dauðir í rúmi sínu á jóladags-
morguninn.
Á þeim tímum var það lenzka hér á landi, að messað var
jólanóttina, og þótti ekki minni hátíðabrigði að því að fara
þá til kirkju, en sjálfan jóladaginn.
En af fjallbæum, þaðan sem langt var til kirkju, var það
ekkert heimatak að fara til tíða, og vera kominn þar í tæk-
an tíma, fyrir þá, sem svo stóð á fyrir, að ekki gátu orðið
■Éorqvtana hpaTa öi*nkpnniip?Íi I fyrr tilbúnir að heiman en stjarnan var komin jofnu báðu
skepnu, sém tekur sér það Svo!hádegis og dagmála, eins og gjarnast var, að sauðamenn
nærri, ef einhver af hennar eig-‘.kæmu ekki fyrr heim hjá bónda þessum.
Hildur álfadrottning
gerfingur Forsytismans. Vit hans
ög þekking á fjármálum er geysi-
mikil, en því eruð þér gersneidd-
ur. Ef ég væri ekki, sem stend
mitt á milli hans og yðar, mundi
mega ætla, að þér væruð af öðr-
um kynþætti. Ég er tengiliðurinn.
Áuðvitað erum við allir að meira
eða minna leyti þrælar auðhyggj-
unnar og ég játa, að það er að-
eins um stigsmismun að ræða,
en maðurinn, sem ég kalla „For-
syte“, er algerlega þræll auðsins.
Hann ber glöggt skynbragð á
verðmæti hlutanna, á öll þessa
heims gæði, hvort sem það eru
konur, hús, peningar eða orðstír.
Ég gæti haldið fyrirlestur um
H úseigendur j
■ m
l Fallcg og vönduð handsmíðuð Z
m m
m m
■ ■
i handrið og hlið úr járni :
• ■
; smiðuð eftir pöntun. — Teikningar fyrir hendi. Upplýs- :
■ ■
j ingar í síma 4095, klukkan 7—8 á kvöldin. S
Satin damask 160 cm
Satin bútar 18,85 m
Jlverglaze-efni — úrval
Grátt nælonefni 45.25
Enskt ullarjersey
128,80 m.
Pliserum og saumum pils
j feign vii Laugavep’H j
i :
; á góðri eignarlóð er til sölu. — Þeir, sem vildu gera j
I ■
; tilboð í eignina, sendi nöfn sín í bréfi merktu: „Huseign“. :
• :
• í pósthólf 881, Reykjavik, fyrir 17. þ. m. :
■
m*
þVOTTAOUFTIÐ
geysir
gefur beztu raunl
Reynið nýja Geysd