Morgunblaðið - 07.02.1956, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Þriðjudagur 7. febrúar 1956
(
Framh’aldssagan 12
Kú var ekki lengur um það að
cæða, hvort hann ætlaði sér, eða
etlaði sér ekki að framkvæma
ifr rm sín.
Hann ætlaði sér að myrða
hana. Hann hafðí eitrið þegar við
hendina og hann vissi meira að
:egja upp á sína tíu fingur, hvern
g hann átti að lokka hana tii að
:aka það inn, af fúsum vilja.
Áðeins þetta eina vandamál
/ar eftir óleyst og hann var
úkveðinn í að leysa það.
Öðru hvoru skeði það þennan
dag, að hávær rödd eða ískur í
kritinni, sem straukst eftir töfl-
unni, vakti hann til veruleikans,
•'dtt anndartak í senn og hann
Veit þá til samstúdenta sinna með
vott af undrunarsvip á andlitinu.
Þegar hann sá þá hrukka enni
/fir einhve'rri ljóðlínu hjá Brwn-
ing eða setningu hjá Kant, þá
fannst honum það líkast því, sem
hann sæi hóp fullorðinna manna
í. barnaleikjum.
Síðasta kennslustund dagsins
rar í spænsku og seinni hluta
hennar var varið til skriflegrar
efingar.
Af því að það var hans léleg-
ista námsgrein, reyndi hann með
ýtrustu áreynslu að beina allri
athygii sinni að þýðingu á einni
blaðsíðu úr hinni málskrúðugu,
spænsku skáldsögu, sem lesin
' ar í deildinrd"
Hvort það var vinnan, sem
reyndist honum róandi, eða hin
raunverulega hvíld sem vinnan
veitti honum, eftir langan dag
>neð hvíldarláusunr og erfiðum
liugsunum og heilabrotum, vissi
hann naumast sjálfur. En einmitt
er hann sat þarna og skrifaði,
;;kaut hugmyndinni skvndilega
upn í kollinum á honum*
Hún birtist allt í einu fullsköp-
uð, fullgert áform, sem varla
>nyndi geta misheppnast og sem
uldrei myndi vekja tortryggni
hjá Dorothv.
Fugsanir hans snerust svo ein-
vörðungu um þessa ráðagerð og
þegar loks kennslustundin var
öli var hann ekki hálfnaður með
nð þýða þessa einu blaðsíðu, sem
, ett hafði verið fyrir.
Jlin lélega einkunn, sem hann
öhjákvæmilega hlaut að fá fyrir
þéssa frammistöðu sína, olli hon-
um lítils kvíða. Klukkan tíu á
morgun mvndi Dorothy hafa
,-krifað kveðjubréf sitt.
Um kvöldið, þegar húsmóðir
hans var farin á samkomu í
Uartern Star, tók hann Dorothy
með sér upp í herbergi sitt og í
Jiinar tvær klukkustundir, er þau
dvöldu þar, var hann svo nær-
gæíinn og ástúðlegur, að hún gat
ekki óskað sér innilegri um-
hyggju af hans hálfu.
Konum geðjaðist líka raunveru
tega mjög vel að henni og auk
þess vissi hann, að þetta yrði í
síðasta skiptið, se.m hún nyti
: innar ungu og öru ástar.
Dorothy veitti þessarrí óvenju
tegu blíðu hans og ástúð athygli
og hélt að orsök þess væri hin
væntanlega gifting þeirra, sem
nú nálgaðist óðum.
Hún var hreint ekki neitt trú-
hneigð stúlka i sjálfu sér, en
,iamt áleit hún að hjónabandið
væri gætt einhverri helgi og
lireinleika.
Á eftir fóru þau inn í lítið
veitingahúy, sem stóð náiægt há-
.-kótagarðir.um. Það var kyrrlát-
ur og rólegur staður, sem stúd-
entamir höfðu yfirleitt mjög
titlar mætur á og komu þangað
rnjög sjaldan.
Að vísu lagði hinn miðaldra
gestgjafi það á sig, að skreyta
ýluggana sina með bláum og hvít
um silkipappír og Stoddard-veif-
um, en hann var bráður og upp-
stökkur í viðskiptum sínum við
hina háværu og dálítið skemmd-
argjörnu háskólaborgara.
Þau sátu í einum básnum, með
blámáluðu skilveggina, drukku
súkkulaði og borðuðu smurt
brauð með því.
Dorothy masaði hvíldarlaust
um einhverja nýja tegund bóka-
skápa, sem hægt var að draga út
og breyta í stórt og gott matar-
borð, þegar þess gerist þörf.
Hann kinkaði kolli, án allrar
hrifningar og beið þess eins, að
hlé yrði á orðstraumnum.
„Segðu mér eitt, Dorrie“, sagði
hann, þegar hún tók sér örlitla
málhvíld’ — „Áttu ennþá mynd-
ina af mér, sem ég gaf þér einu
sinni fyrir löngu?“
„Já, vitanlega."
„Heldurðu að þú vildir þá ekki
lána mér hana í nokkra daga? Ég
ætla að láta taka aðra mynd eftir
henni, til þess að senda mömmu’
Hún á enga mynd af mér. Það
er ódýrara, en að láta ljósmynd-
ara taka nýja mynd.“
Hún tók grænt seðiaveski upp
úr kápuvasa sínum, sem lá á
stólnum við hlið hennar: — „Hef
urðu nokkuð sagt mömmu þinni
frá kunningsskap okkar og trú-
lofun?“
„Nei, ég hefi ekkert orðað það
við hana ennþá'’
„Hvers vegna ekki9“
Hann hugsaði sig um andartak
áður en hann svaraði: „Þar sem
þú gazt ekki sagt foreldrum þín-
um frá giftingunm íyir en að
henni afstaðinni, þá ákvað ég að
segja mömmu ekki frá því, fyrr
en um svipað leyti. Hann brosti:
„Þú hefur engum sagt það, eða
hvað?“
„Nei“, svaraði hún og flingr-
aði við tvær litlar Ijósmyndir,
sem hún hafði tekið upp úr vesk-
inu sínu.
Önnur myndin var af Dorothy
og tveimur öðrum stúlkum —
systrum hennar, gerði hann ráð
fyrir.
Hún tók eftir því, að hann
horfði forvitnislega á myndina og
rétti hana til hans. „Ellen stend-
ur á milli okkar, en Marion lengst
til hægri.
Stúlkurnar stóðu fyrir framan
glansandi bifreið, — Cadillac,,
sýndist honum helzt. Sólin skein
að baki þeim, svo að skuggi
hvíldi á andlitum þeirra, en samt
sá hann að þær voru mjög líkar.
Þær höfðu allar sömu, stóru
augun og framstæð kinnbein.
Háralitur Ellenar sýndist mitt á
milli hins ljósa háralits Dorothy
og dökks yfirlits Marions.
„Hver er fallegust?" spurði
hann — „næst þér á ég auðvitað
við“, bætti hann svo við.
„Ellen“, svaraði Dorothy. „Og
ekki næst mér. Hún er lang lag-
legust okkar systranna’ Marion
gæti líka verið mjög lagleg, en
hún greiðir hárið svona — “, hún
brá hárinu þétt aftur á hnakk-
ann og hrukkaði býrnar. — „En
hún er lang greindust af okkur
systrunum"
„Já, það er hún, sem er alveg
heilluð af Prooust?"
Hún rétti honum hina mynd-
ina, sem var af pabba hennar.
„Grrr“, urraði hann og þau fóru
bæði að hlæja, en svo ýtti hún
til hans þriðju myndinni: — „Og
þetta er svo unnustunni minn“,
sagði hún glettnislega.
Hann virti myndina fyrir sér
um stund, hugsandi: „Ja, hvað
skal segja“, tautaði hann og
srauk hökuna. — „Mér virðist
strákurinn dálítið kæruleysisleg-
ur i útliti“.
„En mjög fallegur“, sagði hún
— „mjög, mjög fallegur".
Hann brosti og stakk myndinni
í vasann, ánægður á svipinn.
„Týndu henni nú ekki“, sagði
lOleo
gegnt Austurbæjarbíó
Síðosti dognr Útsölunnor
er í dog
Ný íhúð til leigu
íbúð á annarri hæð í nýju sambýlishúsi við Eskihlíð
er til leigu. íbúðin er fjögur herbergi, eldhús og bað
með aðgangi að þvottahúsi o. s. frv. Fyrirframgreiðsla
eftir samkomulagi. — Upplýsingar í Jónsbúð. sími 6086.
Uppboð
17. febrúar n. k. kl. 2 e. h. verður bifreiðin G-1730
seld á opinberu uppboði, sem haldið verður við bifreiða-
verkstæði Aðalsteins Sigurðssonar, Norðurbiaut, Hafn-
arfirði.
Gieiðsla við hamarshögg.
uwíi a Beejarfógetinn.
M< « »■« MWMWJUmHAmUMHAJ < wn«m
Skinnhanzkar
nýkomnir
Verzl. GULLFOSS
AÐALSTRÆTI 9
V
Ný sending
Amerískir
SÍÐDEGIS- og
KVÖLDKJÓLAR
Mikið úrval af frúarstærðum
MARKAÐURINN
Hafnarstræti 5
i"
l
■oorii4
Ný sending
Síðdegiskjólar
Kvöldkjólar
Verzl. GULLFOSS
AÐALSTRÆTI 9 -
Keflvíkingar! — Keflvíkingar!
Opnum í dag
ferðamarkað
í Hafnargötu 26
Á boðstólum verða m. a.;
Ódýrir amcrískir kjólar — Kven- og :
barnapils -
Regnkápur og margt fleira
Kven-undirfatnaður — :
i
*0P
G J ALDKERI
Stórt framleiðslufyrirtæki vantar duglega stúlku til að
gegna gjaldkerastörfum. Hátt kaup og góð vinnuskilyrði. S
Tilboð með upplýsingum um fyrri störf og meðmæli, ef
til eru, sendist afgr. blaðsins fyrir 15. febrúar m. k.
merkt: „1 — 439“.
U.UMlUdlUI