Morgunblaðið - 30.05.1956, Blaðsíða 12

12
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 30 mai 1956
ÞRÍR MENN í SNJÓNUM
GAMANSAGA EFTIR ERICH KAESTNER
RENNIBEKKIJR
Framhaldssagan 2
Hann þakkaði okkur margsinn-
is. Síðar spurði hann okkur að
því, hvort við gæfum leyfi til
þess, að hann héldi áfram að
segja söguna í járnbrautarklef-
anum.
„Við leyfum það“, svaraði ég.
Hann þckkaði okkur einu sinni
til. Á næstu stöð fór hann af
lestinni. Hann stóð á brautar-
pallinum og veifaði til okkar, í
kveðjuskyni.
Er við höfðum skoðað Bam-
bergs-riddarann með nákvæm-
ustu athygli, héldum við aftur til
Berlín.
Hinn kvenlegi listfræðingur,
Elfriede, stóð á brautarpallinum,
við heimkomu okkar, og kynnti
unnnustan fyrir okkur. Róbert
varð sem þrumu lostinn.
Tannlæknirinn kvaðst skulda
honum réttingu mála og bauð
okkur vínglas til hressingar. Unn
ustu sína sendi hann heim: „Stað-
ur konunnar er við arininn"
sagði hann strangur. Elfriede
minntist eitthvað á skipulags-
breytingu í hjónabandinu. Svo
steig hún inn í almenningsvagn-
inn. Og það var aðalatriðið. Þeg-
ar kona hlýðir, leyfist henni jafn-
vel að vera kurteis.
Við þrír stigum niður í neðan-
jarðar vínkrá og að fjórum
klukkustundum liðnum var hugs
un og minni örlítið tekið að
dofna. Ég man það eitt, að við
hétum tannlækninum því, að
breiða fegurstu blóm á veg hans
og Elfriede, á brúðkaupsdaginn.
Svo byrjaði hann að snökta.
Litlu síðar tók Róbert einnig að
vatna músum: „Ég á að semja
gamanleik“, stamaði hann. „Og
tannlæknirinn kvænist Elfriede
og hefur ekki einu sinni séð
Bambergs-riddarann."
„Þú ert nú einu sinni hamingj-
unnar panfill“, sagði tannlækn-
irinn, orðskár. Og svo komum við
Róbert heim. Ég lét blað og blý-
ant við rúm hans, svo að hann
gæti hindrunarlaust hafið starf
sitt strax og hann vaknaði næsta
morgun.
„Upphef sársauka þinn, ó
Róbert og skálda“, skrifaði ég á
miða. Annað ekki.
Vér listamenn erum kaldir og
harðhjartaðir að eðlisfari.
Tíminn leið. Tannlæknirinn
hefur gengið að eiga Elfriede.
Róbert hefur lokið við að skrifa
leikrit sitt. Ég er búinn með
söguna mína.
Við hefðum fúsir viljað tileinka
manninum með gallsteinana verk
okkar. En við gleymdum alveg
að spyrja hann að nafni. Þess
vegna:
Háæruverðugi herra! Ef þér
skylduð lesa leikþátt Róberts, eða
þessa bók, þá biðjum vér yður að
senda okkur vinsamlegar hugs-
anir. Og ef þér skylduð nú aftur
hafa til umráða gott efni, þá
skrifið okkur bara á póstkort.
Viljið þér gera það?
Það er svo sjaldgæft að maður
fái sjálfur nokkrar hugmyndir.
Við komum og sækjum.
N.B. Burðargjaldið munum við
að sjálfsögðu endurgreiða yður.
1. Kafli.
„Vertu ekki með þennan of-
boðslega gauragang“, sagði frú
Kunkel, ráðskonan. — „Þú ert
ekki hér til þess að halda neina
hljómleika, heldur til þess að
leggja á borðið.“
ísolde, nýja vinnustúlkan,
órosti í laumi.
Silkiléreftið í kjól frú Kunkel
ikrjáfaði. Hún renndi aðgætnum
augum yfir vígstöðvarnar, lag-
færði svo einn diskinn og færði
skeið úr stað.
„I gær fengum við uxakjöt og
hveitijafning" sagði ísolde stúr-
in. „í dag hvítar baunir og bey-
erska bjúgu. Eiginlega ætti nú
milljónamæringur að haía fyrir-
mannlegra mataræði."
„Herra leyndarráðið borðar
þann mat, sem honum fellur í
geð“, sagði írú Kunkel drembi-
lega.
Nýja vinnustúlkan raðaði papp
írsþurrkunum á borðið, kreisti
aftur annað augað, til þess að
virða fyrir sér undirbúninginn og
ætlaði svo að ganga út úr stofunni
en frú Kunkel aftraði því:
„Eitt andartak“, sagði hún rogg
in. — „Faðir minn, — guð veri
sál hans náðugur — var vanur
að segja: „Jafnvel þótt maður geti
keypt þrjátíu svin dag hvem, þá
getur maður þó aðeins borðað
eina kótelettu til hádegisverðar."
Mundu það, þegar út í lífið kem-
ur, því að ég býst ekki við því, að
þér munið verða lengi hérna hjá
okkur.“
„Þegar tvær persónur hugsa
hið sama, hafa þær leyfi til að
óska“, sagði ísolde dreymandi.
„Ég er engin persóna", sagði
ráðskonan bituryrt og ströng á
svip.
Silkiléreftið skrjáfaði.
Svo skall hurðin aftur.
Frú Kunkel kipptist við og var
ein: „Hvers skyldi ísolde hafa
óskað? Það var ekki gott að
gizka á!
Borðstofa sú, sem hér um ræð-
ir, er í húsi við gömlu, virðulegu
trjágöngin, sem liggja frá Hal-
ensee til Hundekehle. Hver sá
sem þekkir þessa götu nokkurn
veginn, hefur veitt listihúsinu at-
hygli. Ekki vegna þess, að það
sé stærra ’ eða logagylltara eða
meira umvafið Maríustökkum og
lauftrjám, en hin húsin í ná-
grenninu. Það er svo eftirtakan-
legt og nýstárlegt vegna þess, að
yfirleitt sér maður það ekki.
í gegnum tvö hundruð metra
langar járngrindur sér maður inn
í fannbarinn skóg, sem neitar að
láta nokkrar skýringar í té.
Standi maður framan við hliðið,
þar sem gránaðar steinsúlur
standa sitt til hvorrar handar,
sér maður hina breiðu akbraut
og þar sem hún beygir til hægri,
yfirlætislaust, vinalegt hús:
vinnuhj úabústaðurinn.
Hér búa vinnustúlkurnar. elda-
buskan, bifreiðarstjórinn og garð
yrkjuíólkið. — Sjálft listi-
húsið, hin líflausu knattleika-
svæði hin lagða tjörn, hin vel-
tempruðu gróðurhús, garðurinn
og slétturnar, sem sofa undir
fannbreiðunni, eru og verða ó-
sýnileg.
Á annarri gráu súlunni, hægra
megin við hliðið, kernur maður
auga á lítið nafnspjald eða plötu.
Maður gengur nær og les: Tobler.
Tobler? Það er vafalaust millj-
ónamæringurinn Tobler, leynd-
arráð Tobler. Maðurinn sem á
SUNDNAMSKEIÐ
fyrir konur og börn hefst 1. júní í sundlaug
Austurbæjarskólans.
Kennsla fer fram í smáflokkum alla virka doga, nema
laugardaga.
Fyrir börn frá klukkan 10—12 f. h.
Fyrir konur klukkan 6—9 e. h.
Upplýsingar í síma 3140, klukkan 4—7 e. h. í dag
og á morgun.
Unnur Jónsdóttir. sundkemari.
i»acm
oie
gegnt Austurbæjarbíó
Þýzkir
BRJÓSTAH ALD 4RAR
og
MJAÐMABELTI
— Fjclbreitt og gott úrval —
12” X 48”
SÞIBSTdNÍSeNtJiaifSðNr
Grjótagötu 7 — Símar 3573 og 5296
BÍLSKÚR
Til leigu 32 ferm. að stærð. Hentugur fynr smáiðnað eða
geymslu. Uppl. Víðimel 61 milli kl. 1—9 i kvötd
PHILCO RAFMAGNS ELDAVEL
og
BENDIX ÞVOTTAVEL
hvorttveggja ónotað til sölu af sérstökum ástæðum með
tæltifærisverði. — Tii sýnis á Smáragötu 6 kl. o—8,30 í
dag og á morgun.
SUMARÚÐUN
G R Ó Ð U R SF
Simi 5474
ERU XOMNAR
❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖❖
HE'S A TERRIFIC
DANCER, MARK. ;
AND I THINK
HE'D BE OKAY IF '
HE DIDNT DRINK
1) — Já, ef þú krefst þess, þá
verð ég að leyfa þér að dansa við
Sirrí, þó ekki sé nema einn hring
á gólfinu.
2) .... en ég verð að fara og
drekkja sorgum mínum.
3) — Þjónn, láttu mig hafa tvö
íaldan.
4) — Það virðist fara vel á með
þér og Phil!
— Hann dansar ákaflega vei og
ég held að hann sé ágætur piltur
nema hvað hann er of mikið fyrir
áfengi.