Morgunblaðið - 08.08.1956, Síða 12

Morgunblaðið - 08.08.1956, Síða 12
12 vonnvy p,r. 4 ðið Miðvikudagur 8. Sgúst 1956 Framhaldssagan 60 ekki til í eigu okkar. Þér þurfið bví ekki að óttast neitt slíkt“. Hún horfoi eítirvæntingarfull á son sinn. „Við erum víst neydd til að taka þessu boði“, sagði hann. „Eða finnst þér ekki?“ Frú Hagedorn vildi varla trúa sínum eigin eyrum. „Með fyllstu virðingu fyrir áhyggjum þínum, drengur minn“, sagði hún svo, „en þú ættir sannarlega að hressa svolítið upp á skapið". Hún strauk létt yfir iiárið á höfði hans. „Upp með höfuðið, Fritz! í kvöld förum við heim til Toblers. Mér finnst þetta mjög hugulsarht hjá honum. Eiginlega þuríti hann þess alls ekki, eða hvað? Margfaldur milljónamær- ingur, sem á verksmiðjur og verzlanir. Eílaust hefur hann þúsundir samstarfsmanna. Okk- ur er mikill heiður sýndur. Ég fer í svarta silkiltjólinn minn. Gömul kona þarf ekki að klæð- ast alveg samkvæmt nýjustu tízku. Ef honum finnst ég ekki nægilega fínt klædd, þá er ekk- ert við því að gera“. „Nei auðvitað, mamma litla", ;agði hann. „Þarna geíurðu séð“, sagði hún. „Nú máttu ekki hugsa meira um hina tvo Schulze, drengur minn. Á morgun kemur aftur dagur“. Hann brosti áhyggjuíullur. „Og það verður fallegur dagur“, sagði hann. Að svo mæltu gekk hann út úr stofunni. 20. kafli Fritz Hagedorn og móðir hans fylgdu á eftir þjóninum, sem hafði lokið upp íyrir þeim garðs- hliðinu. Inni á milli hinna nöktu trjáa skinu háar Ijósastikur með reglu- bundnu millibili. Uppi á tröpp- -unum hvíslaði móðirin: „Þú, þetta er bara heil höll“ Inni í anddyrinu tók þjór.ninn við höttum þeirra og yfirhöfn- um. Hann ætlaði að hjálpa gömlu konunni úr skóhlífunum, en hún brást til varnar, potaði i hann með regnhlífinni sinni og sagði: „Það vantaði nú bara“. Þau gengu upp á fyrstu hæð. Dyrnar lokuðust hljóðlaust á hæla þeim. Þau voru stödd í skrautlegum viðhafnarsal. Við cinn gluggann sat herramaður. Nú reis hann úr sæti sínu. „Eduard!“ hrópaði Fritz og bpkstaflega hljóp til hans. jGuði sé lof fyrir það, að ég slculi hafa íundið þig aftur. Heíur Tobler karlinn boðið þér lika? Það finnst mér alveg laukrétt af hon- um, karlinum. Mamma, þarna er hann. Þetta er Schulze, vinur minn. Og þetta er móðir min“. Þau heilsuðust. Fritz var utan við sig af einskærri gleði „Eg hef leitað að þér eins og saumnál. Segðu mér annars dálítið. Er nafn þitt alls ekki skráð í upp- lýsingabæklingnum Og veiztu nokkuð hvar Hilde á heima? — Skammastu þín annars ekkert fyrir það, hvernig þú yfirgafst mig í Bruchbeuren? Og hvers vegna fóru þær Hilde og Julchen frænka líka? Og sömuleiðis hr. Kesselhuth? En hvað þú ert ann- ars í fallegum fötum!“ Ungi mað- urinn klappaði gamla vini sín- um á öxlina, glaður í bragði. Eduard mátti naumast koma upp orði. Hann hió hikandi — Áform hans hafði verið eyðilagt fyrir honum. Fritz áleit hann stöðugt vera 'Schulze. Það gat gert mann alveg vitskertan. Gamla frú Hagedorn settist og fór úr öðrum skónum. „Það er veðrabreyting í aðsigi“, upplýsti hún. „Hr. Schulze, það gleður mig sannarlega að kynnast yður. Nú er sem sagt einn fundinn, drengur mino. Við skulum vist * V | hafa upp á unnustu þinni líka“. Það var drepið á dyrnar. Þjónn inn kallaði inn: „Ungfrú Tobler spyr, hvort náðug frúin hafi löngun til að spjalla svolítið við hana fyrir miðdegisverðinn?" „Hvaða náðuga frú?“ spurði gamla konan. „Að öllum likindum er það þú sjálf, sem átt er við“, sagði Edu- ard. „Svona nokkuð kæri ég niig sannarlega ekkert um“, nöldraði hún. „Ég er frú Hagedorn. Það hljómar alveg nógu fínt. En lát- um oss fara inn og spjalla við stúlkuna. Hvað sem öðru líður, þá er þó ungfrúin dóttir hús- bónda þíns“. Hún fór aftur í skóinn, gretti sig í framan, kinkaði ánægð kolli til mannanna tveggja og fylgdist út úr stofunni með þjóninum. „Hvers vegna komstu strax aftur til Berlínar?" spurði Edu- ard. „Nei, heyrðu mig nú“, sagði Fritz móðgaður. „Þegar Polter dyravörður til- kynnti mér hvað hefði skeð, hvað ótti þá vesalings Hagedorn að gera af sjálfum sér?“ „Frú Casparius lét gistihús- stjórann bjóða mér 200 mörk gegn því að ég hyrfi þegar af sjónarsviðinu" „Svona frek kvensnift", sagði Fritz. „Hún ætlaði að fífla mig til fylgilags við sig. Það var alveg bersýnilegt. Þú varst hindrunin í hvatalífi hennar. Hún hefur víst rekið upp stór augu, þegar ég hvarf líka, lagsmaður". Hann leit vingjarnlega til kunningja síns. „Að hugsa sér að ég skuli hafa fundið þig aftur. Nú vantar mig bara Hilde mína. Þá er allt fullkomnað Hvers vegna strauk hún svona í brutu frá mér? Lét hún þig elcki vita um heimilisfang sitt?“ Það var bankað. Dyrnar á hjá- lægu herbergi opnuðust. Þjónn- inn kom í ljós og hvarf aftur. Eduard stóð á fætur og gekk inn i hitt herbergið. Fritz kom á eftir honum, hægt og hikandi. „Aha“, sagði hann. „Vinnu- stofa iðnaðarhöldsins. Svo skýtur hann sjálfsagt upp kollinum sjálf ur, bráðlega. Eduard, láttu nú ekki eins og flón. Setztu undir eins í annan stól, segi ég“. Eduard hafði nefnilega setzt í stólinn, innan við skriíborðið. Fritz var reiður: „Ef Tobler karlinn kann ekki að meta gam- ansemi, verður okkur kastað á Alhliða fínþvotta-, uppþvotta og hreingernmgaefni. Einasta þvottaduftið, sem eyðir og kemur í veg fyrir gulnun gerfiefnanna, svo sem: Nælon, Perlon, Ðralon, Khovyl, cnn fremur gránun og fölnun uIlarinnar.Auk þess varnar REI lykkjuföllum og Iómyndun. Skýrir alla liti. Þess vegna er REI fullkomn- asta þvottaefnið fyrir allan viðkvæman þvott. REI til uppþvotta: Þurrkun óþörf. — REI til hreingcrninga: Þurrkun óþörf. — Engin blettaskil. REI reynist ávallt bezt! Skattskrá Eeílavíkur 1956 liggur frammi í skrifstofu Keflavíkurbæjar og járnvöru- ieild kaupfélagsins við Vatnsnestorg frá 3. ágúst til 16. igúst, að báðum dögum meðtöldum. Einnig skrá yfir iðgjaldagreiðslur atvinnurekanda sam kvæmt ákvæðum tryggingarlaganna og gjöld til atvinnu- leysistryggingarsjóðs. Kærufrestur er til 16. ágúst. Skattstjórinn í Keflavík. Hilmar Pétursson. Látið okkur um leið og þau eru síeypt. GÓLFSLÍPUNIN, Barmahlíð 33 — sími 36S7. ■ v •;< jj> *>*> v -t- *:■ t* •:••:* •:* *:• •:* *: M ABK Ú S Bftir Ed Dodd 1) — Já, GoriIIur berjast ef þær halda að þær séu innikróaðar. En annars kjðsa þær fremur að leggja á frótta. 2) — Við verðum aðeins að sjá um að undankomuleiðir séu opnar fyiir þær. 3) — Skammt fyrir framan leiðangu-'nii ar Gor;,lu-fiiilskylda.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.