Morgunblaðið - 29.08.1956, Blaðsíða 6

Morgunblaðið - 29.08.1956, Blaðsíða 6
6 MORGUIS BLAÐlfí Miðvik’udsgur 29. ágúst 1956 „Ncðanjarðar^starfsemi vcjtur-þýzka Kommúnistaflokksins þegar skipulögð Málaferlin í Karlsruhe hafa kosiað Sonnsfjórnina sem nemur 3 millj. isl. kr. og Kommúnisiaflokkinn helmingi hærri upphæó URSKURÐUR vestur-þýzka f helmingi meira, þó að þeir hafi stjórnlagadómstólsins í j líklega ekki verið í vandræðum Karlsruhe í málinu gegn vestur- | með að útvega upphseðina. þýzka kommúnistaflokknum féll eins og vænta mátti: Flokkurinn var lýstur ólöglegur samkvæmt vestur-þýzkum stjórnskipunar- lögum, starfsemi hans bönnuð, eignir hans gerðar upptækar, og Þýzkalands, meðan á málaferlun • um stóð, þorði hann ekki að nota sér boðið, þar sem hann hefir ver ið ákærður fyrir mannrán íyrir vestur-þýzkum rétti. I-Iann lét ræna fyrrverandi varaformanni Kommúnistaflokksins, Kurt Mull árið 1952. Muller var lokk- ★ ★ ★ Óhjákvæmileg af'leiðing af J er. bannlýsingunni var sú, að vestur- [ aður til Austur-Berlínar, en síð- þýzka lögreglan umkringdi skrif- . an var hann sendur í rússneskt stofur flokksins, sem flestar eru íangelsi. Er Múller nú aítur kom- í í Ruhrhéraðinu. Ritstjórnarskrif- [ inn til Vestur-Þýzkalands. Þar að þeir flokksfélagar, sem gegnt stofur kommúniskra blaða og auki hefur Reimann verið kærð- hafa pólitískum embættum vérða j tímarita voru einnig teknar. öll að láta af störfum. Er málið kom skjöl voru gerð upptæk, allir I fyrir rétt fyrir fimm árum, var starfsmenn, sem voru staddir á’ það með tilvísun til þess ákvæðis [ skrifstofunum, voru sendir brott í stjórnarskipunalögunum, að þeir j 0g fengu aðeins að taka með sér stjórnmálaflokkar, sem vinna að fatnað sinn. því að veikja eða eyðileggjaj frjálsan, lýðræðislegan grundvöll | * Reimann — ákærður þjóðfélagsins, brjóti í bág við j fyrir mannrán. stjórnskipunarlögin. „Stjórnlaga- j Formaður vestur-þýzka Komm dómstóllinn ákveður, hvort stjórn [ únistaflokksins, Max Reimann, J arstarísemi“ flokksins verður nú málaflokkur brýtur í bág við 58 ára að aldri, hefur undanfar- [ öflugri en nokkru sinni fyrr. in ár dvalizt í Austur-Þýzkalandí, [ Segja má þó, að flokkurinn hafi og þó að honum væri boðið að J undanfarið aðallega starfað „neð- ur fyrir starfsemi, er brýtur í bóg við stjórnskipunarlögin, og hefur tekizt að sanna það á har.n. ★ ★ ★ Hættan, sem stafaði af hinni OPiNBEílU starfsemi Kommún- istaílokksins, er nú úr sögunni. F.n hættan af undirróðurstarfsemi flokksins er jafnvel enn meiri nú en áður, þar sem öll „neðanjarð- Max Rcimann, foringi vestur-þýzkra kommúnista. stjórnskipunarlögin," segir þar. ★ ★ ★ Óhjákvæmilega hlaut niður- staðan að verða sú, að Kommún- istaflokkurinn bryti í bág við stjórnskipunarlögin — en öðru máli gegnir, hvort það var sál- fræðilega cða stjórnmálalega hyggilegt að kveða. upp þann úr- skurð, og er ekki að efa, að Bonn- stjórninni, sem lagði málið iyrir dómstólinn fyrir fimm árum, er [ það fyliilega ljóst. fara frjáls ferða sinna til Vestui-' anjaröar' Sínáafhugasemd frá Mafmquisf vegna ummæfa Krisfmanns ★ „Píslarvætti" til handa Kommúnistaflokknum. Margt hefir breytzt í heimin- um og Vestur-Þýzkalandi síðan 23. nóv. 1951, er málið kom fyrir stjórnlagadómstólinn í Karlsruhe. | Þá var kommúnisminn í Vestur- Þýzkalandi mjög hættulegur. Hin I opinbera starfsemi flokksins nú j er ekki mikilvæg, en bannið gegn ! starfsemi hans, veilir flokknum I ágætt tækifæri til að sýnast písl- [ arvottur. Fyrir réttinum var að- alröksemd Kommúnistaflokksins sú, að bann gegn starfsemi flokks ins útilokaðí sameiningu Þýzka- lands, þar sem ekki væri hægt að halda frjálsar kosningar í Vestur-Þýzkalandi svo lengi sem! einn flokkurinn væri bannaður. j í Bonn hefir því reyndar verið lýst oft yfir, að Kommúnistaflokk j urinn yrði leyfður, ef samningar um sameiningu Þýzkalands kæm- ust svo langt áleiðis, að frjálsar kosningar uni gjörvallt Þýzka- land stæðu fyrir dyrum, en það breytir ekki þeirri staðreynd, að austur-þýzka stjórnin getur not- að sér bannið í áróðri gegn Bonn- stjórninni. ★ ★ ★ Mólið hefir vafalaust ekki síð- ur orðið kommúnismanum til j gagns en til tjóns — um 90 manns [ voru við riðnir vörn málsins, og | í fararbroddi Var Kröger prófess- j or við lagadeiidina í háskólanum ( í Austur-Berlín. Reyndu þeir að nota hverja lögfræðilega smugu og gripu að lokum til þess ör- þrifaráðs að ákæra einn af dóm- urunum, dr. Jósef Wintricn, fyrir nazisma. Reyndu þeir einnig að hóta dómurunum 11 — einn þeirra var kona — t.d. voru heimilisföng þeirra og simanúm- er birt í austur-þýzkum blöðum og austur-þýzka útvarpinu. Málsskjölin — 5000 prentaðar síður. Á þessum fimrn árum hafa málsskj ölin orðið gífurlega mik- il umíangs — um 2500 prentaðar síður, að viðbættum 2500 síðum með tilvitnunum í önnur mál gegn kommúnistum. Máiið hefir kostað Bonnstjórnina, sem hafði 40 lögfræðinga í rimmunni, sem nemur 3 milj. ísl. kr., en komm- únistana mun það hafa kostað um I TILEFNI af ummælum Krist- manns Guðmundssonar skálds í Morgunblaðinu' sl. sunnudag, um ,að Oli Vaiur Hansson sé allra manna færastur til að veita ís- lenzkum jurtagarði forstöðu, þá finnst mér rétt að benda á í þessu sambandi, ^að þó að við séum sammála um að O. V. H. sé með ágætum í sinni grein, þá höfum við fleiri góða og að minnsta kosti með meiri reynslu að baki, en þar á ég m.a. við Jón Rögn- valdsson á Akureyri, sem hefur komið sér upp jurtagarði með mörg hundruð innlendum og er- lendum tegundum. Hann hefur kynnt sér sérstaklega gerð og rekstur grasagarða, bæði vestan hafs og austan — og fyrir nokkr- um árum farið slíka fræðsluíerð. bæði til Englands og Norðurland- anna. — Þá má ennfremur telja Ingimar Sigurðsson, Hveragerði, með allra reyndustu og fjöihæf- ustu garðræktarmönnum þessa lands og mundu báðir þessir menn áreiðanlega verðugir fyllsta trausts varðandi forstöðu þjóðargrasagarðs, ekki síður en ÓIi V. Hanngson, að honum þó ó- löstuðum. E. B. Malnujuist, ræktunarráðunautur. ★ Minnkandi fylgi. Við fyrstu þingkosningarnar í Vestur-Þýzkalandi árið 1949, fékk Kommúnistaflokkurinn 1,35 millj. atkv., 5,7 af hundraði af heildar- atkvæðamagninu, og 15 þingsæti. Fjórum árum síðar voru tölurn- ar 607 þús. atkv., 2,2 af hundraði, og ekkert þingsæti. ★ ★ ★ Framvegis mun viðureignin standa milli lögreglunnar og kommúnisía, sem til þessa hefur verið hægt að þekkja á flokks- skírteininu. Vestur-þýzki Komm- únistaflokkurin hefir fyrir löngu gert ráð fyrir úrskurðinum í Karlsruhe og búið sig undir hann. Ólögleg flokksforusta hefur nú liöfuðbækístöðvar sínar í Saar- briicken, en öll mikilvæg skjöl eru geymd í Austur-Þýzkalandi. Kommúnistar hafa víða komið fyrir „neðanjarðar“ prentsmiðj- um, og dreifingarmiðstöðvarnar eru t.d. í verksmiðjunum. Þar hafa verið stofnsettir um 2000 leynilegir starfshópar, sem eiga að hafa forustu um stofnun ,,sellna“. Aðrir flokksfélagar, sem vilja ekki taka svo virkan þátt í starfseminni, eru aðilar að frið- arsamtökum kommúnista, ýmiss konar klúbbum o. fl. ★ ★ ★ Vörn vestur-þýzka sambands- lýðveldisins gegn kommúnisman- um, sem vinnur markvisst að því að grafa undan lýðveldinu, er engan veginn lokið með úrskuroi stj órnlagadómstólsins. sbrifar ur dagSega f byggðasafni Skagíirðinga MAÐUR nokkur var á ferð norður í Skagafirði nýlega og lét ckki hjá líða að heimsækja byggðasafnið í Glaumbæ. Bann- að er að reykja þar innandyra, en svo bar við, að einn gestanná Krist ján Jóliaims- son gefur íit Ijóðabók FYRIR ekki alllöngu kom út ljóðabók eftir Kristján Jóhanns- son. Nefnist bókin Svíf þú, sunn- anblær. Hún er 63 blaðsíður að stærð, prentuð í ísafoldarprent- smiðju hf., en gefin út áf Frjáls- íþróttadeild íþróttafélags Reykja víkur. Er það áreiðanlega eins- dæmi hér á landi að iþróttafélag gefi út Ijóðabók eftir einn af kunnustu görpum sínum. Krist- ján Jóhannsson hefur undanfarin ár verið í röð fremstu íþrótta- manna landsins og á nú Islands- met í 5 og 10 kílómetra hlaupum. Er gaman að því að þessi ágæti íþróttamaður skuli einnig sinna anlegum íþróttum og sýna ungu kynslóðinni með því fagurt for- dæmi. Kristján tileinkar bókina for- eldrum sínum, Ingibjörgu Árna- dóttur og Jóhanni Sigurjónssyni. í bókinni eru 31 kvæði. tók upp vindil einn mikinn, kveikti í og púaði sem ekkert væri. —- Drengur, sem er safn- verðinum til aðstoðar í starfi hans, sem er í því íólgið m.a. að sýna gestum safnið og skýra út hvað eina, vakti athygli yfir- boðara síns á þessu. — Ó-já, er það svo, svaraði hann rólega og hugsaði sig um stundarkorn, er hann virti fyrir sér syndarann. — Ég held við látum hann sleppa, ég sé ekki — og finn ekki betur, en að maður- inn sé með ljúflings Havána- vindil og við eigum von á mörg- um gestum innan skamms — þeir kunna að halda, að þetta sé stað- arlyktin. Ös við gestabókina AÐ var mikil ös gesta í Glaumbæjarsafninu þennan dag og allir urðu að skrá nafn sitt í gestabókina, áður en horfið var á braut. Gekk safnvörðurinn ákveðiö eftir því, að engum láð- ist að skrifa. Var eitt sinn komin löng röð af fólki, sem beið þess að komast að til að leysa þessa ljúfu skyldu af hendi — því að ekkert er eins skemmtilegt og styrkjandi íyrir sjálfstraustið eins og það að skilja nafnið sitt eftir svart á hvítu, i fallegri bók með veglegum spjöldum — á fjöl förnum stað. Vörðurinn sá, að eitthvað varð l að hafast að til að koma skrið á röðina. Fremstur stóð smávaxinn og grannur maður og stóð hann | með pennan í hendinni og bjóst j til að skrá nafn sitt. Næstur stóð i ferlega gildur náungi og mikill á velli. Gerði vörður sér þá lítið ] fyrir, þreif pennan af þeim J granna, ýtti honum að hinum stóra og sagði kurteislega: Gjörið svo vel að skrifa, mað- ur minn------svo að það rýmkist til! Var hneykslaður GUTTI heíur orðið: „Ég var á leiðinni í strætis- vagni núna einn daginn — og það var margt í vagninum, eins og oftast á þessari leið. Meðal íarþega sá ég tvo lögregluþjóna, annar stóð, hinn sat. Þá kom gömul kona inn í vagninn — ekkert sæti var til fyrir hana. Skyldi nú ekki lögregluþjónn- inn standa upp, hugsaði ég. Nei, hann hafði ekkert fyrir þvi. — Nokkru síðar kom gamall maður, mjög hrumur. Ekkert sæti — og lögregluþjónninn sat enn sem fastast og lét ekkert raska ró sinni, þar til vagninn var kom- inn á leiðarenda, niður á Lækjar- torg. —- Ég sá ekki annað en hann væri fullfrískur, þegar hann gekk út úr vagninum. — Þetta kom dálítið illa við mig, því að er okkur ekki sagt, að lögregian eigi að vera okkur hinum til fyrirmyndar, hvað snertir al- menna kurteisi og settar reglur í bæjarumferðinni? Ég var satt að segja hneykslaöur — það er rétta orðið yfir það. — Gutti“. Ég er ekkert hissa, þótt Gutti hafi hneykslazt á þessari fram- komu lögregluþjónnsins. Hins vegar kemur þetta mér á óvart, því að yfirleitt finnst mér lög- r.eglan okkar hér í Reykjavík prúð og háttvís í framgöngu sinni. En það sannast hér eins og viðar, að misjafn er sauður í mörgu fé. Ný í starfinu ARCELL Boussae heitir einn mikill risa-kaupm. fransk- ur. Er hann fyrir nokkru var á eftirlitsferð um verzlunarfyrir- tæki sín í París veitti hann sér- staka athvgli u n g r i afgr.- stúlku, sem þar var að starfi sínu, og gekk hann til henn- ar og sagði: — Ég sé, að þér eruð ný í starfinu, ung- frú góð. —- Nú, hef ég gert einhverja vitleysu? spurði hún mjög miður sín. — Nei, ekki beint það, en ég hef tekið eftir því, að þér roðnið í hvert skipti, sem þér nefnið verðið á því, sem þér eruð að selja.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.