Morgunblaðið - 18.10.1956, Qupperneq 8

8
MORClJiVPr 4 nir
Flmmtudagur 18. olct. 1958
.nttMáfrifr
Útg.: H.f. Arvakur, Keykjavík
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Stjórnmálaritstjóri: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Lesbók: Árni Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600
Áskriftargjald kr. 25.00 á mánuði mnanlands.
í lausasölu kr. 1.50 eintakið.
Rökþrota menn
UMRÆÐURNAR á Alþingi um
kjörbréfin hafa leikið stjórnar-
liðið hart. Það stóð uppi gersam-
lega rökþrota með seka sam-
vizku undir hinum rökföstu og
þróttmiklu ræðum Sjálfstæðis-
manna. Sérstaklega var eymd
þess áberandi undir ræðu Bjarna
Benediktssonar.
í gær reyna blöð Hræðslu-
bandalagsins að finna sér
skjól til þess að skríða í eftir
hirtingu flokka þess á Alþingi.
Og eina skjólið, sem þeir koma
auga á er afstaða Jóns Ásbjörns-
sonar hæstaréttardómara í lands-
kjörstjórn. Nú halda Tíminn og
Alþýðublaðið því fram, að Bjarni
Benediktsson hafi „ráðizt á“
þennan mæta mann og merka
lögfræðing.
Hér er vitanlega um helberan
þvætting og ósannindi að ræða.
Bjarni Benediktsson fór hinum
mestu viðurkenningarorðum um
Jón Ásbjörnsson. En hann hlaut
auðvitað að lýsa því yfir að hann
væri honum ósammála um það
mál, sem hér var til umræðu.
Bjarni Benediktsson komst m.
a. að orði á þessa leið er hann
ræddi afstöðu Jóns Ásbjörnsson-
ar:
Ágreiningurinn innan
landskjörstjórnar
„Ég hef sjálfur mjög mikla til-
trú til Jóns Ásbjörnssonar og tel
hann með okkar mætustu lög-
fræðingum. Mér kemur ekki til
hugar að væna hann eða neinn af
landskjörstjórnarmönnum um
það, að þeir hafi gert annað held-
ur en það, sem þeir telja réttast
og sannast. En einmitt ágrein-
ingurinn innan landskjörstjórnar
og tvískinnungurkm í afstöðu
manna þar hlýtur að sanna
mönnum það, þó ekki væri ann-
að, að hér er um fullkomið vafa-
mál að ræða, að ekkert fær stað-
izt af þeim stóryrðum, sem hv.
þm. Akureyrar, Friðjón Skarp-
héðinsson, hafði um það, hversu
þessi kæra væri fráleit og tillög-
ur okkar ósanngjarnar“.
Síðar í ræðu sinni komst Bjarni
Benediktsson að orði á þessa leið:
„Það er þess vegna síður en
svo nokkurt vantraust á Jón Ás-
björnsson hæstaréttardómara eða
aðra landskjörstjórnarmenn þó
við séum þessum mönnum ekki
sammála. Þeim skjátlaðist í
þessu efni, og það er vegna þess,
að Alþingi hefur gert ráð fyrir
því að slíkum mönnum geti
skjátlazt, að þeir hefðu ekki að
lokum rétt mat á öllum atvikum,
sem það er sett í lög, að Alþingi
en ekki landskjörstjórn eigi að
hafa í þessu úrslitaatkvæði“.
Það er auðsætt af þéssum
tilvitnunum í ræðu Bjarna
Benediktssonar að það er al-
ger fjarstæða og blekking, að
hann hafi „ráðizt á“ Jón Ás-
björnsson.
Vilja þeir fylgja Jóni
Ásbjörnssyni?
En fyrst andstæðingar Sjálf-
stæðisflokksins vitna svo mjög
til Jóns Ásbjörnssonar og afstöðu
hans í landskjörstjórn, er ekki
óeðlilegt, að þeirri fyrirspurn sé
beint til þeirra, eins og Bjarni
Benediktsson gerði einnig í ræðu
sinni, hvers vegna þeir hafi þá
ekki fylgt honum? Ef þeir hefðu
gert það hefðu þeir greitt at-
kvæði gegn kjörbréfi Gylfa Þ.
Gíslasonar.
Nei, Hræðslubandalagið fylgdi
ekki afstöðu Jóns Ásbjörnssonar
hvorki í landskjörstjórn né í
Alþingi. Þegar það stóð hins veg
ar uppi rökþrota í umræðum
þingi reyndi það að skríða
skjól hins mæta og vammlaus
manns.
XJppgjöf Hræðslubandalags
ins í vörninni á kosninga
svindli þess verður ennþ'
auðsærri vegna viðleitni þes
til þess að skjóta sér bak vit
Jón Ásbjörnsson. Það hefu
hreinlega gefizt upp við at
halda því fram, að eftir „hi
algera kosningabandalag
flokkanna eigi Alþýðu
flokkurinn kröfu til fjögurr.
uppbótarþingsæta. Þess í sta£
þykist það vera sammála Jón'
Ásbjörnssyni, sem taldi listr
Alþýðuflokksins í Reykjavík
og Framsóknar í Árnessýslu
ólöglega. Ef sú skoðun hefði
orðið ofan á í landskjörstjórn
var Hræðslubandalagið búið
að vera.
Það sýnir því einstaka fyrir-
litningu Framsóknar og krata
á dómgreind almennings þeg-
ar þeir þykjast geta skotið sér
bak við Jón Ásbjörnsson.
Kommúnistar leiddir
til torgs
Enda þótt svik og prettir
Hræðslubandalagsins muni hljóta
þunga dóma verður hlutur komm
únista þó að teljast einna verstur
í þessu máli. Þeir hömuðust
gegn „þingsætaþjófnaðinum“ og
töldu sig berjast heilagri baráttu
fyrir málstað íslenzks lýðræðis.
En kosningunum var ekki fyrr
lokið og ráðherrastólar í boði en
kommúnistar voru leiddir til
torgs og seldir fyrir tvo ráðherra-
stóla. Og hverjir voru kaupend-
urnir?
Engir aðrir en sjálfir „þing-
sætaþjófarnir"!'
Sjaldan eða aldrei hafa ís-
lenzkir kjósendur verið
vitni að annarri eins henti-
stefnu og kommúnistar hafa
gerzt berir að í þessu máli.
Þeir snérust eins og vindhan-
ar á burst um ieið og þeir áttu
kost á völdum og vegtyllum
úr lófa þingsætaþjófanna. Þá
höfðu kommúnistar allt í einu
gleymt allri baráttu sinni fyr-
ir „rétti fólksins“. Græðgin í
völd og bitlinga varð réttlætis-
tilfinningunni yfirsterkari á
einu andartaki.
Við atkvæðagreiðsluna um
kjörbréfin á Alþingi örlaði þó
á skömmustusvip á kommún-
istum. Þeir greiddu atkvæði með
„tilvísun til greinargerðar". En
sú greinargerð sagði ekki neitt
annað en það, að kommúnistar
hefðu þurft að komast í stjórn
Þess vegna hefðu þeir ákveðið að
styðja kosningasvindlið.
Hvílík „greinargerð"!
UTAN ÚR HEIMI |
f^uóóctr (eittu neitunar-
ci
á
Lh
inu i
/ió umrœöunuir um
78. óinn
áááuez-múlá
laugardagskvöldið
beittu Rússar neitunarvaldinu í
78. sinn í Öryggisráðinu. Fundur
sá var síðalti fundur ráðsins um
tillögu Frakka og Englendinga í
Súez-málinu. Hófst hann kl.
22,30 um kvöldið — og lauk ekki
fyrr en kl. 4,51 á aðfaranótt sunnu
dags. Hafði fransk-enska tillag-
an þá verið að fullu afgreidd.
V ar hún í tveim meginþáttum.
Rússneski fulltrúinn, Shepiiov
utanríkisráðherra, beitti neitun-
arvaldi gegn öðrum hlutanum.
Hinn liðurinn var samþykktur
einróma.
r undur þessl er einn sá
lengsti í sögu öryggisráðsins.
Stöðugar umræður fóru fram all-
an tímann að undanskildu nokk-
^irra mínútna matarhléi, sem veitt
var um miðnætti. Efnt var til
atkvæðagreiðslu um fransk-
ensku tillöguna í tveim liðum.
Rússar beittu neitunarvaldi gegn
þeim fyrri, og greiddi fulltrúi
Júgóslavíu einnig atkvæði á sömu
lund. Öll hin ríkin, er sæti eiga
í ráðinu, Bretland, Bandaríkin,
Frakkland, Persía, Perú, Belgía,
Ástralía og kínverska þjóðernis-
sinnastjórnin, greiddu atkvæði
með báðum liðunum.
k3 á liður fransk-ensku
tillögunnar, er felldur var, var
að efni til þannig:
1. öryggisráðið viðurkenni áætl-
un þá um alþjóðlega stjórn
yfir Súez-skurðinum, er ríkin
18. komu sér saman um á
Lundúnaráðstefnunni.
2. öryggisráðið staðfesti, að
Egyptar hafa ekki komið — í
samkomulagsátt — til -móts
við þær þjóðir, er hagsmuna
eiga að gæta hvað viðvíkur
siglingum um skipaskurðinn.
3. Öryggisráðið viðurkenni rétt
Notendasambandsins til þess
að veita siglingagjöldum frá
skipum Notendasambandsþjóð
anna viðtöku — og einnig
skuli Öryggisráðið viðurkenna
Notendasambandið sem stofn-
un, er Egyptar væru skyldugir
til að leita samstarfs við.
H,
inn þáttur fransk-
ensku tillögunnar, er samþykkt-
ur var einróma, er í meginatrið-
um þessi:
1. Sigling um skipaskurðinn skal
vera frjáls og óhindruð öllum
skipum — hverrar þjóðar, sem
þau eru — og á engan hátt
má líðast, að einstakar þjóðir
eða skip séu misrétti beitt.
2. Sögulegur og lagalegur réttur
Egypta verði virtur.
3. Yfirstjóm skurðarins skal
ekki vera háð eða tengd stjórn
málalegum duttlungum neins
einstaks manns, flokks eða
lands — og einnig skal stjórn
skurðarins vera óháð stjórn-
arstefnu einstakra ríkja.
4. Egyptar og þjóðir þær, er
skipaskurðinn nota, skulu
leita samkomulags um siglinga
gjöld um skurðinn (Egyptum
verði sem sé ekki í sjálfs
vald sett hve siglingagjöld
verða há).
5. Mikill hluti ágóða af rekstri
skurðarins verði notaður til
viðhalds hans og fullkomnun-
ar.
Að kunna að taka ósigri
ÞÁ ER íþróttamenn okkar
keppa á erlendri grund — og
bíða ósigur — er tíðum reynt
að afsaka ósigurinn á alla
vegu og skýringarnar á hon-
um jafnan eitthvað á þá leið
að ytri aðstæður hafi komið
í veg fyrir íslenzkan sigur.
Stundum er það íþróttavell-
inum að kenna, stundum bæði
vellinum og svo dómurum og
síðast en ekki sízt að íþrótta-
mennirnir hafi verið ofurliði
bornir af hitanum þar á
staðnum, og þá má ekki
gleyma slæmu mataræði og
jafnvel sulti’
Það einkennir því mjög ísl.
íþróttamennsku, að kunna
ekki að taka ósigri í leik. í-
þróttamönnum finnst sem þeir
þurfi nauðsynlega að velta á-
byrgðinni af ósigrinum af sér.
Væri ekki rétt að skýra það
fyrir íþróttamönnum okkar,
að það sé tvennt til í iþrótt-
um að sigra og tapa. Það sé
vandi að fara sem sigurveg-
ari úr keppni, en þá fyrst reyni
á íþróttaandann, er taka skuli
ósigri. Þá sé það meira í anda
íþróttamannsins að láta ekki
bugast heldur sækja fram á
við, að settu marki.
Myndin er tekin í fundarsal
Öryggisráðsins. Við hringborðið
sitja fulltrúarnir, framkvæmda-
stjóri S.Þ. og fleiri, en við borð-
ið í hringnum sitja túlkar, hrað-
ritarar og aðrir slíkir.
6. Ef til ágreinings kemur með
egypzku stjórninni og stjórn
gamla Súezskurðar-félagsins,
skal gerðardómur skera úr í
málinu, og ákvarðanir skulu
þegar teknar um hversu miklu
þær bætur, er Egyptum ber
að greiða Súezskurðar-félag-
inu, eigi að nema.
Ö,
ryggisráðið hefur þá
lokið umræðum um fransk-ensku
tillöguna — og samkvæmt úr-
skurði þess hefur Notendasam-
bandið ekki öðlazc viðurkenningu
Sameinuðu þjóðanna. Hins vegar
er þá ekki ljóst hvernig fram-
kvæma á 3. grein í síðari liðnum
þannig, að allar þjóðir uni vel
við. Er augljóst, að Súez-deilan
er langt frá því að vera leyst,
enda þótt Öryggisráðið hafi rætt
málið og fellt sinn úrskurð —
og er það þá komið fram, sem
Eisenhower Bandaríkjaforseti
hélt fram, er Egyptar lögðu hald
á Súez-skurðinn, að tilgangslaust
yrði að skjóta málinu til öryggis-
ráðsins. Það væri ekki lengur
allra meina bót, eins og það
hafði verið hugsað í upphafi.
Einungis samningsvilji og virð-
ing þjóðanna fyrir rétti og sjálf-
stæði hverrar annarrar — dygði
til þess að leysa þessa deilu.
Belgíu
skortir
nnmumenn
BRÚSSEL, 12. okt.: — Belgíu-
menn eru að semja við Spán,
Grikkland og Marokko um vinnu
afl í kolanámur landsins. Síð-
an um áramót hafa um 11.000
manns hætt vinnu við námurnar,
en þúsund þeirra létu af störf-
um eftir slysið í Marcinelle-nám-
unni 8. ágúst s.l. Samningarnir
við Spán, Grikkland og Marokko
eiga rætur að rekja til þess, að
ítalir ákváðu að taka fyrir flutn-
inga ítalskra verkamanna til
námuvinnu í Belgíu. Itölsku
námumennirnir eru um einn
þriðji hluti allra námumanna í
Belgíu. Efnahagsráðherra Belgíu
hefur skýrt frá því, að lágmarks-
aldur fyrir námumenn sé 14 ár.
Nú vinna 114 manns undir 15
ára aldri í belgískum námum og
376 undir 16 ára aldri.