Morgunblaðið - 28.08.1959, Blaðsíða 16

16
MORCrZJlSBLAÐlB
Fðstudagur 28. ágúst 1959
„Hann hefur falið mér, að láta
mér annt um yður“.
Það var eitthvað í rödd hans,
sem gaf henni til kynna, að hann
væri ekki að Ijúga. "'g þótt hann
lygi, þá var hún farin að trúa
hinum mestu fjarstæðum hans.
„Þar að auki þarf ég að tala
við yður“, hélt hann áfram, þótt
hún þegði. „Það er mikilvægt.
Það er varðandi Sewe“.
Hún ætlaði að athuga málið,
en hún svaraði áður en hún hafði
hugsað sig um:
„Gott og vel. Við getum étið
saman“.
„Ég sæki yður“.
Henni fannst allt í einu, að ein
hver væri að hlusta á það, sem
hún var að segja. Hún leit í kring
um sig. Hin stóra vængjahurð
herbergisins var opin, en hún sá
engan.
„Nei, ég kem sjálf“, sagði hún.
„Eins og þér viljið. Hvernig
væri að hittast um átta-leytið á
„Hótel Regina“?“
„Það er þá klukkan átta“.
Hún fór að búa sig hálfri ann-
arri klukkustund áður en þau
skyldu hittast. Hún valdi um
nokkra búninga og valdi alltof
nákvæmlega að henni fannst. —
Loksins ákvað hún að vera í stutt
um, Ijósbrúnum, mjög einföld-
um kvöldkjól. Við hann tók hún
herðaslána sína úr marðarskinni.
Hún skoðaði sig lengi í langa
speglinum í svefnherberginu. Ég
lít vel út, hugsaði hún með sér.
Það er undarlegt, að það er sagt,
að flest fólk í Leopoldville sé
þreytulegt. Hún sneri sér frá
speglinum. Henni datt snöggv-
ast í hug, hvort hún ætti ekki að
láta Anton bíða árangurslaust á
„Hótel Regina“. Hafði Hermann
sagt það í raun og veru, að bróð-
ir hans ætti að hugsa um hana?
Henni gekk verr og verr að skilja
Hermann.
Leigubíllinn, sem hún pantaði,
flutti hana til „Hótel Regina“. —
Það var löng ökuferð, eins og
allar ökuferðir í Leopoldville.
Borgin, sem Belgíumenn höfðu
náð undir sig í Kongó, var meira
en þrjátíu kílómetra löng. — Á
margra 'kílómetra svæði var
borgin óbyggð. Milli tveggja
byggðra svæða var ekið gegn um
víðlenda pálmaskóga. Hverfi inn
borinna manna voru líka á dreif
á ýmsum stöðum höfuðborgar-
innar. Úr skógum var ekið inn í
þau, og út úr þeim var ekið inn
í borgarhluta hvítra manna. í
innfæddra hverfunum voru enn-
þá mörg hús með stráþaki, eins
og inni í miðju Kongó. Þá kom
bifreið Veru inn á Avenue Lieu
tenaut Valcke og beygði til
hægri inn á Bouleward Albert I.
Hið breiða aðalstræti var lýst
með nýtízku, ferhyrndum Neon-
ljósum. Svört götulögregla í hvít
um einkennisbúningum stjórnaði
umferð hinna stóru bifreiða,
sem flestar voru amerískar. Til
hægri og vinstri gnæfðu há
verzlunarhús og glæsileg íbúðar-
hús. En jafnvel hér var það auð-
séð, að „Leó“ var ný borg, því
milli hinna einstöku háu húsa
voru öðru hvoru óbyggð svæði,
og hinar malbikuðu götur slitn-
uðu meira að segja stundum
sundur af veglausum köfglum. En
það, sem mest vakti undrun
Veru, var, að beint á móti hinu
glæsilega hóteli, voru svartir
menn, flest Arabar — sem höfðu
breitt ábreiður á jörðina, sátu
með krosslagða fætur og buðu
útlendingunum vörur sínar.
Anton beið hennar í skála gisti
hússins. Hann var í dálítið hrukk
uðum léreftsfötum ,en skyrta
hans var mjallhvít með svörtum
kraga og hann tók sig ekki út úr
meðal hinna vel klæddu útlend-
inga.
„Það gleður mig, að þér kom-
uð“, sagði hann.
Hann fylgdi henni inn í hinn
stóra borðsal, þar sem voru hvít
ar súlur, gluggar úr glertíglum
og marmaragólf, og var hann lík
astur veitingasal á Riviera-hóteli.
Anton hafði pantað kvöldverð
inn fyrirfram. Með hljóðlausri
kurteisi báru hinir þeldökku
þjónar fram matinn undir um-
sjón hvíts yfirþjóns. Allir virt-
ust þekkja Anton og allir virt-
ust gera sér far um að geðjast
honum. „Þér hættið aldrei að
koma mér á óvart, Anton“, sagði
Vera. „Þér látið eins og þér eigið
ekki eyri, en jafnframt heilsið
þér öllum þjónum á bezta veit-
ingastað Leopoldville eins og þér
séuð stöðugur gestur“.
Anton brosti.
„Þér þekkið mig að því, að ég
á ekki eyri. Þessi þjónar eru
nærri allir frá „Bruce“.
„Hvað þýðir það?“
„Óbyggðin, sem er í kring um
okkar fögru höfuðborg, er kölluð
því nafni. Þar eiga heima nærri
eingöngu svartir menn, sem leita
til Leopoldville frá innanverðu
Kongó, en treysta sér enn ekki
fyllilega inn í borgina. Ég hef
sjálfur átt heima í „Bruce“ árum
saman. Ég var einn af „tétes
brulées“.
„Og hvað þýðir það?“
„Eftir orðunum þýðir það
„brennd höfuð“. En svo eru hvít
ir menn nefndir, sem þrjózkast
gegn lögum landsins og standa
fast á því, að lifa meðal innbor-
inna manna. Af þeim eru ekki
eftir nema fáir tugir í Leó og um
hverfi hennar. Lögreglan hefur
svælt flesta út, og hina notar hún
fyrir löreglunjósnara".
Hún horfði á hann yfir borðið.
Birtan af litlum lampa undir
rauðri ljóshlíf skein í andlit hon-
um. Hann var ennþá djarflegri á
svipinn en venjulega.
„Ég veit um hvað þér eruð að
hugsa“, sagði hann. „Þér eruð að
hugsa um, hvort ég sé lögreglu-
njósnari. Ég er margt illt, en
það er ég ekki. „Makako-arnir“
vita það“. Hann þagnaði snöggv-
ast. „Það er Ijótt orð. Það þýðir
api. Margir hvítir menn kalla
blökkumenn „Makakos". En
blökkumenn hafa sjálfir apana, af
því að þeir eyða lönd þeirra. Það
getur verið lífshætta að taka sér
orðið „Makako" í rnunn". Aftur
þagnaði hann. „Ég hef aldrei bor
ið á mér skammbyssu til þessa.
Ég er, ef svo má segja, heiðurs-
borgari meðal blökkumanna“.
Hún var nú búin að spæna upp
í sig humarblönduna sína.
„Ég kem hingað------“ byrjaði
hún.
„Ég veit það“, tók hann fram
í fyrir henni. „Þér ætlið að af-
saka, að þér eruð komin. Þér ætl
ið að segja, að þér hafið komið
eir.ungis vegna þess að ég sagði
yður, að ég þyrfti að skýra yður
frá nokkru mikilvægu, varðandi
Adam Sewe“.
Hún roðnaði upp í hársrætur.
„Gott og vel“, sagði hann, „þá
Ijúkum við því af, ef þér lofið
mér því, að þér verðið með mér
í kvöld.
„Ef yður er það áhugamál —“
„Þá tölum við um Adam
Sewe“. Hann leit á hana. „Það á
að fara í mál við hann“.
„Hver er ástæðan til þess?“
„Það er sagt, að hann og góð-
gerðafélag hans hafi náð í
Kwango-svæðið aðeins vegna
þess, að hann vissi, að þar væri
úran“.
„Auðvitað er það ekki satt“,
hélt hann áfram, „en það eru
hagsmunir í úranmálunum".
„Og hver ætlar að fara í mál
við hann?“
„Delaporte, með aðstoð Her-
manns“. Hann hélt áfram, þótt
hún bandaði frá sér með hend-
inni. „Réttara sagt: það á að hóta
honum lögsókn og kúga hann,
þangað til hann selur svæði sín af
frjálsum vilja. Til þess að kúga
þarf sætabrauð og svipur. Þér
eruð sætabrauðið og ég er svip-
an.
,,Eg? Hvað kemur þetta mál
mér við?“
„Haldið þér, að Hermann hafi
sent yður til Seyye til einskis?
Þér eigið að vera fulltrúi fyrir
hinn góða tilgang Hermanns, ef
svo má að orði komast“.
„Og þér?“
Þjónninn kom með kjötið. —
Anton svaraði ekki. Hann sagði:
„Það er hægt að fá hérna mjög
sómasamlega nautasteik. Innborn
ir menn fá oft ekkert kjöt mán-
uðum saman. Þeir nærast á Mani
ok, viðbjóðslegri mjölkássu. Þeg
ar vel lætur, éta þeir krókódíla-
kjöt eða kjötið af Boa-slöngu,
sem ekki er selt eftir þyngd, held
ur í metratali“.
Þjónninn fór frá þeim.
„Og þér?“ endurtók Vera
spurningu sína, eins og hun hefði
ekki tekið eftir útskýringum hans
á fæði innborinna manna.
„Ég á að bera vitni gegn
Sewe. Hermann hefur lofað mér
stórfé".
„Þér segið það til þess að
sverta Hermann".
Han fölnaði. „Hvers vegna ætti
ég -----?“
„Ég veit það ekki“. Hann
hellti víni í glas handa henni.
„Jú, þér vitið það“, sagði hann
lágt. „Þér haldið, að ég vilji
sverta Hermann af því að ég
elska yður. Það er satt, að ég
elska yður, en það er ekki satt,
að ég vilji sverta hann“. — Hann
sagði þetta án þess að líta á
hana, aukreitis, eins og hann
væri ennþá að tala um Boa-slöng
urnar, sem voru seldar í metra-
tali. „Hermann er ræfill", hélt
hann áfram, „en ég þekki kon-
urnar vel. Engin kona hefur skil-
ið við mann - egna þess, að hann
væri ræfill“.
Ég má ekki láta hann halda
áfram að tala þannig, hugsaði
Vera. Ef til vill elska ég Her-
mann ekki lengur, en hann er
maðurinn minn. Hún hugsaði til
barnanna og áranna, sem hún
hafði verið með Hermanni. En
áður en hún gat sagt neitt, hélt
hann áfram.
„Fyrirgefið þér — ég ætlaði
ekki að hæðast að manni yðar.
Þér munuð skilja við hann einn
góðan veðurdag. Þér eruð ekki
ein af þeim konum, sem elska
ræfla“. Hann brosti. „Það er
hans mein og líka mitt. Ég vildi
óska, að ég væri nálægt yður
þegar það verður. Þér munuð
ekki yfirgefa hann mín vegna.
Við skulum þá ekki tala meira
um það. Ég ætlaði aðeins að gefa
yður ráð“.
„Þér — mér?“ Það var þykkja
í röddinni.
„Já“. Han varð alvarlegur á
svipinn. „Innbornir menn dýrka
Sewe. Þegar fyrstu ákærurnar
koma fram gegn Sewe á morgun
eða hinn daginn, það getur
gerst hvaða dag sem er — þá
hlustar allt Kongó. Það líður
ekki á löngu þangað til það vitn
ast, að Hermann stendur að baki
þessum árásum. Frá þeim degi
er Hermann ekki lengur óhult-
ur um líf sitt. Ég er ekki að leyna
yður því, að mér er sama um
Kona oskast
til að smyrja brauð
(dagvinna)
Sæla Café
Brautarholti 22
a
L
á
á
HELLO, TRAIL... I CAWE TO HELP
VOU FIND PROOF THAT VOU
DIPN'T TAKE THE
|k____UEWELS/
IF MV HUNCH
19 RI0MT. THAT MAGPIE
MAV LEAP ME TO THE
MISSINQ JEWELS/
'-- HEV/...COME 1
BACK HERE VOU
LITTLE RASCAI_NCW
V/HAT IN BLAZES
FRIGHTENED HIM ? I
k ROBERTS/
...VOU JUST
FRIGHTENEP AWAY
MV BEST LEAD/
1) Bf hugboð mitt er á rökum
reist, þá getur þessi skjór vísað
mLr á gúnsteinana.
2) Komdu aftur litli þorp-
arinn þinn. — Hvað hefur eigin-
lega hrætt hann?
3) Sæll Markús. Ég kom til
þess að hjálpa þér að finna sönn-
un fyrir sakleysi þinu.
Ríkharður — þú varst einmitt
að tefja fyrir því rétt í þessu.
það. Ef þeir gera út af við hann,
þá þeir um það. Ég mun ekki
gera neitt til að stuðla að því,
en ég mun ekki heldur koma í
veg fyrir það. Ekki þótt ég gæti
það“. Hann greip hönd hennar
yfir hið litla borð. „En þér, Vera,
verðið að koma yður út úr þessu
máli. Enginn myndi trúa því, að
þér vissuð ekki um fyrirætlanir
Hermanns". Hann þrýsti hönd
hennar. „Helzt vildi ég ráða yð-
ur til að fara aftur til Belgíu svo
fljótt sem unnt er, en til þess er
ég of eigingjarn. Mér þykir það
svo mikilsvert, að halda í hönd-
ina á yður við og við“.
Hún dró höndina að sér.
Hún litaðist um. Veitingasalur
inn var hálftómur. Við eitt borðið
var ferðahópur að tala saman há-
um rómi. Það var faðir, móðir og
þrjár snotrar dætur. Við annað
borð sátu tveir karlmenn, sem
töluðu hljóðlega saman og gutu
hvað eftir annað augunum til dyr
anna eins og dýr, sem búast við
árás. Við þriðja borðið sat Belgíu
maður, auðsjáanlega kvæntur, og
drakk kampavín með tveimur
ljóshærðum kvenmönnum, sem
litu miðlungi vel út. Þessi salar-
kynni eru eins og gerist, hugsaði
Vera, en þau eru í Leopoldville.
í Leopoldville er leyndarmál við
hvert borð. Sennilega hafði An-
ton á réttu að standa. Sennilega
væri það réttast af henni að
fara frá „Leó“ svo fljótt sem
unnt væri. Loftsnældan yfir
höfði hennar gekk hægt. Loft-
straumurinn greip í stutta hárið
á gagnaugum hennar.
„Ég er enginn liðhlaupi", sagði
hún. „Ef það er satt, sem þér
segið, þá verður að gera eitt-
hvað, áður en það er orðið of
seint. Ég ætla að tala við Her-
mann“.
„Hann mun hlæja að yður“.
„Þér verðið að vara Sewe
við“.
„Það myndi eyðileggja við-
skiptin fyrir mér“.
Hún horfði hissa á hann.
„Þér ætlið þó ekki að fara að
bera vitni gegn Sewe?“ spurði
hún.
SHUtvarpiö
Föstudagur 28. ágúst:
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.03
Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir.
Tilkynningar). — 16.30 Veðurfr.
19.00 Tónleikar. — (19.25 Veðurfregnir)
19.35 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Frá Brixham til Billings*
gate. (Bárður Jakobsson lögfr.).
20.55 Tónleikar: Fílharrnóníska ríkis»
hljómsveitin í Hamborg leikur
lög úr óperttunum „Maritza
greifafrú" og „Sirkusprinsessan**
eftir Kálman. Richard Muller-
Lampertz stjórnar.
21.10 Ferðaþáttur: „Horft af Helga-
felli“. (Sigurlaug Björnsdóttir
kennari).
21.25 Þ»áttur af músiklífinu (Leifur
Þórarinsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan:. „Allt fyrir hreinlæt-
ið“ eftir Evu Ramm. IX. lestur.
(Frú Álfheiður Kjartansdóttir).
22.30 Ólafur Stephensen kynnir nýj-
ungar úr djassheiminum.
23.00 Dagskrárlok.
Laugardagur 29. ágúst:
8.00—10.20 Morgunútvörp (Bæn — 8.05
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. 10.10 Veðurfregnir).
12.00—13.15 Hádegisútvarp. — (12.25
Fréttir og tilkynningar).
13.00 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir). 14.15 „Laugardags-
lögin“ — (16.00 Fréttir og tilkynn
ingar).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30TónIeikar: Ungversk þjóðlög. —
Ungverskir listamenn flytja.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 Upplestur: „Flóttinn til Amer-
íku“, smásaga eftir Coru Sandel
í þýðingu Þorsteins Jónssonar.
(Kristín Anna Þórarinsdóttir leik
kona les).
20.45 Tónaregn: íslenzk verðlaunalög.
(Svavar Gests kynnir).
21.15 Leikrit: „Haustmánaðarkvöld**
eftir Friderich Durrenmatt i
þýðingu Ragnars Jóhannessonar.
(Leikstjóri: Baldvin Halldórs-
son).
22.10 Danslög.
24.00 Dagskrárlok.