Morgunblaðið - 24.12.1959, Síða 15

Fimmtudagur 24. des. 1959
MORCTJNnr.áfílÐ
15
EITTHVAÐ FYRIR
„Alveg brjálað crð gera
Sigurður við kertavélina
STÚLKAN sem sést hér á mynd-
inni vinnur í sælgætisgerðinni
Nóa við Skúlagötu og þekur þar
konfekt flöskur með súkkulaði,
stúlkan heitir Auður.
„Er ekki mikið að gera hjá þér
fyrir jólin, spyrjum við Auði er
ljósmyndarinn hefur lokið við að
taka myndina.
— Jú, ég er að verða brjáluð
á þessu, svarar hún og má varla
vera að því að vera að líta upp.
— Hvað framleiðið þið margar
flöskur á dag?, ef mér ieyfist að
spyrj a.
— Ég veit það ekki ég yrði
ennþá vitlausari ef ég ætti að
fara að telja öll þau ósKöp, svar-
ar Auður.
Nú kemur verkstjórinn sem að
vísu er kvenmaður og segir:
— Mætti ekki bjóða ykkur kon-
fekt, strákar?
— Jú, við þökkum gott boð,
segir ljósmyndarinn um leið og
hann tekur sér vænan koijfekt
mola, sem bragðaðist ágætlega,
að því er virtist, vegna þess að
smjattið í honum yfirgnæfði
allan véladyninn um stundarsak-
ar.
— Hvað fer mikið af súkkuð-
laði í konfektframleiðsluna núna
fyrir jólin spyrjum við verkstjór
ann, með fullan munninn af kon-
fekti.
— Ja, ætli það fari ekki svona
4 tonn hérna í deildinni hjá okk-
ur, það er að segja konfektdeild-
inni, svaraði verkstjórinn, og
bauð okkur meir af hinu góm-
sæta konfekti, sem við að sjálf-
sögðu þáðum, og borðuðum með
græðgi.
Veiztu nokkur dæmi þess, Auð-
ur, spurði ljósmyndarinn, og
sleikti út um, að menn hafi fund-
ið á sér eftir konfektflösku át?
— Nei, ekki veit ég dærni þess,
svaraði Auður brosandi.
— Það er gott að vita það segj-
um við um leið og við kveðjum
stúlkurnar.
Við héldum upp á næstu hæð
fyrir ofan, en þar heyrðust drun-
ur eins og í fallbyssu, svo að við
Ætlar&u
■t‘1 Krtrkju
í kvöld 2
Úrða eitft
ÞAö eru til margar sérkenni-
legar reikningsþrautir. Og hér
birtum við eina sem stærð-
fræðikennari í Menntaskólan-
um lagði fyrir nemendur sína
nú fyrir nokkrum dögum. —
Og þá gerðist það í fyrsta
skipti i sögu skólans, að sögn,
að allir reikningshausar
Menntaskólans, stóðu orðlaus-
ir og göptu, svo að tannlækn-
irinn notaði tækifærið til, að
rannsaka tennur manna. Það
sem stöðvaði alla heilastarf-
semi hinna miklu spekinga
var það, að kennarinn bað þá
um að sanna að 4 afburða-
menn að öllu meðtöldu, 3 jafn
aðarmenn, 1 tannlæknir og 1
grænmetisæta væri sama sem
núll. Og þá stóðu allir á gati,
en kennarinn varð að skýra
„dæmið“ fyrir nemendum og
gerði það á þessa leið:
Hann sagði að afburðamað-
ur væri auðvitað maður sem
segði sex, fjórir afburðamenn
væru því jafnt og 34. Allt er
þegar þrennt er, sagði kenuar-
inn, og að öllu meðtöldu er þá
plús 3, svo að það er sama sem
37, nú, þrír jafnaðarmenn
skipta því öllu jafnt á milli sín
svo að það verða sama sem 9.
Og þá kemur tannlæknirinn
til sögunnar og dregur auðvit-
að rótina, og það eru þá 3, og
grænmetisætan gerir sinn hlut
ekki minni, heldur étur rótina,
eins og grænmetisætur gera
yfirleitt, svo að þá er ekkert
eftir — eða sama sem núll.
Nú rak allur bekkurinn upp
tröllahlátur og það fylgir sög-
unni að nunna ein sem var að
skúra uppi í kirkjuturni í
Landakoti, hafi fallið í ómegin
þar sem henni sýndist þak
Menntaskólans standa upp á
rönd á Dómkirkjuturninum.
Ertu góður sjónarvottur ?
Auður við flöskuvélina.
urðum skelkaðir, og litum inn
um opna hurð, sem stóð opin upp
á gátt. Þar inni stóð vél ein miki!
en út úr henni skutust innpakk- -------------------
aðar karamellur. En ljósmyndar-' ríkara að taka
Kristrún R. Benediktsdóttir, 15
ára: — Já, svo sannarlega. Mér
finnst alveg sjálfsagt að sækja
kirkju bæði á
jólunum og öðr-
um hátíðum. Jól
in ættu að hefj-
ast hjá öllum
með kirkjusókn,
messan kemur
manni ætíð í ró-
legt og hátíðlegt
skap og allt virð
ist svo dásam-
legt. Ég gleðst yfir, að geta farið
til kirkju núna eins og undan-
faiin jól.
<
GísH H. Friðgeirsson 16 ára: —
Það vill brenna við nú á tímum,
að tilefni jólanna
gleymist. Hin
raunverulegu jól
hverfa í ys og
þys undirbún-
ingsins, peninga-
austri og gjafa-
flóði. Mér hefur
fundizt kirkju-
ferð á aðfanga.
dagskvöld, koma
mér í jólaskap og minna mig á
helgi jólanna. Þess vegna ætla
ég nú til kirkju, að venju.
Mjöll Einarsdóttir, 16 ár: —
Ég ætla til kirkju í kvöld, og ég
hefi reynt að
komast til kirkju
flest undanfarin
ár, þar sem mér
finnst kirkjuför-
in á aðfangadags
kvöld sá liður
seip sízt má
vanta í jólahald.
ið. Það verður
alltaf mun áhrifa
ÞAÐ getur oft verið ákaflega mikilvægt fyrir okkur að taka vel og
rétt eftir því sem við verðum sjónatvottar að, jafnvel hinum smá-
vægilegasta í okkar augum. Eins og við höfum oft heyrt getið um,
fara fram vitnaleiðslur í sambandi við þau mál, sem yfirvaldið fær
til meðferðar. Þá vill oft bregða við, að sjónarvottar eru ekki alls-
kostar sammála um öll atriði, sem gætu auðveldað rannsókn máls-
ins. Og hér ætlum við að leggja fyrir ykkur dálítið próf, sem er
þessi mynd hér að neðan. Að vísu er myndin svolítið útlend í eðii
sínu, en hver veit nema eitthvert ykkar eigi jafnvel eftir að verða
sjónarvottur að samskonar atviki sem þessu. Nú megið þið horfa á l
myndina í 2 mínútur, en ekki brot úr sekúndu lengur. Svo eigið þið
að líta hér yfir á næstu síðu og þar eru 20 spurningar, sem þið eigið I
að reyna að svara hárrétt, en við skulum hugga ykkur með því, að ^
þó þið getið ekki svarað nema 16 spurningum réttum, þá er það
ágæt frammistaða. Óg 10 geta svo sem gengið. Ef þið svarið ekki
nema 5 réttum, þá verðið þið ekki talin sérlega nákvæmir sjónar-
-J j vottar. —
inn, sem er mikill sælkeri eins
og þið hafið mátt marka af fram-
angreindu æddi inn að vélinni og
ætlaði að fá sér hnefafylli af nýj-
um karamellum en var stöðvaður
af tveim kvenskörungum, sem
voru við vélina eða fallbyssuna,
eins og við héldum hana vera.
— Má ég taka mynd af ykkur,
spurði þá ljósmyndarinn blíðum
rómi.
— Nei, svöruðu kvenskörung-
arnir og ygldu sig í framan.
Ljósmyndarinn setti upp skeifu,
yppti öxlum og kjökraði. „Við
skulum koma upp á næstu hæð“.
Við gengum upp stiga, sem lá
upp á efstu hæð hússins en þar
er Kertaverksmiðjan Hreinn til
húsa, og er myndin af unga pilt-
inum hér ofar á síðunni þaðan, en
hann heitir Sigurður.
— Er ekki meira að gera hjá
þér fyrir jólin heldur en vana-
iega, spyrjum við Sigurð.
— Nei, við framleiðum allt Arið
fyrir jólamarkaðinn svo að ég
hef lítið meira að gera nú heldur
en venj’.iiega, svarar h inn.
— Nú, en nægir þá ársfram-
leiðslan i.úna? spyrjum við.
— Já ætli það merjist ekki, en
annars erum við að verða búnir
með allar birgðirnar, segir Sig-
urður og byrjar aftur að vmna
eftir þessa töf sem við gerðum
honum. v ið kvöddum ag gen'um
út úr þessu reisulega húsi við
Skúlagötuna.
kirkj uathöfninni
virkan
heldur
þátt f
en að
Jolainnkaupiu.
sitja heima og hlusta á útvarpið.
Karl Pétur Hauksson, 17 ára:
— Nei. Ég held ég láti mér
nægja að opna
útvarpið. Annars
skil ég ekki í að
nokkur hafi tima
til að fara í
kirkju, ef menn
eiga að torga öll-
um þeim ósköp-
um af mat, sem
keypt eru. Menn
verða að hafa
sig alla við jólin út, borða og
borða. Það er jú heilt ár á milli
jóla.
C átu r
1. Hvað er á milli borðsins ogf
dúksins?
2. Hver er sonur tengdamóður
móður hennar Ástu.
3. Sex menn skjóta sex dúfur á
sex mínútum.
Hvað þarf marga menn til þess
að skjóta 100 dúfur á 100 mín-
útum, ef þeir eru jafn hittnir
og heppnir?
4. Þú blæst upp blöðru, þannig
að hún tvöfaldi rúmmál sitt á
hverri sekúndu og það tekur
þig 14 sekúndur að blása hana
upp í fulla stærð. Hve langan
tíma mundi það taka að blása
• blöðruna upp í hálfa stærð?
5. Hvaða sjúkdómur hefur ekki
ennþá náð til nokkurs lands?
6. Hvað er það sem jafnvel hin-
um skarpskyggnasta sést yfir?
7. Hvað er það, sem alltaf er á
næstu grösum en maður nær
aldrei?
8. Hver er sú spurning, sem mað-
ur getur aldrei með réttu lagi
svarað játandi?
9. Ég skrifa tólf, tek tvo af og
þá eru eftir tveir.
, Svör á síðu 16.