Morgunblaðið - 19.11.1960, Side 16

1P
M o rr c r' w r, t 4 r> j f)
Laugardagur 19. nðv. 1960
umst. — Þær mega skammast sín
fyrir að leyfa þér það. Og' svo
var ég næsta ár flutt í annan
heimavistarskóla — Fermata—
skólann í Aiken, S.-Carolina. Og
þar lauk skólagöngu minni.
Pabbi stóð við loforð sitt og ég
fékk bréf frá Frederic Marsh í
Hollywood. Pabbi hafði sagt hon
um, að mig langaði mest í áritaða
mynd úr „Merki Krossins". Hann
sagðist senda mér hana með á-
nægju í sérstöku bréfi. Og svo
í næstu viku fékk ég, mér til
mikillar furðu, áritaðar myndir
frá ýmsum heizfu stjörnunum í
Hollywood. Pabbi hafði auðsjáan
lega beðið um þær handa mér.
Þannig fékk ég myndir ttá Joan
Crawford, Charles Laughton og
Marie Dressler. Frá Leslie How-
ard, sem ég tilbað í laumi, fékk
ég svolátandi áritun: „Til Diönu
Barrymore — sem ég dáist að
úr fjarlægð“. Og svipað frá Phil-
ip Holmes.
Eg skreytti herbergið mitt með
þessum myndum, þannig að
myndin af pabba í Sjóskrímslinu
var í heizurssætinu yfir rúm-
inu mínu, en frá veggnum á
móti starði á mig mynd af Lúðvík
konungi af Bayern sem var geð-
veikur, og þessa mynd hafði Rob
in gefið mér, af þvi að ég dáðist
svo að honum, en kxing um pabba
voru þessir frægu vinir hans,
sem höfðu scnt mér svo innilegar
kveðjur, og horfðu á mig á kvöld
in meðan ég var að sofna, og á
morgnana þegar ég vaknaði.
VI.
Læknarnir sögðu. að pabbi
væri að ná sér eftir inflúenzu,
en mamma bara snuggaði. — Eg
hef nú aldrei heyrt það kallað
því nafni fyrr. Hún og Harry og
ég vorum að heimsækja hann í
sjúkrahús í New York, í apríl
1935.
Pabbi sat í stól, í sloppi, gugg-
inn en ákafur. — Eg verð slopp
inn héðan innan sólarhrings,
sagði hann. — Þá veit ég alveg,
hvað ég hef að gera. Eg ætla að
taka Treepee með mér í siglingu.
Hann leit á mömmu, sem var far-
in að sýna á sér ýms óveðurs-
merki. — Mér er alvara, Fig.
Það getur rétt mig alveg við. Og
svo er tími til kominn, að ég
kynnist minni eigin dóttur. In-
fata liggur fyrir akkerum í
Miami. Lofaðu mér að taka
Treepee með mér og svo hverja
vinstúlku hennar, sem hún óskar
helzt. Svo hef ég lækninn minn
og hjúkrunarkonuna með mér
líka. Svo gleypum við sólskinið
og veiðum barracuda.
— Gerðu það, mamma, bað ég.
— Það er hvort sem er páska-
leyfið og ég get boðið iienni Inn-
es James úr næsta húsi með mér.
Mamma lét loksins undan — en
með einu skilyrði þó — Harry
Tweed færi líka. — Ágætt! sagði
pabbi. Harry var líka til í þetta.
Mamma dró hann afsíðis. — En
með því skilyrði, að Jack drekki
ekki. Þú verður að hafa auga með
honum, Harry! Við mig sagði
mamma, að Harry ætlaði að fara
með okkur, sem siðameistari. Eft-
ir það, sem gerðist í Baltimore,
vildi hún ekki trúa pabba einum
fyrir mér.
Þegar við komum til Miami,
sagði pabbi: — Þú þarft að fá
einhver draslföt, Treepee. Þú ætt
ir að kaupa síðbuxur, strigaskó
og þessháttar. Hann tók seðil
upp úr vasa sínum og fékk mér.
Eg glápti. Þetta voru hundrað
dalir! Eg hafði aldrei séð svo
mikla peninga áður. Vasapening
arnir frá mömmu voru 2 dalir
75. Svo þutum við Innes i fínustu
götuna í Miami og æddum þar
búð úr búð. Skemmtisnekkjan
var í mínum augum eins og línu
skip. — Þið Innes skuluð hafa
káetuna mína, sagði pabbi, og
fór svo með okkur í afar skraut
legt herbergi. (Hann og Dolores
höfðu eytt hveitibrauðsdögum
sínum um borð í Infata). Aðal-
svefnherbergið var með gull-
slegnu rauðaviðarrúmi, þar sem
gaflinn var með handmáluðu
ítölsku landslagi. Þykkar ábreið-
ur voru á gólfinu — þetta var
alveg eins og skrautherbergi ein
hvers indversks þjóðhöfðingja.
Þar við hliðina var lítið herbergi
með barnarúmi, sem vel hefði get
að hæft litlum prinsi. — Eg lét
innrétta þetta handa Deedee litlu
systur þinni, þegar hún fæddist,
sagði pabbi. Hann leit snöggvast
kring um sig í þessum skraut-
sal og fór svo með okkur út aft-
ur þegjandi. Svo kynnti hann
okkur skipstjóranum og skips-
höfninni, glaður í bragði.
Þessi ferð varð nú reyndar
engin ferð, þegar til kom. Þegar
við vorum komin fimm mílur út
frá Bimini, lét pabbi kasta akk-
erum. Á hverjum morgni fór
hann ásamt lækninum og Harry
í báti og veiddu barracuda, en
skildu okkur Innes eftir í umsjá
hjúkrunarkonunnar. Og svo
komu þau á kvöldin rétt fyrir
matartíma.
Á daginn gerði Innes ekki ann
að en liggja í sólbaði, en ég hafði
nóg að gera með fyrstu ástina
mína. Það var Eddie, káetudreng
urinn, sem þar var annars vegar.
Hann var hár og grannur, með
dökk augu, söng ágætlega, og
þegar hann á kvöldin var kominn
í hvíta jakkann og söng með eig
in gítarundirleik og hallaði sér
' dreymandi upp. að borðstokkn-
um, var hann rómantíkin uppmái
uð. Þegar við komum aftur til
New York, var Innes fallega sól-
brún, en ég kom náhvít eins og
næpa. Eg hafði verið of önnum
kafin að elta Eddie um allt skip
ið eins og hvolpur, til þess að
geta haft mikið gagn af sólinni.
Mamma spurði mig um pabba:
— Hvað töluðuð þið Jack um?
Eg reyndi að rifja það upp. í
raun og veru höfðum við sáralít
ið sézt. Hann hafði lítið sagt við
mig annað en að bjóða mér góð
an daginn og vara mig við því
að fara í sjóinn. — Við töluðum
eiginlega ekki um neitt, mamma,
sagði ég. — Pabbi var alltaf að
fiska með honum Harry.
— Eg skil, sagði mamma, og í
þeim tón, sem enginn hefði leik
ið eftir henni.
Þó hafði komið einn dagur,
þegar pabbi hafði talað við mig
— þá talaði hann og bölvaði við
alla og var kátur. Þá var hann
fullur. Það var hulinn leyndar-
dómur, hvar hann hefði náð í
áfengi, því að Harry og læknir-
inn höfðu rannsakað allt skipið,
í leit að áfengi; áður en pabbi
kom um borð, og komið öllu í lóg,
sem til var. Vínskáparnir stóðu
opnir og tómir, og í barnum var
ekki annað til en óáfengir drykk
ir. Hver sála af skipshöfninni
hafði verið tekin í samsærið um
að halda pabba ódrukknum.
Samt fór það svo, að fimmta dag
inn, var pabbi algjörlega alls-
gáður við morgunverðinn, en urr
andi fullur skömmu síðar.
— Það er alveg óhugnanlegt,
sagði Harry. Seinna, meðan
pabbi var að sofa úr sér, var skip
inu öllu snúið við, til þess að
leita að þessum einkabirgðum
hans, en ekkert fannst. Þá mundi
einhver árvakur skipverji eftir
því, að pabbi hafði eitthvað verið
að snuðra kring um vélarúmið,
og leyndardómurinn varð uppvís.
Hann hafði tappað næstum fjóra
lítra af spíra af kælikerfinu í
vélinni. Þá var settur vörður um
hana, og í næsta sinn sem pabbi
ætlaði að bjarga sér, kom hann
öfugur til baka. Hann minntist
aldrei á þetta og mér fannst eins
ráðlegt að gera slíkt hið sama.
Nokkrum dögum eftir að ég
kom úr þessari skemmtiferð, kom
mamma einn daginn inn til mín,
eitt bros. — Robin er kominn!
sagði hún. — Hann er að taka
upp dótið sitt.
— Er hann það? spurði ég
spennt. Robin hafði verið að
leika í Chicago. Eg hljóp upp í
herbergið hans. Robina! æpti ég.
Það var gælunafnið, sem ég not-
aði á hann. Við föðmuðumst. Þeg
ar við urðum stærri, urðum við
miklir vinir. Við tilbáðum hvort
annað.
Hann var nú allur á lofti. —.
Kisa! sagði hann, — nú geri ég
loksins það sem ég vil sjálfur.
Hann hafði verið ráðinn af vini
fjölskyldunnar, frú Bror Dahl-
berg, konu Celotex-kóngsins, sem
hafði af sér leiðindin með því
að kosta uppfærslu leikrita, og
Robin var í flokknum, sem nú
var að leika „Græna tréð“. Rob
in, sem var nú orðinn tvítugur,
hafði reynt sig við ýmislegt, rit
störf, málaralist, tónlistarnám í
Vín, og tímaritsútgáfu í London,
en ekkert veitti honum neina full
•nægingu.
Nú var hann að róta í farangr
inum sínum. — Hérna kemur
það! sagði hann, og tók upp
mynd, sem hann lagði á borðið.
Eg leit á myndina. Fyrst sýnd
ist mér hún vera eintóm augu, en
svo var þetta reyndar undurfríð
ur ungur maður með stór svört
augu og ótrúlega löng bráhár,
sem næstum vörpuðu skugga á
kinnarnar, er augun horfðu
dreymandi á mig. Eg sá strax,
hvað hún minnti á. Mamma átti
brjóstmynd af Apolló í stofunni
hjá sér, og þarna var hann kom-
inn ljóslifandi.
— Guð minn góður, hver er
þetta?
Robin horíði á myndina með að
dáun. — Er hann ekki guðdóm-
legur? Þetta er Tyxone Power
yngri. Afi hans var hinn mikli
írski leikari. Tyrone var í leik-
flokknum hennar frú Dahlberg,
með honum, og Robin hafði boð
í<5 honum að koma til okkar,
þegar hann kæmi austur að leita
sér að atvinnu, þegar þetta leik-
rit væri útgengið.
Eg gat ekki gleymt Tyrone
Power. Eg andvarpaði og mig
dreymdi. Hann ætti að vera kom
inn upp á vegginn minn. Eg
herti mig upp í að skrifa honum.
Kæri hr. Power.
Eg hlakka svo til ef þér
ætlið að koma og vera hjá okk
ur. Robin sýndi mér mynd af
yður og mér finnst þér líta út
alveg eins og grískur guð. Eg
vona, að þér færið mér áritaða
mynd af yður. Eg bíð og
hlakka til að hitta yður sjálfan.
Og svo kom svar frá Tyrone.
Kæra Diana min.
Þakka þér innilega fyrir
þetta indæla bréf þitt. En mér
þykir rétt að segja þér, til
þess að spara þér vonbrigði
þegar ég kem til New York,
að ég lít alls ekki út eins og
neinn guð, allra sízt grískur.
En við höfum nógan tíma til
3|Utvarpiö
Laugardagur 19. nóvember
8.05 Morgunleikfiml. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 9.10 Veðurfregnir.
— 9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.00 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14.30 Laugardagslögin. —
(15.00 Fréttir).
15.20 Skákþáttur (Guðmundur Arn«
laugsson).
16.00 Fréttir og veðurfregnir.
16.05 Bridgeþáttur( Stefán Guðjohn-
sen).
16.30 Danskennsla (Heiðar Astvalds-
son).
17.00 Lög unga fólksins (Þorkell Helga
son).
18.00 Utvarpssaga barnanna: „A flótta
og flugi“f eftir Ragnar Jóhann-
esson; VII. (Höfundur les).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og ung-
linga. (Jón Pálsson).
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar: Atriði úr „Valdi ör-
laganna" eftir Verdi (Maria Menegh-
ini-Callas, Carlo Tagliabue, Ric-
hard Tucker o. fl. einsöngvarar
flytja með kór og hljómsveit
Scala-óperunnar í Mílanó. Stjórn
andi Tullio Serafin).
20.30 Leikrit: „Eigi má sköpun renna**
(Mourning Becomes Electra),
þríleikur eftir Eugene O’Neill
annar hluti: „Verðandi" iThe
Haunted). Þýðandi: Arni Guðna
son magister. — Leikstjóri: Gísli
Halldórsson. Leikendur: Guð-
björg Þorbjarnardóttir, Helga
Bachm., Rób. Arnfinss., Helgi
Skúlason, Guðmundur Pálsson,
Kristbjörg Kjeld, Lárus Pálsson,
Valdimar Helgason, Anna Guð-
mundsdóttir, Hildur Kalman ov
fl.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög, þ.á.m. leikur hljómsveit
Kristjáns Kristjánssonar. Söng-
kona: Ester Garðarsdóttir,
•1.00 Dagskrárlok.
ÞRÍSKIPTAR
perur
fyrir , ,GoIiat-fatningar
í ameríska gólflampa
Tfekla
Austurstræti 14
Sími 11687
Skáldið og mamma litla
1) Fyrirgefið, ég finn ekki for-
eldra mína.
2) Má ég ekki vera hérna hjá yð-
ur, því þá verður ....
3)
.. áreiðanlega ekki langt
a
r
u
ó
I — Nei, Andy !. . . Farðu til | ar Andy !
II
1 Evu! Farðu! . . . Farðu til henn-1 Eva nær taki á skotti Andys!