Morgunblaðið - 24.12.1960, Blaðsíða 8

ipuesojq ijSis uubij ifiSes '„«51310 So ijjoj
*íJa<l S* I!í ‘u«uuad ‘jnSu3| ii(5i3 uu«q kjou n<|“
•uinudoq
qifojs uuiangBui iíuibo
ÍSnB'JBgJO | IgBHBll
,,vn3(unj5i‘
B UuI5(jni Ig/Ell
BW9Ií ? xbjis 80 uii3c[ Bfq i;aj igjeqigq
jnSuiuinu Tssaif jba ‘bjbj
gB ddn jba jjBaq uiss
‘jE<j 'njjA 80 nppnjs 3o
uuijni(s 80 jBUjngissjBq
giA jfs ngndiqs Jtuing
'UUB3(3(BqjBABfS UBJJBjq
ddn uinjjoj3( uinno jb uui
-j«q nggjp §0 ‘jsnuioi( gB
80 JlgjBUI SUI3 ‘uUT(BgB3{
B jas Jiatj ngngoj uBg;s
•giujgjs glA UBJSBJ I«gB3{
ub3ub( npunq 3o (ot3( ub
-jjaj b uinujBq jiac[ njaus
JSnB.(BJIASUin. 'I3(3[3 JI3C[
ngns(iq nu ua ‘isA3[Sijá3[
I BJBJJBUg glA BJJ3US
gB 3nq 1 gtjjop iqqs S((B
uiiotf Igjail uingæjsuin
-3uij3( uin3a[ntuaA Jipujj
'Buigjaj jijXj bj b33(
-jbuubs nu ip[Aqs ‘BajiacJ
uuijso3(tBq j3B(igXa igj«q
n8®91 ‘JtuJBqBjjs njsuurjji b i[jni[ uinuaej3 1 jngBUi utos ‘Jnqunjj[ i[uiBf)
'BjaS uuBq gas JngB nuia
iuuis njqqou ngjoq Jtaq i
ÍIl®
jsijjiq b<j
'UUBJIAS J3S
U3 UIBJJB JBgBjq IgB JB B3[jjnc| 3o SlS B( T A q
-jj[«q 3o Bjjiac} [ij buijjb ge [ij jegBjs nuiBu jreq
I Wíng 3is Jipun uuBq I jb3dc[ ‘uiia<í nppijjs Bga
SnqjBustajddn
1 njoA ji3<j 'jiuuioq ub
-uies jbc[ njoA nuidjocJ 1
JIUJB3(BJJS JI[(V 'IUUIJOA
-BJBq I IJglU BJDA gB uin
3(9J ‘bjbjjbus gsui gB jsn | ‘BUBddB3( ngnfSSa jsiuiA 1 S!5!™ JBA e!Pl°A3I <“0
-gjoq iiac} gBAq ‘«s ijuibS 3o dgq 1 nggjs iae<i 'SubÁ | '„flíP
T3(unjj ib38<j iuuis nij jjda b jbuuio3( nioA iBuin <Jdn bjbjjbus uinSojp
gB [3(3(3 gJBA UII3<T Ug j -d(3JS [3AUJBt 30 ‘jIJJISAS j 8° UeuiBS Uinun3[BJJS
•jjBq ubuu3c[ 80 jiggui nioA jiujb j mni!0 8!A unqouis p[OA3[
JI3C} j -3[bjjs njjnq t ui03(ddt3[ j“ ‘tsuepsgijjs uinj((iA
‘B33(ntu3A Js3(oj j ‘nuis9t[S[Sunj 1 giA tjsB[q I ! §!s ubjiBi's uin Suii3[ 1
So SU10 {joqjBupCs 3o ^sijaus So uubi| igBd^jq
f uinuoq
jbSo^
uiiac[
B uueq Bf3(ajq ge ngnjjae j (iq gB<í uin jiacf njOA I ‘„ÍHBJJIJ/Cá -JjaeSy“ 'JJ0[
ituiE5[Bijs 3o uuiujBjq | siq jepunjsnj[3{n[3[ Jijjg ? in[(B JS3(9J isuiiJf)
iqejs
jba uias ‘inj[Bts
inqunj}! gec[ jba nfj
•jipun[ JB([B B Btjq 3o
uu«q Bf3(3jq 3o uuiujBjq
E3(BJS B JSBgBJ JIUJBUJBiq
ji[[B uias jb<5 ‘tSapjsneq
B 3uic[BUJBjq J[I3q gIUI03[
iiaeA ubuibs 3o suia giA
gBA3( gI3(UnJX B3[Unj3[
gB JIUJB3(BJJS JI[(B
njgj npunjs ijuibs y
iuui
ppoj I BJJ9 ipuu33( gBC[ 3o
uinun3(Bjjs n[jt[ jb uuta
’UIBJJB [3A IgBglUI njJ3[S j '„utI!s UU!J?C( Jnj[BfS
-ujef B ua ‘3[J3A jjijja , Buuaiq gB uinuoq BJO[ Bq
•njjÁ 3o nppnjs jiuntis ua ‘uuBqj(eqiBABCs ddn
uuijeq n3ojp So uui(Bg«3( 1 jas ngngoj Ji3<|
íjacJ g« bjbj uuBq tpiÁqs StujsAq ua
4— BJ33 ge jb3(bjjs issaq JB[jæ ge<i
iuueddBj tuuaq jn eqej gB ssacj ub
*nqsojj jn 3Áaj gtq3(njp nq injajj
n*ls9lt
ugo^o/
jn
QV ’Zl
jUUB
-ssb5[ i uutjaj Btjas gB nu npuÁaq
•jb b3ub3 bui uui3ua 3o jijáj jn
»3b3(s eui injJBd uuiSua ‘áuisSuiujÁq
-J3J UBUUI BJ3A [iq JjnB JJ33[» BUI
gB<j 'uuBSseq ibu3[bj UI3S ‘uuiSuiujÁq
-Jaj 1 uui B[[Bj ge ssacj [ij BjJBd bjjb
essaq Bj[B bj ge ‘ns uijnejq jo n[j
■uinunsqjjs jtjja
Bjjed xos i jsiddqq gi-a 'jqaq bjoa
ge b gi-x uo ‘eunui[Bjqund uin nui-o
jn ueuui Bddqq ge b geq -jn euejjed
oas Jiddqq 3o jiddedtiqBq gaui Bdded
Bgo uojJBq b jijá BUipuÁui Jnqaj n<i
'XOci buijbjs jjiuiuia epuXui jn ueuiB*
jjas ja uijnejq uios ‘jiujBjjed 3o ‘jn
-J3J JlgXq XOJ glgJO Bqsua ‘„UUBSSBq
j uuijaj bCjos ge“ Bu«q B[[B3[ uinjnqs
giA ua ‘„xoj aqj 3utxoa“ Jtjraq uios
‘jnejqejsaS qsua [nuio3 jo BUJ9H
UUOSSOtf I
UUIJ9J OtjBS $y *H
*ep[Bq !P(Á3[S jngeui 3o
J[3Agne SUT3 13(5(3 J3 gB<J •(UUipUÁUI
b JBUJndidJBtqÁSJ eC[3j ge npuAaq
^jdBjoui joujndid njo
QOAH 01
c
vNNVNava xoasaT:
VNNVNava xoasaa
vz
»
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
25
arhól. Þau voru líkust
einhverjum sjóskrímslum
með gríðarstóran hnúð á
baki, þar sem þau bröltu
áfram kengbogin, næst-
um eins og þau gengju
á fjórum fótum. Þetta
voru strákarnir úr þorp-
inu. Þeir voru allir, sem
vettlingi gátu valdið,
saman komnir til að tína
rekavið í fjörunni. Spýt-
urnar bundu þeir í bagga,
sem þeir lögðu á bakið
og keifuðu með upp sjáv
arbakkann og alla leið
upp á Sjónarhól. Þar
hafðj þegar verið hlaðinn
allra myndarlegasti bál-
köstur. Samt var ennþá
ekki búið að bera nema
nokkurn hluta af timbr-
inu upp úr fjörunni. En
því yrði öllu lokið næstu
kvöldin.
Glaðir og ánægðir með
dagsverkið héldu strák-
ernir heim að sofa.
Það var ekki langt lið-
var, af öllu því timbri,
sem þeir höfðu með súr-
um sveita rogazt með
hingað uppeftir í gær-
kvöldi.
„Hve — hver hefur
gert þetta?“, stundi
Grímsi upp. Undrun hans
og vonbrigði voru svo
sár, að ekki var laust við,
að vottaði fyrir skeifu
við munnvikin.
„Karlinn. Karlfj. . . .“,
hvæsti Geiri á milli sam-
anbitinna tannanna.
„Runki. Runki Krúnk-
ur “
„Hver annar ætti það
svo sem að vera?“
Drengirnir voru fölir
af reiði. Þannig geta
drengir einir reiðazt, þeg-
ar þeir eru óréíti beittir,
og starf, sem allur áhugi
þeirra beinist að, er eyði
lagt. Ekkert er eins þung
bært þeim, sem vill-
verða fullorðinn, eins og
tillitsleysi fullorðna fólks
ið fram á morguninn dag
inn eftir, þegar þeir
Geiri og Grímsi voru
komnir á stjá uppi við
Sjónarhól. En þar mætti
þeim óvænt og ömurleg
sjón. Þar sem fallegi bál
kösturinn hafði staðið
kvöldið áður, var nú að-
eins öskuhrúgu að sjá.
Nokkrir hálfíbrunnir
drumbar lágu ennþá í
kulnuðum glóðunum. Það
var allt og sumt, sem eftir
„Hve — hver hefur gert þetta°“ stundi Grímsi upp.
ins, sem segir, að hann
sé þarn.
„Hann ætti skilið, að
við skemmdum eitthvað
fyrir honum“, sagði
Grímsi, „eitthvað, sem
honum þykir verulega
vænt um“.
„Já eitthvað, sem hon-
um þykir verulega vænt
um“, endurtók Geiri hugs
andi. „Það væri þá helzt
bátskriflið, sem hann
klappar og strýkur á
hverjum degi“.
,,Já, við skulum brenna
Snarfara", sagð( Grímsi,
,kveikja í honum þar sem
hann stendur niðri í
fjöru. Hann er ónýtur,
hvort sem er, og þá fær
Krunkur makleg mála-
gjöld“.
„Væri ekki réttara að
vita, hvort hann vill
kveikja í honum sjálfur",
sagði Geiri og glotti.
„Kveikja í honum sjálf
ur?“, endurtók 'Grímsi
undrandi. „Að hann
Krunkur færi að brenna
Snarfara. Nei, það mundi
hann aldrei gera“.
„Rétt er það“, sam-
þykkti Grímsi, ,svo þess
vegna getum við verið
öruggir um jólabrenn-
una okkar ef við beitum
þessu bragði".
„Hvað átt þú við?“
Grímsi var ákaflega spyrj
andi á svipinn.
„Ég á við við, að við
förum með Snarfara hing
að upp á Sjónarhól og
höfum hann fyrir uppi-
stöðu í bálkestinum. Við
skulum sjá hvort, Krunk
ur hikar þá ekki við að
kveikja í öðru sinni. Að
minnsta kosti skulum við
73. Bogmaðurinn
og skotskífan
Getur þú í fljótri svipan og án þess
að nota reglustriku, séð, hvort nokk-
ur af örvunum 10 muni hitta í mið-
depil skotskífunnar?
mörgu göngum, sem moldvarpan hef-
ur grafið?
15. Óvenjuleg felumynd
1
14. Villugjörn jarðgöng
Getur þú komizt upp á yfirborð
jarðar án þess að villast í hinum
Mynd nr. 1 er falin í báðum mynd-
unuin nr. 2 og 3. Getur þú fundið
hana þar?