Morgunblaðið - 25.03.1961, Blaðsíða 8

8
MORGUNVT4fítfí
Laugardagur 25. marz 1961

Utg.: H.f Arvakur Reykjavík.
Fratnkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Lesbók: Arni Öla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalotræti 6.
Auglýsingar og afgieiðsla: Aðalstræti 6 Sími 22480.
Askriftargjald kr. 45.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 3.00 eintakið.
KOMMÚNISTAR ÁFELLAST
„VINSTRI STEFNU"
Fj’inar Olgeirsson kvað fyrst
um upp úr um það, hve
ískyggilegt það væri að kaup
máttur launa hefði ekkert
og þess vegna styður hann
viðreisnina en er fráhverfur
ábyrgðarleysi stjórnarand-
stæðinga.
Eg ber hatað
en h«ýl þó að elska föður minn
— segir sonur
fjöldamorðingjans
landi og kynnum sínum
af þeim manni, sem hann
þekkti bæði sem föður
sinn, þegar hann var korn
nafn
fyrir því, í hvílíkri hættu hann
stöðugt var, varðveitti leynd-
armál hans eins og sitt eigið,
allt þar til forsætisráðherra
fsrael, David Ben-Gurion,
ljóstraði því upp við allan
heiminn."
vaxið hérlendis á 15 árum,
meðan hann hefði stórlega
aukizt í nágrannalöndunum.
— Sérstaklega undirstrikaði
kommúnistaforingnn það, að
íslenzkir v jrkamenn hefðu
haft sömu laun og hinir
bezt launuðu í Bandaríkjun-
um 1945, en hefðu nú lakari
launakjör en þeir, sem verst
væru settir í því „auðvalds-
ríki“. Enginn maður hefur
rækilegar undirstrikað van-
mátt þeirrar „vinstri stefnu",
sem hér hefur ríkt á þessu
tímabili í mismundandi rík-
um mæli, í samanburði við
styrk hins bandaríska þjóð«-
skipulags.
í gær heldur Þjóðviljinn
áfram þessum hugleiðing-
um. Blaðið segir, að heildar-
framleiðsla íslendinga frá
1954—1959 hafi aukzt um
35%, en kaupmáttur tíma-
kaupsins hafi ekki vaxið.
Nú spyrja menn að vonum,
hvernig má þetta vera?
Allir eru sammála um
það, að atvinnuvegirnir beri
ekki of mikið úr býtum, og
eru stjórnarandstæðingar ó-
þreytandi í því að krefjast
betri hags sjávarútvegs, land
búnaðar, iðnaðar og verzl-
unar. En þegar þessi stað-
reynd liggur fyrir, að launa-
kjör batna ekki og hagur at-
vinnuveganna er verri en í
öðrum lýðræðisríkjum, þá
fer það ekki á milli mála, að
ástæðan til þess að við drög-
umst aftur úr, er hin ranga
stjórnarstefna, sem hér ríkti
lengi.
Heildarframleiðsla þjóðar-
innar hefur aukizt, en engin
stétt virðist hafa hagnazt á
þeirri aukningu. Ástæð>an er
einfaldlega sú, að mjög illa
hefur verið farið með fjár-
munina, — Uppbótakerfið
stuðlaði að einstæðu sukki
og höftin, boðin og bönnin
leiddu til þess að meiri og
minni spilling og ábyrgðar-
leysi varð ríkjandi í þjóðfé-
laginu.
Kyrrstaðan er þannig bein
afleiðing „vinstri stefnunn-
ar“ og það er einmitt sú
staðreynd, sem almenningur
er að gera sér grein fyrir,
KJARASKERÐING
AF AUSTUR-
VIÐSKIPTUM
Pnn fleiri skýringar eru á
því, að kjörin batna ekki
hérlendis í sama mæli og
annarsstaðar. Ein er sú, að
íslendingar hafa orðið að
selja mikið af afurðum sín-
um austur fyrir tjald og
kaupa þaðan lélegar og dýr-
ar vörur í staðinn. — Hér í
Morgunblaðinu hefur verið
minnzt á tvö lítil dæmi um
þetta.
Hvert kíló af strásykri,
sem íslenzkir neytendur
kaupa, er 2,50 kr. dýrara en
það þyrfti að vera vegna
þessarar viðskipta. Þetta er
aðeins en vörutegund, en
dæmið talar skýru máli.
Þá hefur verið á það bent,
að nálægt helmingi meira fé
hafi verið varið til kaupa á
ljósaperum eftir að farið var
að kaupa þá vöru í komm-
únistaríkjunum. Veit líka
hvert mannsbarn hvílíkt
rusl sú vara er, en verð
hennar hinsvegar sízt lægra
en á frjálsum mörkuðum.
Margt fleira mætti nefna,
en einna kunnust eru bíla-
kaupin. Þau kaup hafa mörg
um orðið mikil raun, ekki
sízt kaup vörubifreiða, sem
varla hafa enzt árið, án stór-
kostlegs viðhaldskostnaðar.
Og nú bíður f jöldi rúss-
neskra bifreiða óseldur,
þrátt fyrir verðlækkanir, í-
vilnanir af ríkisins hálfu og
gjaldfrest til að reyna að
pranga þessum bílum inn á
menn.
Þarf ekki að eyða að því
orðum, hversu mikla kjara-
skerðingu þessi viðskipti
hafa haft í för með sér fyrir
allan landslýð.
LAUN GÆTU
VERIÐ 35Jo
HÆRRI
T nágrannalöndum okkar
hefur verið talið eðlilegt
að kjör bötnuðu um 2—3%
Adolfs Eichmanns
„ÉG her eitt hataðasta
nafn heimsins — en þó
hlýt ég að elska föður
minn“, segir Nicolas Eich-
mann, 25 ára gamall son-
ur milljónamorðingjans
Adolfs Eichmanns, í grein,
sem hann hefur skrifað í
bandaríska vikuritið „Par-
ade“. Þar skýrir hann
nokkuð frá uppvaxtarár-
um sínum heima í Þýzka-
t ^ ^ i>p"
á ári hverju, þegar heilbrigð
ir stjórnarhættir hafa ríkt.
Ef það er rétt að kaupmátt-
ur sé nú sízt hærri hér en
hann var 1945, sjá menn
hversu alvarlegt þetta er.
Ef heilbrigð stjórnarstefna
hefði ríkt, ætti a.m.k. að hafa
verið hægt að bæta kjörin
um 2% á ári. Svarar það til
þess að kjörin væru nú um
35% betri en þau voru 1946.
Verkamannalaun væru þann i
ig nálægt 28 kr. á tímann í
staðinn fyrir rúmlega 20 kr.
o. s. frv.
ungur, og síðar sem „Ric-
ardo frænda“ í Argentínu.
— Nicolas á nú heima í
Buenos Aires, og þar er
greinin skrifuð. Er hann
Þessi mynd af Nicolas Eich-
mann, 15 ára) var tekin, þegar
hann átti heima hjá hinum
ástkæra „Richard frænda“,
sem reyndist svo vera ...
Auðvitað finnst mönnum
það engin ósköp að fá í einu
2% kjarabætur. Þess vegna
hefur kommúnistum tekizt
að knýja fram stórfelldar
launahækkanir, sem kollvarp
að hafa grundvelli heilbrigðs
efnahags og þannig leitt til
þess, að kjör hafa ekki batn-
að heldur jafnvel beinlínis
versnað. En þegar menn hug
leiða það, að eina leið'in til
þess að varanlegar kjara-
bætur verði, er að fara hægt
í sakirnar og forðast umfram
allt að eyðileggja heilbrigðan
efnahag, þá er ekki að efa
að sú leið verð>ur valin.
Morgunblaðið hefur marg-
bent á, að vinnuveitendur og
launþegar eigi að hafa heil-
brigt samstarf um að tryggja
traustan grundvöll atvinnu-
rekstrarins og sjálfsagða
hlutdeild launþega í aukn-
ingu afrakstursins. Af þessu
verður að vinna bráðan bug,
svo að efnahagur lands-
manna geti batnað jafnt og
þétt.
ræðir ákærurnar gegn föð
ur sínum, sem nú bíður
dóms í ísrael, segir hann
m.a.: „Það er erfitt fyrir
mann að trúa slíku um
sinn eigin föður. Mér
þótti mjög vænt um hann,
þegar ég var smádrengur“
........og „höndin, sem
tengdu okkur, voru jafn-
traust og einlæg, þegar ég
kynntist honum aftur síð-
ar sem Ricardo frænda“.
• Strangur faðir
Eichmann yngri minnist
þess frá bernsku sinni, að fað-
ir hans hafi verið „strangur,
eins og flestir þýzkir feður,
en þau móðir min voru mjög
samrýmd og hún hefir alltaf
elskað hann.“.. „Eg fékk ekki
tækifæri til þess að vera mik-
ið með föður mínum á bernsku
árunum, vegna styrjaldarinn-
ar.“ segir hann enn fremur.
„Þegar við hittumst aftur í
Argentínu, þóttist ég reyndar
kannast merkilega vel við
andlit Ricardos frænda, en þó
ekki svo að ég þekkti þar aft-
ur föður minn. Ég hélt, að hér
væri aðeins um að ræða venju
legt, sterkt ættarmót. Móðir
rmn, sem gerði sér fulla grein
• Óttast hefnd
„Sem barn styrjaldarinnar
og ringulreiðarinnar, sem
henni fylgdi, kynntist ég nokk
uð ógnum þess“, segir hinn
ungi Nicolas Eichmann. „En
ég gat aldrei látið mér til hug-
ar koma, að faðir jninn aetti
minnsta þátt í þeim — og nú
er hann einmitt sakaður um
hina verstu glæpi stríðsins. —
Ungi maðurinn rifjar m. a.
annars upp, þegar fjölskylda
hans fluttist til hinnar her-
setnu Prag-borgar, árið 1941,
þar sem „við bjuggum í
indælu húsi með stórum trjá-
garði umhverfis. Þá sjaldan
pabbi var heima, vorum við
oft að dunda við það saman að
gróðursetja trjáplöntur á lóð-
inni“. ,— Nicolas var sex ára,
þegar fjölskyldan kom til
Prag. — Hann segir og frá
því, er faðir hans keypti sér-
staklega þjálfaðan lögreglu-
hund af Scháfer-kyni, sem
skyldi fylgja honum, drengn-
um), hvert sem hann fór..
Dregur hann þá ályktun af 1
þessu, að Eichmann hafi ótt-1
azt hefndaraðgerðir gegn fjöl-1
skyldunni.
• Til „Ricardos frænda"
Eftir því sem leið á styrjöld-
ina, sá Nicolas litli föður sinn
æ sjaldnar — enda var hann
mjög önnum kafinn við út-
. . . faðir hanS, milljónamorð-
inginn Adolf Eichmann.
rýmingu Gyðinganna. Nicolas
segist hafa skynjað það á sinn
hátt, hvernig ólgan og spenn-
an varð meiri og meiri kring-
um hann, eftir því sem lengra
leið. Og svo kom flóttinn frá
Prag. Móðir hans talaði aldrei
um það, hvar faðir hans væri
þá og þá stundina, en síðar
tjáði hún Nicolas, að hann
væri talinn í hópi hinna
„vermisste“ — þ. e. þeirra,
sem saknað var, án þess kunn-
ugt væri, hvort þeir voru lífs
eða liðnir. — Nicolas Eich-
mann fer nú fljótt yfir sögu
til ársins 1951, þegar hann hélt
til Argentínu með móður
sinni. Hann segir, að hún hafi
Framh. á bls. 15.