Morgunblaðið - 01.06.1961, Síða 8

MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 1. júní 1961
flf
Frá höfninni meöan þjóðsöngvarnir eru leiknir. (Ljósm.: Markús)
— Noregs'.onungi
fagnab
Framh. af bls. 1.
Norge og komu þeir allir með
konungi í bátnum til lands, auk
föruneytis konungs, Odds Grön-
volds, stallara, E. T. Lundes-
gaards ,ofursta og Arne Haughs
majórs. (Sjá ennfremur grein á
bls. 3).
Nú bjóst forseti Islands, Ás-
geir Ásgeirsson og forsetafrú,
að taka á móti Noregskonungi.
Konungsbáturinn nálgaðist Lofts
bryggjuna og forsetahjónin
gengu fram á bryggjuhausinn,
fyrsta spölinn á rauðum dregli,
sem hafði verið lagður að
bryggjunni. í fylgd með þeim
var falleg stúlka, Margrét
Brandsdóttir 12 ára, sem færði
Noregskonungi blómvönd.
Eftirvænting var í andlitum
áhorfenda, ekki sízt barnanna,
sem þarna voru mætt að sjá
kónginn. Þau tylltu sér á tær
og skimuðust um eftir honum.
Svipfríður, riðvaxinn glókollur
í áhorfendahópi benti fram á
bryggjuna og sagði: Þarna kem-
ur hann! Hvirfingin, krök af
hvítmatandi augum, bærðist eins
og skógur í vindi. Hann var að
koma. Nýja verkamannaskýlið
kom sér vel, þar voru frétta-
menn norska og íslenzka út-
varpsins og margir áhorfendur.
Mótorbáturinn Freyr lá við
bryggju norðan við skýlið með
stærri áhöfn en nokkru sinni
fyrr og þegar konungsbáturinn
lagðist við bryggju kom slag-
síða á Frey gamla. Og hann
sem var búin að hlakka til að
fá að hvíla sig eftir vertíðina!
Mávar flugu yfir höfnina. Þeir
voru í veiðihug af gömlurfi
vana. Engir fiskúrgangar á
bryggjunni, svo þeir urðu að
láta sér nægja síli í höfninni.
En þau voru ekki til að for-
agta, sú kóngafæða.
Allir voru íbyggnir og í há-
tíðarskapi. Það var augljóst
mál, að Noregskonungur átti
ítök í hugum fólksins, sem var
mætt til að sýna honum virð-
ingu og þá vináttu, sem Jtslend-
ingar bera í brjósti til frænd-
þjóðarinnar norsku.
Þegar konungsbáturinn lagð-
ist að bryggju klukkan 11, fagn-
aði forseti Islands Ólafi kon-
ungi og bauð hann velkominn.
Noregskonungur héilsaði og
brosti. Á leiðinni upp bryggj-
una skiptust þeir á nokkrum
orðum, konungur og forseti, og
var létt yfir þeim báðum. Þeir
staðnæmdust á rauða dreglin-
um og Lúðrasveit Reykjavíkur
lék þjóðsöngva Noregs og Is-
lands. Þegar norski þjóðsöngur-
inn var leikinn, breyttist svipur
á konungi á einu andartaki, bros
ið hvarf af brúnu, karlmann-
legu andliti hans og hann stóð
teinréttur og heilsaði að her-
mannasið. Meðan þjóðsöngvarn-
ir voru leiknir, var virðulegur
hátíðarsvipur yfir höfninni en
margir áhorfendur notuðu tæki
færið og tærnar til að skoða
hinn orðum prýdda konung
Norðmanna.
Þegar þjóðsöngvarnir höfðu
verið leiknir, var tekið til ó-
spilltía málanna við að kynna
mótttökunefndina fyrir konungi.
Það gekk greiðlega. Forseti ís-
lands kynnti ráðherra og aðra
viðstadda, konungur heilsaði
hverjum manni, fyrst að her-
mannasið, síðan með handa-
bandi. Að því búnu gengu þjóð-
höfðingjarnir í forsetabílinn og
óku til Ráðherrabústaðarins.
Hér má skjóta því inn í (fyr-
ir frúrnar), að Ólafur Noregs-
konungur var klæddur einkenn-
isbúningi norska flotans og bar
fjölmargar orður. Forseti og
aðrir herrar í móttökunefndinni
voru í árdegisbúningi, röndótt-
um buxum og svörtum síðum
jökkum með pípuhatta og ljósa
hanzka. Aðeins þrjár konur
voru viðstaddar mótttökuna, for-
setafrú Dóra Þórhallsdóttir, sem
var í svartri kápu með minka-
skinni og dökkan hatt með hvítu
skrauti, frú Börde sendiherra-
frú, sem var í svartri drakt með
svartan og hvitan flauelshatt og
frú Auður Auðuns, forseti bæj-
arstjómar Reykjavíkur, í svartri
kápu með ljósan hatt og sam-
lita hanzka.
Nú var ekið frá höfninni til
ráðherrabústaðarins um Geirs-
götu, Pósthússtræti, Hafnar-
stræti, Lækjartorg, Lækjargötu
og Vonarstræti og komið að
Ráðherrabústaðnum um kl. 11.20.
Fremst ók Sigurjón Sigurðsson
lögreglustjóri og fulltrúi hans,
þá komu tveir lögregluþjónar á
mótorhjólum, síðan forsetabif-
reið nr. 1 með Ólaf konung og
forseta íslands, þá forsetabifreið
nr. 2 með forsetafrúna og frú
Börde og í þriðja bílnum voru
Lange, utanríkisráðherra Nor-
egs, Guðmundur I. Guðmunds-
son, utanríkisráðherra og fylgd-
armaður Langes, Þorleifur Thor
lacius deildarstjóri.
Meðfram götunum sem ekið
var um, stóð fjöldi fólks og fagn
aði Ólafi konungi. Skemmtileg-
ast var að sjá barnahópinn með
norska og íslenzka fána, hann
var eitthvað annað en niðurlút-
ur. Börnin voru sparibúin og til
hlökkunarsöm í fasi. „Bráðum
kemur kóngurinn, bráðum kem-
ur kóngurinn!" kölluðu sum. I
svip þessarar fallegu ísl. framtíð
ar var einlæg gleði. Börnin enn
laus við þann huliðshjálm virðing
ar og ráðdeildar sem oftast fylgir
fullorðinsárunum. Þó var ekki
laust við að sum þeirra væru
farin að hugsa sitt af hverju:
„Hvernig lízt þér á kónginn?"
spurði fréttamaður Morgunblaðs
ins snáða nokkum, sem stóð
með norskan fána í Tjarnar-
götunni. „Ágætlega,“ svaraði
hann með ákveðnum svip, en
dálítið undirfurðulegum augum.
„Mundir þú vilja vera kóng-
ur?“ , Já.“ „Af hverju?" „Af
því þá mundi ég ráða yfir Is-
landi?“ „Það veitir ekki af“,
bætti hann við rogginn.
Annar snáði, sem þama var
viðstaddur, sagðist ekki vilja
vera kóngur. „Hvers vegna
ekki?“ spurðum við. „Af því
ég vil tolla í tízkunni," sagði
hann. „En þú þarna, litli karl,
vilt þú verða kóngur?“ „Nei“.
„Af hverju ekki?“ „Af því mig
langar mest að eiga blóm í garð
inum mínum.“ „Heldurðu að
kóngar geti ekki átt blóm?“
„Geta þeir það líka?“ Já — já,
og þeir geta átt marga blóma-
garða, ef þeir vilja.“ „Þá væri
mér alveg sama, þó ég væri
kóngur,“ svaraði drengurinn.
Annar drengur vildi verða
kóngur til þess eins að fá allar
orðurnar ,en þá var honum
bent á að hann gæti fengið orð-
ur án þess að verða kóngur. Þá
sagði hann: „Þá vil ég barasta
vera flugmaður." Lítil telpa
kom þarna að með norskan fána.
„Fannst þér gaman að sjá kóng-
inn?“ spurðum við. „Já,“ svar-
aði hún. „Og hvers vegna þótti
þér svona gaman?“ „Af því
hann er kóngur,“ svaraði hún
og roðnaði lítið eitt. „Hefurðu
nokkurn tíma heyrt talað um
kóng áður?“ „Já, Kristján 10.“
„Var hann norskur kóngur?“
„Já, hann var konungur Islands
og Noregs,“ svaraði hún feimn-
islega.
Litlu síðar sagði hún okkur,
að hún væri ekki efst í sínum
bekk.
I þessum svifum komu þjóð-
höfðingjarnir út á svalir Ráð-
herrabústaðarins og var þeim
fagnað innilega af viðstöddum.
Ólafur konungur veifaði til
mannfjöldans, en síðan gengu
þeir aftur inn í bústaðinn.
Móttökuathöfninni var lokið.
Hamsfrið
hœtfi í gœr
MORGUNBLAÐIÐ áttl í
gær tal við nokkra kaup-
menn og verzlunarstjóra.
Bar þeim saman um það, að
hið svokallaða „hamstur“
hefði verið mesta óvera, og
sterkast kváðu þeir að orði,
sem mundu vöruskort stríðs
áranna og haftaáranna. I>ó
bæri því ekki að neita, að 1
húsmæður, sem venjulega
keyptu eitt smjörlíksstykki,
hefðu nú keypt tvö, og ein-
staka svartsýnismaður hefði
keypt vikuforða af osti
o. s. frv.
Einkum bar á þessu á mánu
dag og þriðjudag, en á mið-
vikudag, þegar miðlunartil-
lagan var birt í blöðunum,
urðu engin brögð að því, að
fólk keypti vitund meira en
vanalega. Virðist því, sem
almenningur hafi treyst því,
að sú tillaga myndi ná fram
að ganga, og ekki talið
ástæðu til að byrgja sig upp
að matvörum.
4000 tunnur
Akranesi, 31. maí.
UM 400 tunnur síldar bárust
hingað í dag. Meiri hluti síldar-
innar fór í bræðslu, en hitt var
hraðfryst. Höfrungur IL land-
aði 1400 tunnum, Sveinn Guð-
mundsson 850, Skipaskagi 850 og
Haraldur 800 tunnum. 275 lestum
af freðsíld var skipað út
Noregskonungur heilsar Ólafi Thors forsætisráðherra. Guðmundur 1. Guðmundsson utanríkis-
ráðlierra og Bjarni Benediktsson dómsmálaráðherra lengst til hægri á myndinni.