Morgunblaðið - 24.12.1961, Qupperneq 4

'*■"** „’Sts BtdjCti
ge oas Ia<J ngSss 3o
umuiSoA e ijn euaec[ gt
JtsAL[i[tsq i tuuaq ngBjseq
&o. jeqqo eunqoq njsngis
9q n^qe<[ ‘euj3H“ uujiJeq,
tgesSnq „‘jnSaAeggjS
^<í ja ejjaq oas ‘etæjf“
•jnjje qejSjeui
ejjioq jigjoCSjaA uijaq
igeunej gnS So inq j un
ssojq jba jeq ge iacJ ‘jeut
tojpje geq ijjoqs juies
ua edosjnqigCui ega ejrq
gnejq ejsegis uuis uinqæj
-ej jjo ijæS giqxgjnSioj
-eCq ge ‘jbas geq gaui jn
-jje uioq 3o Jgj ueuox
„ giA ua e
jnjaq epxeq neq ge ‘uin
ssla ja Sa“ •uuun^euU
igeJBAs „‘geq ngjao“
„•jjoqs umgji giA
jjpq ‘eCSSai ge Sts jijAj
Sou jejiie ejeq neq ge
‘ipuejs iAq e SiujaAq ‘neq
BfJiCds 3o“ ‘ueuoq igSes
w‘giujBA giA uiSaui uinuiq
SUjsqigjnSiaieCq ijj jijá
eddojqs ge eijæ Sg"
„iiqqa luiajq
‘goS ejaA ge e luja tqqa
uinjoq giA iuinjnijaq
3o uingiCapuet BjaS jja
-qqa eui nu ‘Suqjaq ‘jhb
uiejjum So 'iSUiCiefjaq
-njAj je ndns " egofs’ So
iqjaqefjj jn gnejq eqeq
ge uingjaA giA“ 'Jnije 3o
uua uueq igSes „‘giqiux
jo JIIB umja giA ‘ej>“
'uin
udeqsnq x uingtAS uinnq 9
piiapgej eqqs tpuXs uueq
uias jeq ‘gojs nssáq 9 Si
UJ3Aq ‘gqiqs xqqa jeS uui
pupq 3o ‘uinjÁp jijáj gojs
U!jqæj9,j -eqti jeujXq So
euignes 3o sueq euejsaq
nje Jejin 3o Jíujih
geq jijíCj mq 1 igeujeq
iqqa ua ‘3ep 9 euuiui
gcqeui juub n3uaj ne<j
•xu'nujeui 9 unjuiuiqqs
ddn qioj So uuqjeq
igSes ‘„giqiui jk> uinja
g!A“ "JBA tunungqiq i
uias ‘eumui So buutui
jejne geq gjeA jng^ uias
jines ua ';jaS jba geq 1
„Sa !Ses ‘jAp 9
giqSiCqiuaq me rqqoH 'i3o
i3as ‘iAq 9 xuja ijppa urn x“-
íí>q SÍA „i3u!ijaq ‘nssaq
9 iuja iqqa utnjqq g!A“
‘uueq !g3es ‘„gpjirui jio
Ilie utnqiæj-ej vwnjoS gjA
ge iAq je jbjbjs „epaq“
•jeuiqi jieq ngojs je
ujngqiq 3o ipuequuiui joj
uejaqsddn ‘sueq eueSiaj
jnqe njojs 9 Jnge 3o peiS
ujef jbuibjj íjppa uraqs
U!iog *ejjaA iii! eaeq !gja3
geq ua ‘nu!iq je jsaui uias
eqqaap ge pAq gaui g!A
3!S essajq ge !geijæ uuej£
•JHjquinq gJBA utnuoq
ge oas ‘gipiqAqieiof 9
nuts nupqfq jie 3is jijÁ
J9 uuipuqqsiego iqiry;
•JijSæusne i Tuupqiæj
-ej qjiCajq uias ‘3eiejjefq
geq ijje 3o 'e[g!q 3o efgt
ge !gæq gíqiqj juunq jeq
ge rnq ‘íuunS^aiefq 1 js^ge
Suiqiq So jsjiajq jh® 3o
•psOJJ
3o qSeq je jsngSangiCa jb
jqe j^jge ijoq ‘ruaqsddn
epiejSJB’Ui jeg So xo So
xc g;ujoq ge ‘jjaiq uueq 9
jj^iq oas u^aqs unqs 3o
uinuijqe emi e JigeiS Jt
ujeiSnjquis nSuns ijuins
nfjaAq 9 Sq ‘geq joa
So uuijeuieiqf 1 Jqqfui 3o
gnejq jejne neq ngjoq
‘euiiaq J?q njje jqes
ngoS jessaq 3o fddn gqjs
iuunS'iaiefq t umjoq uias
iSuai oAg -tAq ejj ddn
jSngojs IJÍ geq tpfaS 3i
uueq 3o 'gequujui iqqo jn
piaq !gjeq juunuuoq t ui
qiqfui So eSaijeqddn moA
neq 3o jraq 3o Cu suia
nujgjoq 9 !gæq ujgnejq
-eiqf nSei ^q ug Juun
-uunj 1 gjujB'A So gnejq
•„fiíqSifqnjaq 1
fuuaq nfiejseq So eunqoq njsngjs njqej ‘eujqH'
tjjæj jqqa izpq 'jiSreiir bjoa ge jniwa
-qeWj?q Bjjnq IdaVTHOOaViTOa J
dnDMQoqofiog
” jjnjsaiSnq ueuuaq eutænq
-uibjj ge TAq ge gjaj nq SjujaAq bjja
iqqa eq njJ9i Sq gigSejqejjqi uimgo
SA SL

u ei
3\r
AA z
OA 9
6 s
8 ■fr
'0
jiuXs nq ua Jng9 ‘uinuuis uinjqqou jn
-jiefs jsjiCj epaq ngejqjj; ;jas igesSnq
uueq 3o eiej euies ueuioqjn ja eq 3o
‘ipujau uueq uias ‘uinpiqfds uiraq 9
jeujniqj njsja euies efSSai ge umpueA
jnne ja geq ‘nf ijAq ge bjbj ge pe nq
SjujaAjj 'gíieA jjeq uueq njoj egeAq
jSes nq jnjaS ‘je3u;sX[ddn jessaq gjæj
QL Sl-
iA w
AA kv
OA 6
L • L
9 S
e <0
3 A
•g V
áq So xexjg •SaiuemiTj as uejei um
-jjoji uimqfj uinssaq je umfjaAq 9 jaq
efSas ge surage uueq uueq nppja
•J19qddn eueq efSas iqqa
91U uueq So JnjoA uueq efjaAq ‘euirs
SaAie ja geq — n[qj efjaAqura jas efiaA
uujq eSeiaj njj^H -gSejqejjqi gpjx
-ep ju.Cs nq jnjaS ‘gjqoi ja TAq jeSsq
. a 3o o ‘a ‘v
jqjaui ‘juujpuCui 9 Jaq ja JuCs 3o suia
‘9 umiqj gaui piqfds Jn3ofj UJ n.ayH
uipipldsouioi 60
UUUnpDUIDJJpj'
, •jipuCuiiqqCjq
geq 9 eCjas ega ‘jæq jijC eqqei 3o
gjseiS 9 jipuCui ei9ui ge ja ueuieo
•gijuiuinS 9 umSujjsCjq
equutui ega eqne ge jAq gaui sutagq
‘— ja uias jdCp egeAq 9 umjsæu ezuejs
ge ni uueq 9j ge jSæq Ja nSmjæ niTtjx
-?P gaw quujpuaq ejjCi ua geuue jqqa
jjeq ‘jnjje ddn euioq ge 9 uueq ja ‘nui
qeqjepueq gaui jngiu numuuinS jngeui
jpC ‘jngju ejeq ge ip ‘giseiSedoJp epji
•s -e -a -q ‘„uuejejeq“ bj hia jngeui ja
•g!?q
-m III8 Ja goui jeq So — ‘gjseiSsujeA
jijC jjaq gnuiuinS epujq nqeqs oas
•xuejje Sjq ejjajq ge rtq jngjaA
euSaA ssa< -egæj ge edojp ejqqou um
euiau as jqqa ge ‘gjJaA anjaS uinnoj
-I!J uingeq j ge ‘juiæAq^u oas bjsa ge
vNNVNava Hoasaa
vNNVNHva Noasaa
oz
4
LKSBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
29
Hún dreifði skrautinu um borðið.
var stokkfreðið að neðan.
„Sefur hann?,“ spurði
bún lágt og leit yfir til
sjúklingsins. Matthildur
hætti að horfa á skrautið.
„Já, hann sefur“, svaraði
hún. „Fannstu nokkra
einirunna?“
Neit þeir voru alls stað
ar komnir undir snjó, þar
sem mér datt í hug að
jeita. Eg kom við í Norð-
urhlíð og spurði, hvort
þeir gætu látið mig fá
nokkrar greinar, en þeir
höfðu treyst á óbreytt
veður eins og við, svo að
þeir átfcu ekkert heldur.“
Matthildur fór kyrlát-
lega að vefja pappírnum
utan um jólaskrautið og
stinga því niður í öskj-
una. Hún klemmdi var-
irnar saman og barðist
við grátinn. Hún tók
þetta svo nærri sér. Jól
án jólatrés, það var eins
og það væru engin jól.
. Um kvöldið rauk hann
upp með ofsasfcormi, svo
að húsið skalf og hrist-
ist, Matthildur varð að
fara út með mömmu sinni
og sjá um að örygglega
væri gengið frá bátnum
og að hver hurð væri læst
og lokuð. Að síðustu festu
þær hlera fyrir gluggana
á húsinu, þeim megin
sem veðrið stóð á.
Pabbi sagði þeim, að
ekkert væri að óttast og
þær háttuðu og fóru i
rúmið, en létu Ijósið loga
á lampanum, sem hékk
niður úr loftinu.
Klukkan var næstum
orðin tvö, þegar Matthild
ur vaknaði við ofsalega
vindihviðu, sem hristi
húsið, svo að brakaði og
brast í hverju tré. Hún
settist óttaslegin upp í
rúminu. En foreldrar
hennar sváfu, og hún
vildi ekki vekja þau,
allrasízt aumingja pabba,
sem var veikur og þurfti
að sofa.
En hún þorði ekki að
sofna aftur, heldur lá
kyrr í rúminu og horfði
á lampann, sem sveiflað-
ist til.
Þá spennti Matthildur
litla greipar og sagði við
guð, að hún væri hrædd
við vindinn, sem gæti
kannski feykt húsinu
þeirra um koll, og að
hún væri ósköp hrygg og
leið yfir því, að móðir
þeirra skyldi ekki hafa
fundið neinar einigrein-
ar. Gæti guð nú ekki gert
svo vel, að láta þær finna
Gæti guð nú ekki Iátið þær finna fáeinar greinar?
Hvaðan skyldi þetta páskaegg vera
komið, sem ferðamaðurinn er að
borða hérna inni í miðri Sahara
eyðimörkinni. — Dragðu blýants-
strik frá depli til depils eins og
tölurnar segja til um, og þá færðu
svarið.
Skrít^ur
Frænlka: Viltu efldri
borða eina köku í vióbót
Axel minn?
Axel: Nei þaikika þér
fyrir frænka.
Frænika: Þjáist þú aif
lystarleysi Axel minn?
Axel: Nei, elkki af lyst-
arleysi heldur af kurteisi.
★
A: Ég hefi verið svo
veilkur, að ég gat varla
skriðið.
B: Hvers vegna varstu
iþá eiginlega að skríða?
Lögregluiþjónn (við
mann sem liggur á götu):
Hversvegna stendur þú
ekiki upp maður? Hefurðu
tapað nokíkru?
Maðurinn; Jlá það er nú
eimnitt það. .
Lögreglulþjónninn: $
HSverju hefur þú tapað?
Maðurinn: Jafnvæginu,