Morgunblaðið - 17.04.1962, Blaðsíða 20

20
MORGinsni. 4 Ð1Ð
Þriðjudagur 17. april 1962
GEORGE ALBERT CLAY:
GINA
Saga samvizkulausrar konu
-------37 ------
Ég held ekki, að hún hafi
farið framhjá okkur viljandi,
sagði Diego og svo hristi hann
höfuðið. En í dag er svo margt,
sem ég veit ekki. Kannske hún
hafi séð okkur.
Þá hefur að minnsta kosti
einhver úr fjölskyldunni stóran
bíl ennþá, Diego.
Ég býst við, að Gina komi
alltaf til með að hafa stóran bíl,
svaraði hinn.
Osaka lautinant sat i bílskúrn
um í Klettahúsinu og var að
smyrja beltið sitt og samgleðj-
ast sjálfum sér með að hafa
lokið erindi sínu með góðum
árangri. Þegar þessi ríki Spán-
verji, de Aviles, hafði komið
þarna akandi fyrir nokkrum
mínútum, hafði hann þakkað
honum fyrir að vernda húsið
sitt. Kannske segði hann her-
námsstjóranum, hversu vel
Osaka hefði staðið í stöðu sinni,
og það gæti þýtt sama sem
hækkun í tign.
En þá heyrði hann neyðaróp
og hljóp út í garðinn og bjarg-
aði - Önnu frá hálfnöktum dátan
um. Hann barði dátann með belt
inu sínu og hringjan gerði stórt
sár á kinnina á honum. Dátinn
féll á kné og síðan á bakið, en
beltið áfram að dynja á honum,
og reif skinnið svo að blæddi.
Mannskepnan æpti og beiddist
vægðar, en hann hélt áfram að
berja hann þangað til bakið á
honum var alblóðugt, og hætti
ekki fyrr en Anna bað honum
vægðar. Dátinn var nær dauða
en lífi, sem ekki var nema sann-
gjamt, þar sem hann hafði
dirfzt að móðga heimilisfólk
spæpsks samverkamanns, Vic-
ente de Aviles.
XXII.
Gina steig út úr bílnum við
dyrnar á húsi de Aviles, og var
enn náföl og utan við sig af
reiði við bjánann, sem hafði
dirfzt að skjóta á hana, þegar
hún ók gegn um vegarlokuna.
Það var snemma kvölds og hún
þaut inn um dyrnar, inn í hálf-
dimmuna í þögla húsið. Nú var
ekkert rafmagn lengur og eina
birtan, sem þarna var, stafaði
frá tunglinu.
Hún þorði ekki að kalla hátt,
því að hún vissi ekki, hvað nú
kynni að vera í húsinu, en leit-
aði þar til hún fann frú Lolytu
í setustofunni. Frúin hreyfði sig
ekki og bakhái stóllinn huldi
hana að mestu, þar sem hún sat
með hendurnar fram á borðið,
ofurlítið álút og með lokuð augu.
Fjögur eða fimm kerti skirptu
í stjaka á borðinu, og báru litla
birtu, en Lolyta þarfnaðist held-
ur ekki mikillar birtu, því að
hún var að rifja upp endurminn-
ingar í huga sínum.
Þú ert heil á húfi! Ó, frú
Lolyta! Gina hljóp til og kyssti
hana á kinnina.
Já, mér er borgið, barnið gott.
Lolyta vaknaði úr móki sínu.
En ég veit ekki um Diego. Og
Vicente?
Ég hþf ekki séð hann allan
daginn, 'sagði Gina. Komu Jap-
anirnir hingað? Hún leit kring
um sig í stofunni, þar sem ekk-
ert hafði verið úr lagi fært, en
var kyrr og róleg eins og endra-
nær. Þeir hafa ekki skaðað
neinn?
Þeir komu hingað, svaraði
— Hugsaðu þér. Allir nágrannarnir hafa lagt fram peninga svo
að dóttir okkar geti stundað söngnámið í eitt ár í Róm.
frúin. Og ekki skoðuðu þeir neitt
nema bókasafnið. Þeir brenndu
það, þegar þeir gátu ekki kveikt
eld í arninum öðruvísi.
Þá heyrðist hávaði við dyrnar
og Lolyta stóð upp þreytulega
og hlustaði, en Gina færði sig
nær henni. Þeir eru komnir aft-
ur! æpti hún.
Ég held ekki. Kannske er
þetta Diego. Ég hef verið að
hlusta eftir þessu í þrjá stundar-
fjórðunga.
Lolyta litla! sagði hann þegar
hann kom inn í birtuna. Lolyta
mín litla!
Diego!
Þá stóð hann við hliðina á þeim
og þær sáu, hve þreyttur hann
var, ekki síður en þær sjálfar.
Voru þeir hérna? Eruð þið öll
heil á húfi? En þjónustufólkið?
Þeir gerðu okkur ekkert mein.
Sumt af fólkinu er hér enn,
sumt er farið.
Jæja þá. Hann reyndi að
hlæja. Húsið stendur þó að
minnsta kosti enn. Það er meira
en sagt verður um sum önnur.
Þeir komu hérna tvisvar,
sagði Lolyta. í annað skiptið
brenndu þeir bókasafnið
Æ,....
.*... og einu sinni kom þessi
kynblendingur, Banos, hingað.
Hann kom ekki inn né heldur
stóð neitt við. Hann var að leita
að Ginu.
Að mér? Til hvers?
Hann nefndi það ekkert. Hún
sneri sér aftur að manni sínum.
Varstu gangandi?
Já, þeir tóku bílinn minn.
Þér skuluð ekki hafa áhyggjur
af því, Don Diego, sagði Giná.
Hann skuluð þér fá aftur strax
í fyrramálið.
Hann sneri sér að henni, en
það var ekkert bros á andlitinu.
Þú ættir heldur að láta það
ógert, Gina Ég ætla mér ekki
að nota mér áhrif mannsins þíns.
En Sffredo-fjölskyldan? spurði
hann Lolytu.
Ég veit ekkert um þau, svar-
aði hún afsakandi. Ég hef haft
svo margt að hugsa. Þessi
brenna þeirra....
Það er bezt að ég skreppi þang
að snöggvast — það heyrðist á
rödd hans, að þessi spölur yrði
honum erfiður — og ég kem
strax aftur. Ég hef ekkert fengið
að borða í dag.
Frú Lolyta fékk Ginu kerti
úr stjakanum og hélt því um
leið fast upp að andlitinu á
henni, svo að hún gæti séð vel
framan í hana. Farðu niður í
kjallara, sagði hún. Tim er þar.
Hann hefur sjálfsagt gaman af
að sjá þig.
Hérna? Hefur hann verið
hérna allan tímann? æpti Gina
og allir hinir hryllulegu við-
burðir dagsins komu upp í huga
hennar. Hún flýtti sér út úr
stofunni og undir eins og hún
var laus við Lolytu, tók hún
á sprett. Þegar hún var komin
niður í kjallarann, kallaði hún
til hans, en fékk ekkert svar.
Þá hljóp hún eftir aðalgangin-
•um og í framhluta kjallarans,
en rak höfuðið í bita í loftinu
og kertið datt á gólfið, og slokkn
aði á því. Allt í einu stóð hann
frammi fyrir henni í einum dyr-
unum.
Tim! Hún greip utan um hann.
Ó, Tim ég hef haft svo miklar
áhyggjur af þér. Ég hef leitað
þín allsstaðar!
Jæja, þú ert þá búin að finna
mig.
Ég var svo áhyggjufull. Hún
hélt enn utan um hann. En nú
er allt í lagi. Ó, Tim! Hún lagði
höfuðið að brjósti hans, Það er
gott að vita, að þú ert óhultur,
en við þurfum að flýta okkur.
Flýta okkur hvert?
í Klettahúsið, auðvitað.
Hann seildist til og losaði
hendur hennar af hálsinum á
sér. Til hvers ætti ég að fara
heim til þín? spurði hann.
Til þess að vera öruggur,
sagði hún. Skilurðu það ekki
Tim, að þeir dirfast ekki að
hreyfa við húsinu mínu. Þú get-
ur falið þig í bílnum og ég get
komið þér þangað. Nú, þegar ég
hef fundið þig, þarftu engar
áhyggjur að hafa.
Ég hef engar áhyggjur, Gina,
sagði hann, og ég fer ekki til
Klettahússins.
Ferðu ekki? bergmálaði Gina.
Til hvers heldurðu að ég hafi
komið til borgarinnar í dag? Til
hvers heldurðu, að ég hafi lagt
mig í alla þessa hættu? Hún var
nú orðin rólegri, því að hún
varð að gera honum skiljanlegt,
að hún gæti verndað hann. Og
hann varð líka að skilja, hversu
mikið hún hafði lagt í sölurnar
fyrir hann. Þú veizt ekki, hvað
komið hefur fyrir mig í dag, og
allt þín vegna. Ég meiddi fólk
úti á þjóðveginum og ég rak
einn mann í gegn... .ég hef víst
drepið hann. Ó, það var svo
hræðilegt!
Ekkert af þessu hef ég beðið
þig um, Gina.
En ég vildi bara gera það. Ég
vildi hjálpa þér. Skilurðu ekki
hvað ég er að reyna að segja
þér, Tim? Segðu, að þú skiljir
það. Láttu mig ekki þurfa að
segja það. Þegar það gerðist var
ég ekki að hugsa um neinn nema
þig. Þetta var alltsaman mis-
skilningur, að ég skyldi fara
að giftast Vicente. Nú veit .ég
hvað ég vil, hélt hún áfram óða-
mála. Ég vil þig og ég þakka
guði, að ég skyldi koma nógu
fljótt til að bjarga þér.
Ekki er ég ríkur.
Segðu þetta ekki, Tim, sagði
hún snöktandi. Segðu það ekki!
Hann svaraði með því að fara
aftur inn í herbergið þar sem
kertaljósið logaði og Gina sá
um leið, að Luisa lá á hnjánum
úti í einu horninu og var að
herða ólar að leðurtösku.
Ég held ég hafi fundið það
allt, sagði hún við Tim, rétt eins
og Gina vær þarna ekki. Þú
þarft víst ekki fleira. En lítið
er það, Tim.
Hvað ertu að gera? spurði
Gina.
Tim ætlar upp í fjöllin, sagði
Luisa lágt. Hann ætlar að ganga
þar í lið með mönnunum —
iþessum,1 sem eru menn og gefa
okkur landið okkar aftur þegar
þar að kemur.
Nei! Nei, Tim. Hún þaut til
hans og hefði kastað sér um
hálsinn á honum, ef hann hefði
ekki haldið henni frá sér.
Já, svona er það, Gina. Og
hversvegna ferðu ekki aftur til
japönsku vinanna þinna?
Þú getur þetta ekki, Tim!
æpti hún í örvæntingu. Komdu
með mér, þá er þér óhætt. Þá
getum við verið saman.
Það er engum óhætt neins
staðar, sagði hann, og verður
X- X- *
Ég veit ekki hver hefur sagt
yður að ég ætlaði Láru Preston illt
.... En það er ósatt, Geisli höfuðs-
maður!
GEISLI GEIMFARI
— Harvey.... Ég hlustaði á orð-
sendingu yðar á segulbandi!
— Svo það er þannig. Sennilega
hefur Vandal tekizt vel að klippa
* X- *
það til. En úr því þér eruð kominn
hingað getið þér komizt að hinu
sanna.
heldur ekki meðan þú og mað-
urinn þinn og aðrir föðurlands-
svikarar ganga lausir.
Hún sá, að hún yrði að vera
róleg, og gera honum skiljan-
lega afstöðu þeirra Vioentes,
Hann varð að skilja hana. Við
erum ekki föðurlandssvikarar,
reyndi hún að segja, en við lit-
um raunsæjum augum á ástand-
ið. Við vitum, að við getum ekki
varizt Japönunum, og eina ráðið
til að hjálpa löndum okkar er
að varðveita völd okkar og....
Þú hefur lært þetta vel, svar-
aði hann.' En heimurinn þekkir
bara þig og þína líka og þið
fáið makleg málagjöld áður en
yfir lýkur.
Þetta er ekki nema satt, tók
Luisa fram í.
Þú lætur þetta afskiptalaust,
öskraði Gina. Þetta varðar ekki
aðra en okkur Tim. Hún sneri
sér að honum aftur. Finnst þér
ekki Vicente hafi leyfi til að
gera eins og honum bezt líkar?
SHÍItvarpiö
Þriðjudagur 17. apríl.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. 8.35 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Siðdegistónleikar (Fréttir, tilk.
— Tónl. — 16.30 Veðurfr. —
Tónl. — 17.00 Fréttir. — Endur-
tekið tónlistarefni).
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón G.
Þórarinsson).
18.20 Þingfréttir. — Tónl. — 18.50 Til-
kynningar. — 19.20 Veðurfr.
19.30 Fréttir óg útvarp frá landsmóti
skíðamanna.
20.00 Tónleikar: Tvær rapsódíur op. 79
eftir Brahms (Rita Boulidi leik-
ur á píanó).
20.15 A förnum vegi í Skaftafellssýslu;
Jón R. Hjálmarsson skólastjóri
talar við Kjartanleif Markússon
bónda í Suður-Hvammi 1 Mýr-
dal.
20.45 Amerísk tónlist: Leifur Þórarins-
son tónskáld flytur erindi með
tóndæmum; III.
21.15 Ný ríki í Suðurálfu; V. erindij
Efri-Volta (Eiríkur Sigurbergs-
son viðskiptafræðingur).
21.40 Tónleikar: Svíta nr. 9 í c-moll
eftir Rosenmuller (Hljóðfæraleik
arar úr saxnesku ríkishljóm-
sveitinni leika, Kurt Liersch
stjórnar).
21.50 Söngmálaþáttur þjóðkirkjunnar
(Dr. Róbert A. Ottósson söng-
málastjóri).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. — 2S&.10
Passíusálmar (47).
22.20 Lög unga fólksins (Úlfar Svein-
björnsson).
23.10 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 18. april.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.0S
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. 8.35 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar),
13.00 ,,Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk,
— Tónleikar, — 16.30 Veðurfr,
— Tónleikar. — 17.00 Fréttir. —
Tónleikar).
17.40 Framburðarkennsla i dönsku og
ensku.
18.00 Útvarpssaga bamanna: „Leitin
að loftsteininum' eftir Bernhard
Stokke; XI. (Sigurður Gunnars-
son þýðir og les).
18.20 Þingfréttir. — Tónl. — 18.50 Til-
kynningar. — 19.20 Veðurfr.
19.30 Fréttir og útvarp frá landsmótl
skíðamanna.
20.00 Varnaðarorð: Sigurjón Sigurðs-
son lögreglustjóri talar um um-
ferðarmál.
20.21 Tónleikar: Jerry Murad og munn
hörpuhljómsveit hans leika.
20.20 Lestur fornrita: Eyrbyggja sagaf
XVII. (Helgi Hjörvar rithöf-
undur).
20.40 íslenzk tónlist: Lög eftir Jón
Leifs.
21.00 Frá gráti til grallarsöngs: Svip-
myndir úr háskólanum. Umsjón-
armenn dagskrárinnar; Björn
Friðfinnsson stud. jur., Bolli
Gústafsson stud. theol. og ÓlafuF
B. Thors stu<J. jur.
22.00 Fréttir og veðurfregnir. — 22.1®
Passíusálmar (48).
22.20 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson oand. mag.).
22.36 Næturhljómleikar: Brezka tón-
skáldið Fredrick Delíus 100 ára,
Baldur Andrésson cand. theol,
flytur inngangsorð að tónlist eft-
ir hann.
a) ,„Song of the High HiUs*«
(Luton kórinn syngur. Einsöngv-
arar: Leslie Jones og Freda
Hart).
b) Konsert fyrir fiðlu og hljóm-
sveit (Jean Pougnet og Konungl*
fílharmoníusveitin i Lundúnuna
leika; Sir Thomas Beecham
stjórnar).
23.45 Dagskrárlolc