Morgunblaðið - 16.12.1962, Blaðsíða 6

V
6
W ORGVNBLAÐItí
Sunnudagur 18. des. 1962
legu flóða í Aswanstíflunni. Því
er það kappsmál allra fornleifa-
fræðinga að bjarga því sem
bjargað verður.
Frinsessan nýtur engra for-
réttinda í leiðangrinum, vegna
ætternis síns: hún býr í leirkofa
í Wadi Halfa, litlum bæ í norð-
urhluta Núbíu, eins og aðrir leið-
angursmenn, og tekur þátt í öll-
um þeirra störfum, klædd síð-
buxum og skyrtu, með húfu á
höfði og gleraugu fyrir þreytt-
um augum.
Á meðfylgjandi mynd sést
Margrét prinsessa skoða sandinn
í Wadi Halfa.
Viggo Kampmann, fyrrver-
andi forsætisráðherra Danmerk-
ur, hefur tekizt á hendur að
skrifa mánaðarlega þætti í Jyl-
lands-Posten. Þáttur hans á að
heita: „Bréf úr bænum“, og hef-
ur Kampmann leyfi til að birta
þar allt sem honum dettur í hug.
Margir stjórnmálamenn eru
gamlir blaðamenn, eins og það
er kallað. Þannig er ekki farið
um Kampmann, en ritstörf hafa
verið tómstundastarf hans. Hann
segist hvílast betur við ritvélina
en í hægindastól og hingað til
hefur hann aðallega skrifað um
bókmenntir, heimspeki og ferða-
minningar.
og tilgangur fararinnar var að
skoða jarðveginn í Núbíuí N.ílar-
dalnum.
Prinsessan slóst í för með
skandinavískum Núbíu-leiðangri,
sem Svíinn Save Sörerberg
stjórnar. Talið er að svæðið, sem
leiðangrinum er falið að rann-
saka, muni hverfa undir vatn
von bráðar vegna hinna gífur-
í fréttunum
Frú Patricia Lawford, systir
Kennedys forseta, var fyrir
skömmu leidd fyrir rétt í Santa
Monica, Kaliforníu, og fundin
sek fyrir að aka bifreið, þótt
ökuskírteini hennar væri fallið
úr gildi. Hún var dæmd til að
heimsækja börn, sem slasazt
höfðu í umferðarslysum. Hér
sést frú Lawford ganga út úr
dómsalnum.
Á myndinni sést Kampmann
við ritvélina og ein af dætrum
hans.
★ .
Margrét Danaprinsessa hefur
eins og margt kóngafólk mikinn
áhuga á fornleifafræði. Hún
skrapp til Egyptalands í síðasta
mánuði til þriggja vikna dvalar
VELVAKANDA hafa að þessu
sinni borizt tvö bréf með
beiðni um leiðréttingu af hendi
opinberra stofnana.
0 Tvíborgun til strætis-
vagna ósanngjörn
„Velvakandi!
Fargjöld hafa nú hækkað
með strætisvögnunum. Sam-
fara þeirri hækkun hafa verið
boðaðar einhverjar breytingar
á ferðum vagnanna. — Okkur
Vesturbæingum finnst við
þurfa að fá breytingar, þar
sem við komumst ekki nema
inn á Gunnarsbraut eða í
lengsta lagi Lönguhlíð nema
skipta um vagn og greiða far-
gjaldið tvisvar. Ofan í kaupið
verðum við að bíð:. 5—10 mín-
útur á torginu. Þetta finnst
okkur stórgalli á svo góðri og
nauðsynlegri þjónustu sem
vagnarnir veita. Hitt, þótt far-
gjöldin hækki eittthvað, telj-
um við eðlilegt, vegna vaxandi
tilkostnaðar. En að greiða farið
tvisvar á ekki lengri leið en
inn í Smáíbúðahverfi eða Voga,
það er afleitt og hlýtur að vera
hægt að laga, ef vilji er fyrir
hendi. Sé maður til dæmis að
vinna austur í bæ en eigi heima
vestur 1 bæ, þá er ógerningur
að nota vagnana heim í mat
vegna tafarinnar á torginu. —
Eða hvað mundu farþegar, sem
ferðast með Hafnarfjarðarvögn
unum segja, ef þeir hefðu stöð
á miðri leið, t.d. í Silfurtúni, og
þyrftu þar að skipta um vagn
og greiða tvisvar og bíða auk
þess í tíu mínútur.
Strætisvagnarnir byrjuðu
starfsemi sína á Lækjartorgi og
hafa, að því er virðist, fest svo
miklu ástfóstri við það, að það-
an geti þeir ekki farið. Og þeg-
ar þröngin var orðin óviðráðan-
leg á torginu, þá er farið niður
á Kalkofnsveg, sem sé úr ösk-
unni í eldinn. Fólkið verður
svo að spretthlaupa á milli,
þakkandi „kaparanum fyrir að
verða ekki undir bíl á leiðinni.
Þessu fyrirkemulagi verður að
breyta. Stöðvar eiga að vera í
báðum endum borgarinnar, þar
sem vagnarnir rétti af tímann,
en ferðist síðan stanzlaust þar
á milli, nema hvað skipt er um
farþega. Vitanlega yrði að
byggja skýli á þessum stöðum,
en það þurfa ekki að vera nein
stórhýsi.
Hér með er komið á fram-
færi óskum okkar Vesturbæ-
inga og við vitum, að innhverf-
ingar óska þess sama. Við von-
um að þetta verði tekið til
góðfúslegrar athugunar.
V esturbæingur “.
• Ófær símaþjóriusta
í Garðahreppi
Og þá fær Landssíminn
kveðju, sem hljóðar á þessa
leið:
„Velvakandi sæll!
Ég er einn þeirra sem fengu
síma í Hafnarfirði, þegar síma-
númerum var fjölgað þar síð-
ast. En vegna ófullnægjandi
tækja sjálfvirku stöðvarinnar
þar (eða svo er sagt) verða
viðskiptin að fara fram í gegn-
um „miðstöð" í Hafnarfirði. Eft
ir hálfs árs reynslu af þessu
fyrirkomulagi get ég ekki ann-
að sagt, en það væri sanngjarnt
að afnotagjöldin fyrir þessi
númer yrðu lækkuð stórlega.
Það er ekki hálft gagn af sím-
anun eins og hann er nú. —
Ekkert er því til fyrirstöðu að
hringja úr símanum hjá mér,
en að hringja utan úr bæ og
ætla sér að ná £ númerið, það
er enginn leikur. Þegar ég
hringi heim til mín, þarf ég að
gera að minnsta kosti 6—7 til-
raunir til að fá „miðstöð" til að
svara. Og svo er það undir
hælinn lagt, hvort hringt er í
númerið, þegar daman hefur
loks svarað. Flestir kunningjar
mínir eru búnir að gefast upp
á því að hringja heim og nú
orðið er það viðburður ef sím-
inn hringir. Heimilisfóljcið er
----------------------------—»
‘o' 0>\? \1
\ \ PUFF r\
i <1
-
X I

rgoa
þá furðu lostið. Undir vissum
kringumstæðum getur þetta
komið sér illa, ef ekki er hægt
að ná heim til manns, og það
er fjandi hart að hafa síma,
borga fullt afnotagjald af hon-
um og hafa samt ekki hálft
gagn af. Ég hef kvartað y.fir
þessu við viðkomandi aðila en
árangurinn hefur sýnilega ekki
orðið mikill. Hinsvegar stend-
ur ekki á að senda símareikn-
inginn á tilsettum tíma og loka
númerinu, ef ekki er staðið í
skilum upp á dag. í rauninni
skiptir það ekki svo miklu máli
þótt þeir loki, síminn er hálf-
lokaður hvort sem er.
Garðahreppsbúi".
0 Einokunaraðilar
daufheyrast
Það er ekki nema sjálfsagt
að koma bréfum sem þessum á
framfæri í þeirri ýeiku von að
þessir aðilar láti sér segjast og
reyni að l:oma því í lag sem
kvartað er yfir. Hitt er sorgleg
reynsla, að opinberir aðilar og
þeir, sem sitja að einokunar-
aðstöðu, eru ekki fljótir að
grípa ti! og lagfæra það sem
miður fer í þjónustu þeirra og
starfi. Við höfum því miður
sorglega reynslu af þessu. Sím-
inn er alræmdur fyrir alls kon-
ar vitleysur, sem stöðugt er
kvartað yfir. Og það virðist svo
sem yfirmenn hans séu búnir
að fá það mikið af skömmum
og kvörtunum að það sé eins
og að skvetta vatni á gæs að
bera í þann bakkafulla læk. —.
Strætisvagnarnir hér í borginni
hafa vissulega fengið sinn
skammt af kvörtunum og mun
ekki af veita. Einokunaraðilar
eins og Mjólkursamsalan hafa
fengið hér skammir slag í slag,
bæði harðorðar og mildar og
sanngjarnar. En þar virðist
einokunaraðstaðan vera notuð
til þess að viðhalda lélegri
þjónustu. Og svona mætti
ekki rétt að vera að angra fleiri
lengi telja. En við látum þetta
nægja í bili. Það er kannski
svona nærri jólum, en taka þá
heldur úuglega til bæna á nýju
árL