Morgunblaðið - 11.07.1963, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 11. júlí 1963
iu o k c r y rt r. 4 ð i ð
17
Guðrún Magnúsdóttir
skáidkona — Minning
GUÐRÚN Magnúsdóttir kennari
andaðist í St. Jósepsspitala í
Hafnarfirði þriðjudaginn 2. júlí
síðastliðinn.
Hún var fædd 15. sept. 1884 á
Klukkufelli í Reykhólasveit,
dóttir Magnúsar bónda þar, Pét-
urssonar, síðar bónda á Kaldr-
ananesi og síðast í Kálfadal í
Gufudalssveit. Móðir Guðrúnar
var Guðbjörg Björnsdóttir frá
Asparvík, kona Magnúsar. Guð-
rún ólst upp hjá foreldrum sín-
um, þar til hún gekk í Kennara-
skólann haustið 1911. Hún út-
skrifaðist þaðan með kennara-
prófi vorið 1914.
Gerðist hún kennari þá um
haustið í Þverárskólahéraði í V.
Hún. og kenndi þar fjóra vetur.
Veturinn 1918—19 kenndi hún í
Gufudalssveit og aftur veturinn
1920—21 ásamt manni sínum.
Árið 1922 fluttust þau til Bolung-
arvíkur, og kenndi Guðrún þar
meira eða minna fram til ársins
1941, er hún lét af kennarastörf-
um.
Kennarastörfin fóru Guðrúnu
vel úr hendi, og það hafa kunn-
ugir sagt mér, að henni hafi verið
einkar lagið að hafa stjórn á nem
endum sínum, eins þótt baldnir
væru eins og oft vill verða í og
með. Kennarastörf Guðrúnar út
af fyrir sig í hátt á þriðja áratug
eru ærið starf, auk móður- og
húsmóðurstarfanna.
Hún giftist árið 1919 eftirlif-
andi manni sínum, Jóhannesi
Teitssyni verkstjóra og kennara
og eignuðust þau fjóra sonu, sem
allir eru á lífi, dugandi menn og
vel metnir borgarar hér í bæ.
Þeir eru: Björn vélstjóri, Magnús
húsasmiður, Pétur trésmíðameist
ari og Baldvin skrifstofumaður.
Auk þess ólu þau upp eina fóst-
urdóttur, Guðlaugu Árnadóttur,
sem er búsett hér í Reykjavík.
Þau Guðrún og Jóhannes flutt-
ust frá Bolungarvík til Reykja-
víkur árið 1941 og hefur hann
gegnt hér síðan ýmsum eftirlits-
og trúnaðarstörfum wð verklegar
framkvæmdir.
Árið 1954 fluttust þau að
Hraungerði í Garðahreppi og
hafa búið þar síðan. Þar undi
Guðrún vel hag sínum og skapaði
manni sínum vistlegt heimili.
Guðrún var mannblendin kona
og félagslynd. Lengi var hún rit-
ari í kvenfélaginu „Brautin“ í
Bolungarvík. Og marga góða
ánægjustund átti hún í Kvæða-
mannafélagi Hafnarfjarðar.
Enn er ótalið það í lífsstarfi
Guðrúnar, sem henni var hvað
hugleiknast. Hún var skáldmælt
vel, og liggur eftir hana mikið af
ljóðum. Hún mun hafa byrjað
snemma að yrkja. Hún orti all-
mikið, þegar hún var í Kennara-
skólanum og birti sum kvæði sín
í skólablaðinu Örvár-Oddi. Árið
1933 gaf hún út kvæðabókina
Ómar. Er sú bók uppseld fyrir
löngu. Mikið er til óprentað af
kvæðum hennar, og er mér kunn
ugt um, að hún hafði hug á því
nú á síðari árum að gefa út ljóð
sín. En ekki var það komið til
framkvæmda, þegar um skipti
fyrir henni.
Ljóð hennar eru lipur og þýð,
mótuð af því sama, sem ég hygg,
að hafi ráðið mestu í lífsviðhorfi
hennar öllu, fölskvalaus ást á
öllu því, sem gott er og fagurt í
tilverunni.
Með línum þessum vil ég votta
eftirlifandi manni hennar, son-
um og fósturdóttur dýpstu samúð
við fráfall hennar.
Frcysteinn Gunnarsson.
Jón Jónsson bóndi
Birkibóli, áttræður
í DAG, 11. júlí, á Jón Jónsson,
bóndi að Birkibóli, Borgarhreppi,
Mýrarsýslu, 80 ára afmæli.
í tilefni þessara tímamóta í ævi
hans, vil ég senda honum örlitla
afmæliskveðju.
Jón hefur alið allan aldur sinn
á æskustöðvunum. Hann fæddist
á Valbjarnarvöllum og þar ólst
hann upp hjá foreldrum sínum,
Jóni hreppstjóra Guðmundssyni
og Sesselju Jónsdóttur, konu
hans. Eftir fráfall þeirra, tók
Guðmundur bróðir hans við jörð-
inni og hjá honum dvaldist Jón
um árabil. En fyrir tæpum 30 ár-
um, þá kominn á sextugsaldur,
færðist Jón það þrekvirki í fang,
að stofna nýbýlið Birkiból í landi
Valbjarnarvalla. Þar byggði hann
lítið, en snoturt íbúðarhús, ásamt
viðeigandi útihúsum, hóf ræktun
landsins og hefur síðan búið þar
litlu, en arðsömu og snyrtilegu
bui, sem hefur blómgazt í hönd-
um hans og orðið til fyrirmyndar
á margan hátt.
Þegar Jón hóf búskap sinn, réð
ist Jórunn Jónsdóttir frá Skaga-
nesi, Mýrdaþ V.-Skaft., ráðs-
kona til hans, og hefur hún dval-
izt þar síðan. Allir, sem til þekkja
vita, hve samhent þau hafa verið
við öll störf og ber snyrtimennsk
an og myndarskapurinn utan
húss og innan þar gleggstan vott.
Gestrisni þeirra er orðlögð og
þeim ógleymanleg, er hennar
hafa notið, enda eru þau vinsæl
og vinmörg.
Á æskuárum varð Jón fyrir
alvarlegu slysi, er hafði þær af-
leiðingar að hægri hönd og
hægri fótur krepptust og við það
lamaðist starfsþrek hans að mikl-
um mun. En æðruleysi og seigla
eru Jóni í ríkum mæli í blóð bor-
in, ásamt græskulausri glaðværð
► ~
og óbilandi bjartsýni. — Þessir
sterku þættir í skapgerð hans
hafa aldrei brugðizt honum, þótt
oft blési á móti, heldur fleytt
honum farsællega yfir örðugasta
hjallann hverju sinni. Því getur
Jón nú í dag litið til baka yfir
langan starfsdag og glaðst yfir
unnum sigrum liðinnar ævi, þar
sem hann hefur séð svo margar
af sínum óskum rætast.
Jón, ég vil í dag senda þér mín
ar innilegustu þakkir fyrir liðnar
samverustundir og allt gott, sem
liðin tíð geymir. Þótt ég nái ekki
til þín, til þess að óska þér til
hamingju með daginn, finn ég
samt handtak þitt, hlýtt og
traust. Og ég veit, að það hand-
tak mun í dag ylja þínum fjöl-
mörgu vinum og kunningjum um
hjartaræturnar og fylla hug
þeirra þakklæti fyrir það, að
hafa átt þess kost að kynnast þér
og notið samfylgdar þinnar á lífs
leiðinnL
Tómas Einarsson.
I DAG verður til moldar borin
frú Guðrún Magnúsdóttir, skáld-
kona, sem lézt 2. þ. m., að Jósefs-
systra-spítala, Hafnarfirði.
Hún var fædd 15. september
1884 að Klukkufelli í Reykhóla-
sveit, og ólst upp hjá foreldrum
sínum. Mín fyrstu kynni af henni
voru er hún var í Kennaraskól-
anum, hýr og góð, vel skáldmælt
og skemmtileg í alla staði.
19. ágúst giftist hún Jóhannesi
Teitssyni, trésmíðameistara, og
eignuðust þau fjóra syni, sem eru
hinir mestu dugnaðar- og fyrir-
myndarmenn. Eina stúlku ólu
þau upp, sem þau reyndust eins
og beztu foreldrar. v.
Næst þegar fundum okkar frú
Guðrúnar bar saman, var það í
Bolungarvík við ísafjarðardjúp,
og þá höfðu hún og aðrar ágætis
konur þar, undirbúið stofnfund
fyrir Sjálfstæðiskvennafélagið
Þuríði Sundafylli og fannst mér
ágætt að mega vera þarna hjá
þeim meðan félagið var stofnað
og dugnaður þessa félags er til
mestu fyrirmyndar í einu og öllu,
og mjög mikill styrkur fyrir
Sjálfstæðisflokkinn.
Þau hjónin áttu heima í Bol-
ungarvik frá 1924—1941, þá
fluttu þau til Reykjavíkur. Strax
og Guðrún var komin hingað
suður gekk hún í Sjálfstæðis-
kvennafélagið Hvöt, og var þar
styrk og góð félagskona, og til
dæmis á hverjum afmælisfagn-
aði færði hún félaginu mjög fög-
ur, frumort ljóð. Ennfremur fór
hún í sumarferðalög með okkur
og var þar hrókur alls fagnaðar,
því að hún kunni ógrynni af ljóð-
um eftir ýmsa höfunda, sem hún
fór með fyrir okkur. Þar á meðal
Skúlaskeið eftir Grim Thomsen,
sem hún fór með meðan við ók-
um yfir Kaldadal, ásamt frum-
ortum ljóðum eftir hana sjálfa.
Eg óska manni hennar, sonum,
tengdadætrum og fósturdóttur og
allri fjölskyldu hennar alls hins
bezta í lífinu.
Frú Guðrún var mikil trúkona
og dásamlegt að tala við hana um
eilífðarmálin, og vona ég fast-
lega að við eigum eftir að hittast
á lífsins landi. Nú er þessi ágætis
kona horfin sjónum okkar og
ætla ég að láta fylgja þessum fáu
og fátæklegu orðum síðasta af-
mælisljóðið er hún orti til Sjálf-
stæðiskvennafélagsins Hvatar, á
afmælinu i marz í vetur sem leið.
Kæra vinkona, vertu marg bless-
uð með þakklæti fyrir allt og allt.
María P. Maack.
AfmæHsljóð 1963
til Sjálfstæðiskvennafélagsins
Hvatar
Stefndu létt á ljóssins pól
leystu allan vanda
sjáðu af þínum sjónarhól
sól til beggja handa.
Vertu ávallt holl og heil
hverju réttu máli,
hopaðu aldrei hálf né veil
hörðu beittu * stáli.
Verndaðu blómin veik og smá
vaxtaðu frelsins pundin
brjóstvörn þína blessar þá
borgin út við sundin.
— Bezt að auglýsa i
Morgunblaðinu —
GÍSLI GUÐMUNDSSON:
FERÐASPJALL
VEGAKERFIÐ okkar hefur að moða hér syðra og er það
þanizt mikið út á undanförn- geymt en ekki gleymt.
um árum að kílómetratölu og Fyrir nokkrum árum síðan
tilheyrandi yfirvöld eru ó- birti ég óskalista, í einu dag-
spör á að hampa því. Sízt vil blaði borgarinnar um vegi,
ég verða til að gera lítið úr sem mér fannst mikil nauðsyn
því, sem gert hefur verið, en ^ ag fa sérstaklega vegna sum
þó er mér samt ofar í huga arferðalaga. Það er mjög á-
margt sem hefur verið van- nægjulegt að geta sagt að
rækt eða látið ógert. Hvern- þessi óskalisti er nú að veru-
ig stendur t.d. á því að ýmsir iegu leyti orðinn að veruleika
mestu umferðarvegir landsins ega verður það á þessu og
bæði í nágrenni Reykjavíkur næsta ári en hann var á
og víðar, hafa verið látnir þessa leið: Hringakstur um
standa að mestu óhreyfðir Suðurland. Búið er að gera
þrátt fyrir það að umferð sumarveg um Lyngdalsheiði
um þá hefur margfaldazt að fra Gjábakka til Laugarvatns
tölu farartækja og ekki síð- og það er fögur leið; svo er
ur þunga þeirra farartækja ágætur vegur hið efra um
er um þá aka. Eins og um- Laugardal og Biskupstungur
ferðinni er nú háttað er það að Geysi (gaman væri að fá
tæplega forsvaranlegt að láta meg tímanum veg inn með
brýr og önnur vegamanna- Brúará inn undir Brúarskörð).
virki standa undir álagi, sem Á næsta sumri er svo væntan-
þau voru aldrei gerð fyrir. Á legur hinn langþráði vegur,
öllum helztu þjóðvegum lands fra Geysi beint austur yfir
ins er tæpast hægt að þver- Tungufljót að Gullfossi. Svo
fóta, ef svo má að orði kom- þarf nauðsynlega að laga veg-
ast, fyrir fornfálegum brúm, jn um Brúarhlöð því Hreppa-
stuttum ræsum, kröppum leiðin er afar skemmtileg.
beygjum, hættulegum veg- Hringakstur um Suðurnes.
köntum og ekki sízt afar lé- >ag vantar stuttan spotta frá
legri framræslu. Um þessi Stafnesi suður á Hafnaveginn
hættusvæði þeytast svo hundr sv0 ag hægt sé að fara hring
uð fólksbíla á dag í kapp við um Garðskaga. Veginn frá
40-50 manna rútur og vöru- Höfnum suður að Reykjanes-
bifreiðar, sem sumar hverjar vita þarf nauðsynlega að laga,
eru töluVert yfir 15 tonn full- minnsta kosti að bera ofaní
hlaðnar. Ég Vil aðeins leyfa hann. Hinn nýi OddsVegur
mér að nefna eitt slíkt mann- frá -vitanum til GrindaVíkur
virki, sem þegar hefur sýnt er allgóður og nú í sumar er
merki um uppg'jöf og þreytu mér sagt að lokið verði við
°g getur hvaða dag sem er veginn frá Grindavík um ís-
valdið stórslysi, en það ér ólfsskála til Krýsuvíkur. Ég
brúin yfir Fnjóská hjá Skóg- hlakka til að fara þá fornu
um. Hvernig er hægt að bú- ieið. Hringakstur um Snæ-
ast við því að þessi mjóa og fellsnes. Næsta sumar verður
léttbyggða brú úr meira en væntanlega lokið við þennan
hálfrar aldar gamallri stein- glæsilega hring með veginum
steypu og þreyttu járni geti fyrir Ólafsvíkurenni, — en
staðið undir farartækjum á ýmsar endurbætur eru mjög
borð við frystibílinn, sem nauðsynlegar, svo sem nýjar
flytur álinn frá Hornafirði til brýr á Haffjarðará og Núpá.
Reykjavíkur (má vera að
hann sé þó ekki þyngstur).
íbúB (3-4 herbergi)
Maður í góðri stöðu óskar eftir íbúð á leigu f. o. m.
1. okótber n.k. Skilvís greiðsla og góð umgengni.
Tilboð merkt: „4 í heimili — 5133“ sendist afgr.
Mbl. fyrir 20. júlí.
— Einnig eru enn erfiðir kafl
ar í Fróðárhreppi og Helga-
Ekki bætir það úr skák að fellssveit og þó að Skógar-
ef þessi brú skyldi bregðast strandarvegur hafi tekið mikl
myndu allir þungaflutningar um stakkaskiptum eru þar þó
til austurs frá Akureyri og að enn slæmir kaflar. — Svo
austan teppast því núverandi þarf, sem fyrst að ljúka við
brú hjá Dalsmynni er of mjó veginn norður Rauðamels-
fyrir stærri farartæki og veg- heiði um Heydal. — Vegir í
urinn að og frá brúnni frammi Borgarfirði. Nauðsynlegt er að
í Fnjóskadal þolir ekki þunga fullgera veg um Svínadal yf-
umferð. Aðra vandræða stað- ir Geldingardraga og yfir
reynd get ég bent á í þessu Hestsháls. Einnig nýjan veg
sambandi. Öll umferð til Aust upp Stafholtstungur inn Norð
urlands liggur nú um Mývatns urárdal au^tan ár að brúnni
sveit og austur yfir Jökulsá hjá Glitstöðum. Ég vil benda
hjá Grímsstöðum. Frá Einars- ferðamönnum á skemmtileg-
stöðum í Reykjadal og austur an hringakstur, sem nú er
að Grímsstöðum má ségja að hægt að fara um Þverárhlíð
um einungis einn veg sé að og svo einnig hringinn um
ræða og ef hann teppist, eins Hvítársíðu, Kalmannstungu,
og skeði í fyrri viku, orsak- Húsafell, Hálsasveit og Reyk-
ar það meiriháttar umferðar- holtsdal. En sá vegur, sem
tafir og öngþveiti. Það er því ég nú hefi efst á óskalista er
mjög aðkallandi að koma á vegur upp með Jökulsá á
góðu vegasambandi úr Mý- Fjöllum vestan ár að Detti-
vatnssveit, helzt norður um fossi og svo þaðan suður á
Hólsslandi til Reykjahverfis Austurlandsveg. Svo er það
eða þá norður með Laxá að líka smá vegspotti upp með
vestan. Þó ég hafi rætt hér Jökulsá á Sólheimasandi að
um Norðurland er ekki svo skriðjökulssporðinum þar sem
að skilja að ekki sé úr nógu áin kemur undan jöklinum.