Morgunblaðið - 27.07.1963, Blaðsíða 6

6
MORCVNBLAÐIÐ
Laugardagur 27. júlí 1963.
Sigurgeir Jónsson, bæjarfógeti:
umferðarmál í Kópavogi
UMSÖGN UM TILLÖGUR
BÆJARVERKFRÆÐINGS
í heild eru tillögurnar fyrst
og fremst til þess fallnar, ef
framkvæmdar yrðu, að koma í
veg fyrir fullan aðskilnað um-
ferðar vélknúinna ökutækja
og gangandi fólks á Digranes-
hálsi. Það er höfuðatriði minna
tillagna og eina lausnin, sem
boðleg er. Ég mun ekki endur-
taka fyrri röksemdir, en þegar
af þeirri ástæðu mæli ég
eindregið gegn tillögunni.
Af þeirri ástæðu sérstaklega
mæli ég gegn fyrsta lið tillagn-
anna. Uppsetning umferðarljósa
hindrar framkvæmd 1. tölu-
liðs samþykktar bæjarstjórnar.
Auk þess er tillag bæjarverk-
fræðing um ljósin gölluð. Til-
lögumaður ætlar að staðsetja
umferðarljósin, samkvæmt upp-
drætti, með uppundir 40 metra
millibili. Ekki sýnist mér hann
taka þar mikið tillit til hinna
gangandi vegfarenda, sem til-
lögumaður veit að eru mest-
megnis börn. Sú tillaga að hafa
40 metra breiða gangbraut með
ljós aðeins í köntunum sýnist
mér hljóta að vera byggð meira
á ákveðnum áhuga en athugun.
Með fyrsta tölulið tillagnanna,
sbr. síðari töluliði, er sýnilegt
að beina á mest allri umferð
gangandi fólks í þessum víðlenda
og fólksmarga kaupstað á einn
stað. Staðurinn sem til þess er
valinn, er stoppstaður strætis-
vagna. Á þessum stoppstað kem-
ur oft fyrir að 2 strætisvagnar
stoppa í einu hvoru megin, en
hugsanlegt að þar nemi fleiri
vagnar staðar í einu. Vel er því
hugsanlegt, að 4 - 6 stætisvagn-
ar gætu verið kyrrir báðum
megin götunnar, þegar grænt
Ijós kæmi fyrir gangandi fólk til
að fara yfir. Hvernig tillögumað-
ur ætlar fólkinu að sjá ljósin,
þegar svo stendur á, eða yfirleitt
að komast út á götuna, er ekki
tekið fram í tillögunum. Ég reyni
ekki að geta mér til um hvern-
ig það mál er hugsað.
í>ó er ótalin mesta hættan, en
hún er sú, að umferðinni yrði
beint að þessum stað,án þess að
vera búið að koma upp umferð-
arljósum.
Annars leyfi ég mér að halda
því fram, þar til mér verður
sannað annað, að það sé eins-
dæmi í veröldinni, að slíkum
umferðarþunga gangandi fólks,
sem að verulegum hluta eru
böm, sé viljandi beint að strætis
vagnastoppstað (og langferða-
bíla-) á hinni yfirhlöðnu þjóð-
braut.
Ég hef borið mál þetta und-
ir lögregluvarðstjórana Ingiberg
Sæmundsson og Ingólf Finn-
bjömsson, með sérstöku tilliti
til löggæzluþarfa I sambandi við
ráðstafanir samkvæmt tillögum
bæjarverkfræðings. Það er sam-
mála álit þeirra, að ráðstafanir
samkvæmt margreindum tillög-
um geri óhjákvæmilega mjög
mikla og kostnaðarsama lög-
gæzlu á Reykjanesbraut við og
Seinni hluti
í nágrenni strætisvagnastoppstað
arins, (nánar tiltekið frá Hábraut
að Digranesvegi), ef ráðstafanirn
ar eiga ekki að stórauka hættu
frá því sem nú er.
2. tölulið tillagnanna, um að
auglýsa bann við umferð gang-
andi fólks við Digranesveg, án
þess að setja upp girðingu, tel
ég ekki líklega til að hafa áhrif
þá, sem frekast þarf að gæta að,
þ. e. börnin. Hins vegar gæti
ákvæðið haft þær verkanir, að
þeir, sem færu út á veginn
gagnstætt banninu, yrðu rétt-
minni, ef þeir yrðu drepnir eða
limlestir á akbrautinni.
3. —5. töluliðir: Ég er mjög
fylgjandi því, að lagðar séu gang
brautir á þessum slóðum. En
samkvæmt því sem að framan
greinir, er ég mótfallinn öllum
aðgerðum, sem draga umferð að
strætisvagnastoppstaðnum og
leyfi mér að mótmæla þeim. Ég
mæli eindregið með gangbraut-
um, sem beini umferð gangandi
fólks að gangbraut þeirri undir
Reykjanesbraut, sem 1. tölulið-
ur samþykktar hinnar heiðruðu
bæjarstjórnar frá 19. þ.m. fjall-
ar um, með hliðarbrautum það-
an að strætisvagnapöllum, en
mótmæli þessum tillögum.
f næstsíðustu málsgrein tillagn
anna segir, að tillögurnar séu
miðaðar við það umferðaröryggi,
sem almennt sé krafizt, en auð-
vitað sé ljóst, að „umræddar
framkvæmdir gefa ekki frekar
en allar aðrar aðgerðir fullkom-
ið öryggi fyrir ógætilegri og
kærulausri umferð“. Út af þess-
ari staðhæfingu vil ég leyfa mér
að taka fram, að það gilda engin
almenn sjónarmið um þennan
stað. Það er einsdæmi á íslandi,
að skólabörnum í hundraðatali
sé ætlað að fara 2—4 sinnum á
dag yfir akbraut, sem slíkur
fjöldi vélknúinna ökutækja fer
um sem um Reykjanesbraut. Við
Kópavogsbúar vitum, að verið
getur, að börnin okkar séu það
sem bæjarverkfræðingurinn kall
ar ógætin og kærulaus, en áhuí
okkar á öryggi þeirra er hinn
sami fyrir því.
Þá vil ég leyfa mér að mót-
mæla staðhæfingu bæjarverk-
fræðings um, að girðingar komi
ekki að gagni, af því að þær
þurfi að vera svo víða opnar.
Staðhæfingin er röng. Það þarf
hvergi að hafa opna girðingu
vestan Reykjanesbrautar frá
Kársnesbraut að Skjólbraut,
nema við Hábraut. Er þá reiknað
með, að gengið verði á strætis-
vagnapallinn upp tröppur úr jarð
göngunum. Við Hábrautaropinu
má auðveldlega gera með góðri
gangbraut að jarðgöngum að
vestanverðu, en girðingu að
austanverðu, sem loki Félags-
heimilisvegi en hann kemur á
Reykjanesbraut á algjörlega ó-
hæfum stað, svo sem bæði vega-
málastjóri og ég höfum lýst í
bréfum til fyrrv. bæjarstjóra.
Ég hef nú í 7 ár barizt fyrir
lausn þess vandamáls, sem
Reykjanesbrautin skapar hér í
bænum, en þér hafið í bréfi nú
nýlega líkt henni við hvatta
hnífsegg. Tillögur mínar byggj-
ast á fullum aðskilnaði umferð-
ar gangandi fólks og ökutækja,
a.m.k. á mesta hættustaðnum.
Eftir að ég frétti um samþykkt
hinnar heiðruðu bæjarstjórnar
frá 19. þ.m. hélt ég, að þeirri
baráttu væri lokið. Ég veit, að
HÉR BIRTUM við bréf frá tor-
tryggnum borgara. Velvakandi
tekur ekki afstöðu til málsins,
en gefur kaupmönnum og iðnað
armönnum kost á að hugleiða
það. Bréfið hljóðar svo:
„Kæri Velvakandi!
Það er mörgum léttir að geta
talað um áhyggjur sínar eða
hugðarmál við einhvern annan.
Margir eru svo óþolinmóðir að
hlusta, vilja heldur segja frá
sjálfir. Ég hefi dálitlar áhyggj-
ur, en fáir vilja hlusta á mig,
nema að ég veit að þú gerir
það.
Þannig er mál með vexti, að
ég þurfti að laga svolítið hjá
mér eldhúsið á dögunum, kon-
una mína langaði svo mikið til
að það liti ekki mikið verr út
hjá henni en vinkonum hennar.
Ég fór í verzlun og keypti svo-
lítið af „Mosaik“ (orðið er svo
fínt, að ég verð að skrifa það
með stórum staf). Á reikningn-
um frá kaupmanninum stóðu
5,3 m2. Ég var anzi tortrygg-
inn út í kaupmanninn, eins og
ég er alltaf, því frá því fyrsta
að ég fór að lesa biblíuna og
Þúsund og eina nótt hefur mér
verið ljóst, að kaupmenn eru
mestu refir. Ekki hefur Tím-
inn heldur bætt mikið úr þess-
ari skoðun minni, enda héfur
mér verið tjáð, að það væri
ekki til nokkur framsóknar-
kaupmaður í landinu. Það er
ekki von. Ég geymdi Mosaikið
við rúmið mitt í nokkurn tíma
og varð alltaf litið til kassans
um leið og ég sofnaði, mér
þótti svo vænt um hann.
Að nokkrum tíma liðnum
lukkaðist mér að fá sérfræðing
til að tylla þessu á vegginn
fyrir konu mína. Ég bað hann
að gera þetta vel og vandlega
og flýta sér ekki neitt, það yrði
borgað, þar að auki er ég á
móti vinnuþrælkun. Maðurinn
kom tiltekinn morgun kl. 10,
enda kom það sér betur, því
konan gat þá líka sofið út.
r

*

©PIB
C0PfNW»GtW
það voru æði margir foreldrar
hér í bæ, sem drógu andann létt-
ara eftir þá samþykkt. Býst ég
við, að fæstum hafi dottið í hug,
að um leið og sú samþykkt var
gerð, mynduð þér, herra bæjar-
stjðri, fara að vinna að fram-
kvæmd tillagna, sem ganga i
þveröfuga átt“.
Nú gerist það í janúarmánuði
s.l., að fyrsta banaslysið verður
á Reykjanesbrautinni, jafnframt
fyrsta dauðaslysið af völdum um
ferðar af 3, sem orðið hafa hér
í Kópavogi, það sem af er þessu
ári.
Bæjarráð samþykkir á fundi
29. janúar 1963 að gera eftir-
farandi tillögur til lögreglustjóra,
í samræmi við ákvæði umferða-
laga, vegna umferðar á Reykja-
nesbraut.
1. Bann verði sett við fram
úrakstri á Reykjanesbraut
innan bæjarmarkanna.
2. Afmarkaðar verði gang-
brautir og settir upp götu-
vitar á Reykjanesbraut eftir
nánari tillögum lögreglustjóra
og bæjarverkfræðings.
Nokkur dráttur varð á, að ég
svaraði tillögu þessari formlega,
en þegar komið var fram í miðj-
an marz sá ég, að ekki gæti
orðið af neinum sameiginlegum
tillögum mínum og bæjarverk-
fræðings. Ég taldi málið ekki
mega dragast lengur, þar sem
3 mánaða afgreiðslufrestur er á
ljósatækjum, sem I athugun var
að panta, en þeim þurfti að vera
búið að koma upp fyrir skóla-
tíma í haust, ef öruggari ráð-
stafanir yrðu ekki gerðar fyrir
þann ti'ma. Ég svaraði því tillög-
unum hinn. 18. marz 1963 með
svofelldu bréfi:
„Eftir viðtöku bréfs yðar,
herra bæjarstjóri, dags. 31. janú-
ar s.l., varðandi samþykkt bæj-
arráðs Kópavogskaupstaðar hinn
29. janúar s.l., um tillögur til
mín um bann við framúrakstri
á Reykjanesbraut og gangbrautir
og götuvita, vil ég leyfa mér að
taka fram eftirfarandi:
1. Ég staðfesti hérmeð
munnlega yfirlýsingu mína
við yður frá byrjun febrúar
s.l., að ég mun samþykkja
bann við framúrakstri á
Reykjanesbraut hér í umdæm
inu og birta auglýsingu þar
að lútandi strax, er verkfræði
deild bæjarskrifstofunnar er
Frh. á bls. 12.
Þetta var unnið á tveimur dög-
um til kl. eitthvað um 6 hvorn
daginn, svo' að í það hafa far-
ið nær 15 klst. Verkið var
prýðilega^ af hendi leyst og ég
hinn ánægðasti. Reikningurinn
kom að morgni daginn eftir
og ég greiddi hann með gleði,
það voru ekki nema kr. 1.739,
09, enda fyrir síðustu hækkun.
Nokkrum dögum,síðar fer ég
að rjála við reikninginn og
skoða hvernig þetta var upp-
sett, því það var að sjálfsögðu
uppmæling. Þá kemur það und-
arlega í ljós, að maðurinn hafði
lagt 6,7 m2. Þar var nú reynd-
ar innifalið að setja á glugga-
kistu, sem var 14x142 cm. eða
0,2 m2. Út úr hinu komu því
6,5 m2 eða 22,7% meira en ég
keypti, enda varð afgangur
mjög lítill. Að sjálfsögðu voru
svo þarna skurðir, brúnir, göt
og kantár, eins og vera ber.
Þetta hefur valdið mér talsverð
um áhyggjum. Hefur kaupmað
urinn snuðað sjálfan sig svona
mikið í staðinn fyrir að snuða
mig? Ég þóri varla að minn-
ast á þetta við hann, hann vill
þá kannski fara að láta mig
borga meira. 22,7% ofan á verð
efnisins finnst mér nokkuð mik
ið, enda var það dýrt, kostaði
kr. 1.664,20. Það mundi gera
kr. 377,77. Og ekki langar mig
til að borga það, en mig lang-
ar ekki heldur að snuða kaup-
manninn. Hvað á ég að gera?
— Kannski hefur Mosaikin
aukið kyn sitt þennan biðtíma?
Ef vörumar gera það hjá
kaupmönnunum, er ekki að
furða þó þeir séu ríkir.
Tortrygginn",