Morgunblaðið - 17.10.1963, Síða 10

10
MORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 17. okt. 1963
Um 60 3ja-12 ára bðrn hafa slasast
í umferðinni í Reykjavík í ár
380 flutningar úr
umferðarslysum
ÞAÐ sem af er þessu ári höf-
um við fiutt 381 slasaða
manneskju úr bifreiðaslysum,
og þar á meðal 60 meira og
minna slösuð börn á aldrinum
þriggja til tólf ára, sagði
Kjartan Ólafsson, slökkviliðs-
maður í gær.
— Það er áreiðanlegt að ég
læt Huldu litlu ekki út fram-
ar nema einhver haldi í hönd-
ina á henni, sagði Gyða Magn-
úsdóttir um þriggja ára dótt-
ur sína, sem nýlega varð fyr-
ir bíl en slapp lítið sködduð.
— Eftir að umferð vex í
bænum, hlýtur þörfin að
verða ennþá brýnni að börn-
in hverfi af götunni, og ég
sé ekki að við getum snúið
okkur til nokkurs betri aðila
þegar börn eru annars vegar
en foreldranna, sagði Krist-
mundur Sigurðsson ,yfirmað-
ur umferðardeildar rannsókn-
arlögreglunnar.
Við þessa þrjá aðila rædd-
um við um þetta mikla vanda-
mál, sem umferðarslysin eru,
einkum með tilliti til barn-
anna, þar eð óhug sló á okk-
ur öll við upplýsingar Kjart-
ans.
Sleppi henni ekki
aftur lausri
Hulda litla Ragna er enn
með svolitla hruflu á efri vör
inni og enninu, en það er óð-
um að hverfa. Fjölskylda
hennar býr á Bergstaðastræti
15, pabbi hennar, Gestur Hall-
grímsson, móðir hennar, Gyða
Magnúsdóttir, og systkin
hennar, stóra systir og þrjú
ung systkin, 7 ára, 6 ára og
eins árs og Hulda sjálf, sem
verður fjögurra 'ára í desem-
ber.
Slysið varð fyrst I þessum
mánuði. — Hún var rétt að
ganga út úr dyrunum hér og
ætlaði að hlaupa yfir götuna
til bróður síns, sem var hin-
um megin og lenti á bil sem
fór um götuna. Ég heyrði
bremsuhljóðið — og maður er
alltaf dauðhræddur. Ég fór
með hana í Slysavarðstofuna.
Hún reyndist aðeins vera
hrufluð á fæti og andliti. En
ég ^issi nú ekki hvað það var
mikið þá.
— Þetta hefur verið mikil
reynsla.
— Já, það var mikil reynsla.
En það hefur orðið okkur öll-
um til varnaðar. Strákarnir
eru miklu varkárari og Hulda
sjálf er hálfsmeyk við bílana.
Hún tekur fastar í höndina á
manni, ef farið er mað hana
yfir götu. Og sjálfri varð mér
þannig við, að ég læt hana
áreiðanlega ekki út aftur öðru
vísi en annað hvort ég eða
stóra systir hennar leiði hana.
Þetta hefur orðið til þess að
allir gæta sín betur.
— Já, hér er enginn lokaður
garður.
— Ég hafði hana bundna í
portinu framan af. En þá var
fólk að segja við mig að hún
yrði alveg ólm, þegar hún
slyppi út á götuna. Það reynd
ist þó ekki svo, að hún var of-
ur róleg laus í allt Sumar. En
nú sleppti ég henni lausri.
Umferðin fer líka alltaf vax-
andi hér um götuna.
Lítil börn mega ekki
vera eftirlitslaus
— Já, umferðin er alltaf að
aukast, segir Kristmundur, yf
irmaður umferðardeildar rann
sóknarlögreglunnar. Sem
dæmi má nefna það að árið
1962 fóru umferðarslys á 6.
hundrað fram úr því sem var
árið áður og nú þegar eru
þau orðin 200 fleiri en á ár-
inu 1962.
Alltaf hefur að vísu verið
talsvert af óvitum, sem lent
hafa í umferðarslysum, en
mér finnst það áberandi hve
Hulda litla með móður sinni, Gyðu Magnúsdóttur og bræðrunum Benedikt, 5 ára og Magnúsi,
7 ára. Hún slapp úr bifreiðaslysi með skrámur.
mikið er um það nú í haust,
segir hann ennfremur. Ekki
hafa orðið nein banaslys á
börnum enn sem komið er, og
það verður með öllum ráðum
að komast hjá þeim harm-
leik, sem slíkt-er. Ef lögregla,
skólar og ekki sízt foreldrar
leggðust á eitt, mætti kannski
afstýra einhverjum af þess-
um slysum. Foreldrarnir geta
mest gert í þessu. Það verður
aneð einhverjum ráðum að
koma fólki í skilning um að
lítil börn mega ekki vera eft-
irlitslaus á göt.unni. Eins held
ég að skólarnir gætu gert mik
ið uppeldislegt gagn hvað
þetta snertir. En það tekur
vafalaust tíma að fá fólk til
að skilja að Reykjavík er orð-
inn bær með mikilli umferð.
— Þið hafið nú rannsakað
flest þessi slys og yfirheyrt
alla aðila. Hefur glannalegur
akstur valdið mörgum þessara
barnaslysa? m
— í mörgum tilfellum er
mjög erfitt að gera við þeim
og öðrum alveg ómögulegt.
Umferðarslys á götu í Reykjavík
Ég man nú satt að segja ekki
eftir neinu umferðarslysi
núna nýverið, þar sem ekið
hefur verið fyrir vítaverðan
glannaskap á börn. Ýms önn-
ur slys má þó kenna glanna-
legum akstri, svo sem bílvelt-
ur og fleira. Fólk gerir sér
ekki alltaf ljóst þegar slíkir
harmleikir verða að banaslys
verða á börnum, að ekki ein-
ungis aðstandendur barnsins
líða fyrir það, heldur einnig
sá sem slysinu veldur. Maður
hefur séð of mörg dæmi þess,
að ökumaðurinn líður fyrir
slys sem hann veldur og nær
sér jafnvel aldrei.
En það verður einnig að
hafa í huga í sambandi við
hina miklu aukningu á um-
ferð, að 'hver einasti bifreiða-
stjóri verður að gera meiri
kröfur til sjálfs sín, bæði um
aðgæzlu og ökuhraða, ef
hann ætlar að komast klakk
laust leiðar sinnar. Það er
einhvern veginn of mikil
spenna í umferðinni, allir
troða sér fram við allar mögu
legar og ómögulegar aðstæð-
ur, og oftast sjá menn það
eftirá að betra hefði verið að
fara aðeins gætilegar, þó
nokkrar sekundur töpuðust,
en þá er það orðið of seint.
Þetta sást bezt í dag, í fyrstu
verulegu ísingunni á vetrin-
um. Þá varð heil skæðadrífa
af árekstrum. Ökumenn gerðu
sér aðstæður ekki ljósar og
höguðu sér ekki í samræmi
við þær. .
Annars megum við ekki
gleyma því að mikið er af
góðum og gætnum bílstjór-
um, mönnum sem alltaf eru
í mestu umferðinni, svo sem
leigubílstjórar, ökumenn vöru
bifreiða stórfyrirtækja o. fl.,
og sem nær aldrei kemur
neitt fyrir. Þeir forða fjöl-
mörgum slysum. Einn af þess
um mönnum, sagði við mig
um daginn þegar við ræddum
um börnin: — Maður er allan
daginn að hemla upp á líf
og dauða; Að vísu eru þetta
kannski svolitlar ýkjur, en
það er of mikið til í þvL
Óaðgæzla ökumanna
— Það kemur fyrir að við
þurfum að flytja 3—4 slösuð
börn úr umferðarslysum
sama daginn, segir Kjartan
Ólafsson, brunavörður. Ef ég
væri spurður að því hvað
valdi þessum miklu og mörgu
slysum á börnum, þá myndi
ég hiklaust svara að það væri
óaðgæzla og kæruleysi öku
manna í umferðinni. öllum
liggur þessi reiðinnar ósköp
á. Hraðinn er að gera allt vit-
laust. Menn eru í kappakstri
á götum borgarinnar. Nýlega
ók bilstjóri t. d. svo nálægt
gangstétt, að hann ók yfir fót
á barni, sem sat á gangstétt-
inni. Maður heyrir líka oft af
sökun fyrir ódæðinu að sólin
hafi blindað, en blindur mað-
ur á ekki að aka bíl áfram.
Auðvitað á hann að stanza.
Og ég tel það veikleikamerki
í okkar löggjöf hve þeir sem
slysunum valda í umferðinni
sleppa vel. Mér er sagt að í
Bandaríkjunum gildi þau lög
að sá sem veldur dauðaslysi
á barni í umferðinni misa'.
ökuskírteini sitt æfilang*,
enda verða þeir fullorðnu að
hafa vit fyrir börnunum í um-
ferðinni. Ef ég yrði spurður
að því hvað yrði áhrifarík-
ast til að draga úr slysabættu
á börnum í umferðinni, myndi
ég hiklaust svara: Svifta skal
þann mann ökuskírteini á
stundinni, sem veldur barni
bana í umferðinni og raunar
í mörgum tilfellum ef hann
veldur stórslysi á fólki. Hin
mikla slysaalda á börnum og
fullorðnum er eitt mesta
vandamál þjóðfélagsins í dag,
Þetta er meginkjarninn í
því sem þessir þrír aðilar,
sem að undanförnu hafa kom
ið svo nærri þeim harmleik,
sem umferðarslys getur orð-
ið, hafa óundirbúið að segja
um þetta máL