Morgunblaðið - 05.01.1964, Qupperneq 15

Sunnndaetrr 5. 1an. 1964
MORGUNBLAÐIÐ

I'

SEGIR THELMA
Afgreiðslustiílkan hjá Halldóri, Elín Gústafsdóttir, sýnir
Thelmu silfurarmband með islenzkum steini.
VIÐ rákumst á Thelmu Ingv-
arsdóttur, fegurðardrottningu,
daginn fyrir jólahátíðina upp
á Skólavörðustíg, þar sem
hún var að skoða skartgripi
hjá Halldóri á Skólavörðu-
stígnum. — „Ég kem aldrei
svo hingað til lands,“ sagði
Thelma, „að ég líti ekki hing-
að inn, enda vann ég um eitt
skeið hér í verzluninni."
„Ertu í löngu fríi núna?“
„Nei, nei, bara jólafríi. Héð-
an fer ég til Kaupmannahafn-
ar og þann 15. janúar held ég
til Parísar og verð þar meðan
stóru tízkusýningarnar standa
yfir.“
„Er eitthvað frekar að frétta
af reynslukvikmynd þeirri,
sem þú tókst þátt í skömmu
eftir Norðurlandakeppnina?"
„Nei, ekkert frekar. Ég átti
að mæta aftur í Berlín til
frekari reynslu, en hef ekki
ennþá gefið mér tíma til þess.
Ég hef alveg óskaplega mikið
að gera sem stendur og tími
eiginlega ekki að segja skilið
við sýningarstúlkustarfið,
enda fengi ég ekki eins vel
borgað í kvikmyndunum,
a.m.k. ekki fyrst í stað.“
„Hefurðu haft meira að gera
eftir að þú varzt kjörin ung-
frú Norðurlanda?"
„Já, mun meira en áður.
Núna er ég t.d. búinn að gera
samning við finnskt fyrirtæki,
fer þangað sjö sinnum á ári
og kem fram í sjónvarpi og
leik í auglýsingakvikmynd-
um.“
„En svo við förum út i aðra
sálma, hafa einhverjar breyt-
ingar orðið á tízkunni nú í
seinni tíð?“
„Ekki síðan í haust, þegar
síðu kjólarnir, háu stígvélin
og skinnkápurnar komust i
tízku. Það er einnig áberandi
hvað konur nota meira hatta
við öll möguleg tækifæri en
þær gerðu áður.“
Við veitum því eftirtekt að
Thelma er í háum stígvélum
og grárri skinnkápu með
hnýttu belti, og höfum orð á
því, hvort starf hennar bjóði
ekki upp á margar freistingar
í fatakaupum. „Það er nú ein-
mitt gallinn á því,“ anzaði
hún, „það líður varla sá dag-
ur að maður freistist ekki til
að kaupa sér einhverja flík.
Og skinnkápurnar eru orðnar
svo dásamlega fallegar í snið-
um. Þessi kápa sem ég er í
er úr kínversku kiðlingaskinni
og hún freistaði min ákaflega
á sínum tíma.“
„Það var sagt frá því í blöð-
unum að þú hefðir breytt um
útlit“
------—Árið 1964 verður
slönguár
T.v. er Carla í brúnum slönguskinnsjakka, t h. er Rosemarie í gulleitum útijakka, sem einu-
ig er úr slönguskinni.
„Það er bara þegar ég stend
fyrir framan ljósmyndavélina,
allar aðrar stundir er ég eins
og ég hef alltaf verið, eða
finnst ykkur ég nokkuð hafa
breytzt frá því í vor? Annars
hef ég heldur mikið að gera,
og þar sem ég hef engan um-
boðsmann þarf ég að standa
í öllum bréfaskrifum og samn-
ingum sjálf, og það tekur sinn
tíma.“
„Og þú kannt vel við þig
hér á Skólavörðustígnum inn-
an um alla skartgripina.“
Thelma hlær. „Já, ég er veik
fyrir skartgripum eins og allar
aðrar konur. Ekki alls fyrir
löngu birtust í tízkublaðinu
Madam myndir af mér á 12
síðum, þar sem ég sýndi skart-
gripi. Það var dýrleg tilfinn-
ing að sitja fyrir hlaðin dem-
• • • • *• «
• • • • *: *
Sjálfsblekking
Louise i blússu með slönguskinnsermum
eftir Gunnar Larsen
PLASTTJALD fyrir sturtu og
baðker verður fljótt stökkt og
ljótt. í þess stað má nota næl-
onefni. Það er að vísu dýrara
en er endingarbetra, auðvelt
að skola úr því og þarf ekki að
strauja það. — Bezt er að nota
slétt, einlitt nælonefni.
UM þessar mundir hafa tízku-
húsin í París stillt út fallegum
og tízkulegum vorklæðnaði.
Eitt þeirra, Dagmar (sem er
eitt af yngstu tízkuhúsunum),
hélt sýningu, sem var sérstæð
að því leyti að fötin voru að-
allega úr slönguskinni, bæði
buxur, útijakkar og blússur.
Því er spáð, að þessi nýjung
hjá Dagmar falli í góðan jarð-
veg, og árið 1964 muni verða
slönguár. Og það lítur út fyrir
að spádómurinn ætli að ræt-
ast, því yngstu tízkudrósirn-
ar í París hafa bókstaflega lát-
ið greipar sópa um þær búðir,
sem haft hafa slönguskinnsföt
til sölu.
Jacques Esterel hefur kom-
ið fram með síðan jakka, stór-
köflóttan í gulu og svörtu.
Tilheyrandi höfuðfat er stór
sjómannahúfa með skyggm
úr plasti.
Svo virðist sem tízkufröm-
uði skorti ekki hugmyndir, og
útgáfur vöruhúsanna má fá
fyrir sangjarnt verð, þannig
að allir hafa efni á að klæð-
ast samkvæmt nýjustu tizku.
Köflótti jakkinn frá Jacques
Esterel með tilheyrandi
húfu.

Ég er veik fyrir skartgripum

i