Morgunblaðið - 20.05.1964, Side 23

Miðvikudagur 20. maí 1964
MORGUNBLAÐIÐ
23
IH I
tz?
Ur
Hér hefur lögreglan nóg að gera við að skilja slagsmálahun da.
— Hreöavatn
Framhald sf bls. 10.
ingarnir hafi beint skaðað fé,
en húsin voru varin eins og
kostur var. Þó grýttu þeir
gluggana og glerbrot flugu
inn um garðana þar sem lamb
fé var inni. Aðra nóttina lágu
unglingar uppi á heystabba,
án þess þeirra yrði vart fyrr
en um morguninn. Það hefði
getað orðið slys, því stabbinn
var 5 m. hár. Þá sjá allir
brunahættuna, sem stafar af
ölóðum unglingum í heyi. —
Leigubát komu einhverjir með
og drukknir menn sigldu hon
um um vatnið, gereyðilögðu
bæði bát og vél er þeir strönd
uðu á hraunskerjum, en menn
komust til lands. Þá iðkuðu
unglingarnir sund í vatninu.
Utgangurinn á þeim var
hroðalegur. Þeir veltu sér
upp úr rauðamýrardrullu og
voru rifnir og tættir.
— Um fjölda unglinganna
verður ekki rpeð nákvæmni
sagt 400—600 þegar flest var
en þeir voru furðulega sam-
valdir um óþrifnað og sukk.
Nokkrir af þeim er ég ræddi
við viðurkenndu að hafa ver-
ið í Þjórsárdal í fyrra.
— Heima á Hreðavanti
svaf enginn að kalla meðan á
þessu stöð, bæði var hávaðinn
mikill og svo óttinn við að
þessi múgur skylli á bæinn.
Hörður Jóhannesson, yfir-
lögregluþjónn í Borgarnesi,
segir svo frá:
— Við höfðum haft spurnir
af því á laugardag að við gæt-
um átt von á heimsókn um
helgina og var reiknað með að
skarinn myndi koma í Húsa-
fellsskóg. Sú fregn hafði þá
flogið fyrir að bændur þar
myndu grafa sundur veginn
til að verjast ágangi. Við átt-
um því ekki von á hópnum á
Hreðavatni, en höfðum þó lof-
orð fyrir að við myndum fá af
þeim að vita, ef þeir kæmu.
En er að kom var búið að loka
síma í héraðinu og fengum við
boðin um talstöðvar bíla. Við
höfðum áður heyrt að við
mættum. eiga von á slíkum
sendingum sem þessum, en
ekki orðið af.
— Um kl. 4 á laugardag fór
hópur að setjast að við Hreða-
vatn, mest unglingar á aldrin-
um 16 ára til tvítugs. Strax og
komið var á staðinn var um-
ferð stöðvuð að Hreðavatni og
hafin leit að víni og fundust
40—50 flöskur, mest genever á
líters flöskum. Þá þegar voru
unglingarnir orðnir drukknir.
Lögreglan var þá um kvöldið
skipuð 8 mönnum og voru
þeir á vakt alla nóttina fram
undir morgun og reyndu að
forða slysum og verja eigur
bænda. Þrír talstöðvarbílar
léttu þeim störfin og gerðu
kleyft að hafa betri yfirsýn
yfir atburði.
— Ég taldi ekki rétt að vísa
unglingunum á brott þegar í
stað, þar sem þá var ekki vit-
að hvar þeir myndu setjast að
næst. Þarna gátum við haft
sæmilegt eftirlit með þeim og
þarna voru þeir á tiltölulega
litlu svæði. Á hvítasunnudag
fórum við að ýta þeim í burtu
smátt og smátt og loks lokuð-
um við 'allri umferð að staðn-
um og skipuðum þeim að fara
að tygja sig. Gerðum við þá
ráð fyrir að þeir myndu halda
heim á leið, sem og varð.
■— Við unnum svo að því að
gæta fjárhúsanna á Hreða-
vatni og aðstoða í Hreðavatns-
skála við að halda þar uppi
lögum og reglu, svo sem fært
var.
— Það var sýnilegt að þessi
hópur var samstilltur og væri
fróðlegt að vita hvar hann hef
ur skipulagt för sína. Ég hef
aldrei séð jafn stóran hóp ungl
inga þar sem svo margir hafa
verið undir áhrifum víns.
— Slagsmál urðu ekki telj-
andi og slys furðu lítil.
— Stúlkur voru í mikluVn
minni hluta en þó vel liðtæk-
ar við drykkjuna, þær er
þarna voru,
— Verstu óróaseggirnir voru
fluttir í fangahúsið í Borgar-
nesi, er þeir sýndu beinan
dólgshátt við lögregluna.
— Á sunnudagskvöld er við
höfðum lokað aðgang að þess-
um „skemmtistað" þeirra tókst
okkur að koma þeim af stað
hægt og hægt og voru þeir að
tínast burt fram að hádegi á
mánudag, en þá var allt farið
og eftir það tíðindalaust.
— Það gegnir furðu að svo
stór hópur unglinga geti tekið
sig upp og spillt helgi frið-
sams fólks úti um landsbyggð
ina, sagði Hörður að lokum.
Fréttamaður blaðsins gekk
um þennan „skemmtistað“
unglinganna á Hreðavatni. —
Lýsingar þær sem fram hafa
komið um útganginn á hon-
um eru sízt of harðar. Þar
eru engin merki þess að um
hafi gengið fólk, sem alizt hef-
ur upp í siðuðu þjóðfélagi. Öll
merki báru vott ölóðs skríls.
Þó höfðu í gær verið týndar
ölflöskur fyrir þúsundir króna.
Lokt ræddi blaðið við sýslu
mann Mýra- og Borgarfjarðar
sýslu, Ásgeir Pétursson.
Sýslumaðurinn kvaðst vilja
taka það fram að framkoma
og umgengni unglinganna
hefði vissulega verið óverj-
andi. Þó sagði hann að ekki
væri ástæða til þess að ör-
vænta um þessi ungmenni,
flest þeirra. Aðalatriðið væri
að reyna að gera sér ein-
hverja grein fyrir samhengi
þessara hluta og skyggnast
um eftir jákvæðum leiðum út
úr vandanum. Hann yrði ör-
ugglega ekki leystur með
neinum töframeðulum, held-
ur með vknnu og hugkvæmni
þeirra, sem eru í forsvari fyr
ir æskulýðsmálum, einkum í
Reykjavík.
— Æskunni er eðlilegt, að
vilja skemmta sér, sagði sýslu
maður. Það þýðir því ekkert
að ætla sér áð leysa vandann
með banni einu saman. Það
gerir einungis illt verra.
Sumir telja að þeim ung-
lingum, sem hneigjast til þess
ara ofboðs-skemmtana fari
hlutfallslega fjölgandi. Ef til
vill er það svo. En víst hafa
unglingarnir ekki úr mörgu
að velja í sambandi við ferðir
út á land. Það skiptir máli í
þessu sambandi að þeir hafa
meiri peningaráð og tals,verð-
an farkost. Þeir geta því nú
á dögum farið hvert sem þeir
vilja, og haldið. hópinn.
Það þarf að vera unnt að
bjóða upp á eitthvað annað
en þessar slarksamkomur.
Þannig væri hægt áð þynna
hópinn. Fjöldipn er ungling-
unum nokkur vörn. Þeir sefja
sig á það, að fyrst svo margir
aðrir hagi sér þannig, sé þeim
líka stætt á því.
Yið gerðum tilraunir hér í
Borgarfirði í fyrrasumar, seg-
ir Ásgeir sýslumaður, með að
breyta um skemmtanahald
fyrir unglinga. Enn er of
snemmt að spá um hvernig
það gefst, en ef framhald verð
ur á því, sem var í fyrra, spáir
það góðu. Við stofnuðum
æskulýðsnefnd fyrir héraðið.
Hún skipulagði tvær meiri-
háttar skemmtanir fyrir ung-
linga. Sýslunefndirnar lögðu
fram nokkurt fé í þessu skyni.
Allt var gert sem unnt var til
þess að þessar skemmtanir
yrðu frjálslegar og voru fengn
ir góðir skemmtikraftar og
góðar hljómsveitir. Auglýst
var, að húsinu yrði lokað kl.
10. Aðgang fengu einungis
unglingar frá 14—21 árs. —
Áfengi var bannað og auglýst,
að þeir, sem brytu í bága við
þetta, fengju ekki framvegis
aðgang að slíkum skemmtun-
um. Síðan voru fengnir nokkr
ir úr hópi unglinganna sjálfra
til þess að hafa eins konar
lögreglueftirlit, undir umsjón
héraðslögreglunnar.
Þetta gafst þannig, að við
erum ákveðnir í því að halda
þessari starfsemi áfram. Við
fengum um 600 unglinga á
þessar skemmtanir. Enginn
þeirra neytti þar áfengis og
aðeins einn reyndi að brjóta
þessar leikreglur, sem settar
voru. Þetta var ný reynsla
hér. Foreldrar eru ánægðir
með þessa starfsemi.
Það var nú ekki ætlunin að
ræða þessa starfsemi strax.
Við vildum áður fá frekari
reynslu, en ég skýri frá þessu
nú að gefnu tilefr.i.
Það er um frarr, allt nauð
synlegt að gera séy grein fyr
ir því að fyrsta skilyrðið er
að kljúfa þessa ofboðs-starf-
semi unglinganna. Ná út úr
hópnum nægilega mörgum,
sem vilija ef til vill aðrar og
hollari skemmtanir. Þá ein-
angrast hinir, sem raunveru-
lega, standa fyrir þessu, og
geta ekki eins látið fjöldann
skýla sér.
í því efni má margt aðlað-
andi gera. Bara >ekki vera með
eilífar predikanir. Þá er þetta
vonlítið allt saman. Því ekki
að skipuleggja, t.d. um verzl-
unarmannahelgiha, veiðiferðir
upp að fjallavötnum, með t.
d. varðeldum, söng og leikj-
um. Skipuleggja annars stað
ar útidansleiki, þar sem dans-
að er á palli og unglingamir
hafa sjálfir löggæzlu, undir
eftirliti lögreglu.
Eins mætti skipleggja hóp-
ferðir á hestum, eða göngu-
ferðir. Eða þá einungis ein-
faldlega hópferðir í bifreið-
um með tiltekin markmið,
undir leiðsögn góðra manna.
Hvað sem öðru liður er ljóst
að ekki þýðir að sitja einungis
auðum höndum og hneykslast.
Sennilega er æskan ekkert
mikið verri en hún hefur allt-
af verið. Hún býr við nýjar
og breyttar aðstæður. Því
þurfum við að átta okkur á,
ef unnt á að vera að koma
fram ein’nverjum úrbótum.
Það má nærri geta að fólk
á sveitabæjum hrekkur við,
ef það uppgötvar allt í einu,
að hundruð óstýrilátra, drukk
inna unglinga, sem fara ekki
að neinuin umgengnisreglum,
hefur umkringt það. Það ósk-
ar ekki slíkra heimsókna. En
á hinn bóginn er það sann-
færing mín að prúðir ungl-
ingar, sem vilja njóta úti-
vistar eru jafnan velkomnir
hlngað. Þem eru líka margir,
sem þanmg koma. Mun fleiri
en hinir, sem betur fer, sagði
sýslumaður að lokum.
Fjárhúsið, sem halda varð vörð um.
33
]riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiniiiiitiiHiiiHiiiímiiiH<iiiiiiiiiiiiit!i:iiiniiiiiiMHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiniiiHHiiiiiniiiiiiiiiiiHiiiHii:HHii!i!iiiiiiiiiiiii<iiiHHiiiiini>iiiiiiiniiiiHiiHiiiiiii!HiHiiiii!imiiiiiiniiHiiniiiiniiiiiinHiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiii3
Hér getur að Hta það safn af áfengisflöskum, sem Hafnarfjarðarlögreglan tók af unglingum i
Helgadal um hvítasunnuna. (Ljósm.: Sv. Þ.)
30 flöskur teknar af
unglingum í Helgadal
t M hvitasunnuna höfðu hafn-
firzkir unglingar næturdvöl í
Helgadal skammt ofan Hafnar-
fjarðar. Var þar slegið upp 35
tjöldum og á laugardagskvöldið
voru þarna á annað hundrað
manns, á aldrinum 10 ára til tví-
tugs. Bar allmikið á ölvun er líða
tók að kvöldi, og gerði Hafnar-
fjarðarlögreglan um 30 flöskur af
áfengi upptækar af ungiingunum.
Flestir unglinganna í Helgadal
voru á aldrinum 14—16 ára, og
eins og fyrr getur bar töluvert á
ölvun meðal þeirra. Þrír lögreglu
menn úr Hafnarfirði voru sendir
á vettvang í bíl. Leituðu þeir í
bílum á leiðinni að Helgadal og
gerðu upptækar um 30 flöskur af
ýmsum tegundum áfengis, bæði í
bílunum og hjá unglingum á
staðnum.
Lögregluvörður var á staðnum
allt til morguns er ró komst á.
Voru allmargir unglingar fluttir
heim til sín um nóttina, bæði
drukknir, og ódrukknir, sem eng-
an viðleguútbúnað höfðu með-
ferðis. Þá gerðist það einnig í
nokkrum tilvikum, að foreldrar
höfðu fregnir af hvar börn þeirra
væru niður komin og hversu á-
statt væri. Voru nokkrir ungíing-
ar sóttir í Helgadal af foreldrun-
um.
Lögreglan í Hafnarfirði telur.
að ver hefði farið, ef umrætt
áfengismagn hefði ekki verið gert
upptækt.
Stýrimaður
missti Iiandlegg
UM HÁDEGIÐ sl. laugardag
varð það slys í Keflavíkurhöfn,
að Halldór Þórðarson, Klappar-
stíg 5, Kefla.vík, stýrimaðu-r á
Viðey RE 12, varð milli hval
baks skipsins og ljósastaurs á
bryggju
Viðey var að koma með 180
tunnur af síld, og varð að færa
m.b. Vögg frá bryggjunni, til
þess að Viðey kæmist að til lönd
unar. Á bryggjuhorninu stóð
ljósastur, en mjög var hásjávað.
Stýrimaður stóð frammi á hval-
bak með „stuðpúða" ti þess að
teka af mesta höggið er skipið
legðist að. Á einhvern hátt varð
hann síðan á milli brúarinnar á
hvalbaknum og ljósastaursins.
Stýrimaður var fluttur í sjúkra-
húsið í Keflavík. þar sem taka
varð af honum handlegginn.