Morgunblaðið - 24.07.1964, Qupperneq 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
i
Fostudagur 24. jutí 1964
mig, án þess að nokkur yrði þess
var.
Banyon yppti öxlum og glotti.
— Það lítur helzt út fyrir, að
það væri ómaksins vert að líta
á kvenmanninn, sagði hann.
Nú varð ofurlítil þögn og Yv-
onne tók upp snyrtiveskið sitt
og málaði á sér varirnar með
sjálfandi höndum.
— Gerðu það, en gerirðu meira
þá skal það verða það síðasta
sem þú gerir. Og mér er alvara,
Larry!
— Æ, í guðs bænum, stilltu
þig, Yvonne. Eg ætla að hringja
á eitthvað að drekka.
Yvonne smellti aftur veskinu.
— Gerðu það, ég hef íulla þörf
á því. Og múndu það, Larry, að
við ætlum að gifta okkur. Og
það fyrsta daginn, sem ég er
laus við myndatöku. Ertu með?
Aftur yppti Banyon öxlum og
glotti. Síðan greip hann innna-
hússímann.
Meðan þessu fór fram, sat Jim
Parker í skrifstofu sinni og Jill
hinumegin við borðið. Jill var
að koma frá að fiytja Susan
Barlow til mömmu hennar í gesta
húsið. Hún var í góðu skapi yfir
afreki sínu, sem engin var furða,
en jafnframt bjóst hún við viður
kenningu frá Jim, og hugði gott
til.
En þessu góða skapi var iokið
fyrr en hún hafði búizt við. Jim
hafði ekki gert annað eða meira
en kinka kolli kæruleysislega
þegar hún kom inn, og bent
henni að setjast. Svipurinn á hon
um var eitthvað utan við sig og
duttlungafullur, og Jill kannaðist
óþarflega vel við þennan svip,
sem gaf til kynna, að hann væri
að hugsa um eitthvað allt annað.
— Jæja, Jim! sagði hún loks-
jns.
— Jæja, Jill?
— Ég sé að þér hefur tekizt
að losna við fellibylinn frá Holly
wood. V»f hún mjög erfið?
— Ojæja. Einhvernveginn
slapp ég.
— Og þú hefur tryggingu þar
sem Barlowstúlkan er.
— Já, líklega. Þú skilur, Jill,
að hún er verulega falleg —
hreinasta opinberun!
— Það þarf hún líka að vera,
ef hún á að geta farið í fötin
hennar Yvonne Holland.
— Já, vitanlega er Yvonne fal
leg, sagði Jim dræmt, — en samt
er nú. þessi fegurð á henni eitt-
hvað svikin, eins og persónan
— Æskan . . . fegurðin . . .
kóralvarir og . . .
— Farðu ekki að vera fyndin.
Það getur verið þreytandi.
Finnst þér það ekki líka?
iimiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiniiiu
8
mmiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiii
— Þú spyrð nú venjulega lítið
um, hvað mér finnst, sagði Jill
gremjulega. Ekki að það sé svo
sem nein ástæða til þess. En þú
ert nú samt of harðneskjulegur
fyrir krakka eins og Susan. Og
þú ættir að muna eftir honum
Joe Burton hennar.
Hún varð hissa, að Jim skyldi
ekki fyrstast við þetta. — Þú ert
víst óþarflega rómantísk, Jill,
sagði hann brosandi.
Jill brosti á móti og varð gröm
við sjálfa sig fyrir það. — Er
ekki kominn tími til að fara að
athuga upptökuhandritið? sagði
hún með uppgerðar strangleik.
| Þau fóru svo að fást við hand-
ritið. En Jill fann það á sér, að
hvorugt þeirra var með hugann
við verkið. Auðvitað þurfti að
gera hinar og þessar breytingar
á upphaflega handritinu — en
venjulega komu þær af sjálfu
sér hjá Jim. En nú þurfti hann
að brjóta heilann um einföldustu
hluti og breyta þeim aftur og aft
ur.
Smám saman var grunsemd tek
in að vakna hjá Jill, og sú grun
semd var svo ótrúleg, að hún
varð að hafa orð á henni, hvað
sem það kynni að kosta hana.
— Skilurðu, Jim, sagði hún. —
Ég held að þetta gangi ekki neitt
hjá okkur. Við erum ekki á sömu
öldulengd, eða finnst þér það?
Ég hélt að við værum að reyna
að hafa það gagn af Yvonne Hol-
land, sem við gætum — og helzt
meira en hún getur — en allt
sem þú kemur með, gerir hlut-
verkið hennar ómerkilegra. Þú
ert sama sem að reyna að gera
hana vonda, svo að hún hlaupi
frá okkur.
Jim hleypti brúnum og leit und
an.
— Þér er þó væntanlega ekki
að detta í hug, nauðaði Jill, —
að það gæti verið sniðugt — og
mikill uppsláttur — ef Yvonne
Holland styngi okkur raunveru-
lega af og þú bjargaðir málinu
við með því að koma með glæ-
nýja smástjörnu, þar sem Susan
Barlow er, og bjargaðir þann-
ig málinu fyrir fyrirtækið. Ef
þú skerð hlutverkið svóna nið-
ur eins og þú ert nú að gera, er
ég ekki frá því, að hún gæti vald
ið því.
Nú loks leit Jim upp úr hand-
ritinu. — Þú mátt nú ekki vera
of sniðug, Jill. Til hvers skoll-
ans ætti ég að gera það?
-OJLJí' 00 ^

/A
/ J-J-
— Ert þetta þú pabbi!
í hádegismatinn.
339V
Segðu mömmu, að ég komi með ges
Eitthvað í svipnum á honum
kom Jill til að gleyma allri var
kárni. — Susan yrði þér þakk-
lát, er það ekki? Og gæti heldur
ekki annað. En í þínum sporum
skyldi ég nú samt ekki búast við
miklum árangrL
Jill hafði jafnvel búizt við, að
hann þyti upp í vonzku, og eytt
þannig spennunni, sem þarna
ríkti. En það varð ekki, heldur
varð þögn og Jim tók pípuna
sina og tróð í hana, vel og vand
lega. En hún tók eftir því, að
fingurnir á honum skulfu. Hins-
vegar var röddin fullkomlega ró
leg, er hann tók til máls.
— Ef það er þitt álit, þá held
ég, að ég ætti heldur að fremja
þessa endurskoðun einn. Við
svona vinnu getur ofmikið f-
myndunarafl verið jafn skaðlegt
og of lítið.
Hann kveikti í pípunni og hall
aði sér aftur á bak í stólnum.
—- Fyrir gefðu, Jim, sagði hún.
— Ég hefði ekki átt að segja
þetta.
Jim yppti öxlum og sagði: —
Það er er rétt hjá þér, elskan.
En við skulum gleyma því. Og
heldurðu ekki, að það gæti verið
gott ef þú færir að undirbúa
þetta sjónvarpsviðtal við Yv-
onne? Strákarnir reikna með því,
og við erum ekki enn búin að
ganga frá því við hana, eða er
það?
BYLTINGIN
RUSSLANDI 1917
ALAN MOOBEHEAD
öll. En það er eitthvað dásam- var dimmt frá kl. 3 e.h. og til kl.
legt við þessa Susan . . .
var að vera þarna, einkum þó fyr
ir þann, sem var útlendingur og
ákafur stuðningsmaður bolsje-
víka. Hann ségir:
„Undir þungbúnum, gráum
himni daga, sem urðu æ
styttri, féll regnið stanzlaust. For
in undir fæti var djúp, hál og
límkennd, öll útspörkuð af þung
um stígvélum, og verri en endra-
nær, vegna þess að allar fram-
kvæmdir í borginni höfðu stöðv
azt. Rakir, nistingskaldir vindar
blésu utan af Kirjálabotni, og
hrollköld þokan streymdi gegn
um strætin. Á kvöldin var lítið
um götulýsingu, bæði í sparnað-
arskyni og af hræðslu við Zeppe
lína; í einkaibúðum var ljósa
straumurinn á frá klukkan sex
til miðnættis, en kerti, sem kost
uðu fjörutíu sent og steinolía, var
hvorttveggja ilifáanlegt. Þarna
10 að morgni. Rán og innbrot
fóru í vöxt. í leiguhúsum skipt-
ust menn á um að standa á verði,
allan sólarhringinn, vopnaðir
riffium".
Matar-biðraðir hófust fyrir
dögun, og gífurlegt verð var
greitt fyrir ávexti, sykur og jafn
vel brauð.
„Konur óæðri skrifstofumanna
komu saman hver hjá annarri til
tedrykkju síðdegis, og hver bar
með sér iitla sykuröskju úr guV.i,
silfri eða gimsteinum setta, og
hálft brauð, falið í handstúkunni
sinni, og þær sókuðu þess heitast
að keisarinn væri aftur kominn
til valda, eða að Þýzkararnir
kæmu — eða hvað sem vera vjldi,
sem gæti leyst vinnukonuvand-
ræði þeirra. . . . Dóttir eins
kunningja míns kom heim einn
daginn hágrátandi af því að kven
vörðurinn í strætisvagninum
hafði kallað hana „félaga".
Þjónar í gistihúsum afþökk-
uðu þjórfé, og stytta Katrínar
miklu fyrir framan Alezandrisky-
leikhúsið var með rauðan fána
hendinni. Samt var enn margt,
sem minnti á Petrograd fyrir
byltinguna og jafnvel fyrir styrj
öldina. Reed segir, að allir hafi
enn verið í einkennisbúningi af
mismunandi stigum, alveg eins
og á keisaratímanum, með skjald
ar merkjum keisarans á. Fjár-
hættuspil um miklar upphæðir
viðgekkst enn í klúbbunum, alla
nóttina, og enn voru vændiskon-
ur, kampavín og tatarasöngvarar
í fullum blóma. í Mariinskyleik-
húsinu — því að leikhús og kvik
myndahús störfuðu stöðugt með
an á byltingunni stóð — var Kar
savina að koma fram í nýjum
balletti. Og Sjaljapin var að
syngja. í Alexandrinsky var end
urupptaka á sýningun Meyer-
holds á „Dauða Ivans grimma“,
og í Krivoye Zerkalo „var skraut
KALLI KÚREKI
~>f’
-X-
-X'

Teiknari; J. MORA
TALK TOTtf 9AK)K CLERK, IF H£ CAME TO YET'
SHERlFF MEWT 601BACK, TELL HIM I'M TRAILIM'
STKANéES..' MAY8E IT'S A WILO SOOSE CHASE ""
'— Dokið þið við augnablik. Þekkt
uð þið nokkuð marminn sem við
mættum á leiðinmi hingað, annar
hvor ykkar?
— Ekki ég!
— Ekki ég heldur!
— Hedurðu að hamn hafi rænt
bankann?
— Ekki getum við anmað en tek-
ið það með í reikninginn. Hamm
hvatti hestinn sinm óspart. Ég ætla
að reyna að eHa hanm uppi.
— Talaðu við bamkamanminm, ef
hamn hefur nú fengið ráð og ræm-u
á ný. Ef lögreglustjórimn er koan-
inn aftur til bæjarins, segðu honum
þá að ég sé að elta ókumna manm-
imn. Það er kanmske ekki tál neims,
sýning" á Reigen Schnitzlers.
Ein einkennileg breyting hafði
orðið úti við á götunum: Hjálp-
ræðisherinn hafði nýskeð verið
leyfður í Rússlandi og nú voru
allir borgarveggir útbíaðir af aug
lýsingum frá honum.
Reed fór út til Smolny í stræt-
isvagni, sem „snerist eins og
snigill með hávaðastunum eftir
steinlögðum, forugum götunum,
troðfullur af fólki“.
Honum var leyfð innganga í
skólann og þar reikaði hann um,
innan um vofur hinna horfnu
skólastúlkna. Herbergin þeirra
voru „hvít og auð, og á hurðun-
um gleraðar plötur, sem gáfu
komumanni til kynna að hér væri
„Kvennabekkur nr. 4“, eða
„Kennarastofa", en uppi yfir þess
um plötum héngu spjöld með
grófum stöfum á, sem tilkynntu
tilveru hinna nýju skipunar,
„Miðstjórn Petrgoradsovétsins",
o. s. frv.
Löngu hvelfigangarnir, lýstir
st{jálum rafmagnsljósum, voru
fuílir af verkamönnum og her-
mönnum, sem flýttu sér áfram,
sumir í keng undir heljarstóruni
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í ,
Kópavogi er að H'íðarvegi G3,
’sími 40748. 1
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunbiaðsins |
fyrir Garðahrepp er að Hof- .
túni við Vífilsstaðaveg, sími
51247. 1
Hafnarfjórður
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarf jarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.