Morgunblaðið - 24.03.1965, Síða 3

Miðvikudagur 24. marz 1965
MORCUNBLAÐIÐ
3
þjóðarinnar.
Ferðum skipanna hefur verið
hagað þannig, að þaujiafa komið
við í íslenzkum höfnum í báðum
leiðum, vestur Oig austur um haf-
ið og flutt vörur að og frá land-
inu, jafnframt því að anna flutn-
ingum frystivara fyrir erlenda
aðila á þeim leiðum, sem að ofan
eru nefndar.
Þegar í upphafi ávann félagið
sér gott orð á erlendum vettvangi
og varð frystivöruflutningamagn-
ið brátt allmikið, enda þótt það
væri nokkuð árstíðabundið og
háð markaðssveiflum. Á tímabil-
inu frá því í marz 1961 til loka
síðastliðins árs fluttu skip félags-
ins samtals 101,070 tonn af frysti-
vöru milli erlendra hafna og
nema brúttó gjaldeyristekjur af
þeim flutninigum sem svarar til
162 milljóna íslenzkra króna.
Það verður ekki annað sagt,
en að þessi tilraun Eimskipa-
félagsins til alþjóðasiglinga hafi
tekizt vel og lofi góðu um áfram-
hald á þessari braut. Þó verða
verkefni þau, sem skipanna bíða
heima fyrir ávallt látin sitja í
fyrirrúmi, því það er og verður
Framhald á bls. 23
STAKSTEINAR
Seinheppinn ritstjóri
í ristjórnargrein kommúnista-
málgagnsins í gær, sem ncfnist
„Þögn“ segir meðal annars:
„Oft er það svo í þjóðmálaum-
ræðum á íslandi, að ekki er síð-
ur ástæða til að gefa gaum þeim
máium, sem forustumenn þegja
um, en hinum, sem þeir segja
um. Einatt hafa opinberar tira-
ræður þann tilgang að dylja veru
leikann sjálfan, beina athyglinni
frá aðalatriðum að hverskyns hé-
góma. Það er til að mynda at-
hyglisvert hversu fátalaðir for-
ustumenn stjórnarflokkanna
hafa verið um alúmínmálið að
undanförnu, enda þótt almenn-
ingur hafi ekki verið forvitnari
um annað mál. Jóhann Hafstein
iðnaðarmálaráðherra hafði heitið
því að gefa Alþingi skýrslu um
málið, þegar eftir jólaleyfi, en
sú skýrslugerð hefur verið látin
dragast viku eftir viku, og á
meðan er háttvirtum alþingis-
mönnum ætlað að rísla sér við
ýmiskonar smámuni".
Ritstjóri „Þjóðviljans" er held-
ur seinheppinn í þessum orðum
sínum, því að allir vita, að um
ekkert mál hefur meira verið
rætt og ritað en einmitt þettá.
Skýrsla til Alþingis
Kommúnistamálgagnið kvartar
undan því, að iðnaðarmálaráð-
herra hafi ekki gert Alþingi
grein fyrir því, sem er að gerast
í undirbúningi raforkufram-
kvæmda og alúmínvinnslu. Sann
leikurinn er samt sá, að ráðherra
hefur afhent þingmönnum öllum
ítarleg gögn um þetta mál, og
hefur kommúnistamálgagnið oft-
ar en einu sinni vitnað til þeirra
gagna. Hefur ráðherrann síður
en svo reynt að dylja þingmenn
nokkurs þess, sem í þessum mál-
um hefur verið að gerast. Hann
hefur þvert á móti reynt að gefa
þeim sem gleggstar upplýsingar.
Hitt er svo aftur á móti mats-
efni, hve langt hann á að ganga
í opinberum umræðum um málið
meðan það er á samningastigi.
Það verða þeir, sem vinna að
samningsgerðinni að meta út frá
íslenzkum hagsmunum og samn-
ingsaðstöðu. En til viðbótar því,
að iðnaðarmálaráðherra hefur
látið þingmönnum í té ítarlegar
skýrslur um þetta mál, starfar
nefnd þingmanna, sem í eiga sæti
fulltrúar allra stjórnmálaflokk-
anna, nema kommúnista, einfald
lega vegna þess, að þeir lýstu því
fyrir fram yfir, að þeir væru á
móti alúminbræðslunni. Þeir
vildu ekki kynna sér hvert hag-
ræði Islendingar hefðu af þessu
máli.
Augljós afstaða
Út af fyrir sig má segja, að
það hafi verið gott að fá fyrir-
fram þá yfirlýsingu kommúnista,
að þeir mundu aldrei undir nein-
um kringumstæðum vilja stuðla
að því, að íslendingar gætu kom-
ið upp öflugum alúmíniðnaði.
Kennisetningarnar sögðu þeim,
að ekki mætti hafa samstarf við
erlenda fjármagnseigendur , og
yfirboðarar þeirra austur í
Moskvu hafa líka lagt þeim lífs-
reglurnar. Þá varðar ekkert um
íslenzka hagsmuni, og þessvegna
lýstu þeir því fyrirfram yfir, að
þeir mundu verða á móti sér-
hverjum þeim samningum, sem
unnt yrði að ná um þetta mesta
stórverkefni í atvinnusögu þjóð-
arinnar. Þeir dæmdu sig sjálfir
úr leik, og þessvegna var ekkert
við þá að ræða. Þeir eru utan-
garðsmenn í þessu mesta hags-
munamáli á athafnasviðinu —
eins og vera ber.
En gremja Magnúsar K'jartans-
sonar byggist raunar ekki sízt á
því, að honum er ljóst að jafn-
vel margir þeir, sem ljáð hafa
kommúnistum atkvæði í kosn-
ingum. telja stóriðjuna sjálfsagða
og nenna ekki einu sinni að
lesa þvæluskrif bans um þetta
mál.
um milli ísafjarðar, önundar-
fjarðar og Súgandafjarðar
eitt haust.
FYRSTA Á LANDINU.
— >ú ert þá ein af fyrstu
konum á lanáinu, sem aka
leigulbíl.
— Eftir því, sem ég kemst
næst er ég sú fyrsta, .sem ek
— Ekki svo mjög. Ég fer
kl. 4 á nóttunni að sækja blað
ið og skipti því á milli blað-
berabarnanna.
— Þú hlýtur að þurfa að
sofna snemma, ef þú átt að
vakna svona snemma.
— Það er misjafnt. Á laugar
daginn vann ég til dæmis til
klukkan 4 um nóttina, éða í
eólarhring samfleytt.
Ameríkusiglingarnar
gáfu 162 millj. króna
EINS og kunnugt er haslaði H.f.
Eimskipafélag íslands sér völl á
erlendum flutningamarkaði á ár-
inu 1961 þegar skip félaigsins
hófu áætlunarferðir milli Banda-
ríkja Norður-Ameríku og Evr-
ópu. Þetta er í fyrsta sinn í
siglingasögunni, að íslenzk skip
halda uppi reglubundnum áætl-
unarsiglingum milli erlendra
hafna og því algjört brautryðj-
endastarf í alþjóðasiglingum
Gerður og Bergþór Albertsson framkvæmdastjori við bifreið Gerðar.
TILRREYTING
leigubíl á Suöurlandi
Inni á Nýju bílastöðinni
hittum við Bergþór Alberts-
son framkvæmdastjóri stöðv-
arinnar.
— Hvernig líkar þér, Berg-
þór, að hafa konu við akstur
hér á stöðinni?
— Mér líkar það prýðilega.
Hún stendur sig sízt verr en
karlmennirnir. Svo held ég
að viðskiptavinunum líki vel
lí'ka. Það er að minnsta kosti
tilbreyting í þessu.
á stöð. Svo bættist önnur kona
við meðan ég var á ísafirði og
er hún þar enn við akstur.
— Hvernig kanntu svo við
starfið?
— Alveg ágætlega. Ég kann
meira en vel við þa'ð. Ég er
líka mjög heppin með sam-
starfsmenn. Það er athyglis-
vert, að allan þann tíma, sem
ég hef ekið leigubíl, hefur
aldrei neinn af viðskiptavin-
um mínum sýnt mér ókurteisi
á nokkurn hátt. Meðan ég ók
á ísafirði komu oft bátar inn
og menn fóru að skemmta sér
og þétta var alls konar fólk.
En allir voru kurteisir vi'ð
mig.
— Álítur þú þá starfið ekki
hentugt fyrir húsmæður, sem
vilja vinna úti?
— Það finnst mér, jú, en
ég veit ekki hvað karlmenn-
irnir myndu segja um það.
Þetta er miklu þægilegra en
að vera ráðin til vinnu ein-
hvern ákveðinn tíma dagsins.
Það koma alltaf þeir dagar,
sem ma'ður verður að vera
heima, til dæmis ef veikindi
ber að höndum.
— En nú ert þú ein af
ötulustu útbreiðendum Morg-
unblaðsins.
— Það verða nú aðrir að
dæma um. En víst sé ég um
afgreiðslu Morgunblaðsins í
Kópavogi.
— Er þa'ð ekki mikið starf?
ekur
Gerður Sturlaugsdóttir undir stýrL
konan, sem
— Ég keyri fyrir manninn
minn núna. Hann fótbrotnaði
í janúar og hefur ekki getað
unnið síðan.
— Þú sagðir núna.
— Já, ég keyrði á ísafir*ði,
þegar við bjuggum þar. >á
var ég hjá Þóri Bjarnasyni.
Svo hélt ég uppi áætlunarferð
Eina
Á Nýju bílastöðinni í Hafn-
arfirði vinnur eini kvenleigu-
bifreiðarstjórinn á öllu Suður
landi. Kona þessi Gerður
Sturlaugsdóttir er auk þess
umboðsmaður Morgunblaðsins
í Kópavogi og níu barna móð-
ir. Vinnudagur hennar hefst
um kl. 4 á nóttunni og lýkur
oft ekki fyrr en undir mið-
nætti.
Við hittum Gerði af tilvilj-
un er við litum, inn á Nýju
bílastöðina í Hafnarfirði fyr-
ir skömmu. Hún var að koma
úr ökuferð á spánnýjum Opel-
bíl, sem hún ekur. Okkur þótti
forvitnislegt að vita hvað
hefði valdið því, a’ð hún gerð-
ist leigu-bílstjóri.