Morgunblaðið - 13.05.1967, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. MAÍ 1967.
UNDIR
VERND eítóJK
óttaðist, að hann gaeti' horfið á
hverri stundu, og allt þetta
reyndist vera draumur, og hún
hefði raunverulega aldrei hitt
hann.
— Hvernig væri, að þú kæmir
út í Weybridge um helgina?
sagði hann. — Ég skal aka þér
þangað síðdegis á laugardaginn.
Kannski gætum við fengið hest-
ana og farið út að ríða? Held-
urðu ekki, að þú hefðir gaman
af þvi?
— Jú, það þætti mér gaman.
Ég fékk svo oft hestana hans
Dons í Harton.
— Hver er Don?
— Þú hittir hann einu sinni í
búðinni. Vinur okkar frá Hart-
on. Svo leit hún á hann bros-
andi og augun Ijómuðu. — En
ef ég kem um helgina eyðilegg
ég þá ekki spilamennskuna fyr-
ir ykkur?
Hann hló. — Ertu kannski að
stríða mér með þessu á laugar-
daginn var og spilamennskunni
okkar á laugardögum. Ég skal
sjá um það. í>að verður víst öll-
um sama, þó að það farist fyrir
í þetta sinn.
Henni næstum hnykkti við.
Var það þá ætlunin, að þessi
spilamennska við Cooperhjónin
ætti að halda áfram? En gæti
hún hinsvegar ætlazt til að Dav-
íð breytti öllum sínum lifs-
venjum, svona allt í einu? Aðal-
atriðið var þó, að hann elskaði
hana og þau ætl-uðu að giftast.
Hún tyllti sér á tá og kyssti
hann ákaft og svo var hún far-
in, andartaki seinna, upp í litlu
lyftuna, en Davíð starði á eftir
henni og óskaði sér þess, að
hann mætti fara upp með henni,
og þyrfti ekki að a-ka alla leið-
ina til Weybridge. Eina huggun-
in var, að hann kæmi svo seint
heim, að Mavis yrði háttuð —
eða það vonaði hann að
minnsta kosti.
20. kafli.
Marjorie var enn á fótum þeg
ar Paula opnaði inn í ibúðina.
Hún var að sa-fna saman ösku-
bökkum og fleygði innihaldi
þeirra niður í ruslagatið, reyna
að þurrka glasahringi af hús-
gögnun-um, í stuttu máli sagt,
var hún að reyna að gera stof-
una íbúðarhæfa.
— Hvernig líður þér, barnið
gott? Öll í rómantiskum skjálfta,
eða hvað? Gengur á skýjunum?
Rósir í júnímán-uði og allt það?
— Vertu e-kki með þetta bull,
Marjorie. Paula var dálítið
hvöss.
Majorie setti frá sér glösin,
sem hún hafði ætlað með út í
eldhúsið, faðmaði Paulu að sér
og ætlaði alveg að kremja hana.
— Æ, elskan, ég er svo fegin
þín vegna. Það þurfti ekki ann-
að en líta framan í þig í eftir-
middag til þess að sjá, að þú
varst hamingjusöm! Hvenær ætl
ið þið að gifta ykkur? Segðu
Marjorie frænku alla söguna.
Paula svaraði faðmlögum
Majorie.
— Afsakaðu, ef ég var eitthvað
snögg, sagði hún. Ég er líklega
dálítið þreytt, en vitanlega er
þetta alveg dásamlegt. Ég veit
enn ekki hvenær við giftumst,
við erum ekki farin neitt að
áikveða það enn.
— Jæja, giftu þig að minnsta
kosti ekki í einum grænum
hveli, eins og síðasta búðar-
Stúlkan mín gerði.
-— Nei, það er engin hætta
á, að við förum neitt að þjóta í
það.
— Þú ert hamingjusöm, er
það ekki? spurði Marjorie snögg
lega.
Spurningin virtist koma Paulu
eitthvað á óvart.
— Vitanlega! En sú bjána-
spurning, Marjorie. Ég sem hef
verið ástfanginn af Davíð frá
því að hann kom fyrst inn i
búðina.
— En þú hefur nú samt ekki
hitt hann oft í seinni tíð, er
það?
Paula hálfsneri sér frá henni
og þóttis-t vera að laga til púða
á legubekknum.
— Það kom upp dálítill mis-
skilningur milli okkar, en nú
er því öllu lokið.
— Það vona ég líka, sagði
Marjorie, en röddin var eitthvað
alvarleg. — Ef það hefur verið
einhverra atvika vegna, er
hægt að kippa því í lag, en sé
misskilningurinn byggður á inn-
ræti, get-ur það verið alvarlegt,
og verður aldrei kippt í lag.
Paula svaraði reiðilega: — Ég
skil ekki, hvað þú ert að fara.
— Ekki það? Marjorie svaraði
í léttara tón, En Paulu var engu
að síður ljóst, að henni var full
alvara. — En hafðu enga-r á-
hyggjur af því, barnið gott. Ég
hef víst bara verið að -blaðra. Ef
þú ert hamingjusöm, þá er allt i
lagi. Er hann ekki efnaður?

*J» »J» »J« »J« *J« »J« «J« *J« *J» *Ji
— Jú, það er hann víst, svar-
aði Paula.
— Ég ræð það af því, hvað
hann kaupir dýr leikföng handa
krökkunum sínum. Vel á
minnzt, sagði Marjorie allt í
einu, og tók vindlingasstúfinn úr
munnstykkinu og fleygði hon-
um í eldinn. — Hér var einn
vinur þinn í kvöld, og þegar ég
sagði honu-m frá þessu ástar-
ævintýri þínu, var rétt eins og
ætlaði að líða yfir hann.
— Vinur minn? Paula varð
snögglega eitthvað einkennileg
innan um sig.
— Lance Fairgreaves. Hann
kom í einhverjum verzlunarer-
indum frá Manchester. Ég get
nú ekki ímyndað mér, að hann
hafi neitt verið að sækjast eftir
mér, en þegar hann heyrði, að
þú værir ekki heima, dokaði
hann hérna við.
— Þú átt við að hann hafi
verið að heimsækja mig? sagði
Paula í hálfu-m hljóðum. Hafði
hann kannski ekki sagt henni í
þessu hvimleiða sam-tali þeirra
síðast, að hann ætlaði aldrei að
lita á hana framar? Hvers vegna
hafði honum snúizt hugur?
Hafði hann kannski komið aftur
til þess að móðga hana enn
rækilegar? Ekki gat hann hafa
komizt að því, að sér hefði
skjátlazt? Og varla hefði hann
verið að koma til þess eins að
biðjast afsökunar?
Hún fékk svo ákafan hjart-
slátt, að það var eins og hún
ætlaði að kafna.
*— Mér þykir fyrir þvi að hafa
sagt honum þessar sorglegu
fréttir, sagði Marjorie. — Ég á
við um trúlofunina þína.
— Hvernig........Hvað sagði
hann?
— Eins og hann sagði sjálfur,
var næstum liðið yfir hann, eða
að minnsta kosti varð það, þeg-
ar ég sagði honu-m, hver maður-
inn væri. Hann lét mig endur-
taka nafnið einum sex sinn-um,
og jafnvel ekki þá virtist hann
trúa því. — Já, ég hélt, að hún
ætlaði að giftast allt öðrum
manni, sagði hann. Ég hló bara
að honum. — Kannski þér sjálf-
um? sagði ég. — Nei, ekki mér
heldur enn öðrum .... hálfgöml-
um karli, sem heitir Don
Wainwright. Þá varð ég að
hlæja. — Já, en Paula hefur
þekkt hann síðan hún var -smá-
krakki, sagði ég við hann. —
Þú heldur ekki, að ég trúi því,
að þú hafir orðið afbrýðissamur
gagnvart honum? Hann sem læt
ur við hana eins og hann væri
faðir hennar. Hann sagði eitt-
hvað á þá leið, að þessi pabba-
læti væru stundum aðeins til
að blekkja, en ég bara hló að
honum. — Ekki í þessu tilfelli,
sagði hann. — Ég hef of oft séð
þau saman til þess. Að minnsta
kosti er hann farinn til Kanada
og hamingjan má vita, hvenær
hann kemur aftur. Nei, þessi
sem hún er trúlofuð, er e’kkill
með tvö börn, fínn málfærslu-
maður. Á heima úti í Wey-
bridge. — Guð minn góður,
sagði hann, þú meinar ekki, að
Paula ætli að fara að giftast ein-
hverju húsi úti í Weybridge? —
Ekki húsinu, bjáninn þinn, held
ur manninum. Og hann er allra
lögulegasti maður, þó að hann
sé dálítið merkikertislegur.
— Davíð er það ekki! sagði
Paula reiðilega.
— Fyrirgefðu, sagði Mar-
jorie. Ég var bara að endurtaka
samtalið okkar. Hann gat bók-
staflega ekki fengið það inn i
hausinn, að þú ætlaðir að gifta-st
hr. Hankin en ekki hr. Wain-
wright. En hvers vegna gat
hann haldið, að þú ætlaðir að
eiga hann Wainwright?
Paula roðnaði enn meir.
— Kannski vegna þess, að við
fórum út saman, þegar hann
Almennir kjósendafundir Sjálfstœðisflokksins
PAT RE KSFIRÐI:
Föstudaginn 19. maí kl. 20.30.
Ræðumenn: Bjarni Benediktsson,
forsætisráðherra, Sigurður Bjarna
son, alþm., Matthías Bjarnason,
alþm., Ásberg Sigurðsson, sýslu-
maður.
FLATEYRI:
Laugardaginn 20. maí kl. 20.30.
Ræðumenn: Bjarni Benediktsson,
forsætisráðherra, Sigurður Bjarna
son, alþm., Matthías Bjarnason,
alþm., Ásberg Sigurðsson, sýslu-
maður.
ÍSAFIRÐI:
Sunnudaginn 21. maí kl. 20.30.
Ræðumenn: Bjarni Benediktsson,
forsætisráðherra, Sigurður Bjarna
son, alþm., Matthías Bjarnason,
alþm., Ásberg Sigurðsson, sýslu-
maður.