Morgunblaðið - 06.06.1969, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FOSTUÐAGUR 6. JÚNf 1969
Magnús Símonarson
hreppstjóri Grímsey
ÞAÐ syrti að um bjartan júní-
dag í nyrztu byggð þessa lamds,
— þegar það fréttigt, að Maignús
Símortarson væri látinn. — H,amn
lézt í Fjórðurtgrajúkrahúsi Akur-
eyrar 1. júní dl.
f>ainigað haíði hann verið fiutt-
uft með fiiugvél úr eyjunni kvöki-
ið áður mikið veikur. — Þó
að hamin hafi ekki gemgið heill
tál skógar hina síðustu mánuði
kom manni ei til hugair, að svo
situítt væri tfi hinztu vegamóta.
Og margur varð hljóður við
fregnina. Magnús átti marga
vini ,sem nú minniaigt hans með
hlýhuig og þakblæti. — Útför
hans verður gerð í daig frá Mið-
garðakirkju í Grímsey, þar sem
hann átti heima í tæpa hállfa öld.
Magnús Stefárv Simonarson
vair fæddur að Sauðakoti á
Upsaströnd 8 ,okt. 1899. — For-
eidrar hamts voru hjónim Sknon
Jónsison, ættaður úr Svarfaðardal
og Jórunn Magnúsdóttir, fædd í
Sauðakoti.
: Þeim vairð 9 bama auðið, og
var Magnús þeirra elztur. Og nú
eru 5 sysitkiinin á Mfi og háilfbróð-
ir þeirra, Hilmar Símonarson,
eem búsettur er á Dalvík. —
Guðrún býr á Húsavík, — Þor-
steimn og Jónína eiiga hekna á
Akureyri, — Þóroddur í Njarð-
víkuinusn. <
Jón, sem var nsest elztur, flutt
fet ti'l Færeyja og dó þar, —
Imgi og Snjólaug voru bæði bú-
t
Davíð Ólafsson,
bakarameistari,
lézt í Landisspítalanium 5. júní.
Fyrir hönd ættingja,
Magnús Davíðsson.
t
Þuríður Gísladóttir
frá Fyri í Svínadal,
andaðisit í sjúkrahúsinu Akra-
nesi miðvikudaginn 4. júní.
Fyrir hönd vandamanna,
Eria Gúðmundsdóttir,
Ólafur Ólafsson.
t
Móðir okkar,
Þjóðbjörg Þórðardóttir,
Tunguheiði 12, Kópavogi,
lézt í Landakotsspítala 4. þ.m.
Auður Jörundardóttir,
Guðrún Jörundardóttir,
Guðleif Jörundardóttir,
Þórður Jörnndarson,
Haukur Jörundarson.
t
Maðuirinm minn,
Óskar Sigurðsson,
löggiltur endurskoðandi,
V estmannaeyjum,
andaðist á heimili sánu 4. júni
aL
Fyrir hönd vandamamma,
Soffía Sofaniusdóttir.
sett í Grímsey, og dó Inigi þar,
en Snjólauig andaðist á Krisitnes-
hæli. — Jóhanna hét eitt bam-
anma, sem dó nýfædd.
Árið 1920 fiuttu Símon og Jór-
uirtn búferliuim ti'l Grímseyjar
rrteð 5 af börmnniuan, og var Þór-
odduir þá aðeimis þriggja vi/kna
gamaíl. — Þau settusit að í Syðri
Grenivík.
Sauðakot var ákatfiega rýr og
kostalkil jörð, og því fátt til
bjargar fyrir stóra fj öiskylidu. —
Magniús ól-it upp fyrsitu árin á
bæ þeim, á Upsaströnd, er Ytra-
Svæði hét. —- Tóllf ára gaimall
fluttisí hann til hjónanna Amgan
týs Annigrímssoniar og El'ínar
Tómasdóttur, dóttur séra Tómas-
ar Hallgrímii.sonar á Vöittuim í
Svarfaðardaíl. Þau bjugg-u á Daíl-
vík og hjá þeim var hanm tiT
tvítuigs. — Fór hanm einin vetuir
til Vestmaninaeyja og var þar á
vertíð.
Magraús koim ári síðair til
Grímseyjar en foreldirar hans,
— eðia 1921 — og Jón bróðir bans
með honuim. — Og átti Maignús
heiimia í Grímsey alla tíð síð-an.
Þann 20. nióv. 1922 kvæntis't
hanm eftir»iiifaradi eigimfconu
sinni, Siiggerði Bjanraadóttiur, sem
fædd er á Hóli í Þongeiirgfirði,
en fiuittisit 1917 til Imigiu móður
sinraar og stjúpföður Óla Hjáim-
ars-sonair, er þá bjuiggu að Biásium
og höfðu komið út þanigaið 1914.
Þau bjuiggu fyrst í Syðri-
Grenivík, og reistu nýjan bæ
sunnair á eyjunni, — en vetuir-
inn 1939-40 l'auk Magraús við að
byggja nýbýli úr Syðra-Greni-
víkuirlaradL mikið og gott steim-
hús, er haran gaf raaánið Sigtún.
— Þar hafa þau hjónin æ síðam
átt heima og Siggerð'Ur bjó manmi
sí»u-m vistlegt og fagurt heim-
ili.
Þeim varð 7 barna auðið. —
Þaiu misstu elzta barn sitt, HaiQidu
Iragibjörgu, er hún v-ar nærri 15
ára gömuil, og vaar þá mikill
harrraur krveðinm að heimilin-u,
drerag migstu þau nýfædd'am.
Sigmiundur Reykjailín er bú-
settuir á Akureyri, — Jón Stefán
Reýkjalín í Óliafsfirði, — en í
Grímsey Jóhanraes Höskru/ldur
Reykjal'm, Bjami Reykjattín og
Jórumn Þóra, — og eni þaoi öll
giít.
Fore'Mrar Magraúsia'r fiuittu úr
Grímisey, er ellim sótti þau hekn,
og bömin þeirra voru farin að
t
Soraur minn,
Ellert Þorsteinsson
frá Dvergasteini
v/Lágholtsveg,
verður jarðsunginm frá Foss-
vogskiirkju í dag fcl. 10.30 f.h.
Margrét Kristjánsdóttir.
t
Eigiramaðiur mirm og íaiöir
okfcar,
Gunnar Andrésson,
bankamaður (frá Meðaldal)
Aratúni 10, Garðarhreppi,
sem amdaðist 29. maí, verður
jarðsun.ginn frá Fossvogs-
kirkju liaiugairdaginm 7. júní og
beifst athöfnin kl. 10.30 -. h.
Blóm aifbeðin, en þeir sem
vildu minmiast hiras látma, láti
líkn ar'Stofnamá-r njóta þess.
Fyrir hömd vandamainna,
Ingibjörg Jóhannesdóttir
og börn.
heimain og höfðu stofnað sín
heimili. — Þorsteinn somur
þeirra var þá komiran tffl Akur-
eyrar, og til haras fóru þau í Norð
ungötu 56, og áttu þair heiroa þar
tái Símon axbdiaðist í júní 1963, —
í hárri elli.
Jórunm móðir Magnúsar dvelst
nú í Elttilheiimiili Akureyrar 87
ára gömuil.
Maignús tegði sturad á sjósókn
svo seim faðir hans. — Símon
haifði alla tíð verið mifkill sjó-
maður, og M'aigraús hafði áraægju
af þeim störfuim. — Hamn bumni
vel viið sig á sjónum, og að
sturadia hrogtnlkel'saveiðar var hon
uan yradi, og jafiraan var hann
fyrstur till að faira tifl þeirra
veiða á vorim. — En að öðru
l'eyti var hanin hættur sjósóikn
hin sieinrai ár, enda voru honum
fafi’iin ýmis tafcörf í eyjunmi, sem
urðu þess val'dandi, að hamm var
meir buradiran við vinnu þar en
á sjónum.
Árið 1937 var Grímiseýjarviti
byggður syðst á eyjunmi. — Þá
varð hanm vita'vörður, og það
starf hefir haran haft æ síðan. Ár
ið 1'94'0 vairð hann hreppstjóri, en
ári áður sýslittniefn'darmiaður,
sem hann líka 'hefir verið öll
þessi ár, — jafniframnt vaæ hanm
oddviti í 12 ár. — Þegar sjúfcra-
samlaigið var . stofniáð 1'946 gerð-
iist baran titarfs'maður þess, gjaílid-
keri og síðar einmig fonmaður.
Þá var hann umboðsimaður
brunabótaféattgsins avo og ann-
arra félaga og happdrætta, for-
maður búmaðanfétóigsiinis. — Ytnis
itörf hafði hamm fyrir söfmuð
Miðgarðaikirkju, átti siæti í sokn-
arraefnd, var um skeið form'að'Ur
sóknamefndar, og seiiraustu árim
var hanm bæði reikningshailidari
kirkjunraar »g safnaðarfuQtrúi.
Jafnan hafði Magmús nokburn
búskap, tók þátt í fi.ikverlkum og
araraarri vinrau við fisfciran, ef á
þurfti að balda og meðam södar-
söltun var í eyjunmi, átti hamn
t
EigincmaðuT miinin, faðir,
teragdafaðir og afi,
Björn J. Björnsson,
verður jarðsuraginn frá Akira-
raeskirkju tóugairdaginn 7. júni
kL 14.
Blóm vinsamlega aflþöikkúð.
Guðbjörg Halldórsdóttir,
Halldóra Bjömsdóttir,
Þórður Óskarsson
og bamaböm.
mikiran þátt í þeirri útgerð.
Hairan l'aigði gjörva hönd á
rraairgt um dagaraa — og var löng-
um buindiran við Skriftir og
skýrslugerðir í skrifstotfu sinni.
— Mlálefirai Gríim-eyinga bar
baran fyrir brjósti og var mamna
fróðartor um málefini þeirra. —
Marga ferðiraa h-aíði haran farið í
l’amd til að' sinma opin'berum störf
uim fíyrir hreppinn ásaimt öðrum
er þar voru tffl krvaddir.
Voru það oft erfiðar ferðir og
tafsiairraar enda erfiitt með sam-
göragur 'fyrr á árum. — Hann
híkaði ekki við að gera það sem
skyidan bauð hvað sem það kost-
aði. — Því var haran sarravizku-
samur og ó'sérhíífiran við hvaða
Starf sem bamn vamn.
Magniús var m'annikostamiaður,
— þroskaður og víðtýnm. Hamn
vair að mestu sjálfmenmtaður og
vel lesinn, prúðmenni ag dreiragur
góður.
Um tíma átití Magnús við
heiisiuileysi að stríða, — en haran
hiaut uindansiamiaga laekningu ex
lSktisit knaiftaverkuim þeiim, er
um getiur í guð.pjöBuraum. —
Og eftir þá iækmragu kenndi
banra sér eiraskis meinis í fcuigi ára,
— þar til raú í vafcuir, enda orðiran
nokkuð við affldiuir — hefði hamn
orðið 70 ára raú í okt. n.k. —
Haran tólk þeim sjúkd'ómi með
sfcffliragu o-g karfm'emmsku og gekk
tSL stiarfia -sirana eftir eem áður.
Maignús áfcti glaða og hresisa
iurad, og var j-afnam gaman að
bl'anda við ha-nin geði. — Hann
var Ijúifur í viðmóti og hógvær,
— etkki kröfu'harðuir eða hótræk-
inn, beldur vinsaimttegur og jafn
an reiðubúinm til að leiggja gotí
til miá/fiamraa.
Sökum hiraraa opiraberu starfa,
sem á ha-ran Móðust, varð marg-
ur að ieifca til han® í ýmisum er-
iradagjörðium. — Haran var reiðu
búiran til þess að greiSa fram úr
vaindamiálum og hj átpa ef það
vaæ í hanis vaflidi að leysa vand-
aran. — Ráðagóður var h-aran og
sanngjam, hugsandi um beiil og
veMerð Grímseyimiga.
Erfitt er fyrir Grímseyinlga að
þurfa á bak að sjá áhrifairíkum
og lleiðairadi miarani seim hanra var.
En isárasbur er harmiurinm
heirraa á heimili hans, og heirnii-
um bamanraa, sem miki® halfia
misst, þegar Magraús, eiigknmaður
inm og faðiriran, og bróðiriran er
horfinn fyrir bafsbrún dauðaras.
x-x-x
í dag mun hLjómurkiin í kílufck
um Miðgarðaikirkju slá á við-
kvæma streragi hjarfcain»-i, — og
söfirauðurinin firaraa sánsiaiulkann og
treigamm, sem þá bæ'rist við það
að horfia á eftir. svo góðum vini
og v eClgj ör ð anm -ain n i.
Maigniús Sfcnoraarson er kvaidd-
ur með þiaikklliæ'ti og virðinigu. —
Þegar söragur fugttanma er mast-
ur í björguinum, og báram hjialar
blítt við fijöruiSfcein í vogumium,
—, kveður hann eyl'aodið, sem
horaum vaæ svo kært, — og siglir
hinztiu för inm í sólskiinið.
Blessuð sé minmiragim.
Pétur Sigurgeirsson.
Jóhann Ólason
rafvirki — Minning
ÞANN 30. miaí síðasfcliði'ran and-
aðist á Laradspítia,! amum Jóhamm
Kristinin Ótóson, eftir að haía
legið þar rúmifastur í tæpt áT.
Hamm vair þó búinm að dvelja
áður á sjúkrahúsi og firania fyrir
þesisumi sjúkdómá í ndkkuir ár,
en sjálfur vilidii hamn ald rei geira
miikið úr veikindum sireum,
Jóhanm var fæddur 17. febrúar
1931 að Þiragmúla, Skriðdal,
N-Múlasýsliu, soraur hjóniamma
Mamgrét'ar Eiraarsdófctiur og Ótó
Eiraar'ssaraair, bónda og söðla-
smiðs þar. Mín fyrsfcu kynmi af
Jóha'rani voru swmarið 1954 vest-
ur í Ólafsvík. Ég dvaldi þar í
sumarfríi hjá fjöliákyldummi, em
Jóhanm var þá starfsmaður hjá
Itafmagmsveitu Ríkiskras, og vamin
hanm viS að setja upp Rafveitu
Ólafsvikuir, sem þá þótti mikið
mam'ravirki. Mér fainmist umdar-
legt, hvað lítið ég sá þessa daga
af ungri og broshýrri frænku
mi'nmi, sem var heimasæt'am á
bætraum. Bn einlhver hvíslaði í
eyra mér, að það væri komimm
unigur og kraár Austfirðiragur í
pl'ássið, og þar með var gátam
ráðira. Blessað uraga fólkið opiin-
beraði trúlofun aína um suiroarið,
og ganigu þaiu í heilagt hjóraa-
bamd, Jóhanin og Guðrún Guð-
bramdsdóttir, þamm 1. október
1955. Síðan var haldið til Reykja
víkuT, og settust umgu hjónin að
í Ljósheimum 4. Það er ekki
laragt síðam, aðeiinis rúm 13 ár.
Það var 30. maí. Og hvílíkur
dýrðardagur, sól og blíða, allt
var grærut, grös ag blóm í grósku
lífsinis, jörðin ilmaði og fuiglarmir
suiragu. Ég var að koma út um
dyr Landspítattaras, og ég spurðd
sjálfa mig, hvernig stæði á því
að veðrið væri svoraa yndisle'gt
í dag. Ég þokaðist upp túnið,
ég var að enda við að horfast
í au'gu við dauðanm og sargimia.
Við vorum að kveðja uragian og
etókuilegan manm í blóma lífsims.
Gat þetta varið rétt. Ég ráfaði
áfraim, sóiin brenmdi vamga
minm, hvernig átti ég að trúa
þessu. En sláttumaður dauðams
gerir eragam mun. Hann stóer
bæði í sól og regni.
Þegar ég raú lít yfir lifsféril
þessa elskuftega vinar okkar, Jó-
hamns eða Jóa, eiras og við
teragdafóikið kölluðum hamm
jafraam, þá eigum við aðeiras emd-
urminniragar, sem minraa á bjart-
am og sfcæran suroardag, þar
sem aldred brá skugga á, afflitaf
var til bros og hlýja tifl. að miðia
öðrum og hjálpa. Það eru rnarg-
ar sólskinisstuindir, sem við böf-
uim át't hjá ýkkur hjóraumum að
LjóSheimium 4, og affliar iradælu
fierðinraar vestur. En niú er
komið sólarlag, ferðim þín er á
emda. Við krjúpum, þjóðum þér
t
Þökkum innilega auðsýndan
hlýhug við amdlát og útför
eáginimanins míns og föður
okkar,
Magnúsar Gíslasonar,
Miðtúni 70.
Gnðrún Guðjónsdóttir,
Sigurjón Magnússon,
Magnús Magrnússon og
Ilulda Magnúsdóttir.
Innilegar þaklkir til aililra,
skyldra og vandiailausira, sem
sýradu mér viraarhug og heiðr-
uðu mig með heimsóikmum,
gjöfum, blómum og sikeytum
á 75 ára afimæili mínu 1. júní
s'l. Síðasit en ekki siízt þakka
ég öll hlýju hanidtökin..
Guð bfiessi ykkiur öfil.
Sigurjón Jónsson,
Bakkastíg 4.
Huigheilar þafckir færi ég
börmiuim, barnaböi’nium og
bamabamabami, tenigdiafól.ki,
frænidfólki, vimum og kiumn-
inigjum, sem gilöddru miig með
hefcnsóknum, gjöfum, blóimium
og ákieytum á 80 ára atfmæli
mírau 1. júraí siL
Þórarinn Guðmundsson,
Sandprýði, Stokkseyri.