Morgunblaðið - 22.11.1969, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. NÓV. 1960
Hrúturinn, 21. marz — 19. april.
Vertu ákveðinn og sparaSu mikiS.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Et þú stendur þig félagslega geturSu þætt eigin kjör.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Ef aðrir hafa sínar bugmyndir um dægrastyttingu, er þér óliætt
að halda þér utangátta.
Krabbinn, 21. júní — 22. júií.
Vertu sjálfstæður og bíddu ekki eftir öðrum.
Ljónið, 23. júií — 22. ágúst.
Því minni viðskipti, sem þú gerir, þcim mun betra fyrir þig.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þú befur lítið upp úr erfiðinu og lætur berast með straumnum.
Vogin, 23. september — 22. októbcr.
Vertu alveg alvarlegur, þrátt fyrir erilsaman dag.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Einkaframtakið mætir andbyri, en láttu það ekki undir höfuð
leggjast þrátt fyrir allt.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Vertu rólyndur, þótt þú hafir litla afsökun, er fjölskyldan sækir
í sig veðrið.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Ferðalög eru ekki svarið við vandamálum þinum. Svaraðu bréfum
og gættu heilsunnar.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Félagslífinu er í mörgu ábótavant, og þú verður að hafa þolin-
mæði með fólki.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Þér verður óvenju Iitið úr verki i dag. Þú verður að bæta ráð
þitt talsvert, til að ná settn marki.
gluggakistunni. — Ég skal játa,
að þetta er mér ekki neitt kær-
komið umræðuefni, en ég hefði
ekki minnzt á það einu orði við
þig, hefðirðu ekki neytt mig til
þess.
Graham tók að hrista höfuð-
ið, eins og einhver bjáni, og
tauta eitthvað fyrir munni sér.
— Nei, niei! Hún Rósa! Að
bjóða þér sjálfa sig! Ég trúi því
ekki. Nei, guð minn góður! Þessi
indæla, fallega stúlka! Guð
minn góður! Hann hneig niður í
stólinn, lagði höfuðið fram á
borðið, stynjandi.
— Þú hefðir átt að geta getið
þér þess til, hélt Dirk áfram.
— Þú spurðir mig á þriðjudag-
nn var, hvers vegna ég ætlaði al
veg að bíta af þér hausinn, ef
þú nefndir Rósu á nafn.
Það er vegna þess, að það kem
ur mér út úr jafnvægi að hejrra
hana nefnda — nú hefurðu
ástæðuna! Cornelia er afbrýði-
söm gagnvart henni. Hún veit,
að við Rósa höfum átt mök sam-
an. Ég sagði henni, að Rósa hefði
boðið mér sig, þennan eftirmið-
dag. Við Cornelia eigum engin
leyndarmál, hvort fyrir öðru.
Söngur þrælanna barst inn utm
gluggann með síðdegisgolunni.
Þeir sungu venjulega þegar þeir
komu utan af ökrunum til mál-
tíða, léttiyndar sálir. Það voru
aðeins líkamir þeixra, sem voru í
ánauð. Þegar Dirk hallaði sér
út uim giuggaim, gait hamm. séð
einn eða tvo þeirra miili trjánna,
handan við húsagarðiinn. Svört
gljáandi andlit í h.eitri hádegis-
sólinnd. Hrokkið svart hár. Hanin
hugsaði með sér, ef einhverjir
van Groenwegelmenn framtíðar-
innar ættu að erfa þennan lit-
arhátt! Og þetta grófa, hrokkna
hár. Nei, aldrei! Aldrei!
25.
Mán ud aguTÍnn kom og brúð-
kaupið fór fram slysalaust, en
Graham var ekki meðal gest-
anna við móttökulhátíðina, sem
haldin var í Don Diego og ekki
fó<r hann heldur með foreldrum
sínum til athafnarinnar, sem
fram fór í lúthersku kirkjunni í
Nýju Amsterdam. Það var látið
í veðri vaka, að hann væri las-
inn, sem var reyndar sannd nær,
því Graham hafði ekki farið út,
úr herbergi sínu síðan síðdegis
á föstudag. Honum hafði verið
færður matur, enda þótt hann
snerti ekki við honum. Elísabet
reyndi að dekstra hann en ár
angurslaust. John læknir kom
og gaf honom eitfihvað róandi og
á sutnnudagsmóttina svaf hantn.
En á sunnudaig var hann óhugg-
andi Hann iá í hengirúmi í suð-
austu.r'horninu á herberginu og
starði upp í loftsbitania, en öðiru
hverfu tautaðd hann eitthvað við
sjálfan sig. Einu sinni kom Elíea
bet inn til hanis og kom þá að
honum á hnjánum að biðjast fyr
ir.
Cornelia, sem var orðin vön
þessari spennu, sem ríkti með
Dirk og foreldrum hans, skeyttd
ekkert um þessa þvinguðu þögn
við borðið, er þau voru að borða
kvöldverð í Nýmörk á mánudags
kvöld.
Storm og Elísabetu þótti báð-
um vænt um Corneliu, og létu
aldrei hjá líða að sýna það, ef
hún var viðstödd.
— Mér finnst svo ieiðinlegt,
að Graham skuli vera lasinn,
sagði Cornelia. Hún horfði bros-
anidi á Dink. — Ef þetta vætri
ekki brúðkaupskvöldið okkar
miundi ég bjóðast til að sitja hjá
veslings piltinum og hjúkra hon
um.
75
— Þú gætir nú eins vel þurft
að sitja þjá mér, elskan — eftir
allt þetta vín., sem ég hef orðdð
að hel'la í mig í dag.
Loftið var þuegt af raka og
regnflugurnar voru allis staðar
á sveimi og skeldtu grisjukennd-
utm vængjunuim á fötin þeirra og
borðdúkinin, og sumar þeirra
ientu í kertaljósunium.
Og þær bæði filugu og stukku
utam í fiugnianeitið, sem var
krdmguim stóru himinsængina í
norðausturherberginiu, og það
fyrsta, sem Dirk sagði þegar
þau Corneiia komu þar inn, var:
— Hér er nóg af re'gnflugum til
að hjálpa okkur til að elskast.
Viltu bara sjá þær. Ég er viss
um, að suimar þeirra sleppa upp
í mieð oktour.
Hún hló. — Við kvörtuðum
ekkert yfir höggormunum þarna
um kvöldið við skurðinn, var
það? Og ekki förum við að láta
fluigur ruigla fyrir okkur.
Hann dró hana að sér og
kyssti hana og la-niga stund
stóðu þau á miðju gólfirru í faðtm
lögum, og hl-ustuðu á regnið.
Það var ha-n-n, sem rauf þögm-
ina með því að t-auta í háltfum
hljóðum: — Þetta er gott. Mér
láður vett.
Hún kinkaði kolli. — Það get
ég séð — og það gleðtur mdig, að
þú skulir vera hamingjusamuir,
Dirk.
Ha-nm glotti óg kla-ppaði henni.
— Eigurn við að segja fleira
fadiegt, áður en við háttum? Og
alit í ei-nu reif hún si-g lausa
firó hon-um og kailaði: — Æ, al-
— Ungfrú . . . ég meina Sig-
ríður mín, — það er nokkuð, sem
mig hefur langað til að biðja þig
um í margar vikur.
— Uss, góði segðu það bara, ég
er búin að bíða með svarið ímarga
mánuði.
Maður nokkur kom inin x mat-
söluhús, settist og ba-tt servíett-
una um hálsinn, Yfirþjónninn, da-uð
hneyks-laður, bað ungþjóndn-n um
að fara og fá han-n til að taka
hana af sér á smekklegan hátt.
— Rakstur eða klipping? herra
minn? spurði strákur.
veg gl-eymdi ég því! Ég ætlaði
að s-tinga upp á því, að við litum
i-nn. t-il Grahaims, áður ein við
háttuðum. Það er ekki n-em-a nær
gætni við ha-nn að spyrja, hvern
ig honum líði, áður e-n við förum
í rúmið.
Han-n hleypti brúnumi, og
sagði, að ef til vill væri það
ekki ráðlegt. — Honu-m er víst
ekkert vel við, að við förum að
ryðj-ast inn til h-ans. Haron vill
vera ednn.
Hún leit á hann spyrjandi og
sagðd: — Hvað gen-gur eiginlega
að honiurn, Dirk?
Dirk leit undan og yppti öxl-
um. — Hann er rimglaður, taut-
aði hain.n, og tók að ganga um
gódf. Ég hef miklar áhyggjuir af
homum — og eins mamma og
pa-bbi. Þetta er sorglegt . . .
hr-yggilegt.
Eftir no-kkra þögn sagði hún
og leit fast á hann: — Þú er-t
með eitfihvað á samvizkun-nd,
Dirk. Hvað er það? Hvað hefiur
gert Graham svona ruglaðan?
Hann skeliti í góm, — Þetta
er nú brúðkaupsnóttin okkar,
Sérfræðingur er m(aSur, sem
kemst hægar og með meiri var-
færni að sama marki og þú og ég
komumst í ein-u lamgstökki. Ogþeg
ar ha-mn hefur náð því, er hann
samt ekki viæ um, að hann hafi
n-á'ð því.
Bræður, sagði neguapresturinn,
við verðum að bæta eitthvað úr
þessu „sitatus quo‘.
„Hvað er Status quo?, spurði eitt
sókniarbarn-ið.
— Það er latneska heitið á van-
ræðun-um, sem við erum lentir 1.
ekk-i satt? Fimnst þér við eiguim
þá aið veina að ræðu um Grabam
og lasleika hans?
— Nei, vitaml-e'ga eigum við
það ekíki, það veit é_g vel. En
é-g er bara forvitin. Eg er ný-
búin að taka eftir því, að þú
vilrt ekki miimmast á Graiham upp
á síðkastið. Þú hefur farið und-
a-n í flæmingi, hvenær, sem ég
hef mefnt han-n á nafn. Ég hélt,
að hamtn lægd í hitasótt. Þú nefnd
ir aldrei, að það væri sáilin í hon
uim, sem ætti sök á þessum las-
leika.
Hann kimkaði kolli,. dræmt,
andvar-paði og sagði: — Gott og
vel. Ég má vist ekki leyna þig
rueinu nú fremur en emdranær.
Og svo saigði hann henni frá
öllu, sem gerzt hafði síðustu dag
ana. Einu si-n-ni skrölti ofurlítið
í glugganum, fyrir vdndinum, og
ilmiuirinin af appelsímulaufinu
ga-uis imn á þau.
Loksins hristi hún höfuðið og
sagði: — Þetta var skammar-
legt af þér, Dirk, að fara að
ijúga svona að honurn. Það var
Skammiarlegt bæði gaign-vart hon
um og Rósu.
Hann kinka-ði kolli og hleypti
brún-um: — Já, það kvaldi mig
sannarl-ega að þu-rfa að gera það
— en hvern-ig gat ég látið h-a-nn
haJlda- áfram með þetta vitlieysis-
liega uppábæki sitt. Rósa er
gre-ind og vel uppalin, o-g hún
fékk menntun alveg eins og við,
en ekkiert getur breytt uppruna
henn-ar. Hvern-ig gæti ég leyft
homurn að fara að giftast múl-
atta?
Eftir mokkra þögn sagði hún,
biuigsi á svipimn: — Þú hefu-r að
vissu leyti á réttu að standa ■—
en ég vorfcenná honum. Og Rásu.
Þaiu hlutsuðu á regnið.
— Og okkur líka elsku Dirk.
Dirk.
— Hvað?
Hún hristi höfuðið brosa-ndi
Þar sem klúbburinn er nú að auka siglinga-
kost sinn hefur verið ákveðið að bæta við
nokkrum nýjum félögum.
Áhugamenn vinsamlegast snúi sér til skrif-
stofu félagsins í Klúbbhúsinu á Kársnesi.
Sími 41610 milli kl. 17 og 19 laugardag 22.
og sunnudag 23. nóvember.
J
\
HEIjGARMATINN
IIEIM

a""

tii 11«
ikI "«
|t>2í
,»b>
| »>‘®
ASKUR
RVÐUU
YÐUR
GI.ÓÐAKST. grísakótelettur
GRILLAÐA KJÚKLINGA
ROASTBEEF
GIáVÐARSTEIKT LAMB
IIAM BORGARA
DJÚPSTEIKTAN FISK
suihirlandsbraut J4
simi 38550