Morgunblaðið - 19.12.1969, Page 30

30
MOBGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1*9. DESEMBER 11969
Plötuspilarar
stereo — mono
Margar gerðir
Hljóðiærohús Reyhjovíhur
Höfum fengið mikið úrval af:
Kvensloppum,
barnasloppum
fyrir drengi og stúlkur
karlmannasloppar,
ull og silki
Verzlið þur sem úrvulið er
mest og verðið bezt
Fullt
hús
stiga
Á MIÐVIKUDAGSKVÖLD voru
leiknir 15. og 16. leikurinn í
keppni 1. deildar í handknatt-
leik. Það bar óvænt tU tíðinda
að Víkingar unnu Hauka með
18:17 eftir jafna baráttu og stóð
10:10 í hálfleik.
Fram vantn KR með mirmi
mun en ætlað vair: 13:12 voru
lakatölur en það segir þó engan
veginn alla sögu leilkisins. KR-
ingar höfðu allt aið vinna, en
Framliðið hefur því miðuir á að
skipa mönnum sem Mta allstórt
á sig — og eru þetta þó einvörð
ungu yngri menn Mðsins. Slíkur
hugsunarháttur er sáður en svo
vænlegur til áramguns.
Staðan í mótinu er niú þannig:
Fram 5 5-0-0 84:71 10
FH 4 3-0-1 75:64 6
Valur 4 2-1-1 70:60 5
Haufear 5 1-1-3 85:75 3
Vík. 5 1-0-4 80:89 2
KR 5 1-0-4 76:106 2
Laugavegi 96 — Sími 13656
ÆTTBÚK OG SAGA
ÍSLENZKA HESTSINS Á 20. ÖLD
eftir GUNNAR BJARNASON, Hvanneyri
„...Þessi útgáfa sýnir, svo ekki verður um villzt, að íslcnzki
hcsturinn lifir nú nýja dýrðardaga, og er í hávegum hafður
eins og sá snillingur scm hann er .... En fyrst og frcmst er það
gagn af þessari búk, fyrir utan hvað hún er falleg eign, að af
hcnni má fræðast um allar hestaættir á íslandi, í aðgengilegu
formi.... “ — Indriði G. Þorsteinsson.
„... Gunnar skrifar af þvílíku hispursleysi, að maður hlýtur
að hrifast af einlægni hans .... hann er meistari að lýsa —
lýsa hestum, lýsa mönnum, lýsa stemningu, lýsa hverju, sem er,
yfirleitt.... “ — Erlendur Jónsson.
„ . .. Er allur kaflinn hreinn skemmtilestur jafnframt því sem
hann er merk búnaðarsöguleg heimild .... Bókin er þrek-
virki og eitt af grundvallarritum um íslenzka búfjárrækt . . . .“
— Steindór Steindórsson frá Hlöðum.
„ . . . bók, sem er skemmtilestur og yndi hvcrjum hestamanni,
gcymir fjölda ágætra frásagna, mynda og heiniilda um sam-
dsipti íslenzkra manna og hesta á merkilcgu tímabili . . . .“
— Andrcs Kristjánsson.,
Verð kr. 1600.00 án söluskatts.
Austurstræti 9.
— Furðusaga
Framhald af bls. 23
smásögu, sem reynist alltof löng
þegar á heildiina er litið. Sagan
sveiflast milli tveggja skauta,
sem klofna ekki í andstæður þeg
ar best lætur, en stundum verrð-
ur hinn þurri og nákvæmi frá-
sagnarstíll einum of langdreg-
inn, án þess að opinbema nein
sannindi, sem sagan hefði ekki
getað verið án. Af þessum sök-
um veirða sumar furðuir sögunn-
air eins og sjálfhverfar myndir
utan við veruleik efnisiins.
Svava Jakobsdóttir á það
jafnvel til að falla í gildru, sem
aldrei gæti komið fyrir æfðan
skáldsagnahöfund, sem hefðifull
komið vald á viðfangsefni sínu.
Þegair Svava lýsiir hugirenning-
um konunnar um hinn nýja
igiest, imiain/nánin í tfjöiruininii, sem
kallar fram „viðnárn" hennar,
vissunia um „styrk, sem engin
fortíð gat unnið á“, birtist hún
skyndilega sjálf í skilgreiningu
á því, sem þegar eir komið fram
hjá konunni: „Þannig hlóð hún
fortölum yfiir finelsiskennd sína
til þess að varðveita hana og
vissi hamia því að eilífu óhluta
sem í sbeinlagðri gröf.“ Þetta er
vel orðað, en enginn ávinning-
uir fyriir söguna.
Einn besti kafli Leigjandans
snýst um framtíðardiraum kon-
unniar um húsið. Konan finnur
sér „viin í eyðliimlörfe (hweinsidlaigs-
leikans" með því að setjast inn
í stofu og fá sér kaffisopia í því
skyni að kalla fram dirauminn.
Hún kveikir á útvarpinu „og í
mjúkum kliði tónlistarinnar
bairst til hennar draumurinm og
hún var reiðubúin." En húnfær
ekki að una lengi í þessum sælu
heimi. Leigjandinn sprettur
upp og ræðst gegn útvarpinu,
vopnaður vírum, raftenglum og
skrúfjárni og þegar hann hefur
faráð sínu fram við tækið, berst
úr því „ærandi hávaði“: I
dloirft waninia ruslh ytau, Ibalby.
Koinian verður að sætta sig við
þessar aðgerðir, og þegar á allt
er litið, er hún ekki frá því að
hljómurinn hiafi batnað: „hávað
inn í nýja laginu bægði úr hug-
skoti henmiair minningum um
þarun Mljlóm sem viar. Oig kiammslkd
var Ihiviorit eð vair galgmisilaiuat að
reyna að rdlfja upp þann
hfljóm sem vair. Hún (hatfðd
aldrei almennilega hlustað á
hanin. Hún hafði bara notað
hann til að fleyta sér inn í
drauminn."
Diriatnnuirinn og sá hljómur,
sem vair, bíða ósigur í Leigjamid
anum. „Velferðin", eða hvað
menn vilja kalla það, tekur við.
Það þarf diirfáku til að leggja
til atlögu við jafn fyirirferðair-
mikið efni. Og það er vandL
Jóhann Hjálmarsson.